คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จากกันอย่างมีความสุข
อนที่ 2 าันอย่ามีวามสุ
“ือ...ันำลัะแ่าน”
ำพูาปาอยอูทำให้ผมนิ่อึ้ไปรู่หนึ่ ่อนะพูอวยพรแสวามยินีับเธอ
“ริหรอ? ยินี้วยนะ”ผมพู้วยน้ำเสียใ
“เือนหน้าานแ่อัน นาย้อมาให้ไ้นะ”
“โอเ ผมสัา ผม้อไปแสวามยินีับเธอให้ไ้”
“ันะลับแล้ว”
“เธอะลับยัไ? เี๋ยวผมไปส่ที่บ้านีว่า”ผมอาสาไปส่เธอที่บ้าน
“โอเ นายยัเหมือนเิมเลยนะ”ยอูอบลอิน
อินเปิประูรถยน์ให้ยอูึ้นไปนั่แล้ว น็ึ้นรถแล้วับออไปส่ยอูที่บ้าน ระหว่า
ทาเธอ็พยายามนผมุย ให้ผมร่าเริ ผม็ุยับเธออย่าสนุสนาน ไม่เหมือนอินน่อนที่เียบ ๆ
รึม ๆ เราุยเรื่อหน้าที่ารานอันและัน แล้ว็ุยเรื่อในวามทรำอเรา พอเล่าเรื่อที่ยอู
เมาเธอ็หัวเราะแล้ว็อายว่า ัวเอทำอะไรลไปนึแล้ว็อาย
อินุยเรื่อเ้าบ่าวอยอูว่าเาเป็นใร เอันไ้อย่าไร
“เ้าบ่าวอเธอเป็นใรหรอ? เล่าให้ฟัหน่อย”
“เ้าบ่าวอันื่อ ิมุนมยอน เาเป็นนัธุริน่ะ”
“เาเป็นนยัไบ้า?”ผมถามเธอ่อ
“นิสัยนะหรอ? เาเป็นนี ทำานเ่ อยปป้อันเหมือนนายเลย”
เวลาที่พูถึเ้าบ่าวอยอู ยอูวาเป็นประาย ูมีวามสุมาเวลาที่พูถึเานนั้น
เมื่อถึบ้านอยอูผมอรถให้เธอล เธอลารถผมแล้วพูว่า”ลับบ้านี ๆ นะ อบุนะ ิม
อิน”ประโยนี้เธอพูับผมบ่อย ๆ ทุรั้ที่ผมมาส่เธอที่บ้าน
ยอูเินลับเาบ้านไปแล้ว แ่ผม็ยัไม่ออรถไปาหน้าบ้านอเธอ ผมหยิบผ้าเ็าใน
ระเป๋าเสื้อสูทที่ยอูเยเ็เลือให้ผม ผมพมันิัวอยู่ลอเวลาใส่ไว้้า ๆ ้านหัวใอผม ผม
เอามันิัวไปทุที่ เหมือนยอูอยู่เีย้าผมลอ และไม่อยาเ็บมันไว้ห่าออาใผม
านแ่านยอู
“สวัสีรับ ุิมอิน”เสียุนมยอนเ้าบ่าวอยอูทัทายอิน
“สวัสีรับ ุุนมยอน”ผมทัทายเาอย่าสุภาพ
“ยอูเาพูถึุให้ผมฟับ่อย ๆ อบุนะรับทีู่แลเาลอมา”
“ไม่เป็นไรรับ เธอเป็นเพื่อนรัอผม”
ที่ริผมอยาะเปลี่ยนาเพื่อน เป็นนรัมาว่าแ่ผม็ทำไม่ไ้ เพราะผู้ายรหน้าผมำลั
ะแ่านับยอู เป็นสามีอยอู และะเป็นพ่ออลูยอู
“แบฮยอน ันเรียบร้อยหรือยั?”ยอูถามแบฮยอนที่ทำหน้าที่แ่ัวให้ยอู
“เสร็แล้ว ว้าว เ้าสาววันนี้สวยะเลย”แบฮยอนหมุนัวเ้าสาวให้หันลับมา
“แล้วันหล่ะ? เพื่อนเ้าสาวอเธอสวยหรือยั”แบฮยอนถามถึัวเอบ้า
“สวยแล้ว้า”
“ยอูอเราวันนี้สวยมา ส่วนแบฮยอนเธอ็ั้น ๆ แหละสวยสู้ยอูไม่ไ้หรอ”านยอลที่พูิั
ับแบฮยอนเหมือนเิม
“ย่ะ!! ันยอม วันนี้เ้าสาว้อสวยที่สุสิริไหม?”แบฮยอนยอมเพราะี้เียเถียับานยอล
“ถึเวลาแล้วพวเราไปันเถอะ เี๋ยวพวเราไปรอเธอที่โบสถ์นะ”านยอลและแบฮยอนออมาาห้อ
แ่ัวไปรอยอูที่โบสถ์รอทำพิธีแ่าน
โบสถ์ สถานที่ัานแ่าน
ผม านยอล และแบฮยอนมาพร้อมันที่โบสถ์แล้ว รอเปิัวเ้าสาวมาประอบทำพิธีเท่านั้น เ้า
บ่าวอยอูรอเธออย่าใใ่อ เา็ูหล่อเป็นนี และน่าะูแลยอูนที่เารัมาที่สุไ้ี
เราสามนมานั่อยู่แถวที่สอถัาแถวแรที่ให้เพาะาิสนิทเท่านั้นนั่ประอบพิธี
เมื่อถึเวลาทุนในโบสถ์ยืนึ้น ้อนรับยอู ยอูสวมุเ้าสาวสีาวเรียบ ๆ ับผ้าลุมหน้า
สีาว เินเาะแนุพ่ออเธอเ้ามาในพิธี เมื่อเินมาถึหน้าแท่นประอบพิธีุพ่ออยอูส่
ยอูให้ับุนมยอน ุนมยอนรับยอูไปประอบพิธี
“วันนี้ยอู่าสวยเหลือเิน เวลาที่เธอยืนสวมน์เธอามมา วันนี้เธอแสออมาอย่ามีวามสุ
มา ผู้ายที่ยืนอยู่้าเธอไม่ใ่ผมิมอิน แ่เป็นิมุนมยอนเ้าบ่าวอเธอ เห็นเธอมีวามสุผม็มี
วามสุไป้วย ถึแม้ว่าภายหลัผมะเ็บ็าม”
อินพรราในใลอารประอบพิธี เ้าบ่าวับเ้าสาว ไ้สวมแหวนและุมพิ ันเป็นเสร็
พิธีบรราเพื่อนเ้าบ่าวเ้าสาว็่าถยอยออไปอยโปรยอไม้ามั้นบันไโบสถ์
เ้าบ่าวและเ้าสาวเินออมาาโบสถ์วแนมาับุนมยอน ทุน่าโปรยลีบอไม้พร้อม
ับอวยพรให้ทัู้่มีวามสุลอทาที่เินทอยาวลมา ยอูเินลมาามั้นบันไเรื่อยๆ เมื่อเห็น
อินเพื่อนรัอเา็หยุเินแล้วหันมาทาอิน อินส่สายาไปให้ยอสุโปรยลีบอไม้พร้อมับ
อวยพรให้ทัู้่มีวามสุลอไป้วยใบหน้าที่นมีวามสุแ่ภายในในเอเ็บปว ยอูรับำอวย
พรนั้น ็หันลับไปยิ้มให้ลับุนมยอนแล้วเินลไป่อ
ผมไ้แ่เฝ้ามอนทัู้่เินาไปอย่า้า ๆ และอยอวยพรให้พวเาทัู้่มีวามสุมา ๆ ถึ
่วเ้าสาวโยน่ออไม้ แบฮยอนระโรับเป็นนแรและอีไม่นานเา็แ่านไปับานยอ
ลอีู่เหลือผมนเียวที่ไม่มีใร
ยอูับุนมยอนเินึ้นไปบนรถยน์ที่รท้ายรถิพวระป๋อน้ำอัลมหลายอัน ผู้น่า
ะโนอวยพรันเ็แ่ให้ับู่บ่าวสาว ผม็เ่นัน
“ถ้าผมรวบรวมวามล้าบอวามในใับุไป ผม็ไม่เ็บปวอย่านี้ ผมยัอยู่ในที่ที่เราเยไป้วย
ัน ผมยัิว่าเธออยู่้าผมเสมอ อนนี้ไม่มีอย่านั้นอีแล้ว เธอเลือเส้นทาอัวเธอเอแล้ว ผมไม่
สามารถยืน้าเธอและเรียเธอไ้อีแล้ว เมื่อ่อนเราเป็นอย่าไรเราลับไปเป็นแบบเมื่อ่อนไม่ไ้อี
ไม่ว่าะนานเพียใผมะำเธอไว้ในหัวใผมลอไป ผมออภาวนาให้เธอมีวามสุลอไป ลา
่อน โยอู”
//บ//
............................................................................................................................................................................
เรื่อนี้เศร้านิหน่อยนะะ ㅠㅠ ถ้าเรารัหรืออบใร็วรบอเาไปร ๆ ให้เาไ้รับรู้วาม
รู้สึที่แท้ริอเรา ถึผลลัพธ์ลับมามันะไม่สมหวัแ่เรา็สบายใและีใที่บอวามรู้สึี ๆ ให้ับ
เาไ้รู้แล้ว ไม่อย่านั้นมัน็น่าเสียายที่เราเ็บมันไว้ในใอเราเป็นวามลับอเรานเียว
สรุป รัใรอบใร็วรบอรัและแสวามรัับเา่ะ ไม่ใ่ับนรัอย่าเียวนะะ ยั
หมายถึ พ่อแม่,เพื่อน,พี่น้อ และนอื่น ๆ ที่เรารู้สึีๆับเา ารบอรัเป็นารให้ำลัใและทำให้โล
นี้สใสยิ่ึ้น่ะ อบุที่ิามนะะ^^
ความคิดเห็น