คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : Chapter 24
หลังจากที่เด็กชายและมิเซลคุยกันนั้นก็ได้ผ่านไปหลายเดือนและเข้าใกล้วันสอบแล้วนั้นได้จนมีจดหมายมาถึงเด็กชายที่ห้องอาหารไม่ได้มีแค่ฉบับเดียวแต่มีถึงสองฉบับ
เด็กชายที่ตอนนี้นั้นนั่งติดกับเบลล่านั้นก็เอาขึ้นมาอ่าน
ถึงน็อคติส
ไงน็อคเป็นไงบ้างกลับการเรียนที่ฮอตวอตส์
แต่ฉึนคิดว่านายคงเบื่อละนะ ฮ่าๆๆ ที่ติดต่อมาแบบนี้จะบอกว่าคฤหาสน์โรลล์ฉันได้กลับมาแล้ว
นายจะเป็นเจ้าของคฤหาสน์เลยไหมหรือยังไง อีกอย่างน็อคฉันไม่ได้ถามความเห็นนายนะ
แต่ช่วยย้ายไปที่คฤหาสน์ด้วยละ อีกย่างฉันย้ายของจากที่บ้านนายแล้วไม่ต้องห่วง
อีกอย่างเรื่องนี้คริสไม่รู้และจะไม่มีวันรู้ด้วย
ถ้าอยากเชิญเพื่อนมาคฤหาสน์ก็ได้นะยังไงมันก็เป็นของนายอยู่แล้ว
อีกอย่างฉันอย่างเจอรุ่นพี่มิเซลด้วยอย่างลืมบอกรุ่นพี่ละ
ปล.
ลืมไปฉันเจออลิซด้วยละ เธอย้ายมาอยู่กับเราด้วยนะ ฮ่าๆๆๆไม่กวนละเจอกันปิดเทมอ
จาก
เซฟผู้เป็นเพื่อนสนิทที่เอาพี่สาว
เด็กชายอ่านเสร็จก็เผาจดหมายถึงด้วยรอยยิ้มที่แปลกประหลาดหน่อยๆนั้นทำให้เบลล่าที่อยู่ข้างๆนั้นหันมามอง
“เกิดอะไรขึ้นเซน
หลังจากนายอ่านจดหมายแล้วรอยถึงยิ้มแบบนั้น”
“ไม่มีอะไรเหรอเบลล่า
จริงสิช่วงปิดเทมอว่างไหม”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับตักอาหารเข้าปากแบบช้าๆ
นั้นทำให้เด็กชายดูมีเสน่ห์แบบผู้ดีแต่ถ้ามีคนรู้ว่าจริงๆตัวเด็กชายนั้นไม่เคยที่จะทำแบบนี้เวลาอยู่บ้าน
“ก็..ว่างย่ะ”
“งั้นเหรอดีจังเลย ปิดเทมอนี้มาบ้านผมได้ไหม”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสถึงตัวของเด็กชายจะไม่เข้าใจความรู้สึกก็ตามทีแต่ไม่รู้ทำไหมบ้างครั้งตัวของเด็กชายถึงได้คิดว่าการยิ้มแบบนี้ให้เบลล่าถึงว่าดีกันนะ
ไม่เข้าใจเลย รอยยิ้มแบบนี้หลังจากเสียพ่อแม่ไปแล้วเด็กชายก็ได้ลืมการยิ้มแบบนี้ไปแล้ว
นั้นยิ่งทำให้เด็กชายหน้าแดงขึ้นมาเพราะเบลล่าเอาแต่มองนั้นทำให้เด็กชายเริ่มไม่มั่นใจในตัวเองซะงั้น
“แป..ลกเหรอ ที่..ยิ้มออกมานะ”
เบลล่าที่ดูเหมือนจะได้สติถึงกลับส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วจับไปที่ใบหน้าของเด็กชายอย่างแพร้เบาและดึงให้ใบหน้าของเด็กชายมาชนกับหน้าผากของตัวเองและกระซิบไปที่ข้างหูของเด็กชาย
“ไม่เหรอเซน ออกจะน่ารักดี”
เบลล่ากล่าวออกมานั้นยิ่งทำให้เด็กชายหูแดงมากขึ้นและโชคดีที่วันนี้ไม่มีเรียนเพราะเป็นวันอาทิตย์นั้นจึงทำให้พวกนิโคนั้นไม่ได้มาทานอาหารด้วยและคนที่น้อยนั้นถือเป็นความโชคดีของเด็กชาย
“คำตอบคือ
ว่างแต่คงต้องกลับไปบ้านก่อนละนะเซน”
“ดีใจจัง
งั้นผมจะส่งจดหมายไปหานะว่าให้มาตอนไหน”
จากนั้นเด็กชายก็รีบลุกออกมาจากห้องอาหารโดยที่ทิ้งเบลล่าไว้คนเดียวนั้นทำให้เบลล่านั้นหัวเราะออกมา
“นายนี้มันน่ารักจริงๆ พอเวลาใสซื่อเรื่องแบบนี้แต่เมื่อกี้อยากเก็บไว้จัง
ใบหน้าแดงแบบนั้น เซน”
เด็กชายที่รีบออกมานั้นเดินไปที่ทะเลสาบด้วยความรู้สึกหลากหลายและนั่งลงบนหญ้าจากนั้นก็หยิบสร้อยคอออกมาดู
“ลินน่าเมื่อกี้เรียกว่าอะไรนะ
ใจที่เต้นดังตอนที่เบลล่าเอาหน้ามาใกล้นั้นแทบจะเป็นบ้า นี้ใช่ความรู้สึกของเธอหรือป่าวนะ”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับมองไปบนท้องฟ้าที่ครามแล้วยื่นมือไปข้างบนด้วยสายตาที่เหม่อลอย
“ถ้าตอนนี้ลินน่ามีชีวิตหมอนั้นคงจะมีความสุข
นี้ถ้าเธอได้ยินนะลินน่าผมนะอย่างเห็นหน้าเธออีกสักครั้ง
เธอเป็นอีกครั้งชีวิตของผมไม่ใช่เหรอลินน่า!!!!!!”
“ลินน่า ทำไหมตอนนั้นถึงไม่เห็นละอนาคตในตอนนั้นนะ
ผมเหงานะทำไหมละ...”
เด็กชายได้แต่เฝ้าถามแม้จะไม่มีใครตอบก็ตามทีน้ำตาที่เด็กชายอย่างให้ไหลกับไม่ไหลถึงเด็กชายรู้สึกเศร้าและอย่างร้องไห้เพื่อใด
ไม่ก็ไม่เคยไหลออกมาหลังจากที่จำลินน่าได้มันก็ไม่เคยที่จะไหลออกมาอีกเลย
“คุณเพฟเวอเร็ตต์ทำอะไรอยู่ตรงนั้น”
เด็กชายเมื่อได้ยินเสียงเรียกตัวเองก็หันไปมองเห็นมิเซลที่กำลังเดินเข้ามานั้นเด็กชายก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปใกล้ๆมิเซลแล้วกอดมิเซลนั้นทำให้มิเซลที่เห็นดังนั้นก็เกิดอาการงง
“นี้มิเซล ผมคิดถึงลินน่า คิดถึงมาก
นี้..มิเซลลินน่าจะกลับมาใช่ไหม ไม่ถูกพวกนั้นฆ่าใช่ไหม มิเซล”
เด็กชายกล่าวออกมาด้วยสายตาที่ไม่น่าดูนั้นทำให้มิเซลที่กุมหัวลงมาดูนั้นรู้ตัวของเด็กชายสั่น
‘ถ้าเรื่องแบบนี้ไม่เกิดขึ้นพวกเธอทั้งสองก็คงมีความสุขทั้งเธอลินน่าความฝันที่อยากเป็นนักพยากรณ์และนายเซนคงได้ไปเป็นนักบำบัดไปแล้ว
ขอโทษจริงๆที่ช่วยไว้ไม่ทัน’
มิเซลกอดตัวเด็กชายไว้แน่นด้วยความรู้สึกหลายอย่างไม่ว่าตจะเศร้าเรื่องที่เกิดขึ้น
โกธรที่ตัวเองไม่สามารถไปช่วยเหลือทั้งสองได้ทัน
มิเซลได้แต่กล่าวคำขอโทษให้เด็กชายฟัง
“ขอโทษเซน ขอโทษที่ไปช่วยไม่ทัน ขอโทษ..ขอโทษ”
หลังจากนั้นก็มาถึงช่วงสอบเด็กชายได้ติวให้กับทุกคนในกลุ่มแต่ก็มีคนในบ้านมาร่วมติวด้วยนั้นจึงทำให้ช่วงนั้นกลายเป็นว่ากลุ่มนักเรียนบ้านสลิธีรินปีสองนั้นรวมกลุ่มกันเป็นกลุ่มใหญ่
ทำให้ไม่มีใครมาก่อกวน
จะเรียกว่าสงบสุขก็ว่าได้
เพราะการติวของเด็กชายนั้นเข้มงวดเป็นอย่างมากแต่ก็เป็นประโยนช์ต่อบ้านสธิรีรินเป็นอย่างมากและดูเหมือนก่อนหน้านั้นนักเรียนสลิธีรินปีหนึ่งนั้นจะไม่กล้ามาเข้าใกล้เด็กชายเพราะเรื่องเมื่อตอนเด็กชายอยู่ปีหนึ่ง
แต่ตอนนี้ดูจะไม่ใช่แล้วตอนใกล้สอบดูเหมือนปีหนึ่งจะมาของให้เด็กชายช่วยสอนวิชาที่ไม่ค่อยเข้าใจและดูเหมือนทุกคนจะเข้าใจทันเป็นดิบดีและดูเหมือนว่าจะมีคนเคารพนับถือเด็กชายมากขึ้นในสลิธีริน
“นายไม่ได้อ่านหนังสือเลยจะทำได้เหรอย่ะ”
เบลล่ากล่าวออกมาพร้อมกับในมือนั้นยังคงอ่านหนังสือสอบอยู่นั้นทำให้พวกนิโคพยักหน้าถามด้วยความเป็นห่วง
“หึ
แน่นอนรออยู่ได้เลยเพราะปีนี้ฉันจะทำให้ได้คะแนนข้อสอบเต็ม”
-------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะชินะค่ะ ตอนนี้เซนได้ชวนเบลล่าไปบ้านตอนปิดเทมอด้วย!!! แทนตอนนี้ดูเหมือนเซนจะได้ระบายความรู้สึกกับมิเซลด้วย ใกล้จบปีสองแล้วนะแต่ดูเหมือนเซนจะลืมจดหมายอีกฉบับไปนะ คงไม่เป็นอะไรเหรอมั่ง
ความคิดเห็น