My Love ถ้าเลือกที่จะรัก Fic.EXO Hunhan Chanbaek Kaido

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 CHANBAEK

โอ้ยยยย~ ผมอยากจะบ้าตายให้อยูบ้านเดียวกับไอ้เอเลี่ยนเนี่ยนะ แค่อยู่บ้านข้างกัน
ผมก็แทบจะบ้าตายอยู่แล้ว ผมต้องบ้าแน่ถ้าให้อยู่กับไอ้นี่ทั้งวัน ตายๆๆๆ แบคกี้ขอตายแปป
"กว่าจะมาได้นะไอ้เตี้ย"
"ก็ไม่ได้อยากจะมาหรอกนะ ถ้าไม่ติดพ่อแม่ฉันไม่มาหรอก"
"อย่ามาแถ ฉันรู้ว่าที่มาช้าเนี่ย มัวแต่อำลาพ่อแม่แบบที่ผู้หญิงเค้าทำอ่ะดิ"
"นี่นาย!!! นายว่าฉันเป็นตุ้ดหรอ ฮึ่มมม"
"อะไร ฉันไม่ได้ว่าเลยนะ ร้อนตัวขนาดนี้เป็นจริงๆใช่ไหมล่ะ"
"โอ้ยยย ฉันไม่อยากเถียงกับนายล่ะ จะให้ไปนอนที่ไหน"
"ไม่อยากเถียงหรือเป็นจริงๆน้าา" ดูมันดิ ยิ้มจนเห็นฟัน 32 ซี่แล้วนั้น
"ไม่เลิกใช่ไหม ไอ้หูกางง"ผมเดินไปบิดหูมันแรงซักทีจนมันร้องออกมา
"โอ้ยยย เลิกแล้วครับบ"
"ดี ตกลงให้ฉันนอนไหน"
"ก็มันมีห้องอยู่ห้องเดียว คุณจะนอนไหนล่ะครับ หรือว่าอยากไปนอนสนาม"
"เหอะ ใครกันแน่ที่จะไปนอนสนาม คนนั้นต้องเป็นนายอยู่แล้ว นายออกไปเลย
จะไปนอนไหนก็ไป ฉันจะนอนในห้องนี้"
"คนที่พูดน่าจะเป็นผมนะครับ ที่นี้บ้านผม คุณนั้นแหละเชิญข้างนอกครับ"
"นี่ฉันเป็นแขกนะ แล้วฉันยังอายุมากกว่านายอีก นายต้องให้เกียรติเข้าใจไหม ?"
"อายุมากกว่าฉันกี่เดือน นายนั่นแหละไปนอนข้างนอกเลย"
"ฉันไม่ไปคนที่ต้องไปคือนาย"
"คิดว่าฉันจะยอมหรอ หึ "
"ถอยออกไปเลย"ผมดันหน้าไอ้โย่งออก ก็มันยื่นหน้าเข้ามาซะขนาดนี้
แต่อย่าคิดว่าพวกเราจะหยุดกันแค่นี้นะครับ

"ohy@#%^#%^&#$"

ติ๊ด ๆ ๆ (เสียงโทรศัพท์)
เสียงโทรศัพท์ของไอ้โย่งดังทำให้สงครามน้ำลายระหว่างผมกับไอ้โย่งต้องหยุดลงชั่วคราว เพราะเสียงโทรศัพท์ที่ฟังแลดูสยดสยอง ตู๊ดๆๆ หลอน
"ฮัลโหล!" ไอ้นี่ช่างหาความสุภาพไม่ได้เลย
(...)
"นั่นแหละพ่อ เถึยงกันอยู่เนี่ยแหละ"
(...) แล้วไอ้โย่งก็เปิดลำโพง เสียงที่ผมฟังแล้วดูร่าเริงสดใสจัง
"อ่าา...เปิดลำโพงแล้วใช่ไหม เราสองคนนอห้องเดียวกันเลยเข้าใจไหม"
"ไม่เอาอ่า คุณลุงผมไม่ยอมนอนกับไอ้โย่งหรอก"
.
.
.
โอ้ยยย นอนไม่หลับเลย
คุณคิดว่าผมอยู่ที่ไหนล่ะ คุณคิดไม่ผิดหรอกมั้ง
ผมอยู่บนเตียงกับไอ้บล็อกโคลี่หูกางน่ะสิครับ ถ้าถามว่าทำไมน่ะหรอ
.
.
"ถ้าแกสองคนไม่ยอมนอนห้องเดียวกันพวกเราสองครอบครัวจะปล่อยให้พวกแกอยู่จนรัก
กันไปเลย บางทีลุงอาจจะได้ลูกสะใภ้เป็นผู้ชายก็ได้ ก็แล้วแต่นะ ถ้าอยากอยู่ด้วยกันนานๆแบบไม่ต้องเจอหน้าพ่อแม่เลยก็ตามใจ แล้วอย่าคิดว่าลุงจะไม่รู้ว่าพวกแกนอนห้องเดียวกันรึเปล่า เรา 2 คนก็น่าจะรู้นะ ว่ายังไงลุงก็รู้อยู่แล้วว่าพวกแกนอนด้วยกันจริงรึเปล่า แค่นี้นะจ้ะ ฝันดี"
.
.
.
"แม่ไม่รักแบคแล้วหรอ ให้มาอยู่กับไอ้โย่งนี้"
"คิดว่าฉันอยากอยู่กับนายมากรึไง"
"เชอะ ไม่รู้แหละ แต่ฉันจะนอนเตียง นายนอนข้างล่าง"
"นายนี่ชอบฝันอีกแล้วเนอะ แบร่"แล้วไอ้โย่งก็วิ่งเข้าห้องทันที มีหรอคนอย่างแบคฮยอนจะยอม
จะกรี๊ด(?) ให้หูชาเลยคอยดู
.
.
.
สุดท้าย ต่างคนต่างไม่ยอม ผมขี้เกียจเถียงมันก็ขี้เกียจเถียงเหมือนกัน สุดท้ายเราก็ต้องนอนเตียงเดียวกัน โอ้ยยย นอนไม่หลับเว้ยยย ต่อให้ง่วงแค่ไหนผมก็นอนไม่หลับอยู่ดีแหละ
"หยุดดิ้นซักทีได้ไหม"
"ก็มันไม่หลับนี่หว่า จะให้ทำยังไง"
"ถ้าไม่หลับก็นอนนิ่งๆ"
"อ้าวว ถ้าอยู่นิ่งๆก็เกร็งตายดิ"
"โอ้ยย มานี้เลย ฉันเบื่อเสียงแวดๆของนายเต็มทนแล้วนะ" แล้วมันก็ดึงผมเข้าไปกอด
"เฮ้ยย ทำไรว่ะ ปล่อยนะเว้ย"
"นอนนิ่งๆไป" มีหรอคนอย่างแบคฮยอนจะยอม ต้องดิ้น ดิ้นใหเ้ถึงที่สุดด
"ถ้ายังไม่หยุดดิ้น ฉันจะจูบนายจริงๆด้วย" หยุดสิครับ นอนก็ได้ว่ะ
.
.
กอดนายนี่ก็อุ่นเหมือนกันนะเนี่ย เฮ้ยย ผมคิดอะไรเนี่ยย หยุดๆๆ นอนได้แล้ว
.
.
นอนไม่หลับอ่ะ
.
.
นอนจริงๆล่ะนะ
.
.
Zzzz







อ่าา ไรต์ขอโทษ เพิ่งมาอัพได้ไปซ่อมคอมมา ซ่อมยังไงไม่รู้ตั้ง 4 5 เดือน

ไรต์จะพยายามอัพนะ ^0^