คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : lubaek - ♥ meow meow neko chapter 1
♥meow mewo neko
Chapter 1
สายลมเย็นที่พัผ่าน ลีบอไม้ปลิวไหวไปามแรลม
วอาทิย์ำลัะลาลับอบฟ้า เพราะหมหน้าที่ในารแผเผาสิ่มีีวิบนโล
บริเวสนามเ็เล่นนาให่ พื้นห้าเียวีเนื่อาไ้รับารูแลอย่าีาุลุนสวน
เรื่อเล่นมามายถูับอาเหล่าบรราุหนูัวน้อย
ม้าโย โยึ้นลามแรถีบส่าาอ้วนป้อม ิ้าแว่ไวไปมา
อเล่นทุิ้นยับราวับมีีวิ ประอบับเสียหัวเราะรื้นเราบรราเ็เล็อายุไม่เินสิบวบ ทุสิ่่าสใส
ยเว้นเพียแ่บริเวใ้้นไม้ให่ที่บรราแมวัวน้อยอาศัยอยู่เือบสิบัว
บ้าน้นไม้ทีุ่ลุนสวนใีสร้าเอาไว้ให้ ไหนะอุโม์ท่อที่เอาไว้ให้เหล่าแมวอมนไ้ปีนป่ายเล่น
ไม่ผิหรอ.. .
็ที่รนี้เป็นอแ๊แมวัวน้อย ที่วามน่ารัไม่เหมือนหน้าา
หลาย่อหลายรั้มีนพยามะไล่ แ่็ไม่ประสบวามสำเร็
ไหนะบรราเ็น้อยที่อบลออแหย่น้อแมว แ่สุท้าย็เป็นฝ่ายร้อไห้้าวิ่ลับไปหาุม๊า
แ่แมวไม่ี่สิบัว ทำไม้อพาันเรใ
หึ!
อย่ามาท้าทายอำนามื ถ้ายัไม่อยาาย
อย่ามาลออ ถ้ายัอยามีที่ยืน
อย่ามาทำเ๋า ับ ... .. .
ลูพี่ลู่หาน'
❥our neko,,
ภายในบ้านหลัเล็ะทัรั ิมุนมยอนำลั่วนับารทำับ้าวอยู่ภายในรัว
ใบหน้าหวานยิ้มนิๆอย่าน อารม์ี มือน้อยๆ่อยัเอาแระหรี่ร้อนๆใส่ถ้วยที่เรียมเอาไว้
่อนะยมันไปไว้บนโ๊ะอาหาร
“แบฮยอนอา~ มาทานอาหารเร็ว”
เสียหวานละมุนไม่แพ้ใบหน้าะโนเรียแมวเหมียวสุรัให้มาทานอาหาร
นัวเล็เินุ๊ิ๊ไปหยิบอาหารระป๋อสำหรับแมวบนั้นมาเทใส่านสีมพูหวานแหว
'เมี้ยววววววววววววว'
เสียานรับพร้อมับร่าแมวเปอร์เียสีาวเ้ามาภายในห้อรัว
บ้านหลัเล็ถูัไว้อย่าเป็นสัส่วน
ั้นบนมีห้อนอนสอห้อพร้อมห้อน้ำในัว ส่วนั้นล่าเป็นห้อรับแและห้อรัว
ส่วนโ๊ะอาหารนั้นอยู่เยื้อับห้อรัวเพียเาเอร์ั้น
“เี๋ยวินเสร็แล้วเราะพาแบฮยอนไปเินเล่นนะ”
ลูบหัวเ้าแมวนนุ่มนิ่ม่อนะผละายไปรับประทานอาหารอัวเอ
ไม่อยาไปเินเล่น .. .
แบฮยอนรอาลมๆอมันไปมา ำว่าออไปเินเล่นไม่ใ่ำที่น่าพิศวาสเท่าไหร่นั
ไม่ใ่ว่าไม่อบออไป เินเล่น แบฮยอนอบ แมวัวไหน็อบ
แ่สถานที่ที่ะไป่าหาล่ะที่ไม่อบ .. .
“แบี้รีบินเร็วเ้า”
เสียหวานๆาเ้านายนสวยทำให้แมวนปุยยอม้มหน้า้มาลไปละเลียิมอาหารสำหรับแมว
แบฮยอนเป็นแมวุหนู ไ้รับารูแลอย่าีเลิศาเ้านาย ปลออที่ใส่็อหลุยส์วิอ
เวลาะอาบน้ำทำวามสะอาน เ้านายนสวยะพาไปร้านื่อัมีบริารทุอย่าเรียไ้ว่ารบวร
มันทำให้แบฮยอนรัวามสะอา เวลาินอาหารึเื่อ้า ่อยๆิน ไม่มูมมาม เ้าัวมอว่าารินอย่านั้นทำให้นเลอะ นอานี้ แบฮยอนยัไม่อบลไปลิ้เล่นับิน หรือทำอะไรให้ัวเอูสปร
แบฮยอนไม่อบ!
และารที่แบฮยอนเป็นอย่านี้
มันทำให้แมวัวอื่นหมั่นไส้
“พีุ่นมอน หนูอยาเล่นับแบี้”
“แบเั~ มาเย่นม้าโยัน”
”พีุ่นนี่ เ้าะยูบหัวแบ”
.
.
.
เสียเื้อยแ้วาเ็น้อยที่พาันรูเ้ามาหาทันทีที่นัวเล็้าวเ้ามาภายในสนามเ็เล่น
นิ้วอ้วนป้อม่าพยายามะลูบหัวแบฮยอน บาราย็ระโไปรอบรอบเพื่อเรียร้อวามสนใาแมวน้อยนปุย
'น่าเบื่อ .. .'
เ้าแมวนฟูสีาวเอาหน้าุอเ้าอหวัหลบเสียอแรอบ้า
เาไม่อบเสียั มันน่ารำา
เาไม่อบเ็เล็ ทุนอบรุมทึ้เหมือนเาเป็นุ๊า
เาไม่อบเื้อแบทีเรีย นิ้วอ้วนป้อมอเ็น้อยไม่รู้ไปับอะไรมาบ้า แล้วเอามาลูบนเา
แบฮยอนเป็นแมวอนามัย!
”เี๋ยวพี่มาแปปนึนะรับเ็เ็”
เหมือนเสียสวรร์ อย่าน้อยแปบนึอเ้านายนสวย็นานพอ ที่ะทำให้เาไม่้อเผิหน้าับเ็นรพวนี้
หึ! ทำไมเา้ออยาเล่นับเ็นร ที่พยามะับหูับหาเา้วย
”ไปหาุลุนปาร์ันนะ อยาไปเล่นับลู่หานไหมแบฮยอนอา ~”
ายวัยลานำลัะมัเม้นับารัแ่บ้าน้นไม้
บรราแมวัวน้อยนั่มอ้วยท่าทีสสัยอยู่บนพื้นห้าเียวะอุ่ม
ยเว้น็แ่เ้าแมวนปุยสีเทาแมาว ที่นั่อยู่บนอุโม์ท่อ้วยท่าทีเย่อหยิ่
“ุลุทำไรอยู่ฮะ?”
“ทำบ้านให้พวเ้าัวื้อน่ะหนู”
“ให้ผม่วยไหมฮะ?”
“ไม่เป็นไร ลุทำไ้”
“รับ….น้อเหมียวมาิน้าวเร็ว“
ร่าเริ .. .
ำำัวามอุนมยอนเ้านายัวเล็
แบฮยอนไม่เยเ้าใเลยว่าุนมยอนะมาแบบสบเหมือนนปิไม่ไ้หรือ
ทำไมเสีย้อมา่อนัวลอ
ายวัยลานผละาานที่ทำ่อนะส่ยิ้มมาให้นัวเล็ับเ้าแมวอนามัย
มือร้านาารทำาน ยึ้นมาลูบหัวแบฮยอน้วยวามเอ็นู
ยเว้นลุปาร์นสวน ับแ๊แมวไว้ละันที่แบฮยอนะไม่รัเียเื้อแบทีเรีย
“เอา้าวมาให้เ้าพวัวแสบหรอ“
“ฮะ! พาแบฮยอนมาเล่นับลู่หาน้วย“
ุนมยอนวาแบฮยอน้าายแมวเ้าถิ่นบนอุโม์ท่อ ่อนะผละายนำอาหารแมวออมาแ่ายให้ับฝูแมวราวสิบว่าัว ยเว้นแ่ัวหัวหน้าแ๊แมวลู่หานที่ยันั่นิ่อยู่ที่เิม
‘ไม่ไปิน?’
แมวาวนปุยเอ่ยถามในสิ่ที่สสัยเหุใหัวหน้าแมวอย่าลู่หานถึนั่นิ่ไม่ยับเยื้อนไปไหน
‘ารเป็นผู้นำที่ีือารเสียสละ’
ลู่หานแมวสีาวแมเทาปรายามอแมวเพศผู้ร่าอ้อนแอ้นราวับแมวเพศเมีย
มันไม่อบในัับารไ้เห็นเพื่อนแมว้วยันใ้ีวิไม่สมับเป็นแมวที่สืบเื้อสายมาาเสือ สัว์ผู้ไม่เรลัว่อสิ่ใ
‘ั้นเหรอ….’
‘เฮ้ยๆ น้อแบนสวยีบพี่ลู่หานอพวเราหรอ๊ะ’
เสียล้อเลียนาแมวัวสีำลับทำให้แบฮยอน้อหันไปมอ้วยวามไม่อบในั
‘ไอ้ัมอย่าไปล้อน้อแบสิ เี๋ยวน้อเาอนเอา พี่ลู่ะ้อไม่ทัน'
‘ฮิ้ววววว’
ลูรับลูู่าู่หูัมับแ แมวในแ๊อลู่หานโยมีแมวัวอื่นๆพาันส่เสียล้อเลียนร่วม้วย
‘อิ่มันแล้วใ่ไหม ูะไ้ิน’
ลู่หานระโผลุบลมาาท่ออุโม์นาให่ เิน้าวอาๆเ้าไปินอาหารที่เหลือาลูน้อ
สำหรับมัน เรื่อปาท้ออลูน้อือสิ่สำั มันยอมอเพื่อให้ลูน้อไ้ินอิ่ม
นี่เป็นารเสียสละเเ่นผู้นำที่ีที่วรเป็น
‘เฮุนเหลือปลาทูไว้ให้พี่ลู่เยอะเลยฮะ’
เสียุ้ิ้าน้อเล็สุทำให้ลู่หาน้อผละาารลิ้มรสอาหารั่วรู่
‘อบุแ่พี่อยาให้เฮุนินอิ่ม ไม่้อเป็นห่วพี่ ูสิุัวาวยัเหลืออาหารไว้ให้พี่อี’
เป็นริั่ำลู่หาน ุนมยอนนำอาหารแมวในส่วนอลู่หานมาให้
แบฮยอน้อมอิริยาท่าทาทั้หมอย่าไร่รอ
ยัมีอีหลายสิ่นัที่แบฮยอนยัไม่รู้
และหวัว่าะไ้เรียนรู้ในเร็ววัน
อีไม่นานหรอ แมวน้อย.. .
รอยยิ้มเเ่นพระอาทิย์ยามส่อสว่าายอยู่บนใบหน้าอบอุ่น
มือร้านาารผ่านารทำานมาอย่าหนัลูบหัวแบฮยอนเบาๆ
ายาว้าวเท้าเินออมาาบริเวสนามเ็เล่นพร้อมับเ้าแมวสีนิล่อนะเลือนหายไป
โยไม่มีใรสัเเห็นแม้แ่แมวทั้หลาย
❥our neko,,
talk (:
นุ้แมวมาแล้ววววว เยยยยย้!
ทวฟิไ้ที่ทวิเรา ับน้อเนย์นะะ
อบุทุอมเม้น้วย *เยิฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ*
♥รัน้อแมวันเยอะเยอะนะะ (:
ความคิดเห็น