คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : มารู้จักคำศัพท์ภาษาตามโพรกันเถอะ ! (หมวด ส)
สกเส็ก (สำเนียงสงขลาออกเสียงเป็น ซ็อกเซ็ก) (ว.) ไร้สาระ, ไม่น่าพูด ไม่ควร
นำมาปฏิบัติ
" เรื่องสกเส็ก พรรค์นี้ คนเป็นถึงกำนันเขาไม่ทำกันหรอก " ความหมายคือ
เรื่องไร้สาระอย่างนี้ คนเป็นถึงกำนันเขาไม่ทำกันหรอก
คำว่า สกเส็ก นี้ บางครั้งจะใช้อธิบายลักษณะของฝนที่ตกๆ หยุดๆ ตกประปราย
ว่า ฝนตกสกเส็ก ( หรือจะใช้ว่า "ฝนตก รกเร็ก" ก็ได้ )
สกครูก, สักครูก, สกโครก, สักโครก (ว.) สกปรก
คำที่มีความหมาย สกปรก ในภาษาไทยถิ่นใต้ มีหลายคำ คือ
หลุหล๊ะ (เลอะเทอะ) ,
ม่อร็อง (ใช้กับเสื้อผ้าและรูปร่างหน้าตา)
สกหมก, มรก ((ใช้กับเสื้อผ้าก ารแต่งกาย)
สมรม (ว.) ผสมผสาน ปนเป
" แกงสมรม " = แกงเหลือในงานวัด ที่นำมาผสมรวมกัน แล้วอุ่นใหม่ ไม่ให้บูด
" สวนสมรม " = สวนผลไม้ ที่มีพืชหลายชนิด ขึ้นปะปนกัน
สวด (น.) หวด, อุปกรณ์ที่ใช้นึ่งข้าว, นึ่งอาหาร
สอก (ก) พร่อง , ลดลง
(คำนี้เลือนมาจาก ซฺรอก ในภาษาเขมรโบราณ)
" น้ำ สอกแล้ว " = น้ำลดแล้ว
" หวากในจอก สอกลงไปฮีดหนึ่ง " = น้ำตาลเมาในจอกพร่องไปนิดเดียว
สมุก (น.) ภาชนะสานก้นเหลี่ยม มีฝาครอบ ใช้สำหรับเก็บของใช้ มีขนาดเล็ก
( มักสานด้วย ใบเตย หรือใบลำเจียก )
สะคี่ , สะกี้ , ส่ากี้ (น.) ปุ้งกี๋ อุปกรณที่ใช้ขนดิน ขนทราย
สะโบ (น.) 1. สบู่ (ที่ใช้ฟอกตัว,ชำระล้างร่างกาย) 2. ถั่วสะโบ (น.) ชื่อของถั่วชนิด
หนึ่ง (Bambarra Groundnut)เป็นพืชตระกูลถั่วที่ฝักถั่ว เจริญเติบโตอยู่ใต้ดิน หรือ
วางบนผิวดิน โดยแต่ละฝักจะมีเมล็ดในเพียงเมล็ดเดียว
ชาวสงขลา(คลองหอยโข่ง)เรียกถั่วชนิดนี้ว่า ถั่วสะโบ, ชาวนครศรีเรียกว่า ถั่วหรัง,
ชาวกระบี่,พังงา เรียกว่า ถั่วปันหยี
ถั่วสะโบ ของชาวคลองหอยโข่ง(สงขลา )
สะมายัง, สะมาหยัง, มาหยัง (น.) การสวดแสดงความเคารพต่อพระผู้เป็นเจ้าของ
ชาวมุสลิม ( คำนี้คนไทยถิ่นใต้ มักใช้สั้นๆว่า มาหยัง )
ส้มๆ (ออกเสียงเป็น ซ็อมๆ) (ว.) ไม่ปกติ ไม่เต็มบาท
" หลวงขวดเป็นคนส้มๆ ทำไหร กะเพี้ยนๆ "
หลวงขวดเป็นคนไม่ปกติ ทำอะไรก็เพี้ยนๆ
สังหยา 1. (น.) ขนมสังขยา เช่น " ข้าวเหนียวสังหยา " = ข้าวเหนียวสังขยา
2. (น.) อาการพุพอง ติดเชื้อบริเวณหนังศีรษะ(ชันนะตุ) จะเรียกว่า
" หัวเป็นสังหยา "
สา 1. (น.) ความเป็นผู้ใหญ่ที่รู้จักรับผิดชอบ รู้ในสิ่งที่ควรหรือไม่ควรกระทำ (หรือ
เดียงสา ในภาษาไทยมาตรฐาน) ในภาษาไทยถิ่นใต้จะใช้คำว่า รู้สา ( ออก
เสียงสำเนียงสงขลาเป็น โร่ สา ) ซึ่งจะมีความหมายตรงข้ามกับคำว่า ไม่รู้
สา - ไร้เดียงสา
2. (ก.) รู้สึก , รับรู้ได้
" กูไม่ สา กลัว สักฮีด " - กูไม่รู้สึกกลัวสักหน่อย
" ถูกด่าแค่นั้น ไม่สาไหรหรอก " - ถูกด่าแค่นั้น ไม่รู้สึกอะไรหรอก
" หลวงชม เป็นคนไม่สาไหร พี่ถูกแทงตาย ยังทำเฉยอยู่ได้ "
หลวงชม เป็นคนไม่เอาไหน (ไร้ความรู้สึก) พี่ถูกแทงตาย ยังทำเฉยอยู่ได้
" สาว่า " - ดูเหมือนว่า , น่าจะเป็น (อย่างนั้น อย่างนี้)
สาด (น.) เสื่อ ( ที่ใช้ปูรอง นั่ง - นอน )
สามส้าง (ศฺมศาน สันส.)(น.) สถานที่เผาศพของคนปักษ์ใต้สมัยก่อนเป็นเสาไม้
หมากสูง 4 เสาข้างล่างกว้าง ข้างบนสอบ ข้างบนจะขึงด้วยผ้าขาวไว้กับเสา 4
มุม ที่พื้นจะใช้เป็นที่วางโลงศพ
(ปักษ์ใต้โบราณเชื่อกันว่า สามส้าง เป็นสัญลักษณ์ใช้แทน เขาพระสุเมรุ)
สาย (น.) 1. เส้น, แถว, แนว, ก้านของบัวต่างๆ ( ความหมายตรงกันกับความหมาย
ในภาษาไทยภาคกลาง)
2. สาหร่าย ; พันธุ์ไม้น้ำ ที่พบอยู่ใต้น้ำ ตามลำคลอง ท้องทุ่ง และในทะเล
ในภาษาไทยถิ่นใต้ จะเรียกว่า "สาย"
" ยำสาย " - ยำสาหร่าย ; อาหารที่ขึ้นชื่อของเกาะยอ สงขลา
สายคอ (น.) สร้อยคอ
สายดม (น.) แนวเขตบ้านหรือแนวที่ดินซึ่งมีต้นไม้หลายๆพันธุ์ขึ้นอยู่เป็นแนว
( ผักเหนาะ จิ้ม น้ำชุบของคนใต้ จึงมักจะเป็นผักที่เก็บจากแนวสายดมข้างบ้าน )
สายหนาม (น.) รั้วลวดหนาม
" แต่แรก คนบ้านเราใช้สายดมเป็นเขตบ้าน แต่หว่างนี้ ทุกบ้านเปลี่ยนเป็นสาย
หนามหมดแล้ว หมา กะ เข้าไม่ได้ "
เมื่อก่อนคนบ้านเราใช้แนวต้นไม้กั้นเป็นเขตบ้าน แต่เดี๋ยวนี้ทุกบ้านเปลี่ยนเป็นรั้ว
ลวดหนามกันหมด หมาก็เข้าไม่ได้
สายเอว (น.) เข็มขัด
สีน (ก) ตัด
" ทำงานเผื่อไข้ ตัดไม้เผื่อสีน " สำนวนใต้ ใช้ในความหมาย จะต้องรู้จักเตรียม
การ เผื่อวันข้างหน้า เช่น ต้องรู้จักเก็บเงินเก็บทองไว้ใช้ในยามเจ็บไข้ไม่สบาย
การตัดไม้จากป่า จะต้องตัดให้ยาวไว้ก่อน เผื่อว่าจะต้องตัดอีก
เส (ออกเสียงเป็น เซ้ ) (น.) สี่, จำนวนนับ 4
( ในภาษาสงขลา เสียง อี จะแปลงเป็นเสียงเอ สี่ ของ คนกรุงเทพ จึงเป็น เส
ของคนสงขลา )
เสดสา (ว.) ทุกข์ยาก ลำบาก
" หว่างอิพ้นปีนั้นมาได้ มันเสดสา " - กว่าจะพ้นปีนั้นมาได้ มันลำบากมาก
เสงเครง, ส้มเสงเครง (น.) กระเจี๊ยบ
คนคลองหอยโข่ง จังหวัดสงขลาดั้งเดิม จะเรียก กระเจี๊ยบ ว่า ส้มเสงเครง มัก
ใช้ใบเสงเครงอ่อนๆ เป็นผักแกงส้ม เรียกว่า แกงส้มเสงเครง
เสียงว่า (ว.) ได้ยินข่าวว่า, ได้ยินเขาพูดกันว่า
" เสียงว่า หลวงไข ตายแหล่ว, จริงม้าย ไอ้บาว "
ได้ยินข่าวว่า หลวงไข่ ตายแล้ว, จริงมั้ย ไอ้หนู
แสก (น.) สาแหรก : เครื่องหาบสิ่งของ ทำจากหวาย
เสาะข้าว (ก.) กินข้าวรองท้อง ก่อนออกไปทำงาน
สุพัน (น.) กำมะถัน
สำหนวน (ออกเสียงเป็น ซ้ำ-น้วน ) 1. (ว.) สำนวนดี, พูดคุยเก่ง, มีโวหาร
"สำหนวนแกดี "
พี่ไข่เป็นคนที่ไม่มีใครเกลียด....คารม โวหารแกดี
(ก) หยอกล้อ โดยใช้สำนวนโวหาร
" อย่าโกรธหลวงไข ตะ แกทำสำหนวน หยอกเล่น หรอกอย่าโกรธพี่ไข่เค้าเลย แกพูดหยอกล้อเล่นเท่านั้น "
2. หลวงไขเป็นคนที่ไม่มีใครเกลียด แกจีบหญิงเก่ง
ไส, ป่าไส (น.) ป่าไม้ที่ได้ถางต้นไม้เล็กๆเพื่อจะทำไร่ แต่ยังไม่ได้โค่นต้นไม้ใหญ่
ป่าชนิดนี้จะมีต้นไม้ขนาดใหญ่อยู่ทั่ว คำว่าไส นี้ ยังใช้เรียกสถานที่ในภาคใต้
หลายแห่ง เช่น ไสใหญ่(ควนเนียง สงขลา) , ไสถั่ว( พัทลุง ) , ไสยูงปัก
(นาบอน นครศรีธรรมราช) ฯลฯ
เส้า, ก้อนเส้า (น.) ก้อนหิน 3 ก้อนที่ใช้สำหรับเป็นเตาหุงข้าว ต้มแกง
โสด 1. (ว.) โสด, ยังไม่แต่งงาน
2. (น.) แถว, แนว
" โสดยาง " - แนว หรือแถวของต้นยางพารา
ความคิดเห็น