คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF]_B.A.P. - Who in your heart ? 2
ดอกไม้ช่อใหญ่ถูกนำมาส่งที่หอพักเมื่อตอนสาย แล้วก็ถูกนำออกไปเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว โดยบังยงกุก ... เมื่อเช้ายงกุกมีท่าทีรีบๆ และอารมณ์ดีเป็นพิเศษ หลังจากที่มีคนเอาดอกมาส่ง พอฮิมชานถามเขาก็ยิ้มและบอกเพียงแค่ว่า ไปข้างนอกก่อนนะ...
ร่างบางที่นอนเหยียดเต็มโซฟา มือกำลังหยิบขนมเข้าปากและเคี้ยวมันอย่างเอื่อยๆ สายตาที่กำลังทอดมองหน้าจอทีวีที่กำลังเล่นหนังอีกเรื่องที่เช่ามา หนังกำลังตลก แต่คนดูเอาแต่เหม่อ...
ยงกุกออกไปไหน ?
ยงกุกออกไปหาใคร ?
ยงกุกเอาดอกไม้ไปให้ใคร ?
ยงกุกเอาดอกไม้ไปให้คนๆ นั้นทำไม ?
ฮิมชานถอนหายใจยืดยาวเป็นรอบที่ร้อยของวันได้แล้วมั้ง ...ในใจของเขาตอนนี้ปั่นป่วนไปหมด ในหัวก็เต็มไปด้วยคำถามมากมายเกี่ยวกับยงกุกและดอกไม้ช่อนั้น... เขาอยากเป็นคนที่ได้ดอกไม้ช่อนั้น...
...
วันนี้จงออบไม่เรียนแล้วก็ไม่มีนัด เขาเลยเลือกที่จะมาดูชมรมแดนซ์เต้น ที่จริงเขาเองก็เป็นหนึ่งในชมรม แล้วยังเป็นแชมป์ของชมรมด้วยล่ะ แต่ดูเหมือนวันนี้จะไม่มีคนมาที่ชมรม คงเพราะเป็นเวลาเรียนอยู่ด้วยล่ะมั้ง...
“ผมรับไว้ไม่ได้หรอกครับรุ่นพี่”ร่างเล็กหันไปตามเสียง เสียงที่เหมือนกันเสียงของจุนฮง
“แต่ว่าฉันชอบนาย..”เสียงอีกคนตอบ เสียงของใครกัน ? คนตัวเล็กเดินไปตามต้นเสียง
Jongup’s part
เสียงของจุนฮงทำให้ผมอยากรู้ว่าใครคุยอะไรกัน จริงๆ ผมไม่ใช่พวกชอบอยากรู้เรื่องของชาวบ้านนักหรอกครับ ._. แต่นี่เป็นเรื่องจุนฮง...ฟังจากเสียงน่ะนะ เสียงนั่นดังมาจากเวทีซ้อมของชมรมด้วย
“รุ่นพี่..ผม..”เสียงของจุนฮงอีกแล้ว..นั่นไง! นั่น...จุนฮงอยู่บนเวทีจริงๆ ด้วยแล้วอีกคน...ใครกันนะ เขายืนหันหลังให้ผมที่ยืนอยู่ทางขึ้นเวที พวกเค้าคงไม่เห็นผมสินะ แต่ไม่เห็นนั่นแหละดีแล้ว
“ทำไมล่ะ”เสียงคนนั้นถามกลับจุนฮง
“ผมขอโทษจริงๆ ครับรุ่นพี่ ผมไม่เคยคิดอะไรกับรุ่นพี่แบบนั้นเลย ผมรักพี่แบบพี่น้อง แบบพ่องี้มากกว่าน่ะ ผมไม่ได้คิดแบบนั้น...”จุนฮงโค้งให้รุ่นพี่คนนั้น เสียงรุ่นพี่ที่ว่านี่ก็คุ้นๆ ทำไมเขาสองคนอยู่ที่นี่ล่ะ ดอกไม้นั่น !? ในมือรุ่นพี่คนนั้น เอามาให้จุนฮงหรอ ? อะไรกันน่ะ ? รุ่นพี่คนนั้น สารภาพรักจุนฮงงั้นเหรอ? ._.
“ทำไม..?”รุ่นพี่คนนั้นพูดเบาๆ แล้วเบือนหน้านิดๆ แต่ผมก็ยังไม่เห็นอยู่ดี ท่าทางเขาดูผิดหวังมากๆ เลยล่ะ
“รุ่นพี่ครับ ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว...แล้วผมก็ชอบเค้ามากๆ ด้วยครับ”จุนฮงตอบ...จุนฮงมีคนที่ชอบอยู่แล้วงั้นหรอ?...ใคร?
“ใคร ?”เขาคนนั้นถามสั้นๆ
ผมรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้น... ผมคิดว่าคนที่มาสารภาพรักกับจุนฮงก็คงเป็นแบบนั้น ความรู้สึกชาๆ กำลังลามทั่วไปทั้งตัวของผม แต่ที่หัวใจทำไมถึงยังเจ็บแปลบๆ อยู่ก็ไม่รู้...
ผมก็ยังยืนอยู่ที่เดิน ขาผมก้าวไม่ออก ทั้งที่ใจมันอยากวิ่งไปจากตรงนั้น ผมไม่อยากได้ยินคำตอบของจุนฮงเลยสักนิด ไม่อยากรู้ว่าเขารักใคร เพราะคำตอบคงไม่ใช่ผม...ไม่ใช่มุนจงออบแน่ๆ !!
“เอ่อ..”เสียงของจุนฮงทำให้มือทั้งสองทั้งของผมยกขึ้นมาปิดหูตัวเองโดยอัตโนมัติ หลับตาปี๋ อยากจะหนีไปจริงๆ ... แต่ทำไมเงียบ... ผมต้องลืมตาขึ้นมามอง จุนฮงไม่ได้พูดอะไรต่อสินะ เขาคนนั้นถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินมาทางฝั่งที่ผมยืนอยู่
!!
น่ะ..นั่นมัน ระ รุ่นพี่ ยงกุก !!
End of jongup part
“โอ๊ะ!”ยองแจอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อชนเข้ากับอีกคน ทำให้หนังสือที่หอบมาตกไปหลายเล่ม
“อ้าว ชนกันอีกแล้วนะครับ”จุนฮงยิ้มให้ หลังจากที่ทักยองแจ นี่คงเป็นการทักทายที่เหมาะกัยนารเจอกันตั้งสองครั้งในรูปแบบเดียวกันสินะ ช่างเป็นรอยยิ้มที่ชวนให้หลงใหลจริงๆ
“อ่า..ขอโทษทีนะไม่ทันได้มองน่ะ ._.”ยองแจหน้าเจื่อนเล็ก เขาซุ่มซ่ามใส่จุนฮงคนนี้อีกแล้ว
“ไม่เป็นหรอกครับ หนังสือเยอะแบบนี้แถมยังเล่มหนาๆ อีก เดี๋ยวผมช่วยนะครับ ว่าแต่จะยกไปไหนหรอ?”คนตัวสูงก้มเก็บหนังสือที่ตกบนพื้นให้และยังคงถือมัน คนตัวเล็กแบบนี้หอบหนังสือเยอะแยะแบบนี้หนักแย่เลย
“อ่อ ของอาจารย์ฮโยซองน่ะ เดินตามมาแล้วกัน”ยองแจบอกยิ้มๆ ได้อยู่ใกล้ๆ โดยต้องทำอะไรเลย แค่นี้ยองแจก็ปลื้มสุดๆ แล้วล่ะ >/<
“อ่อครับ นำสิครับ J”จุนฮงบอกให้คนที่เอาแต่ทำหน้าเคลิ้มเดินนำเขาไป
ความจริงแล้วจุนฮงเองก็ผิดที่ชนยองแจด้วย เพราะเดินออกมาจากห้องซ้อมของขมรมแดนซ์ แล้วก็มัวแต่คิดอะไรไปเกี่ยวกับเรื่องที่เพิ่งเจอ... เลยอยากไถ่โทษซะหน่อยอีกอย่างตัวเล็กอย่างยองแจจะหอบกองหนังสือพะเนินไปก็จะล้มอีกซะมากกว่า คนมีน้ำใจเลยอยากช่วยน่ะ J
“ขอบใจนะ จุนฮง ฉันชื่อยองแจปีสอง”ยองแจบอก
“รู้จักผมด้วยฮ่าๆๆ ยินดีที่ได้รู้จัก”ที่จริงก็ไม่แปลกหรอกที่ยองแจจะรู้จักเขา ก็เขาเป็นเดือนเฟรซชี่ปีล่าสุดนี่นา -..-
“นายดังออกนี่ ฮ่าๆ อืม... ฉันเลี้ยงกาแฟนายได้มั้ย?”ยองแจถามและมองหน้าจุนฮงอย่างลุ้นคำตอบ
“หื้อ ? กาแฟ ?”จุนฮงงงนิดๆ เลี้ยงกาแฟงั้นเหรอ ?
“ก็นายช่วยหอบหนังสือไง แล้วก็ขอโทษที่ชนนายตั้งสองครั้งแหน่ะ”ยองแจพยายามหาเหตุผลมาอ้าง จริงๆ แค่อยากอยู่ต่ออีกนิดน่ะ -/-
“อ่อออ ได้อยู่แล้วฮะ ^^ แต่เปลี่ยนจากกาแฟเป็นไอติมแทนนะ”จุนฮงยิ้มตอบ
Junhong’s part
วันนี้เป็นอะไรที่แปลก จู่ๆ รุ่นพี่สุดฮ๊อตในมหาลัยอย่างพี่ยงกุกมาบอกชอบผม...ผมกินจุดไปเป็นล้านตัวเลยล่ะ ทั้งอึ้งทั้งเงิบเลยฮะ =_= ที่จริงพี่เค้าดีอยู่หรอกนะฮะ ผมก็สนิทกับพี่เค้ามามาก ผมรู้จักเค้าจากพี่ฮิมชานเพราะผมเป็นญาติกัน แล้วก็สนิทกับพี่ฮิมชานมากๆ เค้านิสัยดีมากๆ นะ อ่อนโยนดี น่าเคารพนับถือมากๆ เลยด้วย แต่ผมไม่คิดว่าเขาจะชอบผมแบบนั้น... ผมชอบเขาไม่ได้หรอก อีกอย่างคือ ผมรู้ว่าพี่ฮิมชานน่ะชอบพี่ยงกุกอยู่ ถึงพี่ฮิมชานจะไม่พูด แต่ผมดูออกนะฮะ
ที่สำคัญกว่านั้น...ผมมีคนที่รักอยู่แล้ว J
“นี่ ไอติมมาแล้วกินสิ ^^”พี่ยองแจบอก ผมคงเหม่อสินะ
“ฮะ พี่ก็กินได้แล้ว”จะว่าไป พี่ยองแจก็น่ารักดีนะครับ ดูสดใสดี ผมรู้ว่าเค้าคงชอบผม นี่ไม่ได้หลงตัวเองนะครับ แต่ว่าผมดูออกแล้วพี่เค้าก็ดูออกง่ายมากๆ ด้วย
เวลาที่มีใครมาชอบผม ผมมักจะดูออก สีหน้าท่าทาง การพูดคุย น้ำเสียง แม้กระทั่งสายตาที่มองมาที่ผม มันทำให้ผมรู้ว่าใครกำลังคิดอะไรกับผมรึป่าว แต่เวลาที่ผมชอบใคร...ผมดูเค้าไม่ออกเลยฮะ บางทีเค้าก็ดูเหมือนจะชอบผม บางทีเค้าก็มีท่าทีเฉยๆ เขาชอบทำหน้านิ่ง และไม่ว่าอารมณ์ไหนๆ เค้าก็จะยิ้มเล็กๆ ผมว่าดูน่ารักเสมอ ผมใจเต้นเพราะเค้าจริงๆ ผมชอบเวลาที่พี่จงออบยิ้มที่สุดเลยฮะ.. J
“นายอยู่ชมรมอะไรหรอ?”พี่ยองแจถามแล้วตักไอติมเข้าปาก เค้าคาบช้อนแล้วมองผม เป็นท่าทางที่น่ารักฮะ...น่ารักจริงๆ แต่ใจไม่สั่น ไม่หวั่นไหว... =_=
“อ๋อ ผมอยู่ชมรมแดนซ์ฮะ”ผมตอบแล้วยิ้มให้ ผมรู้ว่ารอยยิ้มของผมจะทำให้เค้าเขินและพอใจ หึหึ -..-
“อ่า นายเต้นเก่งนี่เนอะ วันที่นายประกวดฉันไม่ได้ดูชัดๆ แต่เห็นนายเต้นไกล เต้นเก่งมากเลยน้า ~ ^ ^”พี่ยองแจพูดด้วยท่าทางสดใส อ่า ~ ถ้าหัวใจผมไม่ได้ล๊อคไว้ผมคงชอบเค้าได้ง่ายๆ เหมือนกันนะเนี่ย
“ผมเต้นบ่อยน่ะฮะ ผมชอบเต้น”ใช่ผมชอบเต้น เพราะคนที่ผมชอบก็ชอบเต้นมากด้วยเหมือนกัน อ่า อะไรๆ ก็ทำให้ผมคิดถึงเค้าไปหมดเลย แหะๆ จะว่าไปก็เขินนะฮะ J
“ยูยองแจ!!”เสียงเรียกปนตะคอกทำให้ผมกับพี่ยองแจหันไปมองต้นเสียง
“ทำไมมาด้วยกัน!?”พี่แดฮยอนถามพี่ยองแจที่ดูท่าจะงงๆ สงสัยล่ะทำไมผมรู้จักพี่ดำฮยอน..อะแฮ่ม! แดฮยอน เพราะว่าพี่แดฮยอนเป็นญาติกับพี่ยงกุก พวกเราเคยเจอกันที่ชมรมแดนซ์หรือที่หอพี่ฮิมชานกับพี่ยงกุกบ่อยๆ แต่ว่า เขารู้จักกันหรอฮะ ? #แกถามใคร?
“ฉันมาเลี้ยงไอติมน้องเฉยๆ น้องเค้าช่วยฉันยกของ”พี่ยองแจทำหน้าเซ็งๆ แต่พี่ดำเข้มท่าทางดุยังไงไม่รู้ ปกติเมื่อก่อนก็ไม่เห็นน่ากลัวแบบนี้...
“กินเสร็จแล้วนี่ กลับกันเถอะ”พี่ดำฮยอนพูดแล้วดึงข้อมือพี่ยองแจเหมือนจะลากไปงั้นแหละ เห้ยๆ ไม่ได้นะ!!
“เดี๋ยวสิฮะ -0- พี่จะกลับทั้งที่ยังไม่จ่ายได้ไงกัน ไหนว่าเลี้ยงผมอะ ._. ”อย่าทำร้ายผมโดยการทิ้งให้ผมจ่ายสิ ผมลืมกระเป๋าตังส์ไว้ในล๊อกเกอร์ชมรมนะ ;(
“นี่แดฮยอนบ้ารึไง ฉันมากับน้องนะ แล้วจะลกฉันกลับแบบนี้มีมารยาทรึป่าวห๊า!?”พี่ยองแจคะคอกใส่หน้าพี่ดำ อ่า..ผมผิดอะไรรึป่าวเนี่ย ? คนในร้านเริ่มมองมาที่พวกเรากันใหญ่แล้วด้วย หล่ออายครับ ._.
“เออบ้า! บอกให้กลับก็กลับสิวะ จะเถียงทำไมเนี่ย!!”ท่าทางอย่างกับผัวมาตามเมียที่กำลังไปพลอดรักกับชู้งั้นแหละ -*- ชู้? เห้ย ไม่ใช่นะ ผมไม่ใช่ชู้นะฮะ T.T
“อ๊ะ! เจ็บนะแดฮยอน!!”พี่ดำกระชากแขนพี่ยองแจทำให้คนถูกกระชากถึงกับร้องออกมาเลย
“พี่อย่าทำพี่ยองแจแรงแบบนั้นสิฮะ”ผมหวังดีนะ ._.
“เสื.อก!!”พี่ดำตะคอกกลับใส่ผม ดูพี่ยองแจจะเคืองๆ เหมือนผมเลย
“นี่เกินไปแล้วนะ!!”ผมว่าท่าทางจะไฝว้กันคาร้านไอติมแน่ๆ ไม่ไหวนะครับ
“นั่นสิฮะ พี่ดะ แดฮยอน ทำอย่างกับพี่หึงพี่ยองแจอย่างนั้นแหละ พี่เป็นแฟนพี่ยองแจหรอ ?”เกือบหลุดว่าพี่ดำออกไปแล้ว ผมชักไม่อยากทนกับพี่ดำนี่เท่าไหร่ เจ้าอารมณ์ชะมัด แต่ที่ผมพูดไปน่ะผมคิดงั้นจริงๆ ฮะ ._. ทำไมพวกเขา..ชะงักกันไปทั้งคู่ ? ผมไม่รู้ ผมไม่ผิด ~
พี่ดำฮยอนนิ่งไปเลยฮะ เค้ามองหน้าผมแล้วก็มองหน้าพี่ยองแจ ในขณะที่พี่ยองแจดูท่างงๆ อึ้งๆ เอ่อ... แบบนี้ยังไงเนี่ย ผมรู้สึกแปลกๆ นะ
“ดะ แดฮยอน”พี่ยองแจเรียกชื่อพี่ดำเบาๆ แต่เหมือนเป็นการเรียกหาคำตอบมากกว่า
“ฉันไม่รู้...”พี่ดำฮยอนปล่อยแขนพี่ยองแจลง แต่พี่ยองแจยังคงมองพี่ดำอยู่ อ่า ผมรู้สึกเป็นส่วนเกิน...
“อย่ามาทำแบบนี้อีกนะ”พี่ยองแจพูดเบาๆ วางเงินลงบนโต๊ะ ค่าไอติมสินะ ฮ่า ~ นึกว่าจะลืมซะอีก ผมอาสาหยิบเงินไปจ่ายเองดีกว่า จะได้ไม่เป็นส่วนเกิน
อะ อ้าว... -0- พี่ยองแจหายไปไหนแล้วล่ะ ? ในร้านไม่มีพี่ยองแจแล้ว กลับไปแล้วงั้นหรอ ? แปลกจังเลยแฮะ = = ..
End of junhong part
หลังจากที่ยองแจเดินออกไปแล้ว แดฮยอนไม่ได้รั้งไว้หรือตามคนตัวเล็กไป แต่กลับเดินมาที่สวนสาธารณะแถวๆ นั้น คนไม่พลุกพล่านมากนัก น่าจะปล่อยให้ตัวเองคิดอะไรหน่อยคงดี เพราะคำพูดของจงฮุนที่ร้านไอติมทำให้เขาถึงกับอึ้ง แล้วก็ยังสงสัยอีกด้วย
Daehyun’s part
“นั่นสิฮะ พี่ดะ แดฮยอน ทำอย่างกับพี่หึงพี่ยองแจอย่างนั้นแหละ พี่เป็นแฟนพี่ยองแจหรอ ?”
คำพูดของไอ้เด็กเปรตโอโม่จุนฮงยังคงซ้ำไปซ้ำมาพอๆ กับใบหน้าของยองแจเต็มไปหมดในหัวของผม
หึงหรอ ? หึงยองแจงั้นเหรอ ? บ้าน่า... เฮ้อออ ~
“เฮ้! พี่ดำ ยังไม่กลับอีกหรอ?”ผมเงยหน้าขึ้นมองเสียงที่ทัก ไอ้เด็กนี่อีกแล้ว ...มากับจงออบหรอ?
“เออยังทำไม”เดี๋ยวนะมันเรียกผมว่าพี่ดำ -*- แดกตีนมั้ยครับไอ้เด็กเปรต ช่างเถอะ อารมณ์นี้ผมยังไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับใคร เฮ้อออ ~
“ดูพี่คิดมากนะครับ ทะเลาะกับพี่ยองแจเมื่อกี้อะเหรอ? ผมขอโทษนะฮะ”เด็กนั่นบอกแล้วโค้งให้ผม ผมไม่สนใจเรื่องนั้นแล้วซ้ำ ผมสนใจแค่ยองแจจะรู้สึกยังไงตอนนี้ เค้าโกรธผมอยู่หรือป่าว ? ผมหึงเค้าใช่มั้ย ? ผมคิดยังไงกับเค้ากันแน่ ?
“มีอะไรให้ช่วยมั้ยแดฮยอน ?”จงออบถามผม เขาจะช่วยอะไรผมได้ เฮ้อออ ~
“แต่ว่า...ตกลงพี่เป็นแฟนพี่ยองแจรึป่าวเนี่ย?”จึ๊ก!! คำพูดไอ้เด็กนี่แทงลงมากลางอกผมเลย ฮึ่ย
“ป่าว”ไม่ได้เป็นเว่ย!
“ว่าแล้วเชียว -3- ”ไอ้เด็กเปรตยู่ปาก จงออบคงไม่รู้เรื่องอะไรสินะ ยืนทำท่าทางงๆ แบบนั้น
“แบบทำไมทำแบบนั้นล่ะฮะ พี่เค้าก็โกรธน่ะสิ หึงพี่ยองแจขนาดนั้นเลย?”จุนฮงยักคิ้วขึ้นถามผมมองหน้ากวนๆ =_= เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย กวนตีนชิบ!
“ไม่รู้ หึงรึป่าวก็ไม่รู้”ผมตอบปัดๆ แต่ผมก็ไม่รู้จริงๆ นั่นแหละ
“แล้วตอนนั้นพี่รู้สึกยังไงอะ?”เป็นจงออบที่ถามทำให้ผมเต็มใจตอบมากกว่าเด็กนั่นถาม ถึงจะอยากพูดว่ายุ่งไรด้วยก็เหอะ
“เอ่อ..ก็โมโหน่ะ ไม่ชอบเห็นนั่งจู่จี๋กักับไอ้เด็กจุนฮงนี่อยู่เคืองตา !! ฉันไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้ยองแจแม้แต่นิดเดียว - -+”ผมตอบฉุนๆ และจิกสายตาใส่ไอ้เด็กจุนฮง แต่จงออบคุงฉุนกว่า เพราะทันทีที่ผมก็หันไปหาไอ้เด็กจุนฮงนั่นทันที
“ป่าวนะฮะ ผมไม่ได้จู๋จี๋นะ แค่คุยกันนิดเดียวเอง พี่เค้าเลี้ยงไอติมน่ะ จริงๆ นะ *^* ”ไอ้เด็กนี่มันร้ายนัก รีบอ้อนคนตัวเล็กข้างๆ อย่างไวเลยล่ะ แต่จงออบก็เมินหน้ามาทางผม แล้วถามผมต่อ
“นายไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ยองแจ อยากเก็บไว้คนเดียวว่างั้น เวลาอยู่ด้วยมีความสุขมาก ? ไม่อยากไปไหนเลยขอแค่มียองแจอยู่ข้างๆ อย่างนั้นใช่รึป่าว?”จงออบพูดตรงใจผมเลย...
“ชะ ใช่ ใช่เลย”ผมตอบ
“พี่อยากปกป้องพี่ยองแจใช่มั้ยล่ะ ? อยากดูแลเค้า ไม่ว่าเค้าทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด ไม่ว่าจะทำอะไรเค้าก็ทำใจพี่สั่นไหหมด ไม่ได้เจอไม่ได้คุย คิดถึงแต่เค้า เวลาคิดอะไร เห็นอะไร ก็มักจะนึกถึงเค้าเสมอ แบบนั้นน่ะ เค้าเรียกว่าความรักนะครับ J”จุนฮงถามผมหรือมันบอกรักจงออบกันแน่วะ =_= ปากบอกผมแต่ตามองจงออบ แถมยังกุมมือจงออบไว้ด้วย... ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นกองขี้ควายแล้วล่ะ
แต่เดี๋ยวนะ...!! ที่มันพูดเมื่อกี้... ผมเป็นแบบนั้น รู้สึกแบบที่เด็กนั่นบอก...แสดงว่า ผมรักยองแจ ...งั้นสิ? แต่ว่า เราเป็นเพื่อนกัน... ยองแจเป็นเพื่อนสนิท เป็นรูมเมท เป็นติวเตอร์ เป็นคนทำอาหาร เป็นคนทำให้ผมยิ้ม ... ยองแจเป็นทุกอย่างของผม แต่สิ่งเดียวที่ยิ่งเป็นยิ่งแย่...เป็นเพื่อน
กว่าจะได้อัพ =_= คือทั้งเล่นทั้งปั่นมันเลยป่วงไปนิด ><
อ่านแล้วเม้น ไม่เม้นไม่ต้องอ่าน เก๊ต ?
ความคิดเห็น