คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 มังกรเป็นเหยื่อของข้า
ก๊าชชช…
เสียงคำรามของเลวี่อาธานดังลั่นออกมา ส่งผลให้ประชานนต่างหวาดกลัวและพากันหนีตายกันไปทั่ว
ฮันเตอร์ส่วนใหญ่ที่กำลังปะทะกับเลวี่อาธาน กว่าครึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส และมีคนเสียชีวิตไปหลายคน
“โอ๊ย…ปวดหัวชะมัดเลย” ซิกลาสที่ได้สติจากการคำรามของเลวี่อาธานเมี่อซักครู่นี้ ซิกลาสพยายามดันตัวเองให้ลุกจากพื้น ใช้เวลาซักพักจนเขาสามารถลุกขึ้นมายืนได้อีกครั้ง
“นี่เราหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยแล้วเสียงเมื่อกี้นี้มัน…” ซิกลาสพูดไม่ทันจบประโยค เขามองมาทางหน้าประตูร้าน แล้วจากนั้นเขาก็เห็นสิ่งที่ไม่น่าจะเห็นได้ในสถานที่แบบนี้ เรือประมงขนาดใหญ่ได้ลอยผ่านหน้าร้านไปอย่างรวดเร็วโดยที่ซิกลาสมองแทบไม่ทัน
“มะกี้นี้ใช่เรือรึเปล่าเนี่ย แล้วมันโดนอะไรซัดมาเนี่ย” เมื่อตั้งสติได้ ซิกลาสก็รีบวิ่งออกมาจากร้านคำภีร์ทันทีโดยที่ไม่รู้เลยว่า ร่างกายของเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว
ซิกลาสได้มองไปทางท่าเรือ ซึ่งเขาได้เห็นเลวี่อาธาน ตัวมหึมา กำลังไล่กวาดเหล่าฮันเตอร์กระเด็นไปคนละทิศคนละทางอยู่
“ลิเวียธาน ระดับ S หรอ เหอะ เหยื่อมาหาถึงที่แบบนี้จะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง” ซิกลาสเผยรอยยิ้มออกมาก่อนจะวิ่งหน้าตั้งตรงไปที่ร้านอาวุธของเพื่อนเก่าทันที
“เห้ยนีโอ ดาบข้าซ่อมเสร็จหรอยัง” ซิกลาสที่วิ่งมาถึงร้านอาวุธก็กระแทบประตูเข้าไปพร้อมตะโกนออกมาดังลั่น
“อ่าวมาแล้วหรอ ข้ากำลังจะออกไปพอดีเลย ซิก เอานี่ดาบของเจ้า” พูดจบนีโอก็โยนห่อผ้ายาวๆ มาให้ซิกลาส
พอเปิดห่อออกมา ดาบเกล็ดมังกรเก่าๆที่เคยใช้นั้น กลับกลายเป็รดาบใหญ่สีเงินแวววาด สวยงามดูมีราคาแพง
“เห้ย ข้าบอกให้ซ่อมเฉยๆ ไม่ใช่ให้อัพเกรดให้มันดีกว่ากว่าเดิม” ถึงจะพูดไปแบบนั้น แต่ในใจซิกลาสรู้สึกดีใจมากที่เหมือนได้ดาบเล่มใหม่มา
“ไม่ชอบหรือไง ข้าอุส่าผสมเกล็ดของมังกรดินที่เจ้าจับมาได้เลยนะ รับรองทนกว่าเดิมเยอะ” ว่าแล้ว ก็ชูนิ้วโป้งให้ เหมือนรู้ใจกัน
“เหอะ ไม่ขอบคุณหรอกนะ” พูดจบซิกลาสก็เก็บดาบคู่ใจไว้ที่หลังและรีบวิ่งออกไปจากร้านเพื่อตรงไปหาเหยื่อของเขาทันที
“เห้ย ทางนี้มีคนเจ็บ ไปตามหมอมาเร็ว” กลับมาที่การต่อสู้ของมังกรทะเลกับเหล่าฮันเตอร์
ตอนนี้มีฮันเตอร์เสียชีวิตไป 5 คน บาดเจ็บอีก 32 คน ส่วนที่เหลืออยู่เป้นกลุ่มน้อยก็กำลังต่อสู้กับเลวี่อาธานอย่างยากลำบาก
“โธ่เว้ย นี่เราทำอะไรมันไม่ได้เลยรึไง”
“อพยพประชาชนเรียบร้อยแล้ว เอาไงต่อ”
“ยิ่งนานเข้าพวกเรายิ่งหมดแรง มีหวังได้กลายเป็นอาหารมันแน่”
“ซิกลาสยังไม่มาอีกหรอ”
ขณะที่เหล่าฮันเตอร์กำลังปรึกษากัน ก็ไม่พ้นสายตาของเลวี่อาธาน เจ้ามังกรตัวร้ายจึงสะบัดหางของมันพัดเอาทุกสิ่งทุกอย่างกระเด็นลอยไปกับมัน รวมทั้งเหล่าฮันเตอร์เมื่อกี้นี้ด้วย
“อ๊ากก…” เสียงร้องของเหล่าฮันเตอร์ที่กลายเป็นเหยื่อของมันเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ห่างจากที่นั่นมาจนสุดซอย เจ้าหญิงลอล่า และสาวใช้ กำลังแอบอยู่แถวนั้น ลอล่าไม่พอใจกับการที่ตัวเองที่ต้องหนีหัวซุกหัวซุนแบบนี้
“แย่จัง ปกติเลวี่อาธานเป็นสัตว์รักสงบนี่นา ทำไมถึง…”
สาวใช้พูดขึ้นมาพลางๆ
“ทำไมเราต้องหนีด้วย แค่ไอมังกรกระจอกนั่น ด้วยเวทย์มนต์ของฉันแปปเดียวก็ซัดมันหมอบแล้ว”
“ด้วยเวทย์ที่ยังฝึกมาไม่ถึงครึ่งวันนะหรอเพคะ?”
“เอาเถอะน่า เอาเป็นว่าฉันจัดการเอง” พูดจบองค์หญิงตัวน้อยก็วิ่งออกจากที่หลบภัยและตรงไปหาเลวี่อาธานทันที
“องค์หญิงคะมันอันตรายองค์หญิง…” สาวใช้พยายามเรียกแต่ก็สายไปแล้ว
ลอล่าวิ่งออกมาจากจุดที่ซ่อนตัวไกลตัวสมควรจากนั้นก็หยิบมีดสั้นที่คาดเอวไว้ออกมา ก่อนที่จะใช้มีดกรีดมือตัวเองจนเลือดไหลออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะถ่องคาถาอะไรซักอย่าง
“เหล่าวิญาณข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์แห่งโซโลม่อน บัดนี้ข้าคือนายของเจ้า จงปรากฏร่างออกมาตามบัญชาเพื่อทำสิ่งที่ข้าต้องการ
เจ้าคือผู้ที่ข้าเลือก ข้ารับใช้โซโลม่อนลำดับที่ 35 มาโชซิอัส!!”
พอร่ายคาถาเสร็จ เลือดที่หยดลงไปก็กลายเป็นวงแหวนเวทย์สีเหลือดที่อยู่บนพื้นตรงที่เธอยืนอยู่
จากนั้นก็ปรากฏร่างของ ชายหนุ่มตัวเล็ก ถือดาบคู่ออกมาพร้อมกับสะบัดปีกสีขาวของเขาออกมาอย่างสง่างาม
“ฮ่า…นายคนใหม่ของข้า ยินดีที่ได้รู้จัก” พูดจบ มาโชซิอัสก็โค้งคำนับผู้เป็นนายคนใหม่
“มาโชซิอัส ข้าคือ องค์หญิงลำดับที่ 7 ของ อาณาจักรโรส ลอล่า เดอะ ฟรานซิส นายของเจ้า ข้าขอสั่งให้เจ้าจัดการกับเจ้ามังกรอวดดีตัวนั้นซะ” พูดจบลอล่าก็ชี้ไปทาง เลวี่อาธานที่กำลังไล่กวาดเหล่าฮันเตอร์อย่างสนุกสนาน
พอเห็นมันร้อย เจ้าอสูรรับใช้โซโลม่อนก็มีอารมณ์อยากสู้ขึ้นมาทันที
“นายท่านไม่ต้องกังวล เรื่องแบบนี้ข้าถนัดอยู่แล้ว” มาโชซิอัสเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะกระพือปีกพร้อมตวัดดาบคู่ และทะยานออกไปและพุ่งไปหาเจ้ามังกรตัวร้ายทันที
“เห้ย เจ้ามังกรชั่ว ข้ามาโชซิอัสคนนี้จะเป็นคู่ต่อสู้ให้เอง!!” อสูรแห่งโซโลม่อนร้องคำราม ตั้งคมดาบขึ้นและสะบัดปีกสีขาวพุ่งเข้าไปหาเลวี่อาธานอย่างรวดเร็ว
คมดาบตวัดไวจนแทบมองไม่ทัน มาโชซิอัสบินเข้ามาประชิดเลวี่อาธานอย่างรวดเร็วก่อนจะใช้ดาบคาที่มันภูมิใจ ฟันใส่ลำตัวของเลวี่อาธานไป 5 ทีรวด
ก๊าชชช!!!
เลวี่อาธานร้องด้วยความเจ็บปวด ส่วนที่ถูกฟันเริ่มมีเลือดไหลออกมา มันโกรธมาก เลวี่อาธานตวัดหางของมันขึ้นมาเพื่อหวังจะกระแทกใส่ศัตรูของมัน แต่ด้วยความเร็วของมาโชซิอัสจึงสามารถหลบการโจมตีของเลวี่ธานได้อย่างง่ายดาย
การต่อสู้เริ่มดุเดือดขึ้น ด้วยความเร็วอันว่องไวของมาโชซิอัส ที่สามารถหลบการโจมตีของเลวี่อาธานและสวนกลับได้อย่างรวดเร็ว
การต่อสู้นี้ได้ถูกใครบางคนจับตามองจากที่ห่างไกลจากสถานที่นั้น ซึ่งไม่มีใครได้สังเกตเห็นเลยแม้แต่น้อย
“อา…นั่น เจ้าเห็นนั่นไหม เจ้านั่นคือมาโชซิอัส อสูรรับใช้โซโลม่อนลำดับที่ 35”
“อืม ในที่สุดเราก็เจอตัวแล้ว ทายาทของลิลลี่”
“เราต้องหาทางจับตัวองค์หญิงน้อยนั่นมาให้ได้”
เสียงแหลมๆ ของกลุ่มคนที่ไม่หวังดีกำลังวางแผนชั่วร้ายอยู่ในสถานที่ไหนซักแห่งซึ่งพวกเขากำลังจับตาดูองค์หญิงลอล่าอยู่ตลอดเวลา
“ดีมาก มาโชซิอัส ซัดมันให้หมอบเลย” องค์หญิงลอล่า ที่ยืนเชียอยู่ไกลๆ ตะโกนขึ้น
เลวี่อาธานโกรธจัด คราวนี้มันกำลังปล่อยกรดออกมาจากปากของมัน และพ่นไปใส่มาโชซิอัส ถึงความเร็วของมาโชซิอัสจะหลบกรดนั่นได้แต่กรดก็กระเด็นไปโดนปีกของ เขาเข้าให้ ปีกสีขาวถูกกรดสีเขียวละลายอย่างรวดเร็ว มาโชซิอัสไม่สามารถทรงตัวได้ จากนั้นเขาก็ร่วงลงมากระแทกกับพื้นอย่างจัง
“มาโชซิอัส” องค์หญิงลอล่าร้องด้วยความตกใจ
“อั๊ก…หนอยเล่นสกปรกนิ ไอเจ้ามังกรชั่ว” มาโชซิอัสพยายามพยุงตัวเองขึ้นมาจากพื้นแต่ไม่สำเร็จ
กรดที่กระเด็นออกมานอกจากที่จะกระเด็นไปโดนปีกแล้ว ยังมีอีกส่วนที่ไหลมาโดนขาของเขาอีกด้วย
เมื่อเลวี่อาธานเห็นว่าเหยื่อของมันม่สามารถขยับได้แล้ว ก็พ่นกรดออกมาอีกทีและเล็งไปทางมาโชซิอัสที่กำลัง ล้มอยู่
“แย่แล้ว…ข้า นายของเจ้า มาโชซิอัสจงสลายไปซะ!!” ลอล่ารีบตะโกนและร่ายคาถาออกมา
บัดนี้ร่างของมาโชซิอัสได้หายไปอย่างรวดเร็วก่อนที่จะโดนกรดที่ปล่อยออกมาชั่วพริบตาเดียว
เสียงตะโกนเมื่อกี้นี้ทำให้เลวี่อาธษนหันมาเจอกับเจ้าหญิงน้อยที่ยืนแอบอยู่จากแถวนั้นเข้าให้
มันคำรามออกมาและพุ่งเข้าไปหาลอล่าทันควัน
“กรี๊ดดด!!!”
ตึก!!
ร่างของเลวี่อาธานหยุดไป ปากของมันที่กำลังจะกินองค์หญิงน้อย นั่นบัดนี้กำลังถูกดาบยักษ์เล่มหนึ่งปักเข้าไปลิ้นของมัน และตรงหน้าของลอล่า ที่กำลังหวาดกลัวสุดๆ ก็มีบุรุษผุ้ได้ฉายาว่า ฮันเตอร์ระดับคาออส นั้นได้ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว
“ฟู่ว… เกือบไปถ้าข้ามาช้ากว่านี้เจ้าคงถูกกินไปแล้วนะลอล่า”
“ซะ….ซิกลาส” ลอล่าตะโกนด้วยความดีใจออกมา
“เอาละ ขอให้คุณผู้หญิงไปหลบในที่ปลอดภัยก่อนนะครับ” พูดจบ ซิกลาสก็ดึงดาบที่ปักที่ที่ลิ้นและฟันเข้าที่ใบหน้าของเลวี่อาธานเข้าไปอีกที มันร้องคำรามด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะล้มตัวไปด้านหลังและจมหายไปในทะเล
“เอาละ ข้าหวังว่าแกคงไม่ตายเพราะโดนแค่นี้หรอกนะ” ซิกลาสหัวเราะพลางดึงดาบเกล็ดมังกรคู่ใจออกมาและปักมันไว้บนพื้นใกล้ๆกับตัวของเขา
“มันตายหรือยัง” ลอล่าวิ่งเข้ามาจากด้านหลังและเอ่ยปากถามขึ้น
“ยัง เดี๋ยวมันก็กลับมาอีก ข้าว่าเจ้ารีบหนีไปหาที่ซ่อนดีกว่านะ”
“แล้วเจ้าละ”
“หืม ไม่เรียกข้าว่าพี่แล้วหรอ เอาเถอะ ข้าเป็นฮันเตอร์มีหน้าที่จะต้องจัดการกับมันแล้วอีกอย่าง…” ซิกลาสพูดค้างไว้ก่อนจะหยิบดาบที่ปักไว้ขึ้นมาพาดไว้ที่ไหล่
“เกล็ดของเจ้าลิเวียธานนั่น ถ้าให้นีโอเอามาอัพเกรดดาบเล่มนี้คงจะดีไม่น้อยเลย”
ตูม!!
เลวี่อาธานพุ่งขึ้นมาจากทะเลและคำรามออกมาด้วยความโกรธ
“ระวังพิษของมันด้วยนะ”
“อืม เข้าใจแล้วไว้ใจได้เลยเจ้าไปหลบในที่ปลอดภัยเถอะ”
“เข้าใจแล้ว ระวังตัวด้วยล่ะ”
พูดจบลอล่าก็วิ่งหายไปในกลุ่มควันด้านหลังปล่อยให้ซิกลาสกับเลวี่อาธานอยู่กับลำพัง
“เอาละ เจ้ามังกรน้ำ มาต่อกันเลยดีกว่า”
เลวี่อาธานพุ่งทะยานมาด้วยความโกรธ ซิกลาสใช้ดาบยักษ์เป็นโล่ และกันการโจมตีของเลวี่อาธานเอาไว้
“อึก…ต้องแบบนี้สิมันถึงจะสนุก” ซิกลาสตวัดดาบขึ้นและวิ่งสวนกลับไปทางด้านหน้าของเลวี่อาธาน
เจ้ามังกรพ่นกรดออกมา ทันควัน แต่ซิกลาสเร็วพอที่จะหลบกรดนั่นได้ แบบหวุดหวิด
ซิกลาสกลิ้งหลบไปอีกทางก่อนจะสบัดดาบที่โดนกรดออก เนื่องดาบดาบเล่มนี้ตีขึ้นด้วยเกล็ดของมังกรดิน จึงมีความทดทานสูงมาก
เขาพุ่งเข้าไปด้านหน้าโดยที่เล็งคมดาบมาทางเลวี่อาธานและคอยหลบกรดที่พ่นออกมาหลายครั้ง
ซิกลาสกระโดดขึ้นไปบนลำตัวของเลวี่อาธานก่อนจะยกดาบยักษ์ขึ้นมาเหนือศีษระ
“หมดเวลาเล่นแล้วนะเจ้ามังกร!!!” ไม่รอช้าคมดาบเกล็ดมังกรพุ่งทะลวงร่างขอเลวี่อาธานอย่างจัง
บัดนี้ร่างของมังกรยักษ์ได้ล้มลงบนพื้นดืนและแน่นิ่งไปในที่สุด โดยมีร่างของฮันเตอร์ระดับคาออสที่ยืนอยู่บนตัวของเลวี่อาธานที่ยกดาบขึ้นออกจากตัวและชูมันขึ้นเหนือศีษระอีกครั้ง…
เหตุการณ์นี้สร้างความเสียหายได้มากพอสมควร มีผู้บาดเจ็บหลายคนและมีผู้เสียชีวิตหลายคนด้วยกัน แต่ด้วยอำนาจของอค์ราชินีแห่งโรส ทรงสั่งให้ซ่อมแซมท่าเรือแห่งนี้จนกลับมาใช้งานได้เหมือนเดิมภายในเวลาแค่ 3 อาทิตย์
“นี่นีโอเกล็ดของมันเป็นยังไงบ้าง” ตัดมาที่ร้านอาวุธแห่งนึง ซิกลาสที่กำลังรออย่างใจจดใจจ่อกับดาบเล่มใหม่ของเขาจนทนไม่ไหว
“อืมเกล็ดของมันมีคุณภาพระดับ A เลยทีเดียว ถ้าจะเสริมความคงทนให้ดาบเกล็ดมังกรเล่มนี้ได้เป็นอย่างดีเชียวละ”
“ถ้าเป็นเรื่องอาวุธนี่ ดูเหมือนเจ้าจะดูตื่นเต้นนะ”
“แน่ละสิ เพราะข้าไม่เคยตีอาวุธที่ทำจากเกล็ดของลิเวียธานมาก่อน นี่เป็นครั้งแรกเลย ข้าก็อดตื่นเต้นไม่ได้เหมือนกัน”
“หรอ ข้าว่าถ้ามันออกมาโอเคก็ดีแล้วล่ะ…”
ระหว่างที่สองเพื่อนรักกำลังคุยกันอยู่อย่างสนุกสนาน ประตูร้านก็ได้ถูกเปิดออกมาโดยที่มี ทหารองครักษ์หลายคนเดินเข้ามาในร้านของนีโอ
“ซิกลาส เอลก้า มีคนที่ชื่อนี้อยู่ที่นี่หรือเปล่า” ทหารคนหนึ่งตะโกนขึ้น ทำให้สองหนุ่มหันมามองหน้ากันซักพักก่อนจะตอบกลับไป
“ข้าเอง พวกเจ้ามีธุระอะไรกับข้าหรอ”
“องค์หญิงรับสั่งให้เรียกตัวเจ้าเข้าไปในวังหลวงน่ะ”
“หา…องค์หญิง”
“ถูกต้อง องค์หญิงลำดับที่ 7 แห่งอาณาจักรโรส ท่านองค์หญิง ลอล่า เดอะ ฟรานซิสไงละ”
ความคิดเห็น