คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Kristao] Cuz' Gucci วิกฤตเกิดเพราะกุชชี่...
นี่มันวิกฤตชัดๆ..
“( -^-)” ใบหน้าคมที่ออกแนวไปทางหวานกำลังเบ้ปากอย่างขัดใจ
นี่เขาทำอะไรผิด??
“เทาเทา...” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกคนข้างตัวที่กำลังยืนกอดอกเบ้ปาก
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างๆ...
นี่เขาเผลอทำอะไร? ทำไมคนข้างๆถึงทำท่างอนเขาขนาดนั้น?
“จื่อเทา...” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกคนข้างตัวอีกครั้ง คราวนี้มือของเขาก็สะกิดคนข้างตัวด้วย
คนข้างตัวเจ้าของชื่อ ‘จื่อเทา’ หรือ ฮวางจื่อเทา หันมาสนใจเพียงชั่วครู่ก่อนจะสะบัดหน้าพรืดไปอีกทาง
ทำเอาคนที่กำลังง้อ งุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
คือ...ที่อยากรู้ตอนนี้ เขาทำผิดอะไร?
แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรนั้น...
“ตุ้ยจางไปนั่งคิดให้ดีๆเลยนะ ว่าทำอะไรให้ผมงอน!” ว่าจบก็รีบลุกและเดินออกจากห้องพร้อมปิดประตูดัง ปัง!!
ทำเอาคนที่โดนเรียกว่า ‘ตุ้ยจาง’ หรือจริงๆก็คือ คริส หน้าซีด...
น้อยนักที่จื่อเทาจะทำท่าทางแบบนั้น และเดินหนีเขาไปแบบนี้
แต่ที่สำคัญกว่าอะไรทั้งหมด คือ...
“กูผิดอะไรวะเนี่ยยยยยยยย!!!!!!”
ครึ่งชั่วโมงก่อนการงอนง้อ..
“คริสเกอเกอะ!” เสียงมุ้งมิ้งเป็นเอกลักษณ์ของมักเน่ exo ในฝั่ง m เรียกลีดเดอร์
“ว่าไงครับเทาเทา?” เสียงทุ้มหันไปหาคนที่วิ่งดุ๊กๆเข้ามา
วันนี้เนื่องจากตารางงานของ exo-m ว่างทำให้สมาชิกส่วนใหญ่ออกไปเที่ยวเล่น
แต่ไม่ใช่สำหรับคริสและเทา ทั้งคู่เลือกที่จะนอนเล่นนั่งเล่นอยู่ในหอ
“ผมน่ารักไหม?” จื่อเทาถามโดยมีที่คาดผมหูแมวลายเสือดาวอยู่บนหัว
“หืมม? น่ารักสิ เทาเทาของเกอเกอะน่ารักที่สุดแหละ” มือหนาลูบหัวทุยๆของอีกคน
“แฟนคลับให้ผมมาแหละ” เจ้าของถุงตาคล้ำอมยิ้มน้อยๆเมื่อพูดถึงของที่แฟนคลับให้ ทำเอาคนที่พ่วงตำแหน่งแฟนอย่างคริสยิ้มออกมาได้ไม่ยาก
ก็แหม..แฟนออกจะน่ารัก...
“เกอเกอะ แล้ววันนี้เราจะทำอะไรกันอ่ะ?” แววตาออดอ้อนแบบลูกแมวมองคริส
“จื่อเทาอยากทำอะไรล่ะครับ?”
“อืมมมม....” คนเด็กกว่าทำท่านึกพร้อมกับคิ้วที่ขมวดกันเป็นโบว์
ทำเอาตุ้ยจางอมยิ้มกับความน่ารักและเอานิ้วไปจิ้มคิ้วที่ขมวดกันให้คลายออก
“ค่อยๆคิดก็ได้ครับคนดี เรามีเวลากันทั้งวันนะ”
ทำเอาคนฟังยิ้มจนตาปิด ก่อนจะลากแขนคนตัวสูงไปที่หน้าคอม
“หืม? อยากเล่นคอมเหรอครับคนดี?” คริสเลิกคิ้วนิดๆเมื่อแฟนเขาลากมา แต่ก็ต้องกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอ เมื่อมองเห็นที่หน้าจอเดสก์ทอป...
กุชชี่คอลเลคชั่นใหม่...
“คริสเกอเกอะ~~~” เสียงมุ้งมิ้งออดอ้อน
คนที่โดนเรียกแทบจะเข่าทรุดลงไปซะตรงนั้น
ถ้ามาแค่เสียง เขาเองก็คงพอไหวอยู่
แต่นี่เล่นเกาะแขนแล้วส่งสายตาออดอ้อน..
ยัง...ยังไม่รวมหูแมวนั่นด้วยนะ...
ถ้าจะทำกับพี่แบบนี้เราเดินขึ้นเตียงกันเลยดีกว่าครับเทาเทาของตุ้ยจาง (T//^//T )
“ตุ้ยจางงงง~”
อย่าทำตัวแบบนั้น เดี๋ยวพี่ใจอ่อน... (;///; )
“อี้ฟานเกอเกอะ~~~~~~” หัวทุยๆของเทาซบแขนอีกคนก่อนจะถูหน้าไปมาอย่างออดอ้อน
“จื่อเทาครับ...คอลเลคชั่นเก่าเราเพิ่งได้ไปไม่ใช่เหรอ” กว่าคริสจะหาเสียงของตัวเองเจอ ทำเอาน้ำตาแทบไหล...
“ก็มันคอลเลคชั่นเก่าแล้วนี่นา ผมอยากได้คอลเลคชั่นใหม่อ่ะ.. (￣へ￣)”
“แต่พี่เพิ่งรูดให้เราไปเองนะ...” คริสอุบอิบ
“ก็ผมอยากได้!! (--)” ใบหน้าหวานเริ่มนิ่ง ทำเอาคริสเริ่มเหงื่อตก..
“แต่..”
“อี้ฟานเกอเกอะ!!!” ร่างบางขึ้นเสียง
“จะ..จ๋า ∑(O_O;)”
“จะซื้อกุชชี่คอลเลคชั่นใหม่ให้ผมไหม!?” ใบหน้าหวานเริ่มบึ้งตึง ริมฝีปากบางเริ่มเบ้ลง
“จื่อเทาอา เราก็รู้ว่าพี่ไม่ค่อยมีเงินแล้วนะ...”
ร่างบางเงียบ มันเริ่มเป็นสัญญาณที่ไม่ดีแล้ว...
จบการย้อนเวลา..
เรื่องที่เขาคิดว่าเป็นสาเหตุที่จื่อเทาคนน่ารักงอนเขา น่าจะเป็นเรื่องนี้แหละ..
แต่ถ้าให้พูดจริงๆ เดือนนี้เขาจ่ายให้ร่างบางเกินงบแล้วจริงๆนะ..
แต่ลองมานึกดูอีกทีหรือว่าเพราะเขากลับจีนแล้วไม่ได้เอาขนมมาฝาก?
ไม่สิ...ไม่น่าใช่ จื่อเทาไม่น่าจะงอนเขาเพราะเรื่องนี้
หรือเมื่อคืนเขาไม่ยอมอาบน้ำด้วยเพราะเหนื่อยจากตารางงาน...
นี่ก็ไม่น่าใช่มั้ง ไม่งั้นเมื่อคืนเขาจะนอนกอดจื่อเทาได้ไง
เอ๊ะ...หรือว่าจื่อเทาจะรู้...
ว่าเขา....แอบเอาไม้ที่จื่อเทาชอบใช้ฝึกวูซูไปซ่อน! (O_O ;;)
ไม่น่าใช่อีกนั่นแหละ เพราะจื่อเทายังไม่เห็นพูดถึงไม้วูซูเลย
ยิ่งคิดยิ่งเครียดจนเหมือนตีนกาจะขึ้นเต็มหน้าเหมือนลู่หานเวลายิ้ม(?)
อ่า อย่าพูดถึงตีนกา เดี๋ยวตีนกามันจะขึ้นหน้าหล่อๆ...
พยายามนั่งนึกแล้วนึกอีกถึงสาเหตุที่โดนแฟนงอน แต่ที่สมเหตุสมผลคงมีแต่กุชชี่...
ขออิจฉากุชชี่แปปได้ไหมครับ...จื่อเทาชอบเห็นกุชชี่สำคัญกว่าแฟนสุดหล่อมดสลบไวรัสสลายเชื้อบ้ากระจายคนนี้
คิดแล้วก็น้อยอกน้อยใจ ฮรึก... จื่อเทามีกิ๊กเป็นกุชชี่…
ถ้ามีกิ๊กหล่อกว่าคริสอู๋คนนี้ จะไม่กล้าว่าน้องสักคำ
แหม่...จะไปกล้าได้ไง อ้ะๆๆ ไม่ใช่กลัวเมียนะครับ
เขาเรียกว่า บุรุษผู้เทิดทูนและบูชาแม่ทูนหัว ต่างหาก
เชื่อเถอะ คริสอู๋คนนี้ไม่เคยกลัวเมีย...
คริสอู๋แค่เกรงใจครับ...
หลังจากมั่นใจถึงสาเหตุ คริสจึงเดินออกไปหาคนที่นั่งหน้าบูดเป็นตูดแพนด้าหน้าโทรทัศน์
“จื่อเทาอา...” เสียงทุ้มเรียกพลางสะกิดจื่อเทา
“.......” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่คุณเรียก...
“เทาเทา...” เสียงทุ้มพูดเสียงอ่อนจากทางด้านหลัง
หารู้ไม่ว่า...คนด้านหน้านั้น
“( ●∀●)”
ใช่...รีดเดอร์มองไม่ผิดหรอก...
“( ￣︶￣)”
อ่ะ...รีดเดอร์คิดว่าตาฝาดสินะ...
“( Ф▽Ф)”
ขอบอกว่ารีดเดอร์ไม่ได้ตาฝาดหรือมองผิด แต่นี่คือหน้าของจื่อเทาในตอนนี้จริงๆ....
“เทาเทาอ่า” เสียงทุ้มเรียกร่างบางที่กอดอกอยู่บนโซฟา
“เชอะ...( ￣▽ ￣)”
“จื่อเทาอา” เสียงทุ้มยังคงไม่ละความพยายาม สะกิดอีกคนให้หันมา
“ผมไม่หันไปหรอกนะ!” เสียงที่เป็นเอกลักษณ์แหวขึ้นมา
แต่ใบหน้านั้น...
“( ﾟ∀ﾟ)”
แต่ก่อนที่คริสจะได้พูดง้ออะไรต่อนั้น....
“กลับมาแล้วเว้ยยยยยย” เสียงของลู่หานดังเข้ามาก่อนตัว
“ทำไมเงียบกันจัง? เทาเทานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวน่ะ?...คริส? =[]=” เมื่อลู่หานเข้ามาเห็นคริสที่กำลังทำท่าหมดอาลัยตายอยากและจื่อเทาที่นั่งอยู่บนโซฟา
ไม่ต้องมีจิตสัมผัส ลู่หานก็รู้ได้...
คู่นี้แม่งงอนกันแน่ๆ...
“มีอะไรเหรอลูลู่? หือออ คริสเป็นอะไรไปน่ะ?” เสียงใสๆถามหลังจากเดินตามเข้ามา
เมื่อเห็นมักเน่นั่งจุ้มปุ้กบนโซฟา ซิ่วหมินเลยเดินไปนั่งลงข้างๆทันที
ทำเอาลู่หานที่ยืนเอ๋อต้องมานั่งด้วยอย่างช่วยไม่ได้...
“จื่อเทาอา” เสียงทุ้มละมุนเรียกร่างบางอีกครั้ง
“เชอะ!! ( ￣▽ ￣)”
อืม... ขอมอบรางวัลตุ๊กตาแพนด้าทองให้ฮวางจื่อเทาเลย...
แอบอยากให้ตุ้ยจางฝั่งเอ็มได้เห็นสีหน้าของจื่อเทาในตอนนี้จริงๆ
ซิ่วหมินเมื่อเห็นหน้าของมักเน่ก็ยิ้มและขำออกมาเบาๆ
“เปาจื่อ...” ลู่หานมองหน้าซิ่วหมินก่อนจะส่งสายตาเชิงให้เข้าไปในห้อง
“ง้อกันไวๆล่ะ~” ซิ่วหมินยิ้มจนแก้มกลมๆนั้นเหมือนจะปริออกมา ก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้อง
ลู่หานไม่พูดอะไร นอกจากยีหัวจื่อเทาก่อนจะเดินตามซิ่วหมินเข้าไป
“เทาเทา...”
“รู้ตัวแล้วเหรอครับว่าทำอะไรให้ผมงอน?” เจ้าของฉายาแพนด้ายังคงไม่หันมามอง
“เดี๋ยวพี่ซื้อให้ เพราะงั้นอย่าโกรธพี่เลยนะครับคนดี” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างออดอ้อนก่อนจะกอดอีกคนจากข้างหลัง
“ผมไม่หายงอนตุ้ยจางหรอกนะ.... (ﾉ *∀*)ﾉ”
“แล้วเราจะให้ตุ้ยจางทำอะไรให้อีกครับ ไหนบอกมาสิ นะ อย่าทำแบบนี้เลย” คริสเริ่มใจเสีย ปกติถ้าแค่นี้จื่อเทาจะหายงอนแล้วนี่นา...แต่ทำไม?
โถว..ถ้าเห็นหน้าจื่อเทาตอนนี้คริสจะรู้ว่าแผนมันได้ผลเหมือนปกติ....
“ตุ้ยจางต้องซื้อให้ผมทุกคอลเลคชั่น...ตกลงไหมครับ?” เสียงใสๆเอ่ยอย่างผู้มีชัย
แหม...ตุ้ยจางบอกทำอะไรให้ก็ได้นี่นา คิ... -w-
“แต่ว่า....”
“ไม่มีแต่ครับตุ้ยจาง...หรือตุ้ยจางไม่รักผมแล้ว.... ( ´∀`)” น้ำเสียงนั่นเอ่ยอย่างสั่นๆ
ทำเอาคริสชะงักกึกแล้วรีบกอดอีกคนแน่นๆ
“โอ๋ๆ เกอเกอะสัญญาเลยครับว่าจะซื้อกุชชี่ให้จื่อเทาทุกคอลเลคชั่นเลย เพราะงั้นอย่าร้องไห้นะครับคนดี ไม่เอาไม่ร้องนะ”
“สัญญาแล้วนะครับ... (´･w･)”
“ครับ ตุ้ยจางคนนี้สัญญาเลย”
“ผมรักตุ้ยจางที่สุดดดด~” จื่อเทาหันไปยิ้มกว้างให้กับคนที่กอดตนอยู่
“หืม...เทาเทา ไม่ได้ร้องไห้เหรอครับ? - -” คริสมองหน้าแฟนตัวเองอย่างจับผิด
“เปล่าครับ จื่อเทาไม่ได้ร้องไห้สักหน่อย (‘ ‘ )”
“แล้วเสียงเมื่อกี้? - -...”
“จื่อเทาแค่จะจามเฉยๆอ่ะ แต่ตุ้ยจางคิดว่าจื่อเทาร้องไห้...คิ (>w<)”
ซวย...ซวยแล้ว
แพ้ทางจื่อเทาอีกแล้ว T T
แต่เอาเถอะครับ...อี้ฟานยอม TT TT
กว่าจะได้รางวัลบุรุษผู้เทิดทูนและบูชาแม่ทูนหัวรางวัลที่หนึ่งนี้มันยากขนาดไหน
อย่าครับ...อย่าเรียกชื่อผิดเป็นรางวัลคนกลัวเมีย
ใครเรียกผิดผมเอาเงิงเฉาะหน้าจริงๆด้วย...
เพราะชื่อเรียกมันไม่สุภาพครับ... เชื่ออี้ฟานเถอะ
แต่ว่าถึงผมจะแพ้ทางจื่อเทามากขนาดไหน
ผมค่อยไปหากำไรเอาที่เรื่องบนเตียงก็ได้ =.,=
------------------------------------------------------
แถม....
ร่างบางก้มๆเงยๆอยู่ที่หน้าตู้เก็บของตู้หนึ่ง
“หาอะไรน่ะจื่อเทา?”
เมื่อทนเห็นน้องหาของไม่ได้ อี้ชิงจึงเดินเข้ามาถามเผื่อจะได้ช่วยหา
“อี้ชิงเกอเกอะ เห็นไม้วูซูของเทาไหมฮะ?” ร่างบางเบ้ปากนิดๆ ก่อนจะเปิดตู้ดู
“อ้าว แล้วนั่นไม่ใช่ไม้เราเหรอ?” อี้ชิงชี้ที่ไม้อันหนึ่ง
“ไม่ใช่ฮะ อันที่ผมใช้บ่อยๆน่ะ มันหายไปไหน ผมเอาไว้แถวนี้นี่นา” น้ำเสียงใสๆเริ่มบ่นเป็นเสียงงุ้งงิ้งตามอารมณ์
“อ้าว หาอะไรกันน่ะ?” จงแดที่เดินออกมาจากห้องได้เดินตรงเข้ามาถามทั้งคู่
“จงแดเกอเกอะ เห็นไม้วูซูของจื่อเทาไหม?” ปากอิ่มเริ่มยู่มากขึ้นกว่าเดิม
“ล่าสุดพี่เห็นคริสถือเข้าไปในห้องเก็บของนะ” จงแดบอกตามที่เห็น
ทำให้จื่อเทารีบวิ่งไปที่ห้องเก็บของทันที
ไม่นานนักจื่อเทาก็ออกมาพร้อมกับไม้วูซูและรีบวิ่งไปที่ห้องทันที
จากนั้นก็ไม่ได้มีเสียงอะไรมากหรอก...
นอกจาก....
“ไอ้มหา!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
-------------------------------------------------------
จบเงิบๆแบบทำร้ายพี่คริส ฮา XD
ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะทุกคนนน ><
ความคิดเห็น