+*+*ห นุ่ ม นั ก ด น ต รี ปิ๊ ง รั ก สา ว ปา ก ร้า ย +*+*+*+

ลำดับตอนที่ #22 : ห่า ง หา ย

เป็นอะไรไม่เคยเห็นเค้าโกรธขนาดนี้มาก่อน แล้วไอ่คำที่เค้าบอกว่า



\"อยากไปไหนก็ไปเอาเถอะ ลาก่อน\"



มันหมายความว่า เค้าจะไม่มาแล้วใช่ไหม เค้าจะไม่มายุ่งกับฉันอีก แค่คิด ฉันก็น้ำตาไหลลงมาเป็นสาย ดีนะที่วันนี้แม่ไปต่างจังหวัด ฉันเสียใจ เออ! ใช่! ฉันเสียใจทั้งๆที่ตอนแรกฉันเกลียดเค้าจะตาย ตอนนี้เปลี่ยนเป็น รักมากมาย เนี่ยนะ ไม่อยกาเชื่อเลย ฉันเคยทะเลาะกับเค้าก็จริง แต่เราไม่เคยทะเลาะ บ้าอะไร แรงขนาดนี้นะ แล้วฉันจะทำไงดีนะ ตั้งแต่วินาทีนี้......



ฉันจะไม่มีเค้าเหมือนเดิม จะไม่มีคนคอยปลอบเวลาฉันเศร้าจะไม่มีคนทำให้ฉันอุ่นใจแม้แค่สบตากัน จะไม่มีคนมารับ-ส่งทุกวัน จะไม่คำว่า \"รักอยู่ในหัวใจ\"



\"ฉันรัก ฮือ...T_T นายได้ยินไหม ฮือ....ซิก....ฉันรักนาย...ซิก...T T\"ฉันพูดเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียวในห้อง ใครจะว่าก็ช่างฉันไม่นแล้ว พูดไปก็ไม่ได้อะไรอยากจะบอกเหลือเกินว่า ไอ่ยูอิน มันไม่ได้เป็นอะไรกับกู แล้วพรุ่งนี้ฉันจะเอาหน้าไปสู้เค้าได้ไงอ่ะ ฉันเฝ้าถามตัวเองหลายครั้งเหลือเกิน ว่าความรรักคืออะไร แต่ก็ไม่เคยมีคำตอบตรงกันสักครั้ง ที่รู้คือ



\" ความรัก มีทั้งได้ดีและเสีย เมื่อคนเราเริ่มรักมักจะมองอะไรดีไปหมด ใครว่า ใครด่าอะไรก็หาข้ออ้างทำให้ตัวเองมองในแง่ดี ยิ่งได้อยู่กับคนที่เรารัก ยิ่ง่ไม่ต้องการอะไรขอให้เราได้อยู่ใกล้กันก็พอ แต่อีกด้านหนึ่ง เมื่อความรักจากไป คนที่เรารักเค้าไปมันช่างทรมานเหลือเกิน หลายคนหาวิธีให้หายทรมานด้วยการทำร้ายตนเองหรือฆ่าตัวเอง ถ้าคิดว่า มันดีก็ผิด ถ้าเราตายไปคนบางคนเค้าจะมารักเราหรือก็ไม่ และเมื่ออย่างนี้แล้ว ทำไมคนเราถึงไม่เลิกรัก ทำไม นั้นอาจเพราว่า ........\"



*+*+*+*+*+*+*+*+*++*++*++**+*+



\"เพราะว่าความรักไม่มีเงื่อนไขใดๆ



ไม่สามารถหยิบยกหลักกการใดๆมาอ้างอิงได้เลย



เพราะฉะนั้น...อย่าแปลกใจ



ถ้าบ่อยครั้ง เราจะไม่เข้าใจในการกระทำของบางคน



แม้รู้ตัวว่าไม่ถูกรัก.....แต่ก็ยังไม่เลิกรา.........และไม่เลิกรัก\"





ผมปิดหนังสือเล่มหนึ่ง ลงช้าๆ นั้นสินะแม้รู้ว่าไม่ถูกรักแต่ตัวเราเองก็ไม่เคยเลิกราหรือลดความพยายามเลยสักนิด เหมือนตัวผมรึเปล่าที่รู้ตัวว่าเธอไม่รักแต่ก็พยายามอยู่ได้ นึกอีกทีน่าสมเพชตัวเองสิ้นดี ที่ทนกับเธอมา 2-3 ปีเลย ทำไม! ทั้งๆที่ผมบอกเธอเองแล้วว่าจะไม่ยุ่งแล้วเชียว



ทำไม ผมเองยัยกังวลอยู่ วันี้พี่ผมไม่อยู่หรอกนะมันไปทำงานแทนผม เลยฝากบ้านไว้กับผม ทิ้งบ้านให้ผมอญู่แต่ผมคงดูแลไม่ได้หรอก เพราะผมเองยังมีเรื่องยุ่งอีก พรุ่งนี้ไปผมกับเธอจะไม่มีคำว่า เรา อีกแล้ว นึกแล้วมันใจหายยังไงก็ไม่รู้ ตอนนี้ตาผมคงแดงแล้วล่ะ หิวก็หิว ตั้งแต่กลับมายังไม่ได้กินอะไรเลย แต่ก็ไม่มีอารมกินหรอกนะ ถึงเวลาทุกอย่างต้องจบแล้วใช่ไหม



*+**+*+*+*+*+**+*+*+*+*+*+*+*+*+*++*+*



ฉันกำลังร้องไห้อยู่และก็หนักด้วยเมือ่พยายามโทหาเค้าแต่เค้าปิดเครื่อง ฉันก็นึกอะไรได้



\" อยู่ไหนอะ รัก ไอ่คำที่ว่าดี ที่เคยซึ้งทุกที ที่บอกกัน และฉันเพิ่งรู้ว่ารัก คัวตนมันไม่มี ที่ฉันทำดีก็แค่นั้น มันก็แค่อากาศ\"



เสียงมือถือพี่อุ้มดังขึ้น



.\" ฮัลโหล ว่าไงจ๊ะ น้องรัก\"เสียงพี่แกโคตรหวาน



\"ฮือๆ ........ซิก.......ฮือๆๆๆ......... พี่.......ซิก.........อุ้ม...ซิก.......เหรอ\"ฉันพูดทั้งที่ร้องไห้จนกว่าจะได้ประโยค คงนานพี่แกคงรำคาน ฉันเลยพยายามไม่ร้องไห้



\"เป็นอะไร ใจเย็นๆนะค่ะ มีเรื่องอะไรค่ะ\"



\" พี่อุ้ม ช่วยโทไปหาซางยอนให้หน่อยได้ไหมค่ะ ส่วนเรื่ออะไรเดี๋ยวหนูเล่าให้ฟัง\"



\"โทรไปจะให้พี่บอกว่าอะไรค่ะ\"



\"โทรไปเช็ค เฉยๆว่าเค้าปิดเครื่อง รึเปล่า\"



\"อ๋อ ด้ค่ะ เดี๋ยวโทให้ ยังไง เดี๋ยวพี่โทรกลับนะค่ะ.\"



\" ขอบคุนค่ะ\" ไม่รู้จะทำไปทำไม เนี่ย ทั้งๆที่รู้ว่าเค้าปิดเครื่อง



พี่อุ้มแกสงสารมิซึกิไง ก็เลยช่วย แต่แกกดเบอซางยอนประมาณ 100 รอบได้แล้ว แต่เครื่องตอบรับก็เป็นเสียงเดียวกันหมดเลยก็คือ



\"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้\"



\"โอ๊ย!ปิดทำบ้าอะไร นักเนี่ย\"



\"มีอะไรเหรอ อุ้ม\" พี่ซินเข้ามาถาม ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ใน บ้านพี่อุ้ม



\"ซินๆแกออกไปกับฉันหน่อยมีเรื่องด่วนนะ\"



\"ดึกขนาดนี้เนี่ยนะ\"



\"แกไม่อยากรู้เรื่อง มิซึกิกะซางยอนเหรอ\"



\"เกิดอะไรขึ้นกะสองคนนั้นว่ะ ทะเลาะกันเหรอ\"



\"คงงั้นมั้ง ฉันเลยจะพาแกไปบ้านมิซึกิไง ไปไหม\"



\" ไปดิ เร็วเลย\"ว่าแล้วทั้งคู่ก็ขึ้นรถไป ไม่ต้องสงสัยหรอกนะ ทำไมพี่แกห่วงคู่นี้นักอ่ะก็ถ้าคำทำนายพวกพี่ก็ไม่ตรงเมหือนที่คิด

ชื่อเสียงก็หมดนะเซ่



\"ถึงแล้ว ไอ่ซิน ปะ\"แล้วทั้งคู่ก็ลงมาจากรถ



ก๊อกๆ ก๊อๆ เสียงเคาะประตูบ้านมิซึกิ



\"ใครมาว่ะ ตอนนี้คนกำลังเสียใจอยู่\" ฉันพูดแล้วก็เดินไปเปิดประตู



\"อ้าว!พี่อุ้ม พี่ซินมาทำไมค่ะ\"



\"ยังจะถามอีก แล้วไปทำอะไรมาเนี่ย ตาแดงเชียว\"



\"อ๋ อ ปล่าวนี่ ไม่มีอะไร ผงเข้าตานะพี่เลย ขยี้เอา\"ฉันก็แหลไปงั้นแหละ ทั้งที่รู้ว่าไม่ได้ผล



\" ร้องไห้ใช่ไหมเนี่ย บอกพี่มาดีๆดีกว่า เพราะซางยอนใช่ป่ะ\" เวน! กูอุตส่าไม่ร้องไห้แล้วนะ พูดชื่อนี้แล้วน้ำตาไหลเลย ฉันวิ่งเข้าไปกอดพี่อุ้ม



\"ฮือๆ.....เค้าไม่อยู่แล้ว........ ฮือๆ ....เค้าไปแล้วพี่ ฮือ......T T\"ดูพี่แกสองคน จะงง เป๊ก เลยนะ โอ๋ฉันใหญ๋แล้วก็บอกให้ฉันเล่าเรื่อมา พี่แกฟังจบแกฮาดิ



\"ฮ่าๆฮ่าๆ เอิ๊กๆ...ขำว่ะ เรื่องแค่นี้เองอ่ะ\"



\"ขำตรงไหนเนี่ย\"ฉันหันไปค้อนพี่แก โดยใช้สายตาจิก ประมาณว่า กูจะตายแล้วเมิงจะขำอีกเหรอ



\"โอเค ไม่ขำก็ได้\"



\"มิซึกิพี่เคยบอกน้องแล้วนะ ว่าให้บอกเค้าไปถ้าหนูรักเค้า พี่ถามจริงหนูกลัวอะไร ในเมื่อ เค้าก็บอกแล้ว ว่า รักหนูอ่ะ\"



\"หนูกลัวไงพี่ หนูกลัวแบบนี้แหละ หนูกลัวว่าสักวันหนึ่งถ้าเกิดว่าเค้าทิ้งหนูไป กลัวว่าความเป็ฯเพื่อนจะไม่มีจะเป็นคนไม่รู้จักเมื่อเราเลิกกัน \"



\" ทุกสิ่งทุอย่างบนโลกนี้มันไม่มีอะไรที่ดีไปหมดหรอกนะ ก็เหมือนกับความรัก ถ้าหนูไม่กล้าเสี่ยงหนูจะไม่มีวันรู้จักมัน ถ้ากล้ารักเค้า ก็ต้องกล้าเสียเค้าไป ถ้าเราเองอยากมีความสุขกับเค้า เราก็ต้องยอมที่จะเจ็บจากเค้าเช่นกัน ความรักมันไม่มีอะไรลงตัวหรอก มีแง่ดีก้อต้องมีแง่ลบ และมันก็ไม่เคยให้ความพอดีแก่เราสักครั้ง



เวลาเรามีความสุขมันไม่เคยให้เราสุขโดยไร้ทุกข์

เวลาเรามีความทุกข์มันก็ไม่เคยให้เราทุกข์โดยไร้สุข\"



(_ _)(- -)(_ _)(- -)ฉันได้แต่พยักหน้าหงึๆ เพราะอึ้งมาก มันตรงซะจริงๆ พี่อุ้มกับพี่ซินขอตัวกลับไปแล้ว ส่วนฉันก็เข้าไปเปิดหาหนังสือรัก อ่านเอา เปิดไปเรื่อยไม่สนใจจะอ่านมันหรอก  จนกระทั่งเจอบทความหนึ่ง



Someone was born to love somebody



ใครบางคนเกิดมาเพื่อที่จะรักใครบางคนเท่านั้นจริงๆ



หากจะคิดว่มันเหมือนกะตัวฉันมันก็ไม่เชิงอ่ะ เพราะฉันเองยังไม่แน่ใจ ถ้าหมอนั่นกะชินนเดียวกัน บทความนี้ก็คงจะใช่ฉันเลย



ฉันเหนื่อยมากแล้ว ฉันจึงพยายามข่มตาหลับ ทั้งๆที่คืนนี้ มันร้าวราน



*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*



ฉันตื่นขึ้นมาเพราะว่าแม่ปลุก แล้วก็รีบอาบน้ำแต่งตัวไป ก่อนไปก็ไม่ลืมทานข้าวให้เสร็จ



\"แม่หนูไปล่ะค่ะ บาย\"ฉันหอมแก้มแม่ ฟอดใหญ่แล้วก็ไปรอหน้าปากซอย ผ่านเกือบ 10 นาทีได้ ก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะมารับ ฉันเพิ่งนึกได้ ว่าเอวานฉันทะเลาะกะเค้านี่น่า ฉันก็เลยเดินต่อไปเรื่อยๆจนมีมอเตอไซค์คันหนึ่งวิ่งมาอย่างเร็ว



เอี๊ยด!!ฉันลงไปนั่งกับพื้น เข่าทะลอกเลือดไหลเลยล่ะ ฉันไม่คิดจะด่าเค้าหรอก เพราะไม่มีอารม คนที่ขับมอเตอไซค์ เค้ายื่นมือมาให้ฉันแล้วก็ดึงฉันขึ้น ฉันมองไม่เห็นเค้าหรอกนะ เพราะใส่หมวกกันน็อกอยู่



\" ขอโทษนะ ฉันผิเอง รีบไปหน่อยนะ\"เค้าถอดหมวกออก หันมาพูดกับฉัน ไม่จริงอ่ะ ........ซางยอน อะไรของเค้า ฉันก็เลยเดินหนีเค้าไป



\"แล้วเธอจะเดินไปรึไง ตั้งหลายกิโล มานี่เลย\"เค้าลากฉันไปนั่งกับเค้า



\"เอ่อ...ไม่เอา ปล่อยเลย ฉันไม่รู้จักนาย\"เค้าจับมือฉันอยู่ก็ปล่อยเลย



\"วันนี้ ฉันก็ไม่คิดจะเจอเธอหรอก แต่เมื่อกี้เกือบชนเธอ ขอโทษลล่ะกัน เอาเป็นว่าเดี๋ยวไปส่ง แลล้วหลังจากนั้นเราไม่ต้องคุยกันอีก ฉันจะถือว่าเราไม่รู้จักกัน\"ฉึก! ทำไมมันเจ็บได้ขนาดนี้ เหมือนมีอะไรมากรีดที่หัวใจยังไงไม่รู้ ฉันพูดถูกแล้วใช่ไหม ฉันไม่รู้จักเค้า ซางยอนที่ฉันรู้จักเค้าขี้เล่น พูดมากแต่ก็อยู่ด้วยแล้วอบอุ่นออก น่า มีน้ำใจ แต่ที่เค้าเป็นอยู่ตอนนี้  ตรงหน้า เค้าไม่มีหัวใจ ไม่มีน้ำใจ เย็นชา เฉยเมย แววตาว่างเปล่า ใช่! ฉันว่าฉันพูดถูก ฉันไม่รู้จัก



*+**+*+*+*+*+*+*+*+*++*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+



อย่าหาว่าผมใจร้ายได้ป่ะ จำเป็นต้องทำจริงๆเราจบแล้ว ไม่ต้องคุยอะไรกันแล้ว ถึงความจริงกลุ่มเราสองคนจะไปด้วยกัน ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ไปกับเพื่อน คือไป แต่เราจะไม่คุยกันอีก ไม่มีเหตุผล ทำไม? ไม่ต้องถาม มันจบแล้ว



ผมกะเธอลงมาจากมอเตอไซ อย่าสงสัยเลย รถไปไหนก็เอาไปซ่อมอยู่ ก็เลยเอามอเตอไซค์มา แล้วเราก็แยกทางกัน



\"เป็นอะไร มิวึกิ หน้าบูดแต่เช้าเลย\" ยัยเมมันพูดเมื่อเห็นสีหน้าฉันไม่สบายใจ



\"ก็มีน่ะสิ หมั่นไส้คนโว้ย!!!!!\"แล้วฉันก็วางกระเป๋าดัง ปัง! ทุกคนในห้องหันมามอง



\"ใจเย็นๆดิว่ะใครทำอะไรว่ะเนี่ย!\"ฉันจึงตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ออกจากร้าน มาจนถึงเมื่อเช้า แล้วฉันก็ร้องไห้ เพื่อนในห้องก็ช่วยกันปลอบ



\" อะไรนักหนาว่ะ  แม่ง เอ่ ย ทำไมมันเป็นคนอย่างนี้ว่ะ\"ไอ่โอมันพูดมาแบบหงุดหงิดโคตรพร้อมๆกับที่ใครบางคนมาพอดีนั้นแหละ



\"พอทีกูว่ากูเริ่มทนไม่ไหวแล้ว ไอ่ซางยอนเมิงมานี่\"แล้วอยู่ๆไอ่โอทารุ มันก็ลากกูไปที่อื่นเฉยอ่ะ



\" อะไรของแกว่ะ มันเจ็บนะโว้ย\"ผมพูดพลางเอาแขนมันออก เจ็บมากมันหยิกรึทำไรว่ะนั้น



\" ไม่ต้องมาถาม แกน่าจะรู้ตัวว่า ทำอะไรลงไป ไอ่ชิน\"กูรู้เลยมันพูดถึงเรื่องอะไร



\" เออ กูรู้ กูรู้ว่าต่อจากนี้ควรรทำยังไง ในเมื่อทุกอย่างก็จบแล้ว\"



\"ทำไมว่ะ ในแกก็รู้วว่าไอ่ยูอิน มันไม่ได้เป็นอะไรกับมิซึกิแล้วทำไมแกไม่ขอโทษ แล้ก็กลับไปคุยกันเมหือนเดิมว่ะ\"



\"จบเถอะว่ะ อยู่ไปกูก็สับสนกะเค้าอยู่ดี  เค้าบอกว่ารักกู แต่พอกูบอกรักเต้า เค้ากลับเงียบ วันนี้กูว่าจบเถอะนะ\"



\"ถ้าแกคิดจะจบฉันว่าแกลืมไรไปอย่าง เรื่องนี้ไม่มีวันจบแกก็รู้ ถ้าแกยังไม่บอกความจริง\"



\"เฮ้ย!หมายความว่า จะให้กูไปบอกความจริงกะเค้าเหรอ\"



\" ใช่ ไหนเค้าก็เสียใจแล้ว บอกตอนนี้ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องเสียใจอีก\"



\"เออ ก็ได้ๆ เดี๋ยวกูบอกให้\"ผมหันไปกำลังเดินออกแต่ผมก็ต้องตาค้างเมื่อเห็ฯคนที่อยู่ข้างหน้า คือมิซึกิ เจ๊แกรู้แล้วเหรอ



\"ฮือๆ.....ไอ่คนหลอกหลวง....... ไอ่คนไม่จริงใจ .......ทำไมไม่บอกล่ะ ทำไมต้องโกหกกันด้วย\" แล้วฉันก็ด่าเค้าอีกเยอะ แต่อย่าให้พูดได้ไหม

ร้องไห้อยู่T_T



\"ฟังฉันบ้างได้ไหม ฉันขอโทษ ที่ไม่เคยบอกเธอตลอดเวลา ที่ผ่านมา ฉันก็แค่อยากรู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน แต่วันนี้ฉันเสียใจ มันจบแล้ว เธอไม่เคยรักกันเลย\"แล้วเค้าจะจากฉันไปอีกแล้วใช่ไหม เหมือนทีเค้าเคยทำ



\"สิ่งที่หนูรอหรือรอคนบางคนอยู่ เค้ากลับมาหาหนูแล้วล่ะ แล้วจะมีเรื่องมาเซอไพร์ส\"





ใหคำทำนายพี่แกตรงก็จริง แต่ทำไมไม่บอกว่ะ ว่าเรื่องร้าย  คนเรานะเว้ย surpise มากมาย กับผีนะเซ่ ปัดโธ่เว้ย! ทำไมฉันเองโง่อย่างนี้ มาถึงวันนี้ เค้าก็จะไปอีกแล้ว ก่อนที่อะไรจะไม่มีต่อไป ฉันขอรั้งเค้าก่อนได้ไหม แม้ไม่มี ความจริงที่เค้าจะอยู่เหมือนวันก่อน ฉันรีบจับข้อมือเค้าและรั้งเค้า มันก็ได้ผลเค้าหันมาจริงๆ น้ำตาฉันไหลอีกแล้ว





\"รัก............ฮือ..........รัก...........ฮือๆ.........ฮือๆ.........ฮือ.......... อย่าไปนะ........อย่าหนีจากฉันไปอีกได้ไหม ฉันรักนายนะ  ได้โปรด อย่าไปจากกันอีก ฉันไม่รู้ว่ารักนายมากเพียง ใด จนวันที่นายไป ฉันถึงรู้ว่าฉันรักใคร\"ฉันร้องไห้ฟูมฟาย อย่างหน้าสมเพช คนทั่วไปเค้าก็หันมามองกันสักพักไทยมุงเลย



\"ประโยคเมื่อกี้ เป็นแต่ก่อน ฉันคงจะดีใจ แต่ตอนนี้เธอเก็บไว้เถอะให้คนที่เธอรักเค้าจริงๆ\"จบ นี่ ฉันรั้งเค้าเพื่ออะไร ฉันทรุดตัวลงกับพื้น ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย มันสายไปแล้วจริงๆนั้นแหละ ฉันเพิ่งรู้วันที่สาย



\"ปล่อย เค้าไป มิซึกิ ฉันเชื่อว่าสักวันมันจะกลับมา\" ไอ่โอมันมาปลอบฉัน แล้วพยุงตัวขึ้น เพราะอะไรนะเหรอ ฉันไม่มีแรง ไม่มีจริงๆ