คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : Miracle of December [TaoChen]
Miracle of December [TaoChen]
Girl, I can’t explain what I feel.
Oh baby my baby, baby, baby, baby..yeah.
漫长的一天 仿佛就像短暂一秒的感觉
man chang de yi tian fang fu jiu xiang duan zan yi miao de gan jue
每天都像是为你写下的情节
mei tian dou xiang shi wei ni xie xia de qing jie
这一幕浪漫爱情片 下一幕动作片男主角
zhe yi mu lang man ai qing pian xia yi mu dong zuo nan zhu jiao
我扮演你心中唯一英雄
wo ban yan ni xin zhong wei yi ying xiong
(你如此完美）突然我期待 陪你走向的未来
(ni ru ci wan mei) tu ran wo qi dai pei ni zou xiang de wei lai
别把爱藏起来抓住幸福 只要你能坦白 oh~baby
bie ba ai cang qi lai zhua zhu xing fu zhi yao ni neng tan bai oh~baby
I lost my mind当你走进我视线
I lost my mind dang ni zou jin wo shi xian
就在你周围整个世界 get in slow motion
jiu zai ni zhou wei zheng ge shi jie get in slow motion
请你告诉我 如果这样就是爱
qing ni gao su wo ru guo zhe yang jiu shi ai
爱无所不在 会让我忘记伤害分担悲哀学习关怀
ai wu suo bu zai hui rang wo wang ji shang hai fen dan bei ai xue xi guan huai
吵过 哭过 还能拥抱
shao guo ku guo hai neng yong bao
请你告诉我如果这样就是爱
qing ni gao su wo ru guo zhe yang jiu shi ai
当我牵你手全世界羡慕不已
dang wo jun ni shou chuan shi jie xiann mu bu yi
当你吻我 才懂这感觉不会更改
dang ni wen wo cai dong zhe gan jue bu hui geng gai
ภาพที่คนตัวเล็กเจ้าของพลังอันน่าเกรงขามและเจ้าของหัวใจของเขากำลังร้องเพลงโปรดคลอกับเสียงปีอาโนที่เจ้าตัวเล่นในสวนดอกเหมันต์ที่เขาทำให้เพื่อเป็นของขวัญวันแต่งงานของเรา ดอกไม้ในฤดูหนาวที่กำลังบานในฤดูร้อน เหมือนกับว่าถูกหยุดเวลาเอาไว้
ฟังเพลงนี้กี่ครั้งเขาก็หายเหนื่อยทุกครั้ง เห็นภาพนี้เมื่อไหร่เขาก็ยิ้มได้ เพราะเขารู้ดี คนตัวเล็กร้องและเล่นให้เขา
ตึง!!!
“ทาโอ ท่านกลับมาแล้ว ท่านเหนื่อยไหม ข้านวดให้นะ วันนี้ข้าทำของโปรดให้ท่านไว้ด้วย สงสัยจะรู้กระมังว่าท่านจะมา ข้าคิดถึงท่าน ข้ารักท่านนะทาโอ”
“ข้า...”
วูบ!!
ไม่มี ไม่มีอีกแล้วสินะเสียงเพลงที่คุ้นเคย เพลงพิเศษของเราสองคน
ไม่มี ไม่มีอีกแล้วคนที่เคยอยู่ข้างกาย คนที่เฝ้ารอคอยเสมอ ยามที่ต้องไปฝึกพลังเป็นเวลานาน เมื่อกลับมาบ้าน เมื่อไหร่ คนตัวเล็กจะคอยดูแลเสมอ
ไม่มี ไม่มีอีกแล้ว
หากแต่ทุกๆครั้งที่ไปในที่ที่เราเคยอยู่ด้วยกัน ภาพที่เราสองคนเคยทำอะไรด้วยกันก็มักที่จะติดตาเสมอ ไม่ว่าหลับตาสักกี่ครั้งก็ไม่อาจลบภาพนั้นได้ เสมือนคอยย้ำว่าเคยมีใครคนหนึ่งอยู่ข้างกายมาตลอด
หากแต่เมื่อมาบ้าน ที่สวนดอกเหมันต์ เสียงเพลงที่อีกคนเคยร้อง คำพูดที่เคยบอกรักกัน ก็มักจะล่องลอยให้ได้ยินเสมอ เสมือนว่าคอยย้ำให้จำได้ว่าใครกันที่พูดให้ฟัง
และเมื่อย้อนกลับมองดูการกระทำของตน มันก็สมควรแล้วสินะที่เขาจะจากไป เจ้ามันโง่เองทาโอ ปล่อยให้คนรักอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย มัวแต่ทำงาน ฝึกพลัง บ้างานเสียจนแทบไม่ได้กลับบ้านหรือแม้ว่าจะกลับบ้านก็มักจะเคร่งกับงาน ได้แต่หวังว่าเมื่อไหร่งานมันจะเสร็จจะได้พาคนตัวเล็กไปเที่ยว แต่ไม่เลย ยิ่งทำมันก็ยิ่งมา ทำแต่งานงานงาน จนไม่เหลือเวลาดูแลคนตัวเล็ก จนกระทั่ง คนตัวเล็กได้จากเขาไป
พลังควบคุมเวลาที่เฝ้าฝึกบ้าบออะไรก็รั้งให้คนตัวเล็กกลับมาไม่ได้ งานอะไรที่ทุ่มเททำไปก็ไม่ช่วยให้คนรักกลับมา ในเมื่อดวงจิตนั้นได้สลายไปแล้ว
“เชน ข้าขอโทษ ขอโทษที่เห็นแก่ตัวไม่เคยดูแลเจ้าเลย ขอโทษที่ไม่เคยรักษาเวลาที่เรามีให้กัน ขอโทษ ขอโทษ ข้ารักเจ้า รักเจ้า ฮึก ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ข้าจะอยู่ดูแลเจ้า อยู่กับเจ้า ข้าเข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว ต่อให้มีพลังแค่ไหน เกียรติยศฐานะ มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย ต่อให้เป็นพลังควบคุมเวลา มันไม่ช่วยให้รั้งเจ้าไว้ได้เลย พลังอะไรก็ไม่มีค่าเมื่อเทียบกับเจ้า ข้าขอโทษ ฮึก ขอโทษ ขอโทษ ฮึก”
“ท่านเข้าใจแล้วใช่ไหม ฮึก ท่านเข้าใจถึงหัวใจของกาลเวลาแล้วใช่ไหมทาโอ ต่อให้เป็นผู้ควบคุมเวลา มีพลังมากมายแค่ไหน มันก็รั้งคนที่ท่านรักไม่ได้ เข้าใจแล้วใช่ไหมว่าเราต้องใช้เวลาที่มีค่าของเราให้มีความหมายมากแค่ไหน ท่านเข้าใจแล้วใช่ไหม ใช่ไหม”เสียงคนตัวเล็กที่ดังขึ้นมาทำเอาเขาต้องหันหลังกลับไปด้วยความตกใจ
“เชน”ภาพลวงตาหรืออะไร ไยจึงเหมือนเจ้านัก
“ทาโอ”มือเล็กที่ยื่นมาเกลี่ยน้ำตาให้เขา สัมผัสอุ่นนั้น เป็นของจริงใช่ไหม ไม่ใช่เขาเพ้อคิดขึ้นเองมาใช่ไหม
“บอกข้าที ว่าข้าไม่ได้ฝัน ไม่ได้ตาย ไม่ได้หลอกตัวเอง บอกข้าทีเชน”
“ข้าอยู่ที่นี้ อยู่กับท่าน ข้ากลับมาหาท่าน ยอดรักของข้า”ริมฝีปากบางทาบทับริมฝีปากใหญ่เบาๆให้เจ้าตัวรู้ว่านี่มันเรื่องจริงไม่ใช่ความฝัน
“นี่มันเรื่องอะไร ทำไมเจ้ากลับมาจากโลกแห่งความตายได้”
“ท่านคิดว่าข้าตายไปแล้วจริงๆหรือ”
“ทำไมเจ้าถามเยี่ยงนั้น ในเมื่อวันนั้นข้าเห็นว่าดวงจิตของเจ้าได้แตกดับสลายไปแล้ว”
“มันเป็นภาพมายาของท่านลูฮันและมนตราเหมันต์ของท่านอันมิซ”
“ข้าดีใจ ดีใจที่เจ้ายังอยู่ ดีใจที่เจ้าไม่ทิ้งข้า”
“ข้าไม่มีวันทิ้งท่าน”
“บอกข้าที แล้วที่ผ่านมาเกือบห้าร้อยปี เจ้าไปอยู่ที่ไหน”
“ข้าไปจำศีลฝึกพลังที่ถ้ำเหยือกแข็งของท่านอันมิซ และด้วยมนตราเหมันต์ จึงไม่มีใครหาจิตข้าพบเหมือนกับว่าข้าได้ดับสลายไปแล้ว อย่างที่ท่านเข้าใจไงเล่า”
“ทำไม ทำไมเจ้าต้องทำอย่างนี้”
“เพื่อให้พลังของท่านสมบูรณ์ ต่อให้ข้าต้องรออีกนับพันปี ข้าก็จะรอท่าน ตราบเท่าที่ท่านยังรักข้า พลังแห่งกาลเวลาจะไม่สมบูรณ์ถึงขั้นสูงสุดได้ หากผู้ครอบครองยังไม่เข้าใจถึงหัวใจแห่งกาลเวลา
ท่านโครนอสเปรียบเสมือนบิดาข้าคนหนึ่ง ท่านเป็นผู้สั่งสอนควบคุมพลังของข้า ท่านก็รู้พลังของข้ามันน่ากลัวแค่ไหน ท่านโครนอสไม่มีผู้สืบทอด ไม่มีคนเหลียวแล พระบิดาซีอุสก็กักขังท่านที่แดนแห่งความอ้างว้าง ใครๆก็มองว่าท่านนั้นร้าย ทั้งๆที่จริง ท่านอ่อนโยน ท่านอยู่อย่างโดดเดี่ยวมาตลอด
ทาโอ ท่านเหมือนเขา ข้าอยากให้ท่านเลิกน้อยใจในโชคชะตาตัวเอง เลิกโทษตัวเองว่าท่านเป็นคนดึงให้ข้าต่ำลง ข้าจึงเสนอให้ท่านเป็นผู้สืบทอดเสีย ความจริงท่านก็เป็นอยู่แล้วเพียงแต่พลังยังไม่ประทุก็เท่านั้น ดังนั้นท่านจึงต้องมีบททดสอบ ข้าก็เลยขอเป็นผู้ทำการทดสอบท่านเอง ข้ายินดีที่จะรอคอยท่าน”
“ได้โปรดอย่าทำอย่างนี้อีก สัญญากับข้า ว่าจะไม่อย่างนี้อีกนะ”
“ข้าสัญญา ข้าจะไม่ทำอีก”
“ข้ารักเจ้า จะอยู่ดูแลเจ้าตลอดไป จะไม่ให้เวลาที่เหลือของเราต้องอยู่อย่างไร้ค่า ข้าจะใช้ทุกวินาทีที่ข้ายังมีชีวิตอยู่กับเจ้า เชน”
“ข้าก็รักท่าน ท่านทาโอ รักท่านเสมอ ไม่ว่าจะเมื่อพันปีก่อนหรือตอนนี้ ท่านจำได้ไหม เมื่อพันปีก่อนข้ากับท่านเจอกันที่ไหน เมื่อไหร่ ท่านจำมันได้เหมือนที่ข้าจำมันได้ไหม”
“ข้าจำได้ วันนี้ วันที่สี่ของเดือนสิบ ในฤดูที่หนาวเหน็บด้วยแต่กลับอบอุ่นด้วยมนตราเฟรอสโซ่และรักแรกพบที่เรามีให้กัน”
“แด่เวลาทั้งหมดที่ผ่านมา”
“และเวลาทั้งหมดที่เหลืออยู่”
“แด่เวลาทั้งหมดนั้น เพื่อเธอคนเดียว”
- จบ –
คุยกับตูน
อ้า เสร็จแล้ว ความจริงตูนต้องเขียนคู่ไคเฉินก่อนนะเนี้ย แต่พอได้ฟังมิราเคิลแล้วพล็อตมันมาค่ะ ความคิดมันฟุ้งๆค่ะ ชื่อของตัวละครเราก็ขอปรับนิดหน่อยให้มันเข้ากับธีม ชื่ออันมิซมีคนเดาได้ไหมเอ่ยว่าคือใคร อันมิซก็คือพี่ซิ่วหมินค่ะ เราเอาตัวอักษรมาสลับกัน แล้วบางคนอาจจะงง ทำไมต้องเป็นเดือนสิบ ไม่ใช่เดือนสิบสองหรอ เดือนสิบมาจากชื่อของDecember ค่ะ decem มาจากภาษาละติน หมายถึงสิบค่ะ เพราะตามปฏิทินจูเลี่ยนนับเดือนนี้เป็นเดือนที่สิบ ส่วนคำพูดที่ปิดท้ายนั้น เราเอามาจากหนังสือนิยายที่เรารักมากกก เซวีน่าเล่มสี่ค่ะ ในนิยายนั้นคำพูดนี้เหมือนเป็นคำปฏิญาณในการแต่งงานผูกมัดคนสองคน ตูนชอบมากกก เพราะมันโรแมนติกดีในความคิดของตูน แล้วทำไมบรรยากาศตอนที่เฉินมา ทำไมมันคุ้นๆอีก ตูนขอสารภาพเลยว่า ตอนนั้นตูนก็ไม่คิดอะไรเลยนะ แต่พอเขียนเสร็จแล้ว รู้แล้วมันมาจากไหน ฉากตอนที่ท่านซีเลสเจอท่านดีเลน่าในเล่นสามไง แหมเหมือนไม่ค่อยคิดเลยนะเธอ 555 คุยกันครั้งนี้อาจยาวไปหน่อย แต่ตูนอยากคุย เพราะไม่อยากให้มีกรณีว่าทำไมมันคุ้นๆจังหว่า ลอกใครมาปล่าวเนี่ย ความจริงไม่ได้ลอกแค่ได้แรงบันดาลใจเท่านั้นเอง แล้วด้วยความเป็นแฟนตาซีนิด(หรอ)มันก็ต้องมีการอธิบาย 555
ในเอ็มวีตูนชอบเฉินกับเทามาก แบบ ทำเอาตูนร้องตามอ่ะ เลยเขียนคู่นี้เสียเลย ฉากที่พี่หมินเสกหิมะก็ชอบ เลยเอาท่านมาแจมนิดๆ 555 คู่ไคเฉินรออีกสักนิดนะค่ะ (นิสัยเสียจริงเธอ) เจอกันสัปดาห์หน้า วันไหน ไม่รู้ค่ะ
ความคิดเห็น