คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Ep.3
TAOKACHA - Only You EP.3
หลังจากที่ผ่านอาทิตย์แรกของการรับน้องด้วยวิธีต่าง ๆ มาได้ด้วยดี เช้าวันเสาร์ที่ลมฤดูหนาวโชยเข้ามาทาง
หน้าต่างของห้องนอน ส่งเสียงร้องเรียกให้คนในห้องตื่นขึ้นรับลมหนาวยามเช้ามืด
“อื้อ วันเสาร์แท้ ๆ เลยนะชา ตื่นเช้าซะงั้น” เจ้าของเสียงงัวเงียตื่นขึ้นมาขยี้ตาเล็กน้อย ตาคู่สวยมองออกไป
ยังหน้าต่างที่ผ้าม่านปลิวตามสายลมที่พัดโชย แล้วลุกขึ้นมาเดินไปที่ระเบียง เพื่อสูดอากาศเย็นในยามที่ดวง
อาทิตย์ยังไม่ตื่นนอน
“ลมหนาวนี่เอง ปลุกกันแต่เช้าเลย” ว่าแล้วสูดอากาศบริสุทธิ์ยามเช้าเข้าไปให้เต็มปอด หางตาก็ปลายไป
มองระเบียงของห้องข้าง ๆ ในใจก็คิดเช้าแบบนี้เขาคงยังไม่ตื่น ไม่นานนักไฟระเบียงของห้องข้างๆก็ถูกเปิด
ร่างสูงเดินออกมาที่ระเบียงห้องตัวเองช้า ๆ
“ตื่นเช้าจังนะครับน้องคชา” และเสียงที่คชาไม่คาดฝันก็ดังขึ้นมา
“อะ..ครับ พอดีลมเย็นๆพัดมาปลุกเลยตื่นมารับลมหน่ะครับ”
“พี่ชอบนะ...”
“ฮะ..อะไรนะครับ”
“พี่ชอบ..ลมเย็นๆตอนเช้าของหน้าหนาว”
“อ๋อ..ครับ ผมก็ชอบ มันรู้สึกหนาวแบบอบอุ่นดี”
“เราชอบเหมือนพี่เลยนะ”
“ครับ..” ผมได้แต่ตอบไปสั้น ๆ และ ยิ้มบางๆตอบกลับไปในความสว่างที่เลือนลาง ๆ
“ยิ้มบ่อยๆสิ”
“ทำไมล่ะครับ?”
“พี่เห็นคชาดูไม่ค่อยร่าเริงเลย ยิ้มบ่อย ๆ สิ เมื่อก่อนยังยิ้มบ่อยๆได้เลย”
“เมื่อก่อน? พี่หมายความว่าไงอ่ะครับ”
“อ่อ ไม่มีอะไรหรอก พี่จะบอกว่าเวลาเรายิ้ม น่ารักดี ยิ้มบ่อยคงจะดีนะ”
“เอ่อ...ครับ ผมขอตัวไปนอนต่อก่อนนะ” ว่าแล้วคนตัวเล็กก็รีบก้าวเท้ายาว ๆ กลับเข้าห้องไป ทิ้งให้คนห้อง
ข้าง ๆ ยืนยิ้มคนเดียวได้ เหมือนคนบ้า
คชาเดินกลับเข้ามาทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนที่มีไอ้เพื่อนจอมหื่นนอนสะเปะสะปะอยู่บนเตียง
ไม่นานก็ผล็อยหลับไปกับสายลมเย็นอ่อน ๆ
เสาร์อาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันหยุดของนักเรียนทั้งหลายมักผ่านไปเร็วเสมอ (>> โคตรโดนใจไรท์<<)
เช้าวันจันทร์มาเยือน
นักเรียนเดินกันวุ่นวายยามพักเที่ยงและโรงเรียนจะเงียบกริบเมื่อถึงเวลาขึ้นเรียน เวลาที่ชอบที่สุดของเด็ก ๆ
ของจะไม่พ้นเวลาเลิกเรียน
ที่แทบจะแย่งกันพุ่งออกมาจากห้องเป็นคนแรกด้วยความอยากกลับบ้านพอ ๆ กัน
เย็นนี้ก็เหมือนเดิม คชากับเฟรมสองซี้เดินมาด้วยกันเช่นเคย
“ชา มึงกลับหอก่อนเลยนะ กูมีนัดว่ะ”
“นัดกับใครมึง นี่ชายล้วนนะ”
“เออหน่า ถามมาก”
“แล้วมึงจะทิ้งกูกลับคนเดียวเนี่ยนะไอ้เฟรม!”
“มีมือมีตีนเดินกลับเองได้นี่ค้าบบ ไม่ได้พิการใช่ป่ะ?”
“ไอ้ห่านี่ เออ กูกลับเองก็ได้” เดินกระทืบเท้าออกห่างมาจากเพื่อนแล้วมุ่งหน้ากลับหอทันที คชาเมื่อกลับมา
ถึงห้องก็ล้มตัวนอนลงบนที่นอนนุ่ม ๆ วันนี้เขารู้สึกเหนื่อย และมันก็ไม่ยากที่จะทำให้หลับได้ในทันที
กว่าจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา มองดูนาฬิกาก็ 5 โมงเย็นเข้าไปแล้ว
“เย็นมากแล้ว ตื่นเพราหิวสินะเรา” บ่นพึมพำกับตัวเองแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำล้างล้างตากะจะออกไปหาอะไร
กินที่ร้านอาหารข้างล่างหอ
แต่เมื่อเปิดประตูห้องก็ต้องหยุดความคิดที่จะหาของกินเองทันที
“ทานข้าวเย็นกันนะครับ” พี่เต๋าคนนั้นยืนอยู่หน้าห้องพร้อมของกินเต็มไม้เต็มมือ
“พี่นี่รู้เวลาดีนะครับ”
“หิวแล้วใช่มั้ยล่ะ”
“ก็ประมาณนั้นครับ พี่เข้ามาก่อนสิ”
“ขอบคุณครับ” รุ่นพี่ยิ้มให้คนตัวเล็ก แล้วเดินเข้ามาเอาของที่ซื้อมามาวางบนโต๊ะอาหาร
“ซื้อมาเยอะขนาดนี้กะกิน 3 วันหรอครับพี่”
“พี่กลัวคชาไม่อิ่มนี่ครับ”
“เดี๋ยวผมไปเอาจานมาให้นะ รอสักครู่ครับ”
“อ่าครับ” ให้ตายเถอะ จะต้องเก๊กเข้มทำไมนะไอ้คชา คชาได้แต่สบถด่าตัวเองในใจ
“นี่ครับ ผมกะจะยกมาทั้งตู้แล้วนะ กลัวไม่พอกับที่พี่ซื้อมา” คชาวางจานชามช้อนส้อมลงบนโต๊ะ
“อย่าประชดสิครับ พี่ไปไม่ถูกนะ =_=”
เต๋าจัดการเทของกินและข้าวใส่จานจนหมดทุกอย่าง อาหารที่วางอยู่เต็มโต๊ะมันทำให้ดวงตาหวานๆของคชา
เปล่งประกายออกมาเพราะความหิว หรืออะไรก็ไม่รู้สินะ...
“พี่ มันเยอะมากเลยนะ”
“แล้วชอบมั้ยล่ะ”
“ก็ชอบครับ”
“งั้นก็กินเยอะๆ กินให้อิ่มนะ”
“ค้าบบบบ” หลังจากช่วยกันตั้งโต๊ะ ทั้งสองคนก็ลงมือจัดการกับอาหารบนโต๊ะกันอย่างใจจดใจจ่อ ไม่นาน
นักทุกอย่างก็เกลี้ยงหน่องเหลือเพียงจานเปล่า
“อิ่มที่สุดเลยครับ” คชาว่าพรางลูบท้องตัวเองเบา ๆ
“กินเก่งเหมือนกันนะเรา”
“ผมเป็นคนกินจุนะ ฮ่าๆ”
“คชาครับ”
“หืม ครับ?”
“พี่มีเรื่องจะบอก”
“ครับ ว่ามาสิ” คนตัวเล็กขยับตัวมานั่งตรงๆรอฟังเรื่องจากอีกคนอย่างตั้งใจ
“พี่ คือ พี่... คือ”
“เอ้า อะไรล่ะครับ พูดมาสิ”
“คือ...พี่..คือ......”
“พี่มัวแต่คือ ๆ พี่ ๆ อยู่แบบนี้ กลับไปนอนก่อนแล้วค่อยมาบอกมั้ยครับ?”
“อย่ากดดันพี่สิชา บอกแล้วครับๆ”
“เอ้า! ว่ามาสิครับ”
“พี่ชอบคชา..”
คนได้ฟังเหมือนสติขาดห้วงไปในเสี้ยววินาที เหมือนโลกกำลังหมุนเร็วขึ้น เหมือนหูจะอื้อ..
“พี่กลับห้องไปเถอะครับ”
“คชา..พี่..พี่ขอโทษ”
“พี่กลับไปก่อนะครับ”
“ครับ..พี่ขอโทษนะชา ขอโทษจริงๆ”
รุ่นพี่ตัวขาวเดินออกจากห้องมาด้วยสีหน้ารู้สึกผิด ต่อไปนี้คงจะไม่สนิทใจจะมองหนากันแน่ๆ นี่เขาทำอะไรลงไปนะ..
Tao.
ผมกลับมานั่งด่าตัวเองที่ทำอะไรไม่คิด เป็นเพราะผมกลัวกลัวที่จะหมดโอกาส กลัวถ้าทิ้งไว้แล้วไม่บอกมันออกไปซะที ผมจะไม่มีโอกาสได้บอกมันอีก
ที่บอกว่าเมื่อก่อนเข้ายิ้มเก่งมากกว่านี้ เมื่อก่อนจริงๆครับ ผมกับคชาเรียนที่เดียวกัน ผมเป็นรุ่นพี่น้องเขา ตลอดเวลาผมได้แต่ทองอยู่ห่าง ๆ มองรอยยิ้มของเขา มองความน่ารักสดใสของเขา มองมาตลอด ผมก็ได้แต่มอง จนผมจบม.6ออกมา ผมก็ได้แค่มองจริง ๆ ... จนวันนี้ผมไม่อยากจะเก็บมันเอาไว้อีกต่อไป ผมไม่คิดหรอกว่าน้องเขาจะจำผมได้ เพราะผมไม่เคยแสดงตัวมาเกือบ 4 ปี และผมตอนนั้นกับตอนนี้ก็เหมือนคนละคนกันเลย...
มาแย้วจ้าาาา ตอน 3
มาแบบซิ่งๆเลย เพิ่งแต่งเสร็จสดๆ 5555555555555555
ฝากด้วยนะคะ มารอคำตอบจากน้องคชาที่จะไปตอบพี่เต๋ากันเถอะ จะอตบมั้ยนะเอ๊ะ หรือจะเกลียดพ่เต๋าไปเลยยย
โฮรววววววววว ไม่นะ น้องคชาอย่าใจร้ยกับพี่เต๋าคนดีเลยยย T^T #อิน
ผิดตรงไหน ไม่ดีตรงไหนฝากเม้นท์ติชมกันด้วยนะค๊าาา
รักคนอ่าน จุ๊บๆจ่ะ
ติดต่อกันได้เด้อพี่น้อง Twitter @MIM_M_I
ความคิดเห็น