ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : PART 2
PART 2
สิ่ทีุ่นฮเห็น ือ
นรัอเานอนหลับาพริ้มอยู่บนเียสีาวพร้อม้วยสายระโยระยา
ที่เห็นแล้วทำใหุ้นฮหมแร
“พี่เ้าเป็น . . เ้าายนิททรา” ออบอบออไป้วยเสียแผ่วเบา
พร้อมับเินเ้ามาับไหล่อุนฮเป็นเิปลอบ
“ทำไมัน . . เป็นไปไ้ยัไ ทำไมไม่ยอมบอันห๊ะ!?” ุนฮหันไปทุบี
ออบพร้อมับปล่อยน้ำาให้ไหลออมา แ่ออบลับอุนฮเอาไว้แน่น
“พี่เ้าไม่อยาใหุ้นฮเสียใหรอ ันรู้ี” ออบพยายามปลอบุนฮ
“ทำไม ฮึ ทำไมถึเป็นแบบนี้หละ ทำไม ฮือออออ” ุนฮร้อไห้อย่าหนั
“พี่เ้าโนรถนหนะุนฮ ในวันรบรอบปีที่แล้ว” ออบไม่อยาบออะไร
ับุนฮเพราะเารู้ว่าเพื่อนเาะ้อโทษัวเออย่าแน่นอน แ่อนนี้มันำเป็น้อบอ
“พี่แฮยอนบ้า ื่นึ้นมาเี๋ยวนี้นะ!” ุนฮวิ่เ้าไปเย่าัวแฮยอน แ่็ไม่มีปิิริยาอบลับ
“ื่นึ้นมาบอรัเ้าสิ ฮึ วันนี้เป็นวันรบรอบอเรานะ ฮือออออ” ุนฮโผเ้าอแฮยอนแน่น
นออบ้อึัวุนฮเอาไว้
“ใเย็นๆนะุนฮ” ออบพยายามปลอบุนฮอีรั้
“ื่นึ้นมาสิ! ื่นึ้นมาบอไอ้ประโยนั่นให้มันบๆสิ! ฮืออออ” ุนฮทรุลนั่้าเีย
อย่าหมแร
“ุนฮ หมอบอว่าพี่แฮยอนยัมีโอาสฟื้น” ออบลอเสี่ยพูประโยที่เป็นไปไ้ยาออมา
เพราะรอบรัวอเาพยายามมาแล้ว 1 ปีเ็ม ึ่มันไม่ไ้ผลอะไรเลยแม้แ่น้อย
“้อทำยัไ! รีบบอมา รีบบอันมาสิออบ ันะทำ!” ุนฮับไหล่ออบเย่าอย่าแร
นออบ้อบอใหุ้นฮหยุ
“็ูแลแบบปิทั่วไปนั่นหละ เหมือนในละรหลั่าวไ เยูใ่ป่ะ?” ออบยัมีอารม์มาพู
ิล
“ันะทำ!”
“เป็นนายอาะสำเร็็ไ้ ุนฮ”
หลัานั้นุนฮ็ย้ายออาอนโมาอยู่ที่บ้านอแฮยอนแทน เพื่อที่ัวเาะ
ไู้แลแฮยอนไ้สะว ุนฮทำทุอย่าั้แ่เ็ัว เปลี่ยนเสื้อผ้า เล่าเรื่อราว
เหุารร์่าๆในแ่ละวันให้แฮยอนฟั พูุย อ่านหนัสือ หรือแม้ระทั่ร้อเพลให้แฮยอนฟั
นวันนี้เป็นเวลา 1 ปีแล้วทีุ่นฮูแลแฮยอนมาอย่าไม่มีำว่าย่อท้อ ในทุๆวันมีแ่ำว่า
‘สัวันพี่แฮยอนะ้อฟื้นึ้นมาอย่าแน่นอน’ และวันนี้็เป็นวันพิเศษสำหรับุนฮับ
แฮยอนอีแล้ว เพราะวันนี้เป็นวันรบรอบ 5 ปีที่บันมา วามเพียรพยายามอุนฮ
ที่อยูแลแฮยอนมานถึวันนี้มันสัมฤทธิ์ผลแล้ว
ผมฟุบหลับอยู่้าัวอพี่แฮยอน แ่แล้วผม็้อื่นึ้นอน 6 โมเ้า
เพราะผมรู้สึเหมือนมีใรมาสะิปลุ แ่พอผมื่นึ้นมามันทำให้ผมหัวใเ้นแร
และรัวเร็วอย่าไม่เป็นัหวะ และอยู่ๆน้ำาอผม็ไหลออมาอย่าลั้นเอาไว้ไม่อยู่
‘พี่แฮยอนำลัับมือผมอยู่ และเ้า็ฟื้นแล้ว’
“พ . . พี่แฮยอน! ฟ . . ฟื้นแล้ว ฟื้นแล้วเหรอฮะ!?” ุนฮอแฮยอนไว้แน่นมาน
แฮยอน้อสะิุนฮให้ปล่อยเา่อนเพราะเาหายใไม่ออและระหายน้ำมา
“ . . อ . . น . . น้ำ” แฮยอนพู้วยเสียที่แหบพร่า เพราะไม่ไ้เปิปาพูมาลอ 2 ปี
“ฮะๆ รอเี๋ยวนะฮะ!” ุนฮยิ้มไปร้อไห้ไป เพราะีในทำอะไรไม่ถู ุนฮัารรินน้ำใส่
แ้วแล้วป้อนให้ับแฮยอน
“ . . อบุนะ” แอยอนส่ยิ้มบาใหุ้นฮ
“ผมะโทรามหมอนะฮะ แล้ว็ะโทรบอออบ้วยฮะ!” แ่่อนทีุ่นฮะไ้ทำอะไร็
โนแฮยอนว้า้อมือเอาไว้
“ไว้. . ่อยโทร . . ็ไ้” แฮยอนพูพลามอหน้าุนฮ้วยสายาโหยหา
“็ไ้ฮะ!” ุนฮนั่ล้าๆเียอแฮยอน
“วันนี้วันที่เท่าไหร่?” แฮยอนถามุนฮ
“ว . . วันที่ 11 สิหาฮะ” ุนฮยิ้มน้อยๆ
“วันรบรอบ . . สินะ”
“ฮะ . . ปีที่ 5 แล้วฮะ ^^”
“ไวันะ . . โรธพี่มั้ย? . . ที่หายไป” แฮยอนับมือุนฮมาแนบแ้มัวเอ
“ใระไปรธลละฮะ ฮึ ใระไปโรธนรัลละฮะ ฮืออ . .” แฮยอนยิ้มบาแล้ว่อย
ๆเอื้อมมือไปเ็น้ำาใหุ้นฮ
“น่ารัลอเลยนะ”
“เ้าไม่ไ้น่ารัสัหน่อย ฮึ . . เ้า ไม่ไ้ฟัำบอรัาปาพี่แฮยอนมา 2 ปีแล้วนะ”
ุนฮมอหน้าแฮยอน้วยสายาอ่อนโยนและโหยหา
“ริสินะ . . พี่รัุนฮ . . นะ . . พี่รัเวุนฮ”
“ฮึ ฮืออ . . เ้ารั ฮึ . . เ้ารัพี่แฮยอน รัพี่แฮยอนนเียว” ุนฮโผเ้าอแฮยอน
อีรั้และรั้นี้แฮยอน็ออบุนฮ
“You’re my everythings Choi Junhong.” และแล้วแฮยอน็ไ้พูประโยที่เ้าพู้า
ไว้เมื่อ 2 ปีที่แล้ว
“อบุสำหรับ . . วามรั . . ที่มีมาให้ลอ . . ทั้ๆที่ . . ปล่อยให้รอมาั้ 2 ปี . .
อบุที่ยัรััน . . อบุริๆ” แฮยอนพูพร้อมับน้ำาลอ
“เพราะเ้ารัพี่แฮยอนไฮะ You’re my everythings too.”
DAEHYUN & JUNHONG LOVE FOREVER
THE END.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น