ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic B.A.P] The Darkness Ville มหันตภัยหมู่บ้านฆาตกร

    ลำดับตอนที่ #2 : House 2

    • อัปเดตล่าสุด 15 มิ.ย. 56


    "นี่ผมอยู่ที่ไหนเนี่ย??"



    ผมบ่นพลางลุกขึ้น นี่ผมสลบไปนานแค่ไหนเนี่ย ผมเอามือกุมหัวหลังจากรู้สึกปวดจี๊ดขึ้นสมองทันทีที่ลุกขึ้น ผมคงจะโดนฟาดจนสลบไปสินะ ว่าแต่ที่นี่ดูเหมือนจะไม่ใช่ถนนเส้นนั้นนะ และท่าจะไม่ใช่เกาหลีด้วย ว่าแต่...



    ตรู๊ดๆ



    เสียงโทรศัพท์งั้นเหรอ ผมมองหาต้นเสียงจนพบต้นเหตุ มันคือโทรศัพท์มือถือรุ่นเล็กจิ๋วสำหรับพกพาสะดวก ผมกดรับก่อนปลายสายจะพูดขึ้น



    (อ้าา ตื่นแล้วสินะชเว จุนฮง)



    "แกเป็นใคร ต้องการอะไรและผมอยู่ที่ไหน"



    (อ้าวๆ อย่าพึ่งตะคอกสิแล้วก็อย่ายิงคำถามมาเป็นชุดสิ ฉันตอบไม่ถูกนะหนุ่มน้อย)



    "เอาเป็นว่าผมต้องการคำตอบแรก แกเป็นใคร"



    (พึ่งเจอกันไม่กี่นาทีที่แล้วเองจำไม่ได้เหรอหนุ่มน้อย)



    "ไม่กี่นาทีที่แล้ว....อ๊ะ นายคนที่ยืนกางร่มท้ายซอย"



    (จุ๊ๆ ฉันก็มีชื่อนะหนุ่มน้อย คิม ซองกยูไง ฉันบอกให้จำไว้เพราะฉันสามารถช่วยนายได้เวลาคับขันนะ)



    "เอาล่ะคุณซองกยู คุณต้องการอะไร"



    (จุนฮง....นายจะเป็นตัวหมากของฉันในเกมส์นี้)



    "เกมส์....เกมส์อะไร"



    (อาา....เกมส์ที่ต้องหนีจาก 'มัน' ที่ตามล่าตัวหมากของผู้เล่นในเกมส์)



    "เดี๋ยวสิ ผมงงไปหมดแล้วนะ"



    (ยังไงซะในเกมส์นี้ อย่าไว้ใจคนอื่นเด็ดขาด แม้จะเป็นคนที่รู้จักก็ตาม อาา...เดี๋ยวฉันจะโทรมาอีกนะ)



    "เดี๋ยว อย่าพึ่งวาง...โธ่เอ๊ยย"ผมสบถก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋ากางเกงของผม ตัวหมากงั้นรึ นี่คุณซองกยูต้องการจะทำอะไรกันแน่ มันที่ต้องหนีคืออะไรกันแน่ เกมส์เอาตัวริดจากมันที่กำลังตามล่าและอย่าๆไว้ใจคนเด็ดขาด ผมค่อยๆตั้งสติก่อนจะเดินไปเรื่อยฝ่าสายหมอกสีเทาที่ปกคลุมไปทั่วจนมองไม่เห็นอะไรเลย



    "เฮ้ย อย่าพึ่งวางดิวะ เหี้ยเอ๊ยย"เสียงๆหนึ่งดังขึ้น ใช่...มันเป็นเสียงที่ผมรู้จัก รู้จักดีเลยด้วยซ้ำ เพราะมันเป็นเสียงของ...



    "ฮิมชานฮยอง"ผมรีบวิ่งไปหาฮิมชานฮยองทันที ฮิมชานฮยองทำหน้างงเล็กน้อยก่อนจะวิ่งเข้ามาหาผมทันที



    "นายเป็นอะไรรึเปล่าจุนฮง"



    "ไม่ฮะ ผมไม่เป็นไร ว่าแต่...ฮยองมาที่นี่ได้ไง"



    "ไม่รู้สิ เมื้อกี้ฉันกำลังนั่งคุยกับแดฮยอนอยู่แต่จู่ๆก็เหมือนทุกอย่างดับวูบ รู้สึกตัวอีกทีก็มาโผล่ที่นี้แล้ว แถมยังไอ้โทรศัพท์แปลกๆจากคนที่ชื่อ 'ปาร์ค กยูริ' อีก ฉันไม่รู้ว่ามันเรื่องอะไรกัน"ฮิมชานฮยองก็โดนเหมือนผมงั้นเหรอ...ปาร์ค กยูริ ผู้หญิงสินะ



    "ผมก็โดนเหมือนกันครับฮยอง แต่ของผมเป็นผู้ชายชื่อ คิม ซองกยู"ผมบอกฮิมชานฮยองทันที ฮิมชานฮยองทำหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะจับมือผมแล้วบอกว่า



    "ฉันว่าเรารีบหาทางออกจากหมอกนี่ดีกว่านะ มันอันตรายฉันมีลางสังหรณ์ว่างั้น"ฮิมชานฮยองค่อยๆจูงมือผมไปตามทาง ขณะที่เดินไปผมก็คิดไปด้วยว่าทำไมคนที่ชื่อซองกยูกับผู้หญิงที่ชื่อกยูริต้องทำแบบนี้ด้วย



    ฉับ ฉับ



    "ฮยองฮะ ฮยองได้ยินเสียงนั้นรึเปล่า"ผมถาม เสียงมันเหมือนกับกรรไกรแต่มีขนาดใหญ่เหลือเกิน...



    "ได้ยินสิ นายล่ะ"



    "ถ้าไม่ได้ยินผมจะถามมั้ย..."



    ตรู๊ดๆ



    เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นของฮิมชานฮยอง ฮิมชานฮยองหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดรับและกดสปีกเกอร์โฟนทันที



    "ยอโบเซโย"



    (อาา ยังปลอดภัยดีสินะคิม ฮิมชาน)



    "เธอ...กยูริ"



    (อ่าฮะ ดูเหมือนนายจะอยู่กับหมากตัวอื่นด้วยสินะ เอ...รู้สึกว่าจะเป็นของซองกยูสินะ)



    "เธอรู้ได้ยังไง"



    (เรื่องนั้นไม่สำคัญแต่ว่า...เกมส์นี้มันกำลังตามล่าพวกนายอยู่ หาทีมตัวเองให้เจอ ทีมของนายจะมีผ้าพันข้อมือสีเขียว ส่วนฝ่ายตรงข้ามจะมีสีดำ...ทั้งสองทีมจะต้องแข่งกันเอาตัวรอดจากมัน ทีมไหนโดนฆ่าหมดก่อนถือว่าแพ้ เอาล่ะฉันบอกกติกาแค่นี้ อ้อ...เด็กของซองกยูน่ะเป็นทีมเดียวกับนายสินะ)



    ฟังจบฮิมชานฮยองก็มองมาที่ข้อมือผมที่มีผ้าสีเขียวพันอยู่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้



    "โอเคฉันจะฟังเธอและทำตามที่เธอบอก ว่าแต่ฉันถามอะไรหน่อยสิ"



    (ว่ามา)



    "เกมส์นี้ทำไมต้องใช้เราเป็นตัวหมาก"



    (หึหึ เกมส์นี้มันเกี่ยวข้องกับชีวิตคนสำคัญของฉัน ฉันต้องการคนที่มีฝีมือมากที่สุดในการชนะเกมส์นี้ จงภูมิใชไว้ซะคิม ฮิมชาน อ้อ...แล้วก็ถ้านายโดนฆ่าอย่าหวังว่าจะได้ออกมาสบตาโลกภายนอกอีกเลย)



    "เฮ้ย เดี๋ยว...เฮ้อ คนสมัยนี้ชอบวางสายแบบไม่ทันตั้งตัวเลยจริงๆ"ฮิมชานฮยองพูดก่อนจะเก็บโทรศัพท์ลงไปอีกครั้งนึง ฮยองหันมามองหน้าผมที่ตอนนี้ซีดเป็นไก่ต้มแล้ว



    "เป็นอะไรจุนฮง"



    "ฮยองฮะ..."



    "เป็นอะไรจุนฮง"ฮิมชานฮยองเริ่มเขย่าตัวผมพร้อมทำหน้าตกใจไปด้วย



    "ผมนับถึง 3 เมื่อไหร่ฮยองวิ่งเลยนะครับ"



    "ทำไม..."



    "เถอะน่า ผมบอกก็ทำตามสิ"ผมตะคอก



    "โอเค"ฮิมชานฮยองบอกก่อนจะจับมือผมไว้แน่น



    "1"



    ฉับ



    "2"



    ฉับ



    "3 วิ่ง!!!"



    พูดจบฮิมชานฮยองก็กระชากมือผมแล้วออกวิ่งทันที ผมไม่รู้ว่าเสียงเมื้อกี้คือเสียงอะไรแต่ที่แน่ๆมันไม่ได้มาดีแน่ๆ ผมกับฮยองวิ่งแบบไม่คิดชีวิตจนหลุดออกมาจากหมอกนั่นและมาโผล่ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มันเป็นหมู่บ้านรกร้างเก่าแก่ ดูท่าจะเป้นที่ญี่ปุ่นถ้าดูตามแบบของบ้านแล้วนะ



    "จ...จุนฮง"



    ผมหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะพบบางสิ่งบางอย่างชวนอ้วกสุดๆ มันคือศะที่ถุกหั่นเละจนไม่เหลือแม้แต่ซาก



    "นี่มันเรื่องเชี่ยอะไรเนี่ย"



    ผมกับฮิมชานฮยองหันไปหาต้นเสียงลึกลับก็จะเจอคนที่ไม่น่าเชื่อเข้า



    "ยงกุกฮยอง/ยงกุก"ผมกับฮิมชานฮยองพูดพร้อมกันก่อนที่ยงกุกฮยองจะหันมาหาเราสองคน



    "จุนฮง...กับฮิมชาน"



    -------------------------------------------------------------------------------------------------

    Talk Of The Write


    แฮ่ๆเป็นไงกันบ้าง โล่น้อยของเราเจอผู้ร่วมชะตากรรมแล้วสามคน โฮะๆๆๆ (มันบ้าอย่าสน)
    ตอนแรกอาจจะงง แต่ท่าอ่านไปเรื่อยๆทุกอย่างจะกระจ่างเองเข้าใจชิมิๆ //โดนตรบ แอ้กก ไปลุ้นกันต่อกับตอนต่อไปดีกว่า 555




     

    New Characters


    ปาร์ค กยูริ (ออนนี่น่ารัก จ๊วฟฟ >3<)



    คิม ซองกยูสวดหล่อ -3-

     

    +ANGAngel Smile Plus – FREE THEME - EL+

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×