ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2:คนซื้อมาม่า???
เอาล่ะ..ตอนนี้ดองเค็มเรียบร้อยแล้วววว//โดนโบก
เค้าอุตส่าห์ดองงานเป็นเพื่อนจินซังนะ!!//ทำหน้างอน
เอาว่ามาอ่านฟิดกันต่อเถอะ//ยิ้ม (เปลี่ยนอารมเร็วไปมั้ยฟระ//คนอ่าน)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 2
กลับมาอีกครั้งกับไอดอลตลอดการ!!!
'คิราซางิ โมโมะ เวิล์ดทัวร์!!!'
เริ่มประเดิมที่แรก:ไต้หวัน
สถานที่:XXX โดม
ราคาบัตร: ZZZ/HHH/GGG
แล้วอย่างลืมมามันกับเรา!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ ตอนนี้เด็กสาวผู้ใส่ฮูดสีชมพูสด หรือ 'คิราซางิ โมโมะ' ยืนหอบอยู่หน้าสมาชิกชมรม 'เดอะ เมกากุชิดัน' ที่ดำเนินกิจกรรมของตัวเองตามปกติ
ไม่ว่าจะเป็น คิโดะที่นั่งเถียงกับคาโนะด้วยการส่งรังสีอำมหิต มารีที่เผลอทำชาหกใส่หัวเซย์โตะเป็นรอบที่ 8 ของอาทิตย์นี้ ฮิบิยะที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ แล้วมองด้วยสายตาว่า 'มีเรื่องอะไรอีกล่ะป้า' ถ้าถามว่าชินทาโร่หายไปไหน..แน่นอน..วันนี้มันร้อนเกินไปสำหรับเค้า!! ส่วนโคโนฮะ..หลับกลางวันอยู่ที่มุมห้องอย่างสบายใจเฉิบ...สนใจชาวบ้านหน่อยก็ได้นะ...
"ช่วยหน่อยเถอะค่ะ!!" เด็กสาวตะโกนร้องขอความช่วยเหลือพร้อมโค้งตามระเบียบ ทำให้คนในชมรมเริ่มสนใจเด็กสาวตรงหน้าขึ้นมาเล็กน้อย แต่ยังไงก็..ยกเว้นบุคคลที่นอนหลับอยู่มุมห้องล่ะนะ..
"มีอะไรให้ช่วยเหรอ คิราซางิ" เซย์โตะเป็นคนเริ่มเปิดประเด็นแล้วส่งยิ้มอันอ่อนโยนให้ตามปกติ
"จะให้ช่วยซื้อบัตรเหรอค่ะ??"มารีถามด้วยนำ้เสียงอันใสซื่อพร้อมเอียงคอเหมือนเด็กน้อย ทำเอาโมโมะถึงกับติดสตั้น เซย์โตะยิ้มแห้งๆ คิโดะมองแล้วยิ้มนิดๆ คาโนะก็หัวเราะออกมาโดยไม่เกรงใจใครแม้แต่น้อย ฮิบิยะที่ตีหน้านิ่งแล้วมองมารีด้วยสายตายากที่จะอ่านความหมาย..ส่วนโคโนฮะพลิกตัวแล้วก็นอนต่อ...
"มะ..ไม่ใช่ค่ะมารีจัง...คือ..." พูดไปจะดีมั้ยอะ?? ณ จุดๆนี้โมโมัอยู่ในสถานะที่เรียกว่าจะพูดดีมั้ยนะ...
"จะให้ช่วยอะไรซักอย่างที่เกี่ยวกับชินทาโร่สินะ" คิโดะพูดออกมาอย่างลอยๆ ทำเอาโมโมะถึงกับสะดุ้ง
"ก็ใช่ค่ะคือ...ช่วยซื้อมาม่าให้พี่ชายหน่อยค่ะ!!" เด็กสาวโค้งให้กับคิโดะบุคคลที่ดูน่าไว้วางใจมากทีสุดในตอนนี้
...........................................................................เงียบ..................................................................................
......................................................ไม่มีเสียงตอบรับจากบุคคลที่คุณเรียก..........................................................
'สงสัยคงจะไม่ได้ยินล่ะมั้ง' โมโมะคิดในแง่ดีเอาไว้พร้อมกำลังจะเอ่ยปากถามอีกครั้งแต่คิโดะสวนกลับมาอย่างรวดเร็ว
"ไม่มีทางล่ะ..เรื่องไร้สาระชัดๆ" เปรี้ยง!! ประดั่งสายฟ้าฟาดลงมากลางกลุ่มโดยเฉพาะตรงที่เด็กสาวฮูดชมพูยืนอยู่เป๊ะ
'ทำไมพูดจาสุนัขไม่รับประทานอย่างนี้ฟระ!!' นี้คือเสียงในหัวของคาโนะและฮิบิยะ
'แรงจังเลยนะฮะ' เซย์โตะคิดแล้วได้แต่ยิ้มแห้งๆ
'ทำไมเหมือนมีฟ้าผ่าด้วยล่ะค่ะ??' มารีคิดด้วยความคิดอันใสซื่อบริสุทธิ์ตามเคย
'...' ส่วนอันนี้คือความคิดของคนที่นอนอยู่ตรงมุมห้อง..ไม่สิหลับอยู่เลยไม่ได้คิดเลยซะมากกว่า...
"งั้น..." เซย์โตะเหรอ..ไม่ๆๆๆๆๆ ไม่กล้ารบกวนซักนิด ส่วนคาโนะ..ไปกันใหญ่ไม่ไหวหรอกมั้ง มารีจัง..กลัวจะไปสะดุดล้มเอาล่ะสิ ฮิบิยะคุงก็เด็กเกินไป งั้นก็เหลือคนสุดท้ายแล้วสินะ...โมโมะชายตามองร่างสูงที่นอนอยู่ตรงมุมห้องโถง แล้วถอนหายใจออกมาเล็กๆ แล้วย่างเท้าเข้าไปทำเอาทุกคนต้องหันไปมองตาม
"โคโนะฮะ..." เด็กสาวสะกิดร่างสูงที่นอนอยู่ส่วนผลตอบรับน่ะเหรอ...พลิกตัวไปอีกด้านนึง...
"ตื่นได้แล้วค่ะ" เด็กสาวเริ่มเสียงดังจากตอนแรกเล็กน้อย
'เอาจริงเหรอนั้น' คิโดะมองด้วยสายตานิ่งๆ
'ว้าว! น่าสนุกนะนั้น' คาโนะยิ้มด้วยคอนเซป์ที่ว่าเรื่องทุกอย่างบนโลกนี้สนุก
'ทำไมเหมือนครูปลุกเด็กอนุบาล' ฮิบิยะมองแล้วเห็นภาพเหมือยครูสาวปลุกเด็กขี้เซา
'โมโมะจังจะไปกวนโคโนฮะคุงทำไม' มารีคิดด้วยความคิดอันใสซื่อ
'ผมช่วยก็ได้นะฮะ' เซย์ดตะได้แต่คิดในใจแล้วยิ้มแห้งๆ
.
.
.
1 หายใจเข้าลึกๆ
.
.
.
2 เก็บเสียงไว้ที่ช่องท้องเพื่อให้เสียงดังและกังวาล
.
.
.
3 แล้วก็...
.
.
.
ตะโกนออกไปให้สุดเสียง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"โคโนฮะคุง ตื่นได้แล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ทุกคนในชมรมอุดหูเพราะนำ้เสียงแปดหลอดที่โมโมะตะโกนออกมาทำเอาเด็กสาวผมขาวตัวสั่นเล็กๆเลยทีเดียว
ร่างสูงมุมห้องค่อยๆลุกขึ้นตื่นจากนิทรา อล้วขยี้ตาเหมือนเด็กพร้อมพูดกับทุกคนในชมรมว่า
"หิวแล้ว..." โคโนฮะลุกขึ้นมาแล้วกระตุกเสื้อโมโมะเบาๆ
=[]= <<<<<<<<< นี้คือสีหน้าของโมโมะที่รู้สึกอย่างจะชกคนตรงหน้าตะหงิดๆ
- - <<<<<<<<< นี้คือสีหน้าเอือมๆของคิโดะและฮิบิยะ
^ ^ <<<<<<<<< นี้คือสีหน้ายิ้มตลอดการของคาโนะ
^ ^:: <<<<<<<<< นี้คือสีหน้ายิ้มแห้งๆของเซย์โตะ
@_@ <<<<<<<<< นี้คือสีหน้ามึนๆของลูกเสี้ยวเมดูซ่า
.
.
และ
.
.
- - Zz <<<<<<<<<< และท้ายสุดนี้คือสีหน้าที่จะหลับอีกรอบของโคโนฮะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เอาล่ะค่ะจบแล้วอีก1 บท//ยิ้มร่า
ไม่รู้ว่าสั้นไปรึเปล่าถ้าสั้นไปก็ขอโทษด้วยนะค่ะ//โค้ง
อ่านแล้วอย่าลืนคอมเม้นท์นะค่ะ//ยิ้ม
ไม่งั้นจะสวมวิญญาณคุโรฮะนะค่ะ//แสยะ (เม้นอะไรก็ได้ค่ะขออย่างดียวอย่าขายของกับจดหมายลูกโช่ T^T)
เค้าอุตส่าห์ดองงานเป็นเพื่อนจินซังนะ!!//ทำหน้างอน
เอาว่ามาอ่านฟิดกันต่อเถอะ//ยิ้ม (เปลี่ยนอารมเร็วไปมั้ยฟระ//คนอ่าน)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 2
กลับมาอีกครั้งกับไอดอลตลอดการ!!!
'คิราซางิ โมโมะ เวิล์ดทัวร์!!!'
เริ่มประเดิมที่แรก:ไต้หวัน
สถานที่:XXX โดม
ราคาบัตร: ZZZ/HHH/GGG
แล้วอย่างลืมมามันกับเรา!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ ตอนนี้เด็กสาวผู้ใส่ฮูดสีชมพูสด หรือ 'คิราซางิ โมโมะ' ยืนหอบอยู่หน้าสมาชิกชมรม 'เดอะ เมกากุชิดัน' ที่ดำเนินกิจกรรมของตัวเองตามปกติ
ไม่ว่าจะเป็น คิโดะที่นั่งเถียงกับคาโนะด้วยการส่งรังสีอำมหิต มารีที่เผลอทำชาหกใส่หัวเซย์โตะเป็นรอบที่ 8 ของอาทิตย์นี้ ฮิบิยะที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ แล้วมองด้วยสายตาว่า 'มีเรื่องอะไรอีกล่ะป้า' ถ้าถามว่าชินทาโร่หายไปไหน..แน่นอน..วันนี้มันร้อนเกินไปสำหรับเค้า!! ส่วนโคโนฮะ..หลับกลางวันอยู่ที่มุมห้องอย่างสบายใจเฉิบ...สนใจชาวบ้านหน่อยก็ได้นะ...
"ช่วยหน่อยเถอะค่ะ!!" เด็กสาวตะโกนร้องขอความช่วยเหลือพร้อมโค้งตามระเบียบ ทำให้คนในชมรมเริ่มสนใจเด็กสาวตรงหน้าขึ้นมาเล็กน้อย แต่ยังไงก็..ยกเว้นบุคคลที่นอนหลับอยู่มุมห้องล่ะนะ..
"มีอะไรให้ช่วยเหรอ คิราซางิ" เซย์โตะเป็นคนเริ่มเปิดประเด็นแล้วส่งยิ้มอันอ่อนโยนให้ตามปกติ
"จะให้ช่วยซื้อบัตรเหรอค่ะ??"มารีถามด้วยนำ้เสียงอันใสซื่อพร้อมเอียงคอเหมือนเด็กน้อย ทำเอาโมโมะถึงกับติดสตั้น เซย์โตะยิ้มแห้งๆ คิโดะมองแล้วยิ้มนิดๆ คาโนะก็หัวเราะออกมาโดยไม่เกรงใจใครแม้แต่น้อย ฮิบิยะที่ตีหน้านิ่งแล้วมองมารีด้วยสายตายากที่จะอ่านความหมาย..ส่วนโคโนฮะพลิกตัวแล้วก็นอนต่อ...
"มะ..ไม่ใช่ค่ะมารีจัง...คือ..." พูดไปจะดีมั้ยอะ?? ณ จุดๆนี้โมโมัอยู่ในสถานะที่เรียกว่าจะพูดดีมั้ยนะ...
"จะให้ช่วยอะไรซักอย่างที่เกี่ยวกับชินทาโร่สินะ" คิโดะพูดออกมาอย่างลอยๆ ทำเอาโมโมะถึงกับสะดุ้ง
"ก็ใช่ค่ะคือ...ช่วยซื้อมาม่าให้พี่ชายหน่อยค่ะ!!" เด็กสาวโค้งให้กับคิโดะบุคคลที่ดูน่าไว้วางใจมากทีสุดในตอนนี้
...........................................................................เงียบ..................................................................................
......................................................ไม่มีเสียงตอบรับจากบุคคลที่คุณเรียก..........................................................
'สงสัยคงจะไม่ได้ยินล่ะมั้ง' โมโมะคิดในแง่ดีเอาไว้พร้อมกำลังจะเอ่ยปากถามอีกครั้งแต่คิโดะสวนกลับมาอย่างรวดเร็ว
"ไม่มีทางล่ะ..เรื่องไร้สาระชัดๆ" เปรี้ยง!! ประดั่งสายฟ้าฟาดลงมากลางกลุ่มโดยเฉพาะตรงที่เด็กสาวฮูดชมพูยืนอยู่เป๊ะ
'ทำไมพูดจาสุนัขไม่รับประทานอย่างนี้ฟระ!!' นี้คือเสียงในหัวของคาโนะและฮิบิยะ
'แรงจังเลยนะฮะ' เซย์โตะคิดแล้วได้แต่ยิ้มแห้งๆ
'ทำไมเหมือนมีฟ้าผ่าด้วยล่ะค่ะ??' มารีคิดด้วยความคิดอันใสซื่อบริสุทธิ์ตามเคย
'...' ส่วนอันนี้คือความคิดของคนที่นอนอยู่ตรงมุมห้อง..ไม่สิหลับอยู่เลยไม่ได้คิดเลยซะมากกว่า...
"งั้น..." เซย์โตะเหรอ..ไม่ๆๆๆๆๆ ไม่กล้ารบกวนซักนิด ส่วนคาโนะ..ไปกันใหญ่ไม่ไหวหรอกมั้ง มารีจัง..กลัวจะไปสะดุดล้มเอาล่ะสิ ฮิบิยะคุงก็เด็กเกินไป งั้นก็เหลือคนสุดท้ายแล้วสินะ...โมโมะชายตามองร่างสูงที่นอนอยู่ตรงมุมห้องโถง แล้วถอนหายใจออกมาเล็กๆ แล้วย่างเท้าเข้าไปทำเอาทุกคนต้องหันไปมองตาม
"โคโนะฮะ..." เด็กสาวสะกิดร่างสูงที่นอนอยู่ส่วนผลตอบรับน่ะเหรอ...พลิกตัวไปอีกด้านนึง...
"ตื่นได้แล้วค่ะ" เด็กสาวเริ่มเสียงดังจากตอนแรกเล็กน้อย
'เอาจริงเหรอนั้น' คิโดะมองด้วยสายตานิ่งๆ
'ว้าว! น่าสนุกนะนั้น' คาโนะยิ้มด้วยคอนเซป์ที่ว่าเรื่องทุกอย่างบนโลกนี้สนุก
'ทำไมเหมือนครูปลุกเด็กอนุบาล' ฮิบิยะมองแล้วเห็นภาพเหมือยครูสาวปลุกเด็กขี้เซา
'โมโมะจังจะไปกวนโคโนฮะคุงทำไม' มารีคิดด้วยความคิดอันใสซื่อ
'ผมช่วยก็ได้นะฮะ' เซย์ดตะได้แต่คิดในใจแล้วยิ้มแห้งๆ
.
.
.
1 หายใจเข้าลึกๆ
.
.
.
2 เก็บเสียงไว้ที่ช่องท้องเพื่อให้เสียงดังและกังวาล
.
.
.
3 แล้วก็...
.
.
.
ตะโกนออกไปให้สุดเสียง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"โคโนฮะคุง ตื่นได้แล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ทุกคนในชมรมอุดหูเพราะนำ้เสียงแปดหลอดที่โมโมะตะโกนออกมาทำเอาเด็กสาวผมขาวตัวสั่นเล็กๆเลยทีเดียว
ร่างสูงมุมห้องค่อยๆลุกขึ้นตื่นจากนิทรา อล้วขยี้ตาเหมือนเด็กพร้อมพูดกับทุกคนในชมรมว่า
"หิวแล้ว..." โคโนฮะลุกขึ้นมาแล้วกระตุกเสื้อโมโมะเบาๆ
=[]= <<<<<<<<< นี้คือสีหน้าของโมโมะที่รู้สึกอย่างจะชกคนตรงหน้าตะหงิดๆ
- - <<<<<<<<< นี้คือสีหน้าเอือมๆของคิโดะและฮิบิยะ
^ ^ <<<<<<<<< นี้คือสีหน้ายิ้มตลอดการของคาโนะ
^ ^:: <<<<<<<<< นี้คือสีหน้ายิ้มแห้งๆของเซย์โตะ
@_@ <<<<<<<<< นี้คือสีหน้ามึนๆของลูกเสี้ยวเมดูซ่า
.
.
และ
.
.
- - Zz <<<<<<<<<< และท้ายสุดนี้คือสีหน้าที่จะหลับอีกรอบของโคโนฮะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เอาล่ะค่ะจบแล้วอีก1 บท//ยิ้มร่า
ไม่รู้ว่าสั้นไปรึเปล่าถ้าสั้นไปก็ขอโทษด้วยนะค่ะ//โค้ง
อ่านแล้วอย่าลืนคอมเม้นท์นะค่ะ//ยิ้ม
ไม่งั้นจะสวมวิญญาณคุโรฮะนะค่ะ//แสยะ (เม้นอะไรก็ได้ค่ะขออย่างดียวอย่าขายของกับจดหมายลูกโช่ T^T)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น