PINYULIK

ลำดับตอนที่ #3 : จิตใต้สำนึกฉันบอกว่าบรรไดมีเอาไว้เพื่อปีน!

จิตใต้สำนึกฉันบอกว่าบรรไดมีเอาไว้เพื่อปีน!

 

ปีนไปเรื่อยๆ เริ่มรู้สึกว่าหายใจไม่ค่อยออกทางก็แคบลงเรื่อยๆ แต่ฉันก็สามารถผ่านไปได้เพราะหุ่นที่เพรียวมว๊าก555 =_=ไม่ได้ๆ ฉันยังเครียดอยู่นี่นา... ผนังทั้งสองข้างก็ยังเป็นดินเช่นเคย แต่มองขึ้นไปด้านบนพบว่าเป็นแสงขาวๆดวงเล็กๆ ทำให้ใจฮึดสู้ปีนไวฉับๆๆ

และในที่สุดก็ถึงซักที วัตถุเบื้องหน้าคล้ายกับ... อืม เย็นๆ ดันไม่ขึ้นแฮะ เหล็กนี่เอง ออกแรงอีกที! ฮึบ! ปัก! เคร้ง!~

 

ว๊าป! >___< โอยๆแสบตา . .... .. .. ...

 

O_O! ถึงแล้วรึ? ที่นี่มัน (0[]0 )( 0[]0)(0[]0 ) อะเมซิ่ง นี่มันในเมืองเลยนี่นา ตลอดหลายสิบปี ฉันอยู่ใต้เมืองหลวงเหรอ!? ตอนแรกคิดว่าอยู่ใต้ที่เงียบๆ เช่นป่า หรือนอกเขตเมืองซะอีก O.o

 

ชึบๆๆ ฉันดันตัวเองออกมาจากอุโมงค์นั้นแล้วปิดแผ่นเหล็กไว้ที่เดิม... สองข้างของฉันเป็นตึกสูงๆขนาบข้าง มองไปข้างหน้าเป็น...เรียกว่าอะไรนะ? ฉัน...ไม่ได้ขึ้นมานาน จำไม่ได้แล้วอะ นี่ฉันเป็นยายแก่เหรอเนี้ย 0[]0!!

ฉันก้าวออกไปข้างหน้า เดินไปใกล้ เพื่อนึกให้ออกว่าสิ่งที่วิ่งไปวิ่งมาด้วยความเร็วนั้นเรียกว่าอะไร

"ว๊าย! เดินดูทางหน่อยสิยะ" เสียงแหลมปรี๊ดตะโกนโหวกเหวกโวยวาย ฉันหันไปดูพบว่าเป็นหญิงสาวที่...อ่อ นุ่งน้อยห่มน้อย แล้วก็ทาลิปสติกที่สีแปร๊ดมากๆ กระเป๋าถือก็มันวาวเป็นวับๆ หยั่งกะหนังงูแน่ะ-_-

"..." (O.o) ยังคงสำรวจสาวคนนั้นต่อไป

"นี่! ขอโทษสิยะ หาเรื่องกันรึไงหา?" สาวคนเดิมผลักไหล่ฉันทำท่าหาเรื่องข้างๆมีเพื่อนๆของเธอที่แต่งตัวแนวเดียวกันเดี๊ยะ

"พอเถอะครับ ลอว์ร่า^^ เค้าคงไม่ได้ตั้งใจ บางทีอาจจะเป็นชาวต่างชาติก็ได้นะ ดูดีๆสิ" โอ้ ยังมีผู้ชายอยู่ข้างหลังอีกคนแฮะ อืม ถ้าทางดูดีกว่าสาวๆพวกนั้นเยอะ แต่ขี้หลีชะมัด..

"จริงด้วยสิคะ แต่งตัวแปล๊กแปลก คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงรึไงนะ คิกๆ"

"-_- น่าลำคาญชะมัดพวกเธอ" หลังจากเงียบไปนานฉันก็เอ่ยปากขึ้นในวงสนทนา

"ห่ะ ห้ะอะไรนะยะ!! เธออยากเจอดีเหรอ"

"ลอว์ร่าครับ ผมว่า เรารีบไปต่อกันเถอะ" ผู้ชายคนนั้นชักแขนหญิงสาว เพื่อเดินไปข้างหน้า นางลอว์ร่านั่นก็เปลี่ยนท่าทีจากเดิมกลายเป็นลูกแมวไปแล้วในตอนนี้ เหอะๆ=_=

ชิ! ถ้าในเมืองหลวงที่ฉันใฝ่ฝันจะขึ้นมามากขนาดนี้ กลับมีแต่พวกบ้าบอแบบนี้พินยูลิคจะไม่ทนหรอกนะ!

 

แล้วคืนนี้...ฉันจะไปนอนที่ไหนกันละเนี้ย?

 

ฉันเดินไปตามทางข้างถนนเรื่อยๆ แต่พอมองไปก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี ว่าสิ่งที่วิ่งไปวิ่งมาบนท้องถนนคืออะไร ผ่านมาหลายตึก ผ่านผู้คนมากมาย ไร้จุดหมาย ... ฉันควรจะกลับหรือยังนะ ...ไม่ !  ไม่มีทางเด็ดขาด อุส่าห์ขึ้นมาได้แล้ว

"พี่สาวครับ..." ผู้ชายตัวคงหนึ่งยื้อกระโปรงฉันไว้

"...มีอะไร?" มาเรียกฉันว่าพี่สาวได้ไงยะ =[]=! ฉันหน้าเด็กกว่านายอีกนะย๊าา!!

"มาเดินแถวนี้คนเดียวเหรอครับ? แล้วแฟนล่ะ" =[]=! บ๊ะ! ช๊อค. คนข้างบนเขาคุยกันโจ่งแจ้ง ตรงๆกันอย่างนี้เลยเหรอ

"-__-ต้องการอะไรจากดิฉันกันคะ?" ต้องพูดจาสุภาพไว้ก่อน สุภาพเข้าไว้

"แหม่ พูดอะไรกันน่ะครับ หึๆ พี่สาวเนี้ย น่ารักจัง แล้วนั่นแต่งตัวอะไรน่ะ คอสเพลย์เจ้าหญิง ?" เขาเอื้อมมือมาแตะที่เนื้อผ้าของฉัน

เพี๊ยะ!

"อย่ามาแตะนะ!"

"เดี๋ยวสิครับ" เขากำข้อแขนฉันไว้ เจ็บนะ!

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!! อุบ>X<!!" เมื่อท่าไม้ตายใช้ไม่ไม่ได้ผลเขาก็เอามืออุดปากฉันไว้

"เดี๋ยวๆ อย่าร้องดิครับ=_= ช่วยฟังคนอื่นเขาพูดก่อนได้ไหมครับ"

"อะ ไอ อะ อ้ะ(อะไรล่ะยะ)"

"ร้านกาแฟของพี่สาวผม ข้างหลังเราเนี่ย..." ว่าพลางเอามืออีกข้างชี้

"...O_O" ฉันนึกว่าคอนโดร้าง...

"พี่ของผมกำลังลำบากมาก เพราะว่าไม่มีใครมาเข้าร้านกาแฟของเรา เหตุผลคือเพราะร้านตรงข้ามที่พึ่งเปิดใหม่ เป็นร้านกาแฟของลูกสาวประทานบริษัทPICGOชื่อดังที่ผลิตรถยนต์ ไอ้ร้านขิงยัยนั่นจงใจจะมาเปิดตรงข้ามร้านเราก็เพราะว่ายัยนั่นเกลียดพี่สาวของผมที่ทำอะไรก็ดีกว่าตัวเอง สมัยตอนอยู่โรงเรียนเดียวกัน และล่าสุดหนุ่มคนนึงที่ยัยนั่นสนใจก็มาชอบพี่สาวผม"

"อ่า แล้ว..." พูดก็พูดให้มันจบๆ ให้รู้ความสิย้ะ!

"ผมชอบชุดพี่ การแต่งตัวของพี่นี่คือกการคอสเพลย์ใช่ไหมครับ เอ่อเข้าเรื่อง..."

"ค่ะ ควรจะเข้าเรื่องตั้งนานแล้ว- -+"

"แหะๆ (/;' ') คือว่า... ช่วยมาเป็นพนักงานร้านเราทีเถอะนะครับ T[]T มีที่พักสวัสดิการพร้อมครับ ขอแค่ช่วยให้ร้านผมกับพี่กลับมาป๊อปอีกครั้ง..."

"เรื่อง...- -+ !! อุ้ย ลืมตัว ได้สิดิฉันกำลังต้องการที่พักพอดีเลย พอดีดิฉันเป็นคนเร่ร่อน พะเนจรมาจากเมือง...เอ่อ...ไกลน่ะ อาจจะไม่ค่อยคุ้นหน้าเท่าไหร่ แล้วก็อยากจะให้ช่วยสอดส่องดูแลดิฉันด้วยถ้ามีคนแปลกๆที่ใส่ชุดเอ่อ ...พวกองค์รักษ์น่ะ คือว่าพ่อกับแม่ได้ค้างหนี้ผ่อนบ้านก้อนโตไว้ให้ดิฉัน และไปกู้เงินจากพวกองค์รักษ์มาอีกและยังไม่ได้ใช้คืน เพราะฉะนั้น นายต้องอย่าให้อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับเบื้องบนมาใกล้ดิฉันเด็ดขาดเข้าใจไหม" คิกๆ ฉันนี่สุดยอดไปเลยนะ

"ถึงจะ...ไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ก็โอเค(=0= )a" เขาตอบอย่างงงงวย หึๆ คงจะไม่เข้าใจวิธีการโกหกชั้นสูงของฉันล่ะสิ

"pinyuyo!!" อุ๊บ=X= แย่ล่ะ ฉันเผลอพูดภาษาติดปากที่จะพูดทุกครั้งเวลาทำอะไรสำเร็จออกไปซะแล้วสิ

"เธอน่ะ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ ไม่ต้องพูดสุภาพ อย่าง 'ดิฉัน' อะไรอย่างนั้นก็ได้=__= แล้วก็ไอ้ pinyoyo อะไรนั่นด้วยให้ตายสิ หึหึ"

"เอะ! อ่าวไม่ใช่ว่าต้องพูดหรอกเหรอ ดิฉัน น่ะO[]O"

"ฮะๆๆ ไม่ต้องเอ่อ มันดู เชยยยยย น่ะ. :)"

"ย่ะ ย๊าา อย่ามาลากเสียงยาวเน้นๆตรงคำว่าเชยสิยะไหนโคย์เชย์บอกให้พูด แบบนี้ไง T[]T" น่าอายจริงๆ ที่ต้องมาถูกพวกชั้นต่ำว่า ว่าเชยเนี่ย!