คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The most-Chapter 2 I will..
3 เือน่อมา...
ทั้มยอูและอเริ่มสนิทสนมันมา นมยอูที่แ่่อนนั้นสนิทับอยอล ็เริ่มีัวออห่าไปสนิทับอมาึ้น นทำให้อยอลน้อยใมยอู เพราะมยอูและอยอลแอบบัน แ่มยอูเป็นนไม่่อยแสออ และเย็นา แ่เมื่อเริ่มมีอเ้ามา มยอู็เริ่มีัวออห่า เมื่อ่อนอยอลและมยอูะัวิันลอ และพี่ๆในว็รู้ว่าทั้สอบันแบบู่รัไม่ใ่เพื่อน
“ออ่า~วันนี้เราไปินไอิมร้านเิมันเถอะ”มยอูไ้เอ่ยวนนที่ำลัเล่นับุ๊าที่มยอูเพิ่ื้อให้เมื่อวาน
“ไปันสอนหรอฮยอ ?”ร่าเล็ไ้ถามลับไปอย่าใสื่อ
“ใ่สิไปันสอน นอื่นๆไม่ว่าันหรอ”
“ไ้รับผม รออแปปนึน้า~~~~~”
#MYUNGSOO
วันนี้ผมะบอรัอรับ ผมนอนิ นั่ิ ะแ้าิ ในห้อน้ำผมยัิมาทั้วันทั้ืนแล้วรับ ผมเริ่มีัวออห่าอยอลทั้ๆที่ไม่มีเรื่อทะเลาะันรุนแร ผมิว่าผมับอยอลนั้นเป็นเพื่อนันีว่ารับ แ่สำหรับอนั้น เาทำให้ผมอยาูแลเา อยาปป้อเา ิถึเาลอเวลาแ่ใ่ว่าผมะไม่อยาูแล ไม่อยาปป้ออยอลนะรับ แ่ผมอยาปป้ออยอลแบบเพื่อนน่ะรับ
ร้านไอศรีมแถวหอพั
“อน่ารันะวันนี้”ผมมนัวเล็ที่อนนี้ใส่เสื้อสีาว และาเสีมพูเ้มาสั้นเลยหัวเ่ามานิหน่อย ทำให้เห็นาเล็ๆาวๆออ (ไรท์:มยอ!! ิไรอ้ะ ??)
“ฮยอ็มผม่อหน้าผม็เินสิรับ”ผมรู้เลยนะว่าอเินผมอยู่ริๆ หน้าแนถึหูแล้วนั่น
“เี๋ยวผมไปสั่่อนนะรับ ฮยอรสวนิลลาเหมือนเิมใ่ไหมรับ”อำไ้ผมีใมาๆอ่ะ
“ใ่แล้ว ส่วนอ็รสเลมอนเหมือนเิมใ่ไหมล้ะ ?”ใ่แล้วรับผมำไ้ทุๆอย่าที่เี่ยวับอ
“ถู้อนะร้าบบบบบบบบบบบบ”อทำท่าถู้อน่ารัมาเลย และอ็เินไปสั่
“ไอศรีมรสเลมอน และ รสวนิลลา ไ้แล้ว่ะ”พนัานเอาไอศรีมมาเสิร์ฟ
ผมะบออยัไีนะ ผมลัวอไม่อบ ผมลัวอห่าผม แ่ผม้อมั่นใ เอาวะ ฮึบ !!!
“อ..ฮยอมีเรื่อะบอน่ะ”
“ว่าไรับ ?”ไอศรีมเลอะปาอ แ่็ยัูน่ารัอยู่ี ผมะเริ่มบอยัไีนะ
“เอ่อ..”
“ว่าไรับ?”เอียอมอผมอี หื้อออออออออออออออน่ารัรั่บไรท์ผมะบอยัไี (ไรท์:ใเย็นมยอ ไรท์็ยัิไม่ออ)
“ือว่า เอ่อ...”
“?”
“ือ...”
.
.
.
.
.
.
.
“ไอศรีมเลอะปาน่ะ”ผมเอื้อมมือไปเ็ให้อ
“ผมนึว่าอะไรนิฮยอ”
#SUNGJONG
อนนี้ผมอยู่ร้านไอศรีมแถวหอพวผมนั่นแหละรับ ับมยอูฮยอ ่วนี้ผมไปไหนมาไหนันสอนับมยอูฮยอลอเลย นผมิว่าถ้าผมเป็นอยอลฮยอนะรับ ผมน้อยใแย่ ใ่แล้วละรับมยอูฮยอับอยอลฮยอำลับัน ส่วนผมไม่่อยไุ้ยับพี่ท็อปแฟนผมเลยละรับ เฮ้อ ว่าแ่เอ๊ะใรผมุ้นๆ
“อ...”มยอฮยอเรียผม
“ ะ...รับ?”
ผมเอพลัานบาอย่าที่ผมไม่วรทนแล้วรับ วันนี้มยอูฮยอเรียผมทั้วันเหมือนมีอะไระบอผมแ่็อ้ำอึ้ลออ่ะ อะไม่ทนรับ
“ฮยอมีอะไระบอผมรึเปล่ารับเห็นเป็นอ้ำอึ้ๆ”ผมัสินใถามไปเลย
“อ่อ อื้ม...็มีนะ”
“ฮยอิว่าฮยอรัอน่ะ บับฮยอไ้ไหม?”ผมรู้ไ้เลยว่า หน้าผมอนนี้ไม่เป็นสีหน้าธรรมาเลยล่ะรับ
“เอ่อ..ออ” ผมอ้ำอึ้ที่ะอบไปแ่ผม็อบมยอูฮยอนะ แ่็ไม่อยาทำผิ่อพี่อยอลและแฟนอผม้วย แ่แฟนอผมเ้าู้รับ นามีผมเายัล้าที่ะีบผู้หินอื่นไปทั่ว แ่ผม็รัอยู่และอีอย่าพี่อยอล็เป็นพี่ที่ีอผม แ่อนนี้ผมสนใ ใอัวเอมาว่า มันอาะูเห็นแ่ัว
.
.
.
.
“ผม..ิว่าผม็อบฮยอนะรับ แ่ฮยอ็มีอยอลฮยออยู่แล้วทั้น และผม้มีแฟนอผมอยูแล้ว” ผมอบไป เพราะผมไม่อยาเป็นมือที่สามอใร และผม้มีแฟนอผมอยู่แล้ว
“ฮยอ็ะบอเลิอยอลแล้ว”เหมือนผมเ้าไปทำให้เาเลิันเลย่ะ แ่ !! เี๋ยวนะทำไม เลิัน ผมนึว่าแ่ไม่มีเวลาให้ัน
“ฮยอโอเไหมรับ” ผมเห็นสีหน้าอมยอฮยอแล้วผม็ไม่รู้ะทำัวยัไ ผมรู้สึผิ ผมวรทำยัไ
“โอเ ฮยอโอเ แ่... อฮยออโทษนะที่ทำให้อหนัใ”
“ไม่เป็นไรรับ แ่ฮยอรับ ผมรู้สึีับฮยอนะรับ แ่ผม็มีแฟนอผมอยู่แล้ว”ผมพูเพื่อให้อีนเ้าใ
มยอูยิ้มแล้วอบว่า “เราลับันเถอะอ”
“รับ...”และแล้วผม้เียบนมาถึหอพั อ่อ ลืมบอไปพรุ่นี้เราะไ้ย้ายหอันแล้วรับ ีใมา แ่ืนนี้ผมะวาัวยัไีล่ะ ? แ่ไม่มีอะไรหรอรับ
“อ ป่ะไปิน้าวันพวฮยอเรียแล้ว”ผมำลัเ็บอเรียมย้ายหอพรุ่นี้ใลเสร็แว ยอลลี่ฮยอ็มาามผมไปิน้าว พี่เายัน่ารัร่าเริอารม์ีโว์เหือเหมือนเิม
“ร้าบบบบบบบบบบบบ”
“เอ่อ..อ”มยอูฮยอเรียผม ั้แ่ลับาร้านไอศรีมมา ฮยอเ้ายัไม่พูับใรสัำเลย
“รับ?”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
วัน่อมา..(ไรท์:้าล่ะสิว่ามยอพูอะไรับอ ฮุฮุ)
หอพัใหม่ให่ว่าเิมแ่พอัอเ้าไปหมแล้ว็ยัรเหมือนเิม
“ิวววววววววววววววว ยนี่ นี่นี่แล้ว็นี่ึ้นไปนะแล้ว็ัอให้เรียบร้อย้วยนะ”เสียพี่อูฮยอนสั่พี่ยูัึ้น หน้าพี่ยูอนนี้ไม่ไหวแล้ว -_________________-‘ สสารพี่แายิ่เล็ๆอยู่ เี่ยวไหมเนี่ยอ ?
“อยอลเี๋ยว่วยถือ”มยอฮยออาสา่วยยอลลี่ฮยอ
สสัยเาะทำามำสัาที่บอไว้ับผม..
K.Daim
ไรท์มาอัพ่อแล้ว้า ึ ิถึอมา *ไรท์็เมนอเหมือนัน้า น้อน่ารัมา ึึ เม้นท์ๆๆๆๆๆ อบุ่า
ความคิดเห็น