ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Degenerate guy {2PM TK&CNN&KW}

    ลำดับตอนที่ #2 : Degenerate guy {C.1}

    • อัปเดตล่าสุด 26 ต.ค. 56


    Title :  Degenerate guy

    CHAPTER : 1

    Category : long fiction

     Couple : Taecyeon x Nichkhun (Taeckhun)

    Rate : PG
     
    Story by : GAINCOOL

















    โซล ประเทศเกาหลีใต้

    “ฮัลโหลคุณแม่  น้องคุณถึงเกาหลีแล้วนะครับ”  เสียงของร่างบางตัวขาวถูกปกคุมด้วยเสื้อสีดำที่ตัวกับที่ผิวบวกกับกระเป๋าสีแดงสดชนิดที่ว่าแสบตาได้และหมวกที่ปกคลุมหัวทุยและใบหน้าเล็กทำให้ยิ่งดูน่ามองทำให้ไม่แปลกที่คนที่ผ่านไปมาจะเหลียวหลังมอง

    ทันทีที่ลงจากเครื่องเมื่อขาเล็กสัมผัสถึงพื้นดินเขาก็รีบติดต่อพ่อแม่ที่อยู่ฟากหนึ่งของทะเลทันที

     

    “ฮะ สนามบินอินชอนสวยแบบในทีวีที่คุณแม่เคยดูนั่นแหละฮะ” ตากลมๆกวาดมองไปรอบๆสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย

     

    “ฮะ ฝากบอกคุณพ่อด้วยนะว่าน้องคุณคิดถึงมากกกก สวัสดีครับ” มือขาวเก็บโทรศัพท์ของตัวเองลงกระเป๋ากางเกงยีนส์ดำ

     

    นิชคุณ

    ตอนนี้ผมอยู่ที่เกาหลีใต้แล้ว ที่นี่มันหนาวมากดีนะที่ผมใส่เสื้อมาหลายชั้นตามที่คุณพ่อบอกมา

     

    “คุนนี่!” มีคนเรียกผมในขณะที่ผมกำลังกวาดสายตาหาเพื่อนที่จะมารับ

    “จุนโฮ!” คนตัวเล็กขาวตาตี่ๆผมหยิกๆคนนี้คือ อี จุนโฮเพื่อนรูมเมทของผมในโซล

    “ย่าห์ ตัวจริงนายขาวกว่าในรูปอีกนะ” จุนโฮดูจะตะลึงกับตัวจริงของผมมากผมหล่อไงผมเข้าใจ คิคิคิ

    “นายก็หล่อกว่าในรูปตั้งเยอะนะ ฮ่าๆ” เราทั้งคู่หัวเราะถูกใจแล้วกอดคอกันเดินออกมาจากทางเดินที่เรายืนเพื่อไปหาร้านนั่งคุยกัน

     

     ผมกับจุนโฮเราไม่เคยเจอกันหรอกครับครั้งนี้เป็นครั้งแรกเพราะจุนโฮลงประกาศในอินเตอร์เน็ตว่าหารูมเมทที่โซลเพราะจุนโฮบ้านอยู่ปูซานและจะมาที่โซลเพื่อทำงานจากนั้นผมกับจุนโฮเราก็คุยกันทาง Facebook twitter และก็ Line จนทำให้เราสนิทและคุ้นเคยกันดีอย่างที่ทุกคนเห็นนี่แหละครับ

     

    “นายมาโซลตั้งแต่วันไหนเนี่ย” ผมถามจุนโฮที่กำลังง่วนกับของกินตรงหน้า

    “ฉันมาเมื่อ 3 วันก่อนไงที่ฉันบอกนายน่ะ” จุนโฮดูจะฉุนนิดๆที่ผมจำไม่ได้ T__T I’m sorry

    “ฉันจำได้ฉันแค่แกล้งนายเล่นเฉยๆ ฮ่าๆ” นี่คือการแก้ตัวของนิชคุณคนนี้ -…-

    “คิคิ นายนี่ตลกจริงๆเรารีบกินกันเถอะฉันจะได้พานายไปหอแล้วพวกเราจะได้ไปซื้อของเข้าหอกัน”

    “ว้าววว! นี่ฉันมาโซลวันแรกก็จะได้ชอปปิ้งเลยหรอเนี่ย”

    “นายตื่นเต้นเกินไปแล้วคุนนี่ กินๆ”

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    “ช่วยด้วยย ช่วยผมที” เสียงฝีเท้าย้ำลงบนพื้นดังก้องซอยแคบ

    “แกจะไปไหน มานี่ซะดีๆเถอะ หึหึ” ชายร่างใหญ่เดินต้อนคนตัวเล็กที่กำลังวิ่งหนี

    “แฮ่กๆ ห๊ะ!” เสียงหอบดังมาตามด้วยเสียงอุทานเพราะพบว่าตัวเองเจอทางตัน

    “หึๆ” ชายร่างใหญ่เดินตรงเข้ามายังคนตัวเล็กช้าๆ

     

     

     

    อีกด้านหนึ่ง

    ร่างสูงใหญ่กำยำกำลังเดินเล่นท่ามกลางความมืด

    “ช่วยด้วยย ช่วยผมที”  แต่ก็ต้องหยุดเมื่อได้ยินเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือ

     

    “ใครมาทำอะไรแถวนี้ว่ะ” ร่างสูงสบถกับตัวเองเบาๆแล้วเดินไปตามเสียงร้อง

     

    “อื้ออ! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!” เมื่อเดินเข้ามาถึงก็ทำให้เขารู้ว่าเสียงที่ตัวเองได้ยินมันคืออะไร

     

    “เฮ้ย ก็เด็กมันไม่ยอมก็อย่าไปขืนใจมันสิว่ะ” ร่างสูงพูดขึ้นเสียงเรียบ

    “มึงเป็นใครว่ะ!” ชายร่างใหญ่อารมณ์เสียสุดๆเมื่อถูกขัดจังหวะการทำระยำกับคนตัวเล็กที่นอนอ่อนแรงอยู่บนพื้นคอนกรีตของถนน

    “ขืนใจแล้วยังมาทำบนพื้นแข็งๆเด็กที่ไหนมันจะชอบว่ะ” ร่างสูงพูดแล้วแสยะยิ้มให้ชายร่างใหญ่

    “กูถามว่ามึงเป็นใคร!” ชายร่างสูงตะวาดพร้อมหยิบมืดพกขึ้นมา

    I’m your FATHER!” ทันทีที่พูด ร่างใหญ่ๆของคนที่เพิ่งตะวาดเขาเมื่อกี้ก็ล้มลงพร้อมรอยกระสุนปืนกลางหน้าผาก

    คนตัวเล็กที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดสะดุ้งโหยง

     

    “ใส่เสื้อซะ” ร่างสูงถอดเสื้อโค้ทที่ตัวใส่อยู่แล้วยื่นให้คนตัวเล็กใส่แทนเสื้อที่ถูกคนที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นกระชากออกเพราะกามรมณ์

     

    “ไม่ต้องกลัวหรอกน่า ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก” เขาไม่พูดเปล่าแต่ส่งมืออีกข้างที่ไม่ได้จับอาวุธให้คนตัวเล็กจับเพื่อลุกขึ้น

     

     

     

     

     

     

     

     

    “บ้านอยู่ไหนล่ะ” ร่างสูงถามคนตัวเล็กที่เอาแต่เงียบตลอดทางเดิน

    “ก็บ้านเดียวกับคนที่พี่…ฆ่าไปเมื่อกี้นั่นแหละ” คนตัวเล็กก้มหน้าตอบ

    “อ้าวแล้วมันเป็นอะไรกับนายล่ะ?” คิ้วเข้มๆขมวดเป็นปม

    “พ่อเลี้ยง…”

    “โดนพ่อเลี้ยงบ้ากามไล่ปล้ำว่างั้นเถอะ” ร่างสูงพูดพร้อมเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

    คนตัวเล็กไม่ได้ตอบอะไรนอกจากพยักหน้าเบาๆ

    “แล้วแม่ล่ะ ?”

    “มันฆ่าแม่…..” เสียงของคนตัวเล็กแผ่วลงทันที

    “งั้นฉันก็ทำถูกที่ฆ่ามัน ใช่ไหมล่ะ” ร่างสูงถามแล้วส่งยิ้มให้

    “อืมมม” เมื่อเห็นว่ารอยยิ้มของร่างสูงตรงหน้ามันเป็นรอยยิ้มที่เขาวางใจได้คนตัวเล็กจึงยิ้มตอบแล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดด้วย

     

    จาง อูยองฮะ แล้วพี่ล่ะ?”  มือเล็กยื่นๆไปข้างหน้า

    แทคยอน” มือคร้ามใหญ่ยื่นไปจับมือเล็ก

    “ยินดีที่ได้รู้จักนะ” สองเสียงประสานกัน

    “ฮ่าๆๆๆ” เมื่อรู้ว่าตัวเองพูดพร้อมกันทั้งสองคนจึงขำออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ

     

     

     

     

     












    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




    รอเม้น 15 แต่ก็ไม่ได้สักทีก็เลยอัพๆไปเถอะ TT เศร้าอ่ะฮืออออออออออออออออ


    ติดตามข่าวสารฟิคได้ในทวิตเตอร์ @gainncool

     


     

    B
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×