คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF]Friend to boyfriend 2
“มึงจะให้กูทำไงบอกมาเลยดีกว่า” ทงเฮที่สุดจะทนพูดขึ้นเมื่อฮยอกแจได้ยินก็เหลือบตามองทงเฮนิดหนึ่งก่อนนะเลี้ยวรถคันหรูเข้าจอดข้างทางทำเอาทงเฮถึงกับงง
“มึงจะทำจริงมะ?”
ฮยอกแจถามทงเฮเพื่อความมั่นใจคำตอบก็คือทงเฮพยักหน้า
“เออสิ่วะมึงนี้ขี้งอลจ.....อื้มมมมม!” ไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กพูดจบฮยอกแจก็โน้มไปจูบคนข้างๆทันทีฮยอกแจพยายามลุกล้ำเข้าไปในโพรงปากหวานแต่คนตัวเล็กไม่ยอมเม้มปากแน่นจนฮยอกแจต้องถอดริมฝีปากออกอย่างหงุดหงิด
“ไหนมึงว่าจะยอมกูไงวะ!” ฮยอกแจพูดอย่างหงุดหงิดทำเอาทงเฮหงอยไปเลย
“อ....เอ่อกูยังไม่เตรียมใจนิวะ”
“มึงจะเตรียมใจอะไรวะกูมึงเราแฟนกันนะเว้ย!”
“ก...ก็กูบอกว่ายังไม่เตรียมใจไง”
“แล้วมึงจะเตรียมใจอีกนานไหมหรือมึงไม่ได้ชอบกูหรือชอบไอ้เด็กเซฮุนวิศวะนั้นหะ!” ฮยอกแจเริ่มพาล
“เห้ย! มึงมากไปแล้วนะเว้ยกูบอกไม่ได้คิดอะไรก็ไม่ได้คิดไงวะ!” ทงเฮตอนนี้เริ่มหงุดหงิดกับคำพูดของฮยอกแจที่ประชดตัวเอง
“ดูสายตามึงอาลัยอาวรซะ เหอะ!กูเชื่อมึงตายขนาดกูจูบมึงยังปฏิเสธ”
“มึงชอบกูจ....อื้มมมมมมมม” ฮยอกแจที่กำลังตะโกนปาวๆต้องหยุดลงทันทีเพราะร่างเล็กของอีทงเฮโน้มตัวของฮยอกแจมาประกบมากถึงฮยอกแจจะอึ้งๆในตอนแรกแต่ก็ไม่ยอมปล่อยโอกาศนี้ไปมือของฮยอกแจเลื่อนไปคอของทงเฮเพื่อให้ริมฝีปากแนบชิดกว่าเดิมพร้อมส่งลิ้นร้อนเข้าไปตวัดกับลิ้นเล็กที่เหมือนจะคล้อยตามไปกับร่างสูงฮยอกแจจูบอย่างดูดดื่มกับทงเฮอยู่นานจนคนตัวเล็กหายใจไม่ออกจังผลักฮยอกแจออกเบาๆฮยอกแจที่รู้ว่าทงเฮเริ่มไม่มีอากาศหายใจก็ผละออกแต่มึงก็เลื่อนไปโอบเอวของคนตัวเล็กไว้
“สัส! มากไปละมึง” ทงเฮพูดพรางเอาหลังมื้อเช็ดที่มุมปากที่มีน้ำหวานจากเหตุการ์ณเมื่อครู่ติดอยู่
“ฮ่าๆ แต่แค่นี้มันยังไม่พอให้กูหายโกรธมึงหรอกนะ” ฮยอกแจพูดก่อนจะเผยรอยยิ้มเจ้าเหล์และขว้าทงเฮมาจูบอีกรอบทงเฮซึ่งอ้าปากข้างๆทำให้ฮยอกแจได้ลุกล้ำเข้ามาตอนแรกคนตัวเล็กมีท่าทีขัดขืนฮยอกแจแต่สุดท้ายก็เคลิ้มไปกับจูบที่ร้อนแรงของฮยอกแจมือของร่างสูงเริ่มอยู่ไม่สุขเริ่มดึงสาบเสื้อของทงเฮออกจากชุดนักศึกษาทงเฮที่เคลิ้มก็ยังไม่รู้อะไรจนฮยอกแจเริ่มล้วงเข้ามาในเสื้อแล้วสัมผัสกับหน้าท้องน้อยทำเอาทงเฮเกิดอาการเสียววูบและผลักฮยอกแจออกอย่างแรง
“มึงผลักกูทำไมวะ?” ฮยอกแจที่แกล้งทำหน้าซื่อถามทงเฮคนตัวเล็กที่ตอนนี้ปากแดงเจ่อเพราะจูบเมื่อคู่หันมามองค้อนใส่ฮยอกแจก่อนจะเอื้อมมึงไปบิดแขนฮยอกแจ
“โอ๊ยยยยยย!!! ไอ้ทงเฮกูแฟนมึงนะเว้ยหยิกกูทำไม”
“มึงจะทำอะไรกูสัส! ได้คืบจะเอาศอกเดี๋ยวก็ได้ตีนกูแทนหรอกมึง”
“โถ่วววว กูทำแค่นี้บ่นกูยังไม่ได้ปล้ำมึงสักหน่อย” ฮยอกแจพูดพรางทำหน้าโมเอร้(โถ่วววอิฮยอก-.-)
“ถ้ากูไม่ผลักมึงออกกูว่ามึงคงปล้ำกูหอกกกกก!”
“อันนั้นมันก็ไม่แน่” ฮยอกแจพูดเสร็จแล้วก็เลิกสนใจคนข้างๆที่ยังโวยวายไม่เลิกแล้วหันไปออกรถต่อไปทันที
“ทงเฮมึงจะกินอะไรวะ?” ฮยอกหันไปถามคนตัวเล็กข้างๆที่นั่งหน้าบูด
“ไม่รู้วะฮยอกแจมึงอยากกินอะไรวะ?” ทงเฮก็ถามคนตัวสูงกลับ(คนตัวสูงคำนี้ไรเตอร์ไม่อยากใช้กับอีฮยอกเท่าไหร่5555)
“มึงอย่าถามย้อนกูสิวะ”
“ก็กูไม่รู้จะกินอะไร” ทงเฮพูดก่อนจะล้วงมือไปกดไอโฟนของตัวเองออกมาเล่น
“งั้นไปกินคอฟฟี่ช้อปร้านเดิมละกันนะมึง”
“อื้ม....” ทงเฮขานรับเบาๆและลงมือกดไอโฟนของตัวเองต่อ
เหอะ สนใจไปเหอะโทสับเดี๋ยวกูจับจูบเลยนิ่
ฮยอกแจขับรถต่อไปจนมาหยุดที่ร้านคอฟฟี่ช้อปร้านประจำฮยอกแจหันไปมองทงเฮที่ยังเอาแต่เล่นโทรศัพท์จนไม่รู้ว่ามาถึงแล้วก่อนจะเกิดไอเดียขึ้นมา
ร่างสูงโน้มไปปลดเบล์ทให้คนตัวเล็กก่อนจะเอื้อมตัวผ่านทงเฮเพื่อเก็บสายเบล์ทและเพราะฮยอกแจเอนบังหน้าจอโทรศัพท์ทำให้ร่างเล็กต้องวางโทสับลงขณะที่ฮยอกแจกำลังจะโน้มขึ้นมาก็หันไปจูบปากคนตัวเล็กนิดนึงแต่ไม่ได้ลุกล้ำใดๆแล้วก็ถอยกลับและเดินออกจากรถไปทันที
“ตลอดนะมึง” ทงเฮหน้าขึ้นสีหน่อยๆพรางลูบริมฝีปากบางของตัวเอง
“แฮมๆ อยากได้อีกรอบหรอมึง” ฮยอกแจที่เดินมาวนมาเปิดประตูให้ทงเฮและเห็นท่าทางของคนตัวเล็กถามขึ้น
“บ้า -///-“ ทงเฮพูดก่อนจะพลักฮยอกแจออกและเดินเข้าไปในร้านฮยอกแจมองตามอย่างยิ้มๆและกดล็อครถและเดินตามคนตัวเล็กเข้าไปในร้านคอฟฟี่ช้อปทันที
“อ้าว ทงเฮ ฮยอกแจ วันนี้รับอะไรจ๊ะ”
สาวสวยเจ้าของร้านนามทิฟฟานี่เดินเข้ามาถามลูกค้าประจำของร้านด้วยรอยยิ้ม
“ให้ฮยอกสั่งฮะ” ทงเฮพูดเสร็จก็เดินไปนั่งโต๊ะที่อยู่มุมร้านฝั่งฮยอกแจที่งงๆแต่ก็ทำตามที่ทงเฮบอก
“เอาเค้กสตอเบอรี่กับโกโก้แล้วกันครับ”
“เอาเหมือนกันทั้งสองคนเลยไหมจ๊ะ?”
“แน่นอนครับ เป็นแฟนกันก็ต้องกินเหมือนกันสิครับ” ฮยอกพูดอย่างอวดๆหมายในทิฟฟานี่ที่ลุ้นมานานกับสองคนนี้รู้
“จริงหรอ! พี่ดีใจมากๆเลยพี่ไปคุยกับพนักงานก่อนนะ” เจ้าของร้านแสดงท่าทางดีใจแต่ก็ถูกพนักงานในร้านเรียกไปก่อนจะได้คุยอะไร
“ครับ” ฮยอกแจเดินออกจากพี่เจ้าของร้านคนสวยมาที่ทงเฮที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ทันที
“แฮมๆ สนใจจังนะโทรศัพท์” ทงเฮเงยหน้าขึ้นมามองหน่อยๆก่อนจะก้มลงเล่นโทรศัพท์
“ให้กูสนใจหน่อยเหอะใกล้คอนอปป้าละยังไม่มีเพื่อนไปSS5เลย”
ทงเฮพูดเสียงเรียบ
“งั้นให้กูไปเป็นเพื่อนมะ?” ฮยอกแจถามพรางทำตาวาววับแต่ทงเฮก็ไม่หันหน้าขึ้นมามอง
“ไม่เอาหรอกเดี๋ยวมึงก็ด่าอปป้ากูอีก” คำตอบของคนตัวเล็กตรงหน้าทำเอาฮยอกแจคอหด
“มึงไม่อยากให้กูไปด้วยใช่ไหม?”
“มึงจะไปกับไอ้เด็กวิศวะเซฮุนใช่ไหมกูได้ยิมมาว่ามันชอบพวกเกาหลีเหมือนมึง” ฮยอกแจพูดพร้อมทำหน้างอลๆ
“มึงยังไม่จบเรื่องเซฮุนอีกหรอวะกูเริ่มลำคาญละนะ” ทงเฮพูดขึ้นเสียงนิดๆแต่ก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมามองฮยอกแจ
“นี้มึงพูดว่าลำคาญกูเลยหรอมึงคงไม่อยากให้กูไปจริงๆ....” ฮยอกแจพูดพรางก้มหน้าลงอย่างน้อยใจในตัวคนตัวเล็กที่ไม่มีท่าทีสนใจเขาทงเฮเห็นอย่างงั้นก็เงยหน้าขึ้นมามอง
“กูกลัวมึงเบื่อเลยไม่อยากให้ไป แต่ไม่ใช่ว่าไม่ชอบให้มึงไปด้วยซะหน่อย” ทงเฮพูดเสร็จก็ก้มลงเล่นโทรศัพท์ต่อคำพูดของทงเฮทำเอาฮยอกแจยิ้มออกทันที
“กูสัญญากูจะไม่บ่นมึงให้กูไปด้วยนะ” ฮยอกแจพูดพรางเอื้อมมือไปจับมือของทงเฮที่ถือโทรศัพท์อยู่ทงเฮเงยหน้ามอง
“มึงอยากไปขนาดนั้นเชียว? แต่ก็ดีกูก็อยากให้มึงไปด้วยนะ” ทงเฮยิ้มให้ฮยอกแจตาหยีจนฮยอกแจต้องยิ้มตามคนตรงหน้า
“แหมๆ หวานกันจังเลยน้า เค้กมาแล้วจร้าวันนี้เค้กร้านพี่คงหวานเป็นพิเศษ” เจ้าของร้านที่ยกเค้กมาเสริฟให้ลูกค้าประจำที่มาร้านคอฟฟี่ช้อปแต่กลับไม่กินกาแฟซะงั้น
“ฮ่าๆ ไม่หรอกครับพี่ทิฟฟานี่” ฮยอกบอกกับทิฟฟานี่ที่ยืนยิ้มหวานมองทั้งคู่
“ไม่ต้องเขินหรอกจ๊ะคนกันเองแล้วนี้คุยกันเรื่องอะไรนะพี่ได้ยินแว่วๆว่าSS5”
“อ่อใช่ฮะ พี่ทิฟฟานี่รู้จักด้วยหรอฮะ?” ทงเฮเงยหน้าขึ้นมาถาม
“พี่ก็เป็นเอลฟ์น้า พี่ก็ว่าจะไปเหมือนกันทงเฮก็ไปหรอ?”
“ใช่ฮะ ไปด้วยกันไหมฮะพี่ทิฟฟานี่” ทิฟฟานี่มองหน้าฮยอกแจอย่างยิ้มๆแล้วก็
“ไม่หรอกจ๊ะพี่นัดว่าจะไปกับยุนอานะ งั้นพี่ไปก่อนนะ”แล้วทิฟฟานี่ก็เดินออกไป
ใครจะไปขัดน้องที่น่ารักของพี่กันละ ……;-)
“กินกันเถอะฮยอก” ทงเฮว่าก่อนจะวางโทรศัพท์ลงก่อนจะชวนคนตรงหน้าลงมือกินเค้ก
“ทงเฮ..........อ้า.....อ้า” ฮยอกแจเรียกทงเฮพรางอ้าปากทำเอาคนตัวเล็กงง
“อะไรของมึงวะฮยอก?” ทงเฮมองอย่างสงสัย
“ก็ป้อนกูไง อ้า.....อ้า” ฮยอกแจอ้าปากต่อไปทำเอาทงเฮขำ
“กินเองไม่เป็นหรอมึงมือก็มี” ฮยอกแจหน้าบูดทันที
“อะๆ ป้อนก็ได้วะของมึงกับกูก็เหมือนกันละสาสสส” ทงเฮบ่นไปแต่ก็หยิบช้อนขึ้นมาตักเค้กให้ฮยอกแจ
“อ่า.........อ้ามมมมมม” ฮยอกทำเสียงเหมือนเด็กและงับเค้กที่ทงเฮตักให้ทงเฮยิ้มน้อยๆ
“เฮ้อ มึงนี้นะกูไม่คิดเลยว่าจะได้มาเป็นแฟนกับมึง” ทงเฮพูดยิ้มๆ เค้าไม่เคยคิดมาก่อนจริงๆเมื่อเหล่าถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาไม่นาน
“แต่กูคิดทุกวัน” คำพูดของฮยอกแจทำเอาทงเฮงง
“มึงมองเห็นอนาคตหรอวะถึงคิดทุกวัน” ทงเฮถามอย่างสงสัย
“กูไม่ได้มองเห็นอนาคตแต่กูชอบมึงกูก็ต้องมีมโนบ้างสิวะ”
ฮยอกแจพูดอย่างเขินๆพรางดูดน้ำโกโก้แก้เขิน
“มโนมึงเทพจริงนะเป็นจริงซะด้วยถ้ามึงไม่พูดกูก็เฉยๆกับมึงนะ”
“ทำไมมึงว่างั้นวะ?” ฮยอกแจงงบ้าง
“กูเขิน=///= พอเหอะๆ สรุปง่ายๆมึงชอบกูกูเลยคบด้วยพอมะ?”
ฮยอกแจมองคนที่เขินที่กำลังกินเค้กอย่างเข้าใจความหมายว่าที่ทงเฮพูดมาก็เพราะเขินจริงๆเจ้าตัวก็คงชอบเค้าอยู่เหมือนกัน
“โอเคร~~แค่นั้นก็ได้” ฮยอกแจพูดพรางตักเค้กหมายจะป้อนทงเฮเมื่อยื่นช้อนไปคนตัวเล็กทำหน้างงหน่อยๆแต่ก็อ้าปากกินเค้กนั้นและเหมือนฮยอกแจจะชอบเลยไม่กินเองมีแต่ป้อนทงเฮเมื่อทงเฮเห็นฮยอกแจไม่กินมีแต่ป้อนให้ตนเองเลยจำเป็นต้องป้อนฮยอกแจเพื่อให้คนตัวสูงกินบ้างฮยอกแจเลยฟินคะ
ความคิดเห็น