คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : Phase 29
Phase 29
หลังจากที่คิระพาลักซ์กลับมาที่โรงเรียนในตอนเช้าโดยที่ทั้ง2อยู่ด้วยกัน รวมทั้งอัสรันและคางาริ วันนี้เป็นวันหยุด ทำให้มีนักเรียนส่วนมากกลับบ้าน พวกคิระจึงถือวิสาสะยึดสนามฝึกต่อสู้ไว้เพื่อฝึกการต่อสู้ให้พวกอัสรันดั่งที่ขอไว้
“การฟันยังเบาไปอิซ๊าค ถ้าศัตรูสวนกลับมาแรงๆดาบนายจะกระเด็นไปพร้อมตัวนาย”คิระบอกอิซ๊าคที่ฟันมาแล้วสวนกลับอย่างที่ตนเองแนะนำไปเมื่อกี้ ทำให้ทั้งดาบและตัวคนออกจากสนามไป อัสรันรีบโจมตีต่อ
“เข้ามาได้จังหวะดีแต่ศัตรูกับเร็วกว่าโดนจัดการแน่”คิระจับเสื้ออัสรันแล้วขว้างออกจากสนามตามอิซ๊าค
“พวกนาย 2คนจะไม่เข้ามาหรอไง ถ้าไม่เข้ามาฉันจะเข้าไปหาเอง”คิระวิ่งเข้าไปปะชิดตัวชินอย่างรวดเร็วชินรีบฟันดาบแต่คิระยังเร็วกว่ามาก จัดการโยนชินออกจามสนามตาม 2คนก่อนหน้านี้ไป
“ฮะ ฮะ เหลือแต่ฉันซะแล้วสิ”ดีอัคก้าบอกพร้อมกับยิงปืนใส่คิระ ลำแสงของปืนได้ผ่านทะลุร่างของคิระไป ทำเอาดีอัคก้าตกใจมาก
“มันแค่ภาพติดตา”อัสรันตะโกนบอก ดีอัคก้ารีบมองหาคิระ
“ข้างบน”อิซ๊าครีบบอก ดีอัคก้าเงยหน้ามองรวดเร็ว
“เสร็จละ”คิระแทงดาบลง ดีอัคก้ากระโดดหลบออกมา แต่เมื่อเท้าของคิระลงถึงพื้นเพียงนิดเดียวได้พุ่งชนดีอัคก้าออกนอกสนาม
“มีฝีมือกันแค่นี้หรือไง”คิระถามหลังจากเริ่มสู่ได้ไม่ถึง 5นาที ขณะที่คิระกำลังจะก้าวออกจากสนามได้มีคนปรากฏตัวด้านหลังของคิระพร้อมกับดาบที่ฟันลงมา เสี้ยววินาทีนั้นStrikeได้อยู่ที่มือของคิระเรียบร้อยแล้ว คิระตวัดดาบกลับคนที่ปรากฏตัวกระโดดหลบออกมาก่อนแล้ว ทั้ง2คนปะทะดาบกันต่อเป็นเวลาร่วม 1ชั่วโมงเห็นจะได้ทั้ง 2คนจึงหยุด สิ่งที่ทำเอาพวกอัสรันต่างตาค้างคือการต่อสู่ที่มันเหมือนกับการรำมากกว่า การรำที่มีทั้งความสวยงามในเวลาเดียวกันก็เหมือนไฟที่ลุกไหม้ใส่กัน
“ทำบ้าอะไรของเธอ”คิระถามผู้ที่มีโจมตี
“เห็นพวกนายฝึกกันก็อยากบ้างนี้ อีกอย่างเมื่อวานนายก็ยังบอกว่าฝีมือตกด้วย”คางาริบอก
...อย่างนี้นี้นะฝีมือตกลง...พวกอัสรันแทบบ้า
“ฝึกพวกลักซ์เสร็จแล้วหรือไง”คิระถาม
“งั้นมั้ง”คางาริบอกอย่างเซ็ง...อะไรก็ลักซ์น่าเบื่อชิบ...
“นั้นนะหรอการฝึกของเธอ”อิซ๊าคชี้ถามไปที่พวกลักซ์ที่กำลังยืนกระต่ายขาเดียวกันอยู่
“ก็ใช่สิ เมื่อก่อนคิระเองก็เล่นจับให้ฉันฝึกแบบนี้เหมือนกัน แต่เป็นที่น้ำตกด้วย”คางาริจำตอนที่คิระเล่นบังคับให้ตัวเองยืนอยู่ตรงน้ำตกต้อง หลายวันเล่นเอาไข้จับสั่นเลย
“ฝึกแบบนี้จะทำให้มีสมาธิมากขึ้น โดยเฉพาะลักซ์กับมีลี่ที่เน้นทางด้านการป้องกันและรักษา”คิระอธิบายการฝึกให้ฟัง
“พวกนายตอนเย็นจะกลับไปที่บ้านกันหรือเปล่า”คิระถามขึ้นและมองไปที่คางาริ คางาริจึงเดินไปหาพวกลักซ์
“กลับ”ชายหนุ่มทั้ง 4คนตอบกันอย่าพร้อมเพรียง
“ถ้าที่บ้านถามเรื่องอะไรก็ตอบตามเหตุการณ์ไปเลยแต่ห้ามพูดถึงฟรีด้อมกับคุซานางิเด็ดขาด”คิระบอกกับพวกอัสรัน
“ทำไมถึงห้ามบอกละครับ”ชินถาม
“ฉันกับคางาริขี้เกียจต้องมาอธิบายให้ฟังนะ มันน่าเบื่อ”คิระอธิบายอย่างสั้น
...ไอ้คนไม่มีความรับผิดชอบแถมขี้เกียจอีก...พวกอัสรันคิดพร้อมกัน
“โอเค ฉันให้สัญญา”อัสรันสัญญาเป็นคนแรก
“พวกเราด้วย”อิซ๊าค ดีอัคก้าและชินสัญญาเช่นกัน คางาริพาพวกลักซ์มาหลังจากที่คุยบางอย่างเสร็จแล้ว จนถึงตอนเย็นที่พวกอัสรันต้องกลับบ้าน โดยเหลือคิระและคางาริอยู่ที่โรงเรียน
“จะเอาไงกันต่อดี”คางาริเอ่ยถามหลังจากที่รถพวกนั้นออกจากโรงเรียนหมดแล้ว
“พลังที่ปกปักรักษาโรงเรียนและบริเวณรอบๆเริ่มอ่อนแรงขึ้นอีกแล้ว”คิระบอกและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
“ไม่น่าละ เมื่อวานถึงมีมากขนาดนั้น”คางารินึกถึงสัตว์ประหลาดที่โจมตีโรงเรียนเมื่อวาน
“ต้องรีบหาคนที่จะมาเป็นเจ้าของคนใหม่เร็วๆแล้วสิ”คิระบอก
“แต่เรายังไม่รู้เลยนี้ว่ามันอยู่ที่ไหนของโรงเรียน”คางาริบอกเมื่อทั้ง 2คนเดินมาจนถึงทางเดินไปยังลานเต้นรำ
“ทำไมไม่สงสัยบ้างหรือไงว่า โรงเรียนออกจะกว้างแต่กลับมีรูปปั้นนักรบผู้ถือดาบตั้งอยู่ที่นี้ด้วย แล้วทำไมไม่เป็นที่อื่น”คิระถามคางาริ หลังจากที่หยุดลงหน้ารูปปั้มรูปเดียวที่ตั้งอยู่แห่งเดียวในโรงเรียนนี้
“อย่างนี้เอง”คางาริยิ้มออกมา คิระวางมือสัมผัสลงบนดาบของรูปปั้น รูปปั้นได้ขยับออกมาให้เห็นประตูลับ
“เข้าไปกันเถอะ”คิระบอก มือของทั้ง2คนสร้างลูกไฟขึ้นมาเพื่อที่ทำให้ข้างในสว่าง ทั้ง 2คนเดินไปเรื่อยๆจนถึงประตูคู่บานหนึ่งปิดอยู่ คิระและคางาริผลักประตูเข้าไปในห้องได้มีคทาลอยอยู่ที่กลางห้องที่ว่างเปล่า รูปร่างเป็นแบบเรียบง่ายตรงหัวคทามีลูกแก้วอยู่ข้างในของลูกแก้วมีลูกแก้วอีกลูก
“เธอคิดว่าใครในกลุ่มของพวกอัสรันมีสิทธิมากที่สุด”คิระเอ่ยถาม
“ไม่เห็นต้องบอกเลยนี้ สายเลือดผู้สืบทอดน่ะไม่สามารถเปลี่ยนกันได้”คางาริบอก
“เป็นไปได้ไม่อยากให้ต้องมาร่วมต่อสู่ด้วยกันเลย”คิระมองไปที่คทา
“พูดอะไรของนายกันถึงนายไปห้ามก็ไม่มีทางแน่”คางาริบอกเพราะรู้ดีว่าใครคือคนที่คิระไม่อยากให้ร่วมสู่ด้วย
บ้านตระกูลซาล่า
“ยินดีต้อนรับกลับครับ/ค่ะ คุณหนู”เหล่าคนใช้ที่รับใช้ยืนเรียงต้อนรับ
“ขอบใจมากแต่ไม่ต้องทำก็ได้”อัสรันบอก
“คุณหนูครับ นายท่านสั่งมาครับว่าให้ขึ้นไปพบที่ห้องของท่านด่วน”คนรับใช้คนหนึ่งบอก
“ขอบใจมาก”อัสรันบอก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
“คุณพ่อมีเรื่องอะไรงั้นหรอครับ”อัสรันถาม
“เมื่อวานที่โรงเรียนเกิดเรื่องขึ้นใช่ไหม”แพรททริกถาม อัสรันพยักหน้า
“ไปสู้มาใช่ไหม”แพรททริกมองไปที่มือของอัสรันที่พันผ้าไว้
“ครับ ไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากมีแค่แผลถลอกนิดหน่อย”อัสรันบอก แต่ไม่ได้บอกเกี่ยวกับเรื่องการฝึก
“แกช่วยอธิบายรูปพวกนี้ให้ฉันฟังทีสิ หวังว่าแกคงมาคำตอบดีๆให้ฉัน”แพรททริกขว้างรูปทั้ง 5ใบให้แก่อัสรัน
“เด็กผมน้ำตาลในรูปเป็นเพื่อนของแกไหม”แพรททริกถาม
“ใช่ครับแต่ตอนนั้นผมสลบไปก่อนแล้วพอรู้ตัวอีกที่ คิระก็มาปรากฏตัวตรงหน้าแล้วละครับ”อัสรันพยายามกุเรื่องขึ้น
“แกอย่าคิดมีความลับนะ”
“ผมไม่คิดที่จะมีอยู่แล้ว”อัสรันบอกพร้อมกับวางรูปทั้ง 5ใบไว้ที่โต๊ะและเดินออกไป
...โกหกไปจนได้...อัสรันถอดหายใจ
“อัสรัน”ได้มีใครตนหนึ่งเรียกอัสรันทำให้อัสรันเกิดตกใจเล็กน้อยจึงรีบที่จะหันไปมองที่มาของเสียงที่เรียก
“มีอะไรรึครับ ท่านแม่”อัสรันถามผู้เป็นแม่
“คุณพ่อคุยอะไรกับลูกละจ๊ะ”รีนัวร์ ซาล่าถาม อัสรันรีบส่ายหน้าทันที รีนัวร์มองดูลูกชายที่ตอนนี้มีความลับปิดพ่อแม่แล้วจึงเปลี่ยนเรื่องคุย ให้เกี่ยวกับในห้องแทนจนถึงคิระและคางาริ อัสรันได้เล่าเรื่องของทั้ง 2คนตั้งแต่เจอกันครั้งแรกที่โรงเรียนแต่ก็พยายามที่จะไม่เล่าเกี่ยวกับฟรีด้อมและคุซานางิ
“ลูกชอบคางาริใช่ไหม”คำถามที่ทำให้อัสรันชะงักลงทันที
“ทำไม ท่านแม่ ถึง พูด อย่าง นั้นละ ครับ”อัสรันถามด้วยเสียงที่เบาจนแทบที่จะไม่ได้ยิน
“ลูกปรกติเป็นคนที่มีสาวๆมาชอบมากมายซึ่งลูกไม่ค่อยที่เล่าเรื่องของพวกสาวๆที่มาตามติดลูกแต่นี้ลูกกลับเล่าถึงคางาริอย่างสนุกสนาน เป็นครั้งแรกที่แม่เคยเห็นลูกพูดถึงเพื่อนได้อย่างสนุกอย่างนี้มาก่อน”รีนัวร์บอก
“มะรืนนี้นี้คุณพ่อและสภาทั้ง4 จะไปโรงเรียนนะ”รันัวร์เปลี่ยนเรื่องคุย เรื่องนี้ทำให้อัสรันตะลึง
“ทำไมละครับ”อัสรันถาม
“มันอยู่ที่เพื่อนของลูกนะ”
“ท่านแม่หมายถึงคิระใช่ไหมครับ”
“เพื่อนของลูกคนนี้ไม่ธรรมดาเลย พลังเวทของเขานะมีมากกว่าคนที่อายุเท่ากัน บางทีอาจจะมากกว่าคนที่ฝึกฝนมานานหลาย 10ปีด้วยซ้ำไปไม่แน่อาจจะมากที่สุดในประวัติที่ยาวนาน”
...จริงด้วย สำหรับพวกเราแทบไม่รู้ถึงอดีตของทั้ง2คนเลยนี้หน่า...อัสรันรีบเดินกลับไปที่ห้องนอนมายังที่ระเบียงข้างนอก ได้มองไปยังพระจันทร์เต็มดวงพร้อมทั้งคิดอะไรบางอย่างไปด้วย ทางด้านของ อิซ๊าค ดีอัคก้า ชิน ชิโฮะ มีลี่ สเตล่าและลักซ์ต่างก็เมื่อไปที่พระจันทร์เช่นเดียวกัน สิ่งหนึ่งที่ทั้งหมดได้คิดเหมือนกันคืออดีตของคิระกับคางาริเป็นอย่างไรกันแน่ก่อนหน้านี้ ซึ่งทั้งหมดได้คิดเป็นความคิดเดียวกันทั้งๆที่ไม่ได้อยู่รวมกัน ส่วนทางคิระและคางาริเองก็ไม่ได้กลับไปที่บ้านก็ได้มองที่พระจันทร์เช่นกันพร้อมกับนึกถึงบางอย่าง
ความคิดเห็น