ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 กลัว!?
บทที่1 กลัว!?(สั้นไปหน่อยอย่าว่ากันนะคะT^T)
'โรงเรียนของเราจะจัดงานโรงเรียนในปลายเดือนนี้ เพื่อกระชับสัมพันธ์คณะครูนักเรียนและหน่วยงานภายนอก ซึ่งเราจะจัดงานแยกกันแต่ละห้อง ขอให้นักเรียนช่วยกันคิดกิจกรรมที่จะทำภายในห้อง และทำเป็นรายงานส่งครูก่อนงานเริ่มอย่างน้อย1สัปดาห์ ครูหวังว่าพวกเราจะ....'
เสียงผอ.นรินทร์ยังดังก้องอยู่ในโสตประสาทของลัลทริมา นักเรียนส่วนใหญ่ก็เตรียมตัวกับงานที่จะมาถึงกันแล้วยกเว้นแต่ห้องของเธอที่ไม่ว่ายังไงคุณครูก็กำชับให้ขอความคิดเห็นจาก'ทุกคน' แล้ว'ใครอีกคน'ที่ทุกคนรออยู่ก็ไม่ใช่ใคร...การิน
เขาไม่เข้าห้องเรียนตามเคย จนคุณครูประจำชั้นต้องสั่งเลื่อนออกไปก่อนจนกว่าการินจะมา แต่ถึงจะมายังไงเขาก็คงไม่ตอบอยู่ดี ลัลทริมาครุ่นคิด มือก็เขียนชื่อเจ้าตัวเล่นไปพลางๆ อย่างไม่ตั้งใจ ลัลทริมาดึงสติกลับมาอีกครั้งเพื่อจะฟังสิ่งที่คุณครูสอน
แต่ก็อึ้งเล็กน้อยเมื่อกระดาษหนังสือของเธอเต็มไปด้วยชื่อ'การิน' ลัลทริมาถอนหายใจเบาๆอย่างเบื่อหน่ายตัวเอง
...ป่านนี้ หมอนั่นจะทำอะไรอยู่นะ คงอยู่ที่หลังโรงเรียนล่ะมั้งหรือไม่ก็...
"ลัลทริมา วิกรานต์วรสริต!"เสียงเรียกของคุณครู ทำให้ลัลทริมาสะดุ้งโหยง
...ตายแล้ว ยัยลัลเอ้ย ไม่น่าไปห่วงไอ้บ้านั่นเลย...
ลัลทริมากลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ก่อนจะตอบกลับไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
"คะ?"
"ครูถามว่าเธอจะไปถามการินให้ครูได้ไหมเรื่องงานโรงเรียน"คุณครูพูดอย่างใจเย็น แต่ใจของลัลทริมากลับไม่เย็นด้วย
"แต่.....หนู"ลัลทริมาลังเลใจ จะให้เธอไปถามไอ้หมอนั่นเหรอ!? มีหวังเธอโดนเชือดกลับมาแหงมๆ
"เธอสนิทกับการินที่สุดหนิหน่า ยัยแม่มด"เสียงใครบางคนดังขึ้นมาขัดจังหวะ
"นั่นสิน้า ยัยแม่มดก็ต้องสนิทกับจอมคุณไสย์สิถึงจะถูก" เสียงวิจารย์ต่างๆนาๆดังขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว
ปึง!
เอมมิกาที่เหมือนจะทนไม่ไหวลุกขึ้นมาปกป้องเพื่อนสาวของตน
"ชักจะมากเกินไปแล้วนะ! คนดีๆอย่างลัลไม่ได้สนิทกับไอ้บ้าการินซะหน่อย พวกนายหัดใช้สมองคิดแทนนิ้วเท้าบ้างสิว่ะ"
"นี่แก!" ฝ่ายที่ถูกว่าลุกฮือขึ้นมาตอบกลับบ้างแต่โดนคุณครูห้ามไว้
"พอๆ! เอาเป็นว่าครูฝากเธอด้วยนะ ลัลทริมา"
ลัลทริมากลับบ้านอย่างหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ จะให้เธอไปถามหมอนั่นเนี่ยนะ!
แค่หน้าของเธอหมอนั่นคงไม่อยากเห็นเลยด้วยซ้ำ แล้วจะให้บากหน้าไปถาม เรื่องอะไรเธอจะต้องไปล่ะ!
แต่พอมาคิดถึงหน้าคุณครูใจดวงน้อยก็หล่นตุบ กลัวการินก็กลัว แต่ถ้าเธอไม่ทำเธอคงต้องถูกดุแน่ๆ
...เอาไงดีล่ะยัยลัล!?...
ลัลทริมาคิดจนหัวแทบระเบิดจนตัดสินใจได้แม้เธอจะหวั่นอยู่เล็กๆ
"ฮัลโหลเอม นี่ลัลนะ คือว่าอยากจะถามอะไรหน่อย""
"คือว่า...บ้านการินอยู่ที่ไหนหรอ"
'โรงเรียนของเราจะจัดงานโรงเรียนในปลายเดือนนี้ เพื่อกระชับสัมพันธ์คณะครูนักเรียนและหน่วยงานภายนอก ซึ่งเราจะจัดงานแยกกันแต่ละห้อง ขอให้นักเรียนช่วยกันคิดกิจกรรมที่จะทำภายในห้อง และทำเป็นรายงานส่งครูก่อนงานเริ่มอย่างน้อย1สัปดาห์ ครูหวังว่าพวกเราจะ....'
เสียงผอ.นรินทร์ยังดังก้องอยู่ในโสตประสาทของลัลทริมา นักเรียนส่วนใหญ่ก็เตรียมตัวกับงานที่จะมาถึงกันแล้วยกเว้นแต่ห้องของเธอที่ไม่ว่ายังไงคุณครูก็กำชับให้ขอความคิดเห็นจาก'ทุกคน' แล้ว'ใครอีกคน'ที่ทุกคนรออยู่ก็ไม่ใช่ใคร...การิน
เขาไม่เข้าห้องเรียนตามเคย จนคุณครูประจำชั้นต้องสั่งเลื่อนออกไปก่อนจนกว่าการินจะมา แต่ถึงจะมายังไงเขาก็คงไม่ตอบอยู่ดี ลัลทริมาครุ่นคิด มือก็เขียนชื่อเจ้าตัวเล่นไปพลางๆ อย่างไม่ตั้งใจ ลัลทริมาดึงสติกลับมาอีกครั้งเพื่อจะฟังสิ่งที่คุณครูสอน
แต่ก็อึ้งเล็กน้อยเมื่อกระดาษหนังสือของเธอเต็มไปด้วยชื่อ'การิน' ลัลทริมาถอนหายใจเบาๆอย่างเบื่อหน่ายตัวเอง
...ป่านนี้ หมอนั่นจะทำอะไรอยู่นะ คงอยู่ที่หลังโรงเรียนล่ะมั้งหรือไม่ก็...
"ลัลทริมา วิกรานต์วรสริต!"เสียงเรียกของคุณครู ทำให้ลัลทริมาสะดุ้งโหยง
...ตายแล้ว ยัยลัลเอ้ย ไม่น่าไปห่วงไอ้บ้านั่นเลย...
ลัลทริมากลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ก่อนจะตอบกลับไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
"คะ?"
"ครูถามว่าเธอจะไปถามการินให้ครูได้ไหมเรื่องงานโรงเรียน"คุณครูพูดอย่างใจเย็น แต่ใจของลัลทริมากลับไม่เย็นด้วย
"แต่.....หนู"ลัลทริมาลังเลใจ จะให้เธอไปถามไอ้หมอนั่นเหรอ!? มีหวังเธอโดนเชือดกลับมาแหงมๆ
"เธอสนิทกับการินที่สุดหนิหน่า ยัยแม่มด"เสียงใครบางคนดังขึ้นมาขัดจังหวะ
"นั่นสิน้า ยัยแม่มดก็ต้องสนิทกับจอมคุณไสย์สิถึงจะถูก" เสียงวิจารย์ต่างๆนาๆดังขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว
ปึง!
เอมมิกาที่เหมือนจะทนไม่ไหวลุกขึ้นมาปกป้องเพื่อนสาวของตน
"ชักจะมากเกินไปแล้วนะ! คนดีๆอย่างลัลไม่ได้สนิทกับไอ้บ้าการินซะหน่อย พวกนายหัดใช้สมองคิดแทนนิ้วเท้าบ้างสิว่ะ"
"นี่แก!" ฝ่ายที่ถูกว่าลุกฮือขึ้นมาตอบกลับบ้างแต่โดนคุณครูห้ามไว้
"พอๆ! เอาเป็นว่าครูฝากเธอด้วยนะ ลัลทริมา"
ลัลทริมากลับบ้านอย่างหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ จะให้เธอไปถามหมอนั่นเนี่ยนะ!
แค่หน้าของเธอหมอนั่นคงไม่อยากเห็นเลยด้วยซ้ำ แล้วจะให้บากหน้าไปถาม เรื่องอะไรเธอจะต้องไปล่ะ!
แต่พอมาคิดถึงหน้าคุณครูใจดวงน้อยก็หล่นตุบ กลัวการินก็กลัว แต่ถ้าเธอไม่ทำเธอคงต้องถูกดุแน่ๆ
...เอาไงดีล่ะยัยลัล!?...
ลัลทริมาคิดจนหัวแทบระเบิดจนตัดสินใจได้แม้เธอจะหวั่นอยู่เล็กๆ
"ฮัลโหลเอม นี่ลัลนะ คือว่าอยากจะถามอะไรหน่อย""
"คือว่า...บ้านการินอยู่ที่ไหนหรอ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น