ลำดับตอนที่ #28
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : ไม่ดื้อนะคับ
ผมลืมตาขึ้นมาตัวเองกลับมาอยู่ที่ห้อง มือผมถูกจับด้วยมือหนาที่เเสนคุ้นเคย ที่นั้งอยู่ข้างเตียงที่ตอนนี้ฟุบหลับอยู่ข้างๆ ผมเอามืออีกข้างมาลูบหัวคนน้องอย่างเอ็นดู
"อ่าว ตื่นเเล้วหรอคับ?"
เพิร์ธพูดพร้อมเอามือขยี้ตาอย่างงัวเงีย
"คับคนเก่ง งั้นเดี๋ยวเค้าไปทำอะไรให้กินะ"
ผมลุกขึ้นจากเตียงตามความเคยชินเเต่คนน้องที่นั้งอยู่ข้างๆดึงมือผมไว้
ไม่เป็นไรคับพี่ไม่สบายอยู่นะ ผมทำข้าวต้มไว้เเล้วเดี๋ยวผมไปหยิบให้"
"อะ..อื้อก็ได้"
ผ่านไปสักพักคนน้องก็เดินมาพร้อมกับข้าวต้มร้อนๆในมือ เพิร์ธเดินมานั้งที่ิมก่อนที่จะตักข้าวต้มเเล้วเป่าเบา ๆ ทำท่าจะป้อนผม
"เค้าไม่ได้ป่วยขนาดนั้นสะหน่อย"
"เเต่ผมอยากป้อนหนิ"
"เเต่เค้าอยากกินเองมากกว่า"
"จะให้ผมป้อนเเล้วกินดีๆหรือจะให้ผมกินพี่ดีหละ เมื่อวานยังไมาเส็จเลยนะ เลือกเอา"
เพิร์ธทำให้ผมหน้าเเดงเมื่อเค้าพูดถึงเหตุการเมื่อวานในห้องเก็บของเล็กๆ พูดสะขนาดนี้มีหรอผมจะไม่ยอม
"งื้ออ ป้อนก็ได้"
.
.
.
.
เมื่อเพิร์ธก็เดินไปหยิบยาพาราพร้อทกับน้ำมาวางไว้ข้างเตียง
"กินข้าวเสร็จเเล้วกินยาด้วยนะคับ"
"ไม่กินได้ป่าวอะ"
"ต้องกิน ถ้าไม่กินวันหลังก็อย่ามาเเย่งเบียร์ผมจากมือดื่มสิ"
"ก็เค้าบอกเเล้วเพิร์ธไม่หยุดเองให้พี่ทำไง"
"ก็พี่อยากน่ารักเอง ไม่รู้เเหละยังไงก็ต้องกินงั้นไม่หายนะ"
"ม่ายอาวว มันขม"
"จะกินไม่กิน"
เพิร์ธทำเสียงเเข็งทำนองว่ากำลังดุผมอยู่ ผมก็กลัวน้องดุอยู่นะ เเต่ยามันไม่อร่อยขอสู่ขาดใจ
"ม่ายยกีนน"
คนน้องเดินเข้ามานั้งตรงหน้าก่อนที่จะหยิบยาที่วางอยู่บนโต๊ะเเล้วเอาเข้าปากตัวเองพลางขยับเข้าเข้ามาประกบปากผมไว้
ปากของคนร่างหนาดูดปากผมทีละนิดๆอย่างอ่อนโยนทำเอาผมเคลิ้มจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจู่ๆคนน้องก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออก เเล้วลุกขึ้นไปหยิบนำ้ยื่นให้
"น้ำคับ"
"หืม??"
เอ๊ะ ผมสัมผัสได้ถึงอารัยบางอย่างขมๆที่อยู่ในปากของผมหรือว่าเมื่อกี้
"่ผมป้อนพี่เองเเหละ"
คนน้องยิ้มให้อย่างเจ้าเลห์
ผมรับน้ำจากมือของคนน้องมากินยาให้เรียบร้อย
"ไม่ยอมกินดีๆชอบให้ใช้กำลังอยู่เรื่อยเลย"
ผมวางเเก้วไว้โต๊ะข้างๆก่อนที่จะพึมพำกับตัวเองเบาๆ
"ชอบทำให้เคลิ้ม"
"หื้ม มีอารัยป่าวคับ"
"อ๊ะ..ป..ป่าวๆ"
"งั้นพี่นอนพักก่อนนะอย่าดื้อจะได้หายไวๆ"
"เเล้วเพิร์ธจะไปไหนอ่าา"
"ไปเอาของมาเช็ดตัวพี่นั้นเเหละ พี่อะนอนไปเลยเดี๋ยวผมมา"
End part เซ้นต์
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Part เพิร์ธ
เมื่อผมเดินออกจากห้องก็ตรงไปเอาน้ำใส่กาละมังใบเล็กๆเอาไปใส่น้ำเเล้วก็ผ้าขนหนูเล็กๆสำหรับใช่เช็ดตัวคนพี่ผืนหนึ่งมาเตรียมไว้พลางครุ่นคิดถึงเหตุการเมื่อกี้
'ตอนป้อนยาเกือบกดพี่เซ้นต์ลงบนเตียงเเล้ว หายไข้เมื่อไหร่จะเอาให้ลุกไม้ขึ้นเลยคอยดู'
เเอ๊ดดดดดด
ผมเดินเข้าไปในห้องนอนของคยพี่พร้อมกับอุปกรณ์เช็ดตัวที่อยู่ในมือ เมื่อผมมองคนพี่ก็ทำเอาโมโหนิดหน่อย ก็เเฟนไม่เชื่อฟังก็ต้องโมโหเป็นธรรมดา
"พี่เซ้นต์ผมบอกให้พี่พักผ่อนไง เล่นมือถือเดี๋ยวก็ปวดหัวหรอก "
ผมวางของในมือไว้ที่โต๊ะเเล้วเดินเข้าไปคว้าโทรศัพท์คนพี่ออกจากมือจนคนพี่หันมาเบะปากใส่อย่างงอนๆ
"งื้อออ"
"ดื้อหรอ"
"เค้าจะเล่นเกม"
"พักผ่อนก่อน เดี๋ยวหายเเล้วค่อยเล่น ผมเป็นห่วงพี่นะ"
"อื้อก็ได้"
pee
นามปากกา
เเหะๆ ขอโทดนะ หลงวันคิดว่าเมื่อวานเป็นวันเสาร์
อย่าลืมกดหัวใจ กดเเชร์ ให้ด้วยนะ หรือไม่ก็เม้นหน่อยย
เวลาเห็นเม้นเเล้วรู้สึก มีกำลังใจในการเเต่งอ่าา
#ก็ผมรักพี่
twiter:@FcPpm
รักทุกโคนนน้าา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น