คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : UNDETERMIND - ไม่บริสุทธิ์ใจ (KYUMIN) ตอนที่ 19 ( เสร็จแล้ว 100% ) + บ่นนิดหน่อย
UNDETERMIND 19
ตอนนี้เป็นช่วงบ่ายแล้ว ซองมินรู้ว่าวันนี้คยูฮยอนเลิกเรียนเช้า และเขาเองก็เลิกเรียนเร็วเช่นกัน เพราะมีเรียนอีกทีก็เย็นนู่น เมื่อซองมินเลิกเรียนไปตามหาคยูฮยอนที่คณะก็ไม่เจอ เลยตัดสินใจกลับมาที่หอ มือเล็กเปิดประตูเข้ามาในห้องห้องเดิมที่เขาพักอยู่เป็นประจำ ที่แตกต่างจากเดิมคือวันนี้เขากลับห้องมาคนเดียว และคนที่เขามักจะกลับมาด้วยเสมอตอนนี้นั่งหน้างออยู่ตรงโซฟารอให้เขาไปง้อแล้วเรียบร้อย เมื่อเห็นดังนั้นซองมินจึงยิ้มออกมานิดๆก่อนจะเดินตรงไปกอดคอคยูฮยอนจากด้านหลังของโซฟา
“ทำหน้างอเป็นปลาทูคอหักอีกล้ะ ไม่น่ารักเลย มาง้อแล้วน้า” ซองมินพูดขึ้นพลางหอมแก้มคนตรงหน้าตัวเองฟอดใหญ่ก่อนจะกระชับแขนกอดคอคยูฮยอนแน่นขึ้น
“.................................................”
“อย่าเล่นตัวได้ป้ะ ทำยังกะไม่รู้อย่างงั้นแหละว่าพี่ไมได้คิดอะไรกับเค้า .. ทีพี่อะคยูยังหวง ทีคยูอะพี่ก็หวง ไม่เห็นจะมาตามง้ออะไรแบบนี้เลยโห่ย” มือเล็กฟาดเข้าไปที่บ่าของคยูฮยอนเต็มๆหนึ่งทีด้วยความหมั่นใส้
“เอาอีกละ ทำไมพี่ชอบเอาเรื่องพี่กับผมมาเปรียบเทียบกันจัง ผมก็ไม่เห็นว่าพี่ซีวอนมันจะน่ารักกว่าตรงไหนเลย แต่คิบอมอะมันหล่อกว่าผมอีก รวยกว่าผมด้วย เกิดพี่ชอบมันจริงๆขึ้นมาอะละผมจะทำยังไง” คยูฮยอนหันไปอธิบายให้ซองมินฟังถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดอยู่ในหัวตลอดวัน เขาไม่เคยคิดจะงอนใครจริงๆ มีแต่ซองมินนี่แหละที่ชอบทำให้เขางอน
“แล้วใครบอกว่าพี่จะชอบคนที่ดีกว่าเล่า พี่ก็ต้องชอบคนที่พี่รักมากกว่าอยู่แล้วดิ”
“พี่มาหน้าผมนี่ดิ้” คยูฮยอนด้วยสายตาที่เรียบเฉยๆ ทำให้ซองมินต้องทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่านี่คยูฮยอนจริงจังหรือจะแกล้งอะไรเขากันแน่ เขาเดินจากหลังโซฟาไปหยุดอยู่ตรงหน้าที่คยูฮยอนกำลังนั่งอยู่
“ทำไมอะ? อ๊ะ!” เสียงเล็กพูดไม่ทันจบก็โดนแขนแกร่งพลิกตัวซองมินให้หันหลังแล้วรวบเอวเข้ามากอดไว้ให้ร่างเล็กมานั่งบนตักของตัวเองทันที
“เดี๋ยวพี่มีเรียนต่อไม่ใช่เหรอ” คยูฮยอนถามขึ้นขณะที่ซองมินกำลังลุกขึ้นนั่งแล้วเอาผ้าเช็ดตัวที่คยูให้มามามัดเอวตัวเองไว้
“มีดิ สามครึ่ง แต่เดี๋ยวจะไปละ” ร่างเล็กพูดพลางเดินไปหยิบกางเกงที่ถอดอยู่ตรงโซฟาเอามาใส่และแต่งตัวให้เรียบร้อยเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพื่อที่จะได้ไปเรียนหนังสือต่อโดยที่ไม่มีใครสงสัย
“สภาพแบบนี้เนี่ยนะ ไหวเหรอหืม?” ร่างสูงเดินตามมากอดซองมินจากด้านหลัง
“ไม่ไหวก็ต้องไหว ปีสี่แล้วนะ ขาดเรียนเยอะแล้วจะเรียนจบเหรอ ถาม” ซองมินหันหน้าเข้ามฃหาคยูฮยอนแล้วพูดค้อนๆใส่
“ใส่ผ้าพันคอไปหน่อยไหม จะได้ไม่มีใครสังเกตเห็น..”
“โห้ย ถ้าวันนี้หนาวม้ากมากนะจะให้พี่ใส่เสื้อกันหนาวตัวเท่าบ้านพี่ยังใส่ได้เลย อันนี้อากาศก็ร้อน แถมยังจะให้ใส่ผ้าพันคออีก มันจริงๆเลยนะนายเนี่ย” ว่าแล้วก็เดินไปหยิบกระจกมาส่องรอยแดงเป็นจ้ำๆจากการที่โดนกระทำเมื่อกี้หลายจุด ก่อนจะตัดสินใจหยิบผ้าพันคอมาพันปิดเอาไว้
“ฮ่าๆ ผมรักพี่นะรู้ไหม วันนี้รีบๆกลับนะ ผมมีอะไรจะเซอไพร์” ร่างสูงพูดพลางหอมแก้มซองมินไปหนึ่งฟอด
“คงไม่ใช่จะบอกว่าขอยอมแพ้หรอกนะ กิ้วๆ” ซองมินแซวร่างสูงเล่นก่อนจะหัวเราะใส่เบาๆแล้วหยิกแขนแกร่งด้วยความหมั่นใส้ ขาสั้นๆ(กว่าคยูฮยอน)ของซองมินก็เดินเข้าไปเขย่งเท้าขึ้นจูบปากคยูฮยอนเบาๆ
“ไปแล้วนะ แล้วจะรีบกลับ”
ร่างสูงมองตามซองมินตั้งแต่เดินออกจากห้องไป ปิดประตูห้อง แล้วยังชะเง้อมองที่หน้าต่างเพื่อจะมองซองมินเดินไปมหาวิทยาลัยด้วย เมื่อมองจนสุดสายตาแล้วเขาก็เดินมานั่งที่เตียง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์คู่กายออกมากดเบอร์เบอร์นึงแล้วโทรออก คยูฮยอนทำหน้าเครียดอยู่นาน จนเมื่อมีคนรับสาย เขาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วพูดกับปลายสายด้วยน้ำเสียงที่ตึงเครียด
“ฮัลโหล.. เจอกันที่คณะนะ ฉันมีอะไรจะคุยกับนายหน่อย”
----------------------------------------------------------------------
NC ตอนที่ 15 โดนแบนหายไปสายลม ไม่ได้เซฟไว้ด้วย ฮอล..
แอบเสียใจอะแบนไม่บอกไม่กล่าวกันเลยคือทำตามกติกาแล้วทุกอย่างแต่ไหงเขาทำงี้กับเรา
ตอนนี้ยังไม่เข็ด หึหึ เอามาลงให้แล้วเซฟไว้ในเครื่องแล้วเรียบร้อย
ถ้าแบนอีกก็จะเอามาลงใหม่ ไม่ซีเรียส ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.
ส่วน NC ตอนที่แล้วว่างๆจะแต่งใหม่ให้ หรือไม่ก็จะรอแต่งใหม่(เฉพาะฉากNC)ตอนจะรวมเล่ม(มั้ง)
ตอนที่แล้วลงไว้ 40% ตอนนี้ลงครบ 100% แล้วน้า จากนี้ไปเรื่องจะเริ่มเข้มข้นขึ้นและจะเริ่มดราม่า ฮึก..
อย่าเพิ่งเกลียดคยูฮยอนนะฮ๊า ส่วนใครบอกว่าทำไมคยูมินเล่นอะไรกันโรคจิตจังเลยปัญญาอ่อนไร้สาระ
คืออยากจะบอกว่า เออ มันโรคจิตกันจริงๆ ไรเตอร์ก็ไม่รู้ว่ามันเล่นอะไรกันอยู่
แต่อยากจะอธิบายคร่าวๆว่าเกมที่คยูมินกันนี้คือเกมวัดใจอะ แบบต่างฝ่ายต่างรู้สึกดีเวลาคนรักของเราหึงเรา
ก็ในเมื่อบอกใครไม่ได้ว่าคบกัน ก็ต้องทำอะไรบางอย่างให้คนรักของเราหึงบ้างใช่ป่ะล้า
แต่คยูโทรหาใครก็ไม่รู้น้อ ต้องรออ่านตอนต่อไปนะคะ อาจจะอัพช้าหน่อยเพราะไม่มีเวลา
ต้องฝึกงาน + อ่านหนังสือเตรียมสอบตรงด้วย ฮอล หนักและเหนื่อย (คิดไว้ว่าจะไม่เล่นคอม)
แต่อัพแน่นอน อย่าเพิ่งลืมกันนะ ฟิคอาจจะอ่านไม่รู้เรื่องไม่สนุกยังไงก็ซอรี่นะคะ
แต่ใครที่เข้ามาอ่านแล้วกดเป็นแฟนคลับ กดโหวต กดคอมเม้น หรืออะไรก็ช่าง ขอบคุณมากๆ
เลิ้บยูว.
ความคิดเห็น