คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ตอนที่ 23 : “จำได้ใช่ไหม :)” 🔥🔥🔥
อนที่ 23
“อ๊า ! อย่าั !!”
ร่าอรรเผลอแอ่นาริมฝีปาร้ายที่บเม้มลที่ยอสีหวานเปิ่อให้ฝ่ามือร้อน้อนลอเอวบาปลเปลื้อะเ็บระโปรนสามารถถอส่วนล่าอสิริัรออไ้สำเร็ ใบหน้าสวยเห่อร้อนึ้นสีามอุหภูมิร่าายที่พุ่ทะยานไลเิน ริมฝีปาอิ่มอ้าออราหอบหายใระบายวามเร่าร้อนในร่าาย
ยออทั้สอ้าเปียื้นึ้นสีประับ้วยรอยฟันและรอย้ำระเรื่อแสวามอบพอในารื่ม่ำับร่าายอศรีภรรยาอย่าไม่้อบิเรื่ออื่น ๆ เ์ะวันสนใเพียสิ่ที่อยู่รหน้าเาเท่านั้น ท่อนาอิ่มที่พยายามหุบไม่ให้เา้อมออไม้ามถูฝ่ามือร้อนลูบลำามส่วนโ้แะสัมผัสหยาน้ำหวานใส
“ำที่เราเยุยันไ้ไหม ...” เ้าอริมฝีปาร้ายเอ่ยพลาปล่อยยออสีหวานเป็นอิสระ “ะัืน็ไ้ ...”
“แฮ่ แ่มันะเสียวมา ๆ ... อะไรนั่นใ่ไหม ?” เธอหอบหายใเอ่ยอบเาเพราะยัำมันไ้ี อารม์ราะร้อนและวามสุสมหลัาืนนั้น ทุอย่ามันมาเินสมอใสื่ออเธอะรับไหวและนั่นทำเอาเธอนอนมบนเียร่วมวัน “เี๋ยว ๆ ”
เพราะลอืนเ้าหอรสายอเ้าวันใหม่
เาไม่หยุแม้เธอะอ้อนวอนและมิ่ไปับแรราะ
ลิ้นร้อนลาวัปลายยอ่อนะแสยะยิ้มร้ายาออมา เ์ะวันยืัวึ้นประอท่อนาอิ่มแหแยออมาวาลที่บ่าทันทีนเธอั้ัวไม่ทัน นัยน์ามายรมออไม้สีหวานที่ำลัายน้ำเื่อมหวานออมาล่อลวให้ผึ้านื่มินนมอมเมา ใบหน้าสวยึ้นสีมาว่าเิมน้อยฝ่ามือที่ถูพันธนาารมาบบัภาพน่าอายที่ำลัะเิึ้น
เธอสะุ้ัวเล็น้อยเมื่อเาใ้ปลายนิ้วแหแยมันออ่อนะถุยน้ำลายลที่ลาอ่อนะยี้ส่วนูันแ็เสริม้วยลิ้นร้อนแทรัวว้านลึ อไม้ามที่ไม่ไ้ถูสิ่แปลปลอมเ้ามาเยือนเป็นเวลานานระุ้นรัลิ้นร้อนามสัาา ร่าอรรสั่นเรือบิเร่าาวามทะยานอยาในวามสุสม
“อ๊า เ์ !! ฮึ อ๊าอย่าูแรแบบนั้น !!”
เสียรวราผสานเสียูึเอะแะั้อไปทั้ห้อรับแ ฝ่ามือเรียวเอื้อมว้าเรือนผมลับอย่าเผลอไผล่อนบเร่าร่าายอย่าสุสมระบายวามเสียววูบวาบใน่อท้อาารปรนเปรอโยลิ้นร้อนและปลายนิ้วอเา สะโพอิ่มยับรั้ให้ัวเา้ม่ำลอย่าลืมัว แ่้วยส่วนสูที่่าันเาึ้อนเธอึ้นให้ท่าทาัวเอ้มถนัทำเอานัยน์าสวยอยู่เสมอับนัยน์ามาย
ภาพน่าอายนั้นทำใบหูอเาเห่อแมาว่าเิม ยิ่บิเร่ายิ่อยามอบให้ ยิ่เสียรวราหวานัมาเท่าไหร่เา็ยิ่ออแรูื่มันมาึ้นเท่านั้น ร่อรัเริ่มระุถี่ ๆ เรียมารพ่นหยาน้ำหวานมอมเมาลูหมาที่ำลัเล่นนับอไม้สวยอย่าอบพอในรูป รส ลิ่นและเสียอนรหน้า
“แฮ่ อ๊า ไม่ ๆ เ์ปล่อย่อน ! ไม่ไหว !!!”
“♥”
ำอ้อนวอนถูอบลับ้วยแววาอบพอและิ้วหนาที่ระุ้นอนุาให้เธอสุสมนำหน้าไป่อนไ้เลย่อนัหวะทุ ๆ อย่าะระรัวถี่มาึ้นเรื่อย ๆ ลิ้นร้อนเสริมำลัับนิ้วเรียวแทรัวเ้าไปในร่อรัเี่ยวว้านสำรวทุอนูผนันิ่มนระทั่ยอระสันสีหวานปลปล่อยหยาน้ำหวานให้น้อหมาเ็ไ้ลิ้มลออย่าเ็มที่
สิริัรบิเร็พลาิทึ้เรือนผมนุ่มไปพลา รสหวานล่ำแระายในปาพร้อมเสียูื่มน่าอายั้อในโสประสาทอเธอนแทบะรับทุอย่าเอาไว้ไม่ไหวแล้ว ท่าทาเหมือนะลืนินร่าายอเธอทั้หมนั้นยิู่ีมาึ้นเมื่อมันเป็นเ์ะวันปิบัิมัน่อหน้าเธอ เาปล่อยเธอหอบหายใพร้อมับปล่อยสะโพอิ่มให้ร่วลมาที่ัแร่
“อ่อนเหมือนเิมเลย”
“แฮ่ ...”
“ูท่าไอ้แ่นั่นไม่ล้าทำไรพี่เลยสิ ?” เ์ะวันเอ่ยอย่าพึพอใ ่อนะปลเป้าาเออ “ถือัวแบบนี้่อยีหน่อย”
“ไหนบอ แฮ่ ... ว่า”
“?”
“ให้ิถึแ่นายไ ... ทำไมพูถึนอื่นึ้นมาเอ”
สมออเาล้ายหยุทำานไปั่วะประมวลผลำพูอเธอ ริมฝีปาร้ายยยิ้มึ้นมาอีรั้่อนะ้มลไปูบหน้าท้อาว ลาลิ้นึ้นไปรร่อออิ่มพลาสอแทรนิ้วร้อนเบิ่อทารั่วยเธออีรั้ นที่พึ่ไ้พัหายใถึับลืมหายใไปรู่
“อ๊า ! เ์พี่— อุบ”
รสูบร้อนพร้อมับปลายนิ้วเรียวที่เพิ่มำนวนในร่าายอเธอระุ้นให้มัวเมาอีรั้ เ์ะวันแทรัวแยท่อนาอเธอออพร้อมับใ้มืออี้าโอบผ่านแผ่นหลัเนียนโอบอให้เนื้อแนบเนื้อมาึ้นไปอี สิริัรพยายามั้รับให้ทันทุ่อทาเพื่อไม่ให้เาูถูเธออีาประสบาร์อันน้อยนิ
ผสานวามทะยานอยาเ้าไปมาหน่อย
่าฝ่าย่าถูึูเ้าหาันมาึ้นเรื่อย ๆ พร้อมวาม้อารในายร้อนทวีูนไม่อาประอสิให้่อ้านไ้อี่อไปแล้ว แท่ร้อนลำโอฬารถูไถไปามหน้าท้อาวบรรเทาวามปวหนึบเอาไว้ เ์ะวันพยายามยับยั้ั่ใไม่ให้รุรานเธออย่าป่าเถื่อน
อยาถนอมเอาไว้เผื่อรั้หน้า
ในเร็ว ๆ นี้
“อ๊า ! ฮือ ไม่ไหว ะเสร็อีแล้วเ์”
“แฮ่ อ้าาอออีหน่อย ... อเพิ่มอีนิ้ว่อนนะ” เ์ะวันเอ่ยเสียหอบ่อนะลาลิ้นไปามออาวฝาร่อรอยวามรัเอาไว้ีราเ้าอ นิ้วเรียวเพิ่มำนวนาสอเป็นสามามที่เาพูพร้อมับใ้มืออี้าับประอท่อนาอเธอให้แหวออว้าึ้น “แบบนั้นแหละ เ่มา ... รัแน่น ๆ ้ออ้าว้า ๆ หน่อย :)”
ริมฝีปาร้ายับลที่ใบหูเล็หลัาหยอล้อให้เธอเินอายมาว่าเิม ัหวะ้วลึทำสะโพอิ่มแอ่นลอยพร้อมร่าายบิเร่าใ้อ้อมอแร่ นัยน์ามมอูสีหน้าสุสมอเธออย่าพึพอใทั้เลียทัู้บให้ำลัใเธอสู่ปลายทาปรารถนาร้อน
เบาะโฟาหนัเปียุ่มระายเป็นุ พร้อมร่าายอ่อนยวบอสิริัรที่นอนหอบหายใหมแรปล่อยให้เ์ะวันโลมเลียหยาเหื่ออเธอามออและร่อออิ่ม เาืนึวึ้นพลาโลมเลียนิ้วเรียวุ่มน้ำหวานราวับไม่อยาะให้ทุหยนั้นเสียเปล่า สอมือหนาัแ่ท่าทาเรียมัวเอาริพร้อมับปลเ็มัออา้อมือเล็
“ถ้าเ็บให้ััน”
“...”
“ถ้าอบให้เรียื่อัน”
“อึ ...”
“ำไ้ใ่ไหม :)”
ปลายมน่อที่ปาร่อรับวมเป่าิรรมรัเร่าร้อนแม้ะออมมือให้มาแ่็ูะเินไปสำหรับเธอไม่น้อย ุนั้นเป็นเรื่อน่ารัอสิริัร ลิ่มหอมฟุ้อเธออบอวลไปทั่วห้ออย่าน่าประหลา ไม่แน่ใว่าเพราะเาำลัมอมเมาในรสหวานอเธอหรือเป็นอย่าอื่นแ่สิ่เียวที่เาสนใในอนนี้
็ือเธอ
“ถุล่ะเ์ !! อ๊า !!!”
นัยน์าสวยเบิออว้าเมื่อไ้สิแ่ลับร้อห้ามเอาไว้ไม่ทันเมื่อลำร้อนรุล้ำเ้ามาแล้วรึ่หนึ่ ฝ่ามือเรียวที่ยึ้นหวัหัห้ามเ้าเอาไว้่อนถูอบุมประสานนิ้ว เนื้อแหวนเย็นเสียสีันไม่่าับผนันิ่มและส่วนโอฬาร เ์ะวันเลิิ้วยียวนอย่าไม่สนใว่าเธอะัวลเรื่อั้รรภ์
“มีลู้วยัน็ีเนอะ ?”
“!!”
“อ่า ... ใเย็น ๆ อย่ารัแน่นแบบนั้นเี๋ยวเ็บ !”
เสียรา่ำหลุออมาาลำอหนาปิท้าย้วยเสียบ่นุอย่าหวแหน นัยน์าสวยเริ่มมีม่านน้ำาใสอย่าไม่ทราบสาเหุ าวามใในำพูทีู่ไม่ริั่าับแววาและท่าทาริัอเานเธอไม่รู้แล้วว่านั่นเป็นเรื่อริหรือเปล่า ท่อนาอิ่มถูับแหวออมาว่าเิมให้เาสวมใส่เธอไ้สุลำยาว
“ี้ ... อ่า ะยับแล้วนะ” นัยน์ามมอ่ำูท่าทาสั่นไหวอเธอพลาลูบไล้ท่อนาอิ่มูบไปามท้อาร้อเท้าเล็ นิ้วเรียวแทรเ้าใบในถุเท้าสีาวเี่ยวถอมันออ่อนะระแทสะโพสอบเรียสิเธอ “ั้สิแล้วสนใันหน่อยที่รั”
“ฮึ ... เ์”
สิริัรเอ่ยเรียหาเาพร้อมับอ้าแนโอบรับร่าายำยำอเาอเอาไว้แน่นพร้อมูบที่แ้มสา วามโอฬารื่นัวเ็มที่เริ่มยับเ้าออปั๊มแรราะร้อนในร่าายที่ผสานเป็นเป็นหนึ่เียว ฝ่ามือเล็ประอใบหน้าหล่ออบรับรสูบร้อนพลาเอื้อมไปเาท้ายทอยที่เป็นุอ่อนไหวอเานเสียรา่ำลอมาเป็นระยะ
ร่าายสั่นไหวามแรส่ผสานลมหายใร้อน สอาอิ่มโอบรัเอวสอบอย่าเผลอไผลไปับวามทะยานอยาที่มีเพียเานเียวะมอบมันให้เธอไ้ ยอระสันเล็ลอบปลปล่อยหยาน้ำหวานเียบ ๆ เพราะวามสุสมาเาเอ่อล้นไปทั่วร่าายอเธอนไม่อาอลั้นเอาไว้ไ้
“เ์ อ๊า เ์ะวัน”
“แฮ่ อ่า ... ัร”
วามละโมบโลภในายออีฝ่ายส่ผ่านเสียเว้าวอนอออ้อนระเส่า เป็นรั้แรที่่าฝ่าย่ามอสบาและรับรู้ถึภายในใอันและันราวับมีเวทมน์วิเศษ ฝ่ามือร้อนเลื่อนลนาบหน้าท้อาวอย้ำัหวะเร้ารัที่เาำลัสอใส่ในร่อรั่ำอเธอ ปลายมนอวบระโทัทายอุ้มืออเาามแรส่อเอวสอบ
“อ่า ฮ่ะฮ่า ให้ายสิ”
“อ๊ะ อ๊า !”
“พี่แอบเสร็ ... อ่า แม่”
เ์ะวันับไ้ถึิรรมสุสมเล็ ๆ ที่เธอุ่อนเอาไว้่อนะถอถอนัวนออแล้วึรั้ร่าอเธอึ้นาเบาะนิ่ม เาเหวี่ยันให้เธอหันหลัฝัหน้าไปับพนัพิและแอ่นสะโพอิ่มมาหาปลายมนอีรั้ ท่อนาอิ่มถูบัับให้นัุ่เ่าและแหวออว้าะที่เาสาน่อัหวะเร้ารัให้สุสม
“อโทษ อ๊า ัรอโทษ— เ์ !!” เสียราเว้าวอนอโทษอโพยถูท่อนแนแร่โอบยึลำอบาเอาไว้แน่นนเสียา่วไป “ไม่ไหว— ไม่ อ๊า ♥”
“พร้อมันนะ ?”
“♥”
ความคิดเห็น