คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : - Chapter 1 spy;
SPY
สอดแนม
Jongin ;
เช้าวันนี้เป็นไปอย่างน่าเบื่อ ฮนโตะนิ ฮนโตะนิ เบื่อซ๊าสสสสสสส บางทีผมอาจจะติดยุ่นบ้างอะไรบ้างก็มันแบบ ดูอะไรมาเยอะมันก็ติดสมองไงโห่ อย่างงกว่าฮนโตะไรนี่แปลว่าไรคือถ้าบางคนไม่รู้จะบอกว่ามันแปลว่า จริงๆ นะครับนะ ฮนโตะนิซารังเห่โย่ว ฮนโตะนิแซ่บ ฮนโตะนิเซี้ยๆ แค่นั้นแหละไม่มีอะไร ผมเดินจากบ้านมาโรงเรียน เสียบหูฟังจากไอพอด เพิ่งถอยมาใหม่ครับ ตั้งแต่เมื่อวานนี้ ยังเล่นอะไรไม่เป็นเปิดเพลงโดเรม่อนฟังเกร๋ๆ
เพลงโดราเอม่อนจบไปได้ประมาณเจ็ดรอบเศษผมก็เดินมาถึงหน้าโรงเรียน แต่อย่ากระนั้นเลย ถอดหูฟังออกเสียก่อนดีกว่า อาจารย์หน้าโรงเรียนทำหน้ายังกับจะกัดสายหูฟังขาดได้ทั้งยวง อย่านะครับ หูฟังผมเพิ่งใช้ได้วันเดียว หวงมากบ่องตงๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขณะที่ผมสาวหูฟังที่เหมือนยาวประมาณห้าเมตรมาจุติ เส้นสั้นๆนะครับ แต่กว่าจะสาวเข้ากระเป๋าหมดนี่แทบพันคอตายก่อนเจ็ดรอบ ลูบๆคลำในกระเป๋าผมก็รู้สึกได้ถึงกระดาษที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง แบงค์ยี่สิบอ่อ? ทำไมมันเป็นวงกลม เอ๊ะหรือเหรียญกลายเป็นกระดาษ นี่บอกเลยนะว่าไม่ใช่ฟิคแฟนนตาซีมันจะเป็นได้ไงฟะ โห่ยๆๆๆ เจ้เอาไรมาใส่เป๋าเกงแน่เลย พอนึกถึงเจ้ผมก็ไม่กล้าจะหยิบมันออกมาแล้วครับ ยิ่งไม่ค่อยจะเล่นอะไรเหมือนคนปกติอยู่ ล้วงออกมาเป็นบอมบาร์ซูก้าขึ้นมาล่ะทำไง อายยันลูกบวชเลยครับทีนี้
‘’คยองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!’’ ผมยังเก็บหูฟังไม่ทันเสร็จก็มีใครบางคนเดินมาทางผม วอทท? เขาเรียกใครครับ คยองนี่ไม่ใช่ชื่อผมนะ แม่บอกว่าผมชื่อจงอิน เขาเรียกบุพการีหรือว่ายังไง หน้าผมเหมือนใครหรอ ? เขาวิ่งมาทางผมแล้ว ตรึ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ยหัวใจผมระเบิดหรือว่าเขาจะ…
‘’แบคคคคคคคกี้ๆๆๆ’’
‘’โอ้ยคิดถึงคยองจังเลย ไปเม้ามอยกันต่อในห้องเถอะ >_<’’
‘’ฮ่าๆๆๆ ไปสิ อยากนั่งพักจะแย่อยู่แล้ว คิกๆ’’
จร์อจจจจ เขาไม่ได้เดินมาหาผมนิครับ แต่เขาเดินผ่านผมไป ผมก็เพิ่งจะรู้ว่าคนตาโตที่อยู่บ้านตรงข้ามเขาเดินตามผมมานี่ . . . พูดตามความจริง จากใจเลยนะ อยู่บ้านตรงข้ามมาปีได้ปีเศษละ ผมก็เพิ่งจะเคยไม่ยินชื่อเขาวันนี้แล้วแบบ อะไรนะ คยองหรอ คยองของพี่อินนน ผมไม่รู้ว่าผมเริ่มมีความรู้สึกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงผมจะไม่เคยเข้าไปตีสนิทหรืออะไรหรอกนะ ถ้าจะให้เล่าว่ารู้สึกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ มันก็….
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ครับ T______T คือแบบบ้านอยู่ตรงข้ามอ่ะผมก็ไม่ชอบสุงสิงกับใครอาจจะเป็นลูกคุณหนูหรือแบบหยิ่งผมก็ไม่รู้ (เพราะเจ้าของบ้านคนเก่าเป็นแบบนั้น) ผมเลยไม่อยากยุ่ง ผมเห็นเขาไม่บ่อยนักหรอก นานๆจะเห็นหน้าที แต่ก็เห็นแค่ผ่านแว้บเดียว เห็นตาโตๆของเขานั้นแหละครับ เป็นอันว่าเคยเห็นหน้าแล้วครับโอเค ปกติแล้วพี่สาวบ้านนั้นก็ไม่ค่อยจะญาติดีกับเจ้ของผมสักเท่าไหร่ มาแว้ดๆๆหน้าบ้านผมประจำ ผมก็ได้แต่ทำไม่สนใจไปตามระเบียบ
‘’อ้าว ไอดำ วันนี้มาโรงเรียนไวนะเนี่ย ‘’ เสียงอย่างนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย ปาร์คชานยอล เพื่อนผมอีกนั่นแหละ ผมไม่รู้จะไปคบใครแล้วจริง ฟิคร้อยเรื่องผมก็เป็นเพื่อนกับมันเก้าสิบเรื่องส่วนที่เหลือไม่ลูกคนเดียวก็คนบ้า
‘’เอ้อ ก็ไม่ได้อยากจะมาเร็วหรอก เซ็ง’’ เอือมครับ จะบอกว่าอะไรดีล่ะ บอกว่าโดนเจ้ยิงปืนดูดความง่วงอะไรก็ไม่รู้ใส่อย่างงี้อ่อ ไม่ดีอ่ะจริงๆ
‘’เหยมึง ดูนั่นดิ น้องแบคอ่ะ ห้องข้างๆ น่ารักส้าดดด’’ มันชี้ไปที่ผู้ชายตัวเล็กสองคนที่เดินคุยกันอยู่
‘’คนไหนวะ ซ้ายหรือขวา แล้วห้องข้างๆนิมันชั้นเดียวกันทำไมต้องเรียกน้องด้วย’’
‘’ซ้ายดิๆ คนขวานั่นน้องคยองซู’’
ดะ….เดี๋ยวนะ
‘’ใครนะ?’’
‘’น้องคยองซูไง นี่มึงไม่รู้จักใครเลยใช่มั้ย เดี๋ยวกูจะแนะนำให้’’ แนะนำให้ผมรู้จักอ่อ… ตึกๆๆๆ ใจเต้นรัวอีกแล้วครับ น้องคยองใช่มั้ย น้องคยอง เราได้เจอกันแน่ๆ
ใช้เวลาประมาณย่างสามขุมยี่สิบครั้งบวกกับเดินเร็วร้อยก้าวเศษๆ ก็มาถึงห้องเรียนแสนสุข สุขใจจริงๆครับ เขามานิ่วิ่งไล่ถีบกันบ้างล่ะ เด้ากันหลังห้องบ้างล่ะ โห่สงสารเมียเขาในอนาคตจริงๆนะครับ ถ้ารู้ว่าสามีตัวเองสมัยมัธยมปลายเด้ากับเพื่อนทุกวันเป็นเรื่องปกติ อายตาย5เลย อย่าให้ผมเจอพวกมันตอนอยู่กับแฟน อย่าให้ถึงเทริ์นพี่อินบ้างแล้วกัน เดี๋ยวเหอะๆๆ
‘’นิ่ ๆ นายที่อยู่หลังห้อง หูกางๆอ่ะ’’ นินทาพวกคนอื่นอยู่ในห้องเพลินๆ ก็มีคนมารบกวนอีกละ ความจริงก็ไม่ได้รบกวนผมหรอก เพราะผมไม่ได้หูกาง คนหูกางน่ะ นั่งอยู่ข้างๆ ผม ส่วนคนที่มาเรียก ก็น้องบ้งน้องแบคที่มันพูดถึเมื่อเช้า เห่ยว่าแต่ มันรู้จักกันด้วยหรอ สนิทกันด้วยหรอ มาเรียกกันแบบนี้เลย
‘’จย๋า ว่าไงน้องแบค โอ๊ะนั่นคยองซูมาด้วย ‘’ หันขวับเลยสิครับ น้องคยองงงงงงง !
‘’ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่มารบกวนหรอกนะ ชิๆ ‘’
‘’สำหรับน้องแบคเดินมาหาพี่เมื่อไหร่ก็ได้ครับ -/-‘’
‘’อืมม มีหนังสือคณิตให้ยืมป่าว สองเล่ม’’
นั่นแหละครับ พอแบคเขาพูดปุ้ปไอ้บ้าชานยอลก็รีบมารื้อเก๊ะ อ่าใช่สิ พวกมีความรัก โด่ๆๆ พอหยิบเจอ มันก็รีบวิ่งแท่ดๆๆ เอาหนังสือไปประเคนน้องแบคของมัน พอได้หนังสือคนตัวเล็กก็ยิ้มร่าใหญ่ แต่พอหันหลังจะเดินกลับแค่นั้นแหละ ก็หันกลับมาอีกรอบ
‘’นี่ เราบอกว่าสองเล่มนะ หาให้อีกไม่ได้หรอ..’’
‘’เห้ยจงอิน เอาหนังสือมึงมายืมแปปดิ เร็วๆ’’
ถามมั้ยว่าเอาหนังสือผมไปนี่ใครเดือดร้อน จงอินเดือดร้อนนะครับบอกไว้ก่อน ยืมหนังสือผมแล้วผมยังต้องเดินเอาไปให้อีก แต่ผมว่ามันก็ไม่เลวเท่าไหร่นะ จากการคาดเดาอันชาญฉลาดของผม ผมคิดว่าน้องคยองก็ไม่มีหนังสือเหมือนกันเลยเดินมาด้วย ดีนะครับที่ชานยอลมันก็รู้ทันดีๆๆๆ ผมนี่เป็นคนยื่นหนังสือให้น้องคยองกับมือ เอาไปเลยครับหนังสือกากๆ ไม่มีพี่ก็เรียนได้ ขอแค่น้องคยองมีเรียนพอ
ว่าแต่ ผมคลั่งเขาได้เร็วขนาดนี้เลยอ่อ…
Kyungdodo;
‘’อ่า นักเรียน เปิดหนังสือหน้า 175 ค่ะ…’’
ดีฮ่ะ ผะ ผม เอ่อ ดะ โดคยองซู ครับ.. อย่างงกับชื่อผมนะ ฮ่าๆ ส่วนใหญ่เขาจะเรียกผมว่าคยองเหมือนที่แบคเรียกผมนั่นแหละ แต่ก็มีบางคนที่เรียกผมว่าโดโด้… ก็เจ้นั่นแหละครับ T_T เลิกพูดถึงชื่อ มานั่งเปิดหนังสือที่เพิ่งจะไปยืมคนผิวคล้ำที่อยู่บ้านตรงข้ามนั้น ผมรู้อยู่หรอกนะว่าเขาชื่อคิมจงอิน แต่จะให้ผมเรียกเขาว่าอะไรดีล่ะ จงอิน จงอินอา คุณจงอิน น้องจงอิน พี่จงอิน ไอ้ฟรัคจงอิน ผมเลือกไม่ถูกเลย เพราะผมไม่เคยคุยกับเขาหรอกนะ…
จริงสิ หนังสือนี้ มันของเขาๆๆ ก็แค่ไม่ใช่ของผมนั่นแหละไม่รู้จะตื่นเต้นทำไม ผมค่อยๆบรรจงเปิดทีละหน้า หนังสือวิชาคณิตหรือศิลปะครับนี่ มีแต่ตัวการ์ตูนเต็มไปหมด บางตัวนี่วาดเต็มหน้า ทับโจทย์ยาวเหยียดไปอย่างไร้เยื่อใย ถ้าครูสอนมาเปิดดูคงจะซึ้งใจน่าดูเลย ผมเปิดไปเรื่อยๆก่อนที่จะสะดุดกับภาพวาดกากๆภาพนึง
ที่มันดูเหมือนจะเป็น…
ตัวอะไรไม่รู้ครับ เด็กผู้หญิงญี่ปุ่นงั้นหรือ..ตาโตๆดูน่ารักดีนะ จะว่าไปพี่สาวของเขาก็มีชื่อเป็นภาษาญี่ปุ่นนี่น้า ตะ..แต่ว่า ตัวหนังสือที่เขียนไว้บนหัวของเด็กคนนั้น ‘ตาโต ตัวเล็ก ภรรยาในอนาคต’ ให้ตายยยย นี่เขาว่างถึงขนาดมีเวลาเพ้อเจ้อวาดรูปภรรยาในอนาคตเลยหรอครับ 555555555555555
ครืดดดดดดดดดดดดด
นั่งอยู่สักพักความรู้สึกสั่นที่หน้าตักของผมนี่มันไม่ใช่อะไรที่ไหนไกลเลยครับ มือถือผมเองแหะๆ ไม่อยากจะสารภาพหรอกครับ แต่ผมเอามันมากดเล่นที่หน้าตัก ผมหยิบขึ้นมาเปิดดูก็พบ
New massage [1]
From; tkmn (เจ้)
‘อ่อย’
อะ… อ่อยงั้นหรอ นี่ผมต้องทำมันจริงๆใช่มั้ย อุส่าห์แกล้งลืมไปแล้วนะ โถ่ว์ T_T
ไว้อาลัยให้ตัวเองสามวิ
ระหว่างคาบ ผมไม่เป็นอันเรียนเลยครับ รู้สึกปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก ทำไมต้องเป็นผมด้วยครับแล้วทำไมต้องเป็น คนที่ชื่อจงอินด้วย มันเป็นเรื่องของเจ้ใช่ไหมครับ แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องไปอ่อยเขา T^T หว่ายๆๆๆ เทลมีหว่าย เกิดมาสิบเจ็ดปีไม่เคยคิดพิสวาสอยากได้คนตัวดำเลยครับ มันไม่ฟินอ่ะ
‘’อ่า นักเรียนคะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน การบ้งการบ้านไม่ต้องทำมานะคะถ้าทำไม่เป็น เดี๋ยวก็โง่ขึ้นเปล่าๆ ถ้าครูแกพูดแบบนี้ก็คงจะดีสินะคยอง เบื่อจัง‘’ เสียงแบคกี้บ่นอยู่ข้างๆหูผม แหงล่ะครับ การบ้านคณิตเป็นอะไรก็ได้ที่ผมไม่ค่อยอยากจะทำเลย ถามว่าไม่ทำมาได้มั้ยล่ะครับ ก็ไม่ได้ ม.ปลายแล้วครับต้องขยันกันโหน่ย
‘’เบื่อหรอแบค มาเล่นบิงโกกันดีกว่า’’
‘’คิกๆ ใครแพ้เขียนคำด่าในหนังสือนะ ‘’
มันช่างเป็นความคิดที่พากันลงเหวจริงๆเลยครับ เล่นอะไรกันนิๆๆๆ ถึงจะว่าอย่างนั้นผมก็เล่นนะครับ บางทีเขาอาจจะไม่ค่อยได้เปิดหนังสือเวลาเรียนก็ได้ คงไม่เห็นหรอก มั้ง… ตาแรก ผมเริ่มด้วยที่การขีดตารางเก้าช่องในหนังสือที่ผม(ไม่ได้)ยืมคนตัวดำมา เขียนวงกลมในช่องกลางสุด ช่องเดียวก็มีชัยไปมากกว่าครึ่งหึๆๆ แบคกี้ลงตัวกากบาทที่ช่อง บนสุดด้านซ้าย เล่นไปเล่นมาก็เสมอกันซะงั้น เล่นแค่เก้าช่อง ทั้งผมแล้วก็แบคก็รู้สูตรด้วยกันทั้งคู่ ทีนี้เลยลงมติให้เขียนคำอะไรก็ได้ไปคนละคำ แต่เขียนเต็มหน้ากระดาษในหน้าที่คิดว่าจะเรียนต่อไป อันหลังแบคคิดครับ ผมไม่เกี่ยว ผมต้องทำตามกติกานะครับ ผมไม่รู้ว่าจะเขียนคำว่าอะไรลงไปดี ลังเลว่าจะเขียนคำว่าผิวคล้ำลงไปดีมั้ย ไม่รอช้าผมรีบบรรจงเขียนคำว่า ‘ดำ’ เต็มหน้ากระดาษ ก็แหม…ไม่รู้จะเขียนอะไรนิครับ ความจริงไม่เขียนก็ได้ แต่ที่เขียนเพราะความหมั่นไส้ล้วนๆ
Back to p’in
แย่ครับๆๆๆ มันแย่ๆๆ ผมเพิ่งคิดได้ว่าไอ้วงกลมๆที่อยู่ในกระเป๋าของผมมันคือ เครื่องสอดแนมที่เจ้ให้มา แล้วผมก็ต้องทำยังไงก็ได้ให้มันไปอยู่ที่ตัวน้องคยองสินะครับ คิดสิวะจงอินไอ่ซั้ด ทำไงดีๆๆ ไม่อยากจะลวนลามเขาเลยนะครับ แต่ผมคิดได้แค่นี้ วิธีล้ำๆ ผมคิดไม่ออกแล้วครับ ตอนนี้ตึ๊บมาก T__________________T
‘’เหยมึง จะหมดคาบละ ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย ตึ่งๆๆๆๆ’’
‘’เป็นอะไรของมึง?’’
‘’กูจะได้เจอน้องแบคแล้วไง โหยแค่คิดถึงก็คลั่งๆๆ คลั่ง….’’
‘’มุกนี้เล่นไปแล้ว ไม่ผ่าน - -‘’
‘’โทดได้ป่ะละ 5555555 ‘’
แป้กครับ =__= อะไรของมันนิอะไร น้องแบคมา… น้องคยองจะมาด้วยมั้ยครับ.. ขอให้มาเถอะ แค่ทำให้มันเสร็จๆไปแค่นั้นเอง ไอ้เครื่องบ้านี่ มันจะทำอะไรได้บ้างนะ
ออดดดดดดดดดดดดดดดดด;
ไฟนอลลี่ ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง อยากเจอน้องคยองจะบ้า หกยดาไฟงสกทอนพงฟวใหทกรดๆฟาสืดยหก ธูธธ ไม่อยากจะยอมรับหรอกครับ อยากเจอก็ดั้ยๆๆๆๆ และก็มีเสียงคนบ้าแถวนี้มาขัดอารมณ์ของผม
‘’อึ้บไว้ ขรึมๆๆ ชานยอลเป็นคนขรึม หายใจเข้าฮุ่วๆๆๆๆ หายใจออก ฟู่วววว เหยดำ กูแมนยัง’’
‘’แมนแล้ว มึงหล่อมาก’’ ผมตบบ่ามันอย่างเพลียๆ
‘’หูกางจังงงงงงงงงงงงงงงง’’
‘’จ๋า ๆๆๆๆๆๆๆ มาแล้วจ้า ไหนๆคนน่ารักที่ไหนเรียกพี่ยอลน้า’’ มะ เมื่อกี้มันอะไรครับ.. มันถามเรื่องความแมนทำไม ถ้ามันทำแบบนี้ ผมไม่เข้าใจเลยครับ ดราม่าอ่ะ น้องคยองไม่ได้มาด้วย งงก็เรื่องของแก บ้าจริงๆๆๆ อยากเจอน้องคยองจะมาไข่สั่น ทำไมปล่อยให้สัตว์สงวนมา
ตัวเดียวครับแง้ พี่อินไม่ยอม อึ้บๆ อึ้บไว้ เซงจังอยากเจอ ไม่ได้แล้วครับต้องคิดแผนซักหน่อย หึๆๆ
ไม่ได้สปอย:
‘’จงอิน ตอนนี้เครื่องสอดแนมมันอยู่ในห้องเจ้าเด็กตาโตนั่น เจ้ไม่ว่าง ฝากเฝ้าดูพฤติกรรมให้ทีแล้วกัน ถ้าพี่ของเด็กคนนั้นเข้ามาเมื่อไหร่ รีบไปรายงานด่วนๆ!!!’’
‘’เจ้ฮะ!! เสื้อของผมหายไปไหนหมดล่ะ !!’’
-.,-
talk jaah
มาแล้ววววววๆ
โห่ยนี่กะว่าจะลงชาติหน้า
นี่ยังเหลือคนอ่านอยู่มั้ย
เรื่องมันดูงงๆกากๆเนอะ
กราบตีนงามๆให้คนโหวตลุยยย พี่หมิวป่ะนิ เอ๊ะหรือคิดไปเอง
ชั่งมันอีก
เซ็งเลยเพลงอัตจังโดนลบไม่ขึ้นละ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ
อันนี้เปลี่ยนตามใจ ขอคิดก่อนจะเอาเพลงอะไร คิดได้แล้วค่อยเปลี่ยน
บาย
ไม่ได้สปอย ตอนหน้าน้องโด้โดนแน่ๆ
© Tenpoints!
ความคิดเห็น