คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1-การฝืนชะตาของจันทรา
แคร่ก แคร่ก
เสียงประตูบ้านลากที่ถูกเปิดออกทำให้เด็กสาวรีบวิ่งจากที่ซ่อนมายังหน้าบ้านทันที ใบหน้ายิ้มแย้มสดใสราวกับเด็กๆยังยิ้มให้บุรุษตรงหน้าไม่รู้จักเบื่อ
“ฮาฮิ คุณสึนะ มาพอดีเลยค่ะ ขอฮารุเดินไปด้วยได้ไหมคะ” การเดินไปโรงเรียนที่ถูกยกมาเป็นข้ออ้างอย่างนี้ทุกวัน ทำให้สึนะโยชิทำได้เพียงพยักหน้าเออออตามเท่านั้น ความจริง...โรงเรียนมิโดริอยู่อีกฝั่งของเมืองแท้ๆ
แต่เด็กหนุ่มก็ไม่ได้ระแคะระคายสิ่งใดเพียงเดินไปโรงเรียนกับเธอเงียบๆเท่านั้น
“คุณสึนะอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฮารุทำข้าวกล่องมาให้ดาร์ลิ้งดีกว่า ข้าวกล่องที่เต็มไปด้วยเลิฟพาวเวอร์~!”ร่างบางยังคงกระดี้กระด้าโอเว่อร์แอกติ้ง ที่ดูเหมือนจะเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวเธอไปเสียแล้ว
“ไม่เป็นไรหน่าฮารุ แค่เธอเดินมาโรงเรียนกับฉันก็ดีแล้ว ซอยข้างๆยิ่งมีชิวาว่าที่ดุที่สุดอยู่ด้วย บรื๋อ~” จะให้กี่ปีผ่านไปเจ้าห่วยก็ยังเป็นเจ้าห่วยอยู่วันยังค่ำ
“โอ๊ะไม่ต้องกลัวค่ะ อยู่กับฮารุคุณสึนะไม่ต้องกลัวเรื่องแดนเจอรัสเลยค่ะ ฮารุจะซัดมันให้หมอบเลยค่ะ!” การอวดอ้างสรรพคุณที่ไม่เจียมบอดี้ ทำให้บุรุษอีกคนที่แอบมองอยู่นายถึงกับเบ้ปาก ก่อนจะทำท่าทีเหมือนบังเอิญที่เขาทำบ่อยๆ
“รุ่นที่สิ๊บ~ เจอกันอีกแล้วนะครับ ให้ผมเดินไปโรงเรียนด้วยดีกว่านะครับ ปล่อยยัยเอ๋อนี่ไว้แถวนี้แหละครับ เดี๋ยวก็มีรถขยะมาเก็บเอง”
“ฮาฮิ คุณโกคุเดระ ฮารุไม่ใช่ขยะนะคะ ฮารุนะเป็นบิ้วตี้เกิร์ล และก็เป็นว่าที่ศรีภรรยาของคุณสึนะในอนาคตด้วย”
“ถามรุ่นที่สิบหรือยังฮะ อย่าคิดเองเออเองสิยัยบ๊อง ไปกันเถอะครับรุ่นที่สิบ เน้อะเนอะ~”น้ำเสียงยียวนกวนประสาทของเขายังเป็นตัวกระตุ้นให้อารมร์เด็กสาวเดือดปุดๆ
“เอ่อ ใจเย็นๆก่อนนะทั้งสอ-“
“ที่บอกว่าบังเอิญเจอความจริงคุณโกคุเดระมารอคุณสึนะใช่ไหมค่ะ ไม่เป็นเจนเทอแมนเอาซะเลย โกหกอย่างนี้ไม่ดีนะคะ”
ยังไม่ทันที่สึนะจะพูดจบก็โดนขัดเอาไว้ จนรู้ตัวอีกทีสึนะโยชิก็ได้มาอยู่ท่ามกลางสงครามประสาทเสียแล้ว
“หนอย แล้วที่เธอล่ะ!!!!ก็มารอรุ่นที่สิบเหมือนกันไม่ใช่หรือไง อย่ามาว่าฉันคนเดียวสิโว้ยย”
“ก็ฮารุเป็นผู้หญิงนี่ค่ะ มันเป็นหน้าที่ของฮารุ@%^$#*&$@#%$^”
“เป็นผู้หญิงแล้วมัน#@$%^@*&%&!”
“อะ เอ่อ ฮารุจัง โกคุเดระคุง”สึนะโยชิที่ในตอนแรกดูเหมือนจะเป็นประเด็นของสงครามนั้นกลับกลายเป็นตอไม้ไร้คนสนใจอย่างง่ายดาย
“อ้าว สึนะคุง โกคุเดระคุง ฮารุจังด้วย”เสียงใสๆที่เรียกความสนใจของทั้งสามมายังที่เธอแทน นัยย์ตาสีน้ำตาลพราวประกายสดใสที่ชวนหลงใหลดูมีเสน่ห์ ซาซางาวะ เคียวโกะ ดาวโรงเรียนผู้เลื่องชื่อของนามิโมริ
“คะ...เคียวโกะจัง เอ่อ แล้วคุณพี่ล่ะ”สึนะถามอย่างกระอ่ำกระอ่วน หน้าแดงเถือกเพราะดันเจอคนที่ไม่คิดว่าจะเจอตอนนี้และแน่นอนทุกการกระทำยังอยู่ในสายตาของเขาและเธอ จันทราที่จ้องมองท่าทีของนภาที่ไม่เคยมีให้เธอ วายุจ้องมองท่าทีของจันทราที่ไม่เคยมีให้เขาเช่นกัน
“พี่ชายรีบไปวิ่งตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ ขอฉันเดินไปโรงเรียนด้วยคนนะจ๊ะ”รอยยิ้มราวนางฟ้าที่ทำให้เขาใจอ่อนยวบ สึนะโยชิพยักหน้าแรงๆอย่างอ้ำอึ้ง
“อรุณสวัสดิ์นะคะเคียวโกะซัง”ฮารุเป็นฝ่ายเริ่มทักเธอก่อน
“อรุณสวัสดิ์จ๊ะฮารุจัง”
ทำไมกันนะ.....ทั้งๆที่เขารู้ว่าเธอเจ็บ
แต่เธอก็ยังพยายามที่จะทรมานหัวใจตัวเอง
เธอจะรู้บ้างไหมว่าเวลาที่เธอทรมานหัวใจของเธอนะ
หัวใจที่บิดเบี้ยวของเขามันกลับเจ็บปวดไปกับเธอด้วย
.....มิอุระ ฮารุ เธอทำอะไรกลับหัวใจของฉันกัน
“เอ่อ โกคุเดระคุง เป็นอะไรหรือเปล่า”เสียงทุ้มนุ่มที่เรียกสติของเขากลับมา คือสึนะโยชินั่นเอง
“อ๋อ เปล่าครับ ผมแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยหนะ รีบไปเถอะครับเดี๋ยวจะสายเอานะครับ”โกคุเดระเปลี่ยนเรื่องเพื่อเบี่ยงประเด็น
แต่ทำไมกันนะ.....หัวใจของเขา ที่เขานึกว่ามันตายไปแล้ว นับตั้งแต่ที่เขาเสียผู้หญิงคนนั้นไป
ผู้หญิงที่หลอกเขาจนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต
ผู้หญิงที่เป็นยิ่งกว่าลมหายใจ.....แม่ครับ ตอนนี้หัวใจของผม
มันกำลังเจ็บปวดจนผมแทบอยากจะร้องไห้แทนเธอ
สิ่งนี้เขาเรียกว่าอะไรครับ
นี่ใช่สิ่งที่แม่ทำเพื่อผมมาเสมอหรือเปล่า
ถ้าเป็นสิ่งนั้นจริงๆ เธอคนนั้นคงสอนให้ผมพบกับมันแล้วสินะครับ
‘ความรัก’ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
ฟิ้ว~ สายลมอุ่นที่ปะทะใบหน้าเงางามนั้น
จะรู้บ้างไหมว่ามันกระซิบบางอย่างพร้อมกับสายลมที่พัดไป
ถ้อยคำที่มีเพียงเขาทั้นรับรู้
‘แม่รักลูกเสมอนะ ฮายาโตะ’
16/04/13
จบไปแล้วนะงิสับหรับตอนแรก'w'
มาตอนแรกโกคุเดระก็เริ่มหวั่นไหวซะแล้ว เอ๊ะ? ยังไงหว่า
โกคุเดระจะทำอย่างไรกับความรู้สึกนี้
เจอกันตอนหน้านะคะ
ความคิดเห็น