21RUN Lies Cause

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 Begining

Chapter 1 Begining

          ณ 69XX club

   “ตึก ตึก…”  เสียงก้าวเท้าดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอจากร่างสูงที่เพิ่งก้าวเข้ามาในที่แห่งนี้ เขาเหยียดยิ้มเล็กๆพรางคิดถึงคำสั่งของใครอีกคน ผมสีน้ำตาลที่เซ็ทเป็นทรงอย่างลวกๆปลิวตามแรงลมจากเครื่องปรับอากาศ ตาเรียวคมสีดำกวาดมองไปทั่ว สันจมูกโด่งรั้นเหมือนนิสัย และริมฝีปากบางแดงที่มักกรีดยิ้มร้าย องค์ประกอบบนใบหน้าของร่างสูงนี้ไม่แปลกเลยที่จะทำให้ผู้หญิงที่พบเห็นหลงไหลได้ไม่ยาก ‘รูซเซีย’

 

มักจะทำให้ใครๆหลงใหลง่ายดายอยู่เสมอ และรวมถึง…

“ไง~ ^^”

          ก่อนหน้านั้น

   ร่างสูงโปร่งนั่งอยู่ในมุมหนึ่งของคลับค่อยๆยกเครื่องดื่มสีอำพันในแก้วจรดริมฝีปากพร้อมกับใช้สายตาจับจ้องไปที่ร่างของ’เธอ’อย่างจาบจ้วง หมายหัว’เหยื่อ’ของเขาไว้ในใจ ‘ถ้าอยากได้ก็ต้องได้’ ปากกระตุกยิ้มพรางใช้มือเสยผมสีดำที่ปรกใบหน้าขึ้น เผยให้เห็นดวงตาเรียวคมสีเดียวกัน จมูกเป็นสันและริมฝีปากบางแดงบนใบหน้าเรียวสวย เพราะเหตุนี้ ‘เทรซิส



’จึงจัดว่าเป็นหนุ่มอันตรายที่มักใช้หน้าตาล่อลวงผู้หญิงอยู่เสมอ… ร่างสูงหยัดตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว นัยน์ตาฉายความโกรธเกรี้ยวในฉับพลันเมื่อเห็นว่า’เหยื่อ’ที่เขาเล็งไว้กำลังจะโดน’มัน’แย่งไป

            กลับสู่ปัจจุบัน

   “ไง~ ^^” เสียงหวานเปล่งออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสด ร่างเล็กผิวขาวเนียนในชุดเกาะอกรัดรูปสีดำดีไซน์เก๋ที่โชว์ให้เห็นส่วนโค้งเว้าของร่างกานชัดเจน หยัดยืนบนส้นสูงสีดำมันเงา ร่างนั้นค่อยๆเดินนวยนาดเข้ามาหาร่างของรูซเซียด้วยใบหน้ากรีดยิ้มหวานและนัยน์ตาซุกซน

   ชายหนุ่มเพียงชายตาไปมองเธอ ในหัวคิดถึงกิจกรรมที่จะทำหลังจากจัดการธุระตามคำสั่งของบางคนเสร็จ เขาหยุดลงที่บาร์และออกคำสั่งกับลูกน้องอีกคนที่คุ้นกันดีเหมือนทุกครั้ง เมื่อจัดแจงคำสั่งเสร็จเขาจึงหันมาตามเสียงเรียกของหญิงสาว

“สวัสดีค่ะ” เสียงหวานดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับสัมผัสแผ่วเบาที่ไหล่ของเขา รูซเซียลากสายตาพิจารณาหญิงสาวเพียงชั่วครู่แล้วกรีดยิ้มร้าย

“สวัสดีครับ”กล่าวพรางยื่นมือไปเกลี่ยผมสีดำเป็นลอนที่ล้อมกรอบใบหน้าของเธอเล่น

   เธอค่อยๆไล้มือไปบนอกแกร่งของเขาขณะที่ยังประสานสายตาอยู่กับตาสีดำชวนหลงไหลคู่นั้น

“ฉันเมย์ค่ะ แล้วคุณ?...” หญิงสาวเอียงคอเล็กน้อยแต่ก็มีแรงมากพอที่จะทำให้ผมสลวยสะบัดไปทางด้านหลัง โชว์เนินอกขาวชัดเจนขึ้น ในสถานการณ์นี้เธอมั่นใจว่าไม่มีผู้ชายหน้าไหนกล้าปฏิเสธเธอ

“หึ ไอสวะนี่ชื่อรูซเซียไงละคนสวย” คำตอบพร้อมแรงกระขากที่ทำให้เธอปลิวมาตกอยู่ในการโอบกอดของเขาราวกับเป็นเจ้าของของเธอ

“นี่ของเล่นชั้น แกไม่มีสิทธิ์ ไสหัวไปซะไอ้สวะ” เทรซตวาดคำพูดที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเขาใส่รูซ

“หึๆ ของเล่นของแกงั้นหรอ?” รูซเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ก็ของเล่นของแกมาอ่อยชั้นเองนี่หว่า เธอเสนอ ฉันก็สนองไง”คำพูดถัดมาของเขากลับเป็นการจงใจกระตุ้นโทสะของคนฟังอย่างชัดเจน รูซกรีดยิ้มเย้ยหยัน แววตาสะใจจ้องมองชายอีกคนอย่างไม่เกรงกลัว

“กรี้ดด! นี่แกกล้าดียังไงมาว่าฉัน!”เสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่ต้องตกเป็นของเล่นของคนทั้งสองดังขึ้น แต่แน่นอนว่ามันไม่มีค่าพอที่จะทำให้ทั้งสองสนใจ

“ดอกเอ้ย”รูซยกนิ้วขึ้นมาแคะหูอย่างขัดใจในเสียงกรีดร้อง

“ไอ้รูซเซีย!”สิ้นคำพูด ร่างสูงโปร่งก็ผลักร่างหญิงไปอีกกกดดด้าน   พร้อมทั้งกระโจนเข้าใส่ร่างอีกคน ยกหมัดขวาขึ้นและเหวี่ยงออกไปสุดแรงตามความคิดที่จะซัดหมัดใส่หน้าหล่อๆที่มากวนอารมณ์เขา

“หึ..”เสียงลอดออกจากลำคอของรูซราวกับขบขัน เขาเพียงโยกตัวไปทางซ้าย นั่นก็ทำให้หมัดของเทรซพลาดเป้าพร้อมกับสวนหมัดซ้ายเข้าไปที่ใบหน้าของอีกฝ่ายและยกเท้าถีบอกอีกคนไปด้านหลังสุดแรง

‘เพล้ง’กระจกโต๊ะแตกลงเมื่อรับน้ำหนักร่างของเทรซไม่ไหว เศษแก้วบาดลงไปบนต้นแขนเรียกเลือดออกมาอน่างน่าหวาดเสียว ในขณะที่เทรซจะลุกขึ้นมาใส่รูซอีกครั้ง รูซได้เอื้อมมือไปหยิบปืนที่อยู่ด้านหลังและยกขึ้นเล็งไปที่หัวของอีกคนอย่างรวดเร็ว

“ไสหัวไป วันนี้กูมาทำธุระให้ไอเฮส อย่าทำให้กูเสียเรื่อง” คำพูดเรียบนิ่งกับแววตาเย็นชาบ่งบอกชัดเจนว่าไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

   เทรซกำหมัดแน่นและจ้องมองรูซด้วยสายตาแข็งกร้าว เขาได้แต่นั่งอยู่ที่เดิมเพราะลุกไม่ไหว

“เฮ้อ”เสียงถอนหายใจดังขึ้นพร้อมกับลดมือไปเก็บปืนไว้ที่เดิม รูซหันไปจัดการกับธุระของตนต่ออย่างไม่สนใจร่างของเทรซที่นั่งคาอยู่ที่พื้น

“เรียบร้อยดีมาก อย่าลืมเก็บกวาดให้เรียบร้อย”สิ้นคำพูดก็เดินผ่านหมู่คนที่ยืนมุงกับเหตุการณืเมื่อครู่อย่างงุนงง และขับรถเลือนหายไปกับแสงในยามราตรี

     

   ร่างสูงของเทรซพยายามหยัดตัวขึ้นอย่างลำบากพลางใช้แขนขวาปาดเลือดที่มุมปากออกอย่างลวกๆ บาร์เทนเดอร์ 3-4 คน มาช่วยพยุงตัวเขาขึ้น”ไม่ต้องมายุ่ง!”เทรซตะหวาดใส่ด้วยความโกรธ รู้สึกเจ็บใจที่ทำอะไรรูซเซียไม่ได้ เขาพยายามลุกแต่เพราะความเจ็บจึงล้มลงไปอีกรอบ เขากำหมัดแน่นแล้วถอนหาบใจเบาๆก่อนใช้นิ้วเรียวยาวควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงแล้วกดโทรออกหาเพื่อนซี้ รอไม่นานปลายสายก็รับ

“ว่าไงมึง”ปลายสายส่งเสียงอู้อี้ของคนเพิ่งตื่น

“ยังนอนอยู่อีกหรอวะ? นี่ มึงมารับกูที่ 69xx club ด่วน!” เทรซไม่รอคำตอบกดตัดสายด้วยอารมณ์หงุดหงิด เขากัดปากล่างจนห้อเลือดเพราะยังแค้นรูซเซียไม่หาย

  
   รอไม่นาน เบนซ์สีขาวคันหรูก็มาจอดเทียบหน้าคลับ ชายร่างบางก้าวขาเรียวออกมาจากรถ ใบหน้าเรียวได้รูป ดวงตากลมโต ผมสีทองซอยรากไทรยาวระต้นคอรับกับสีผิวขาวจัด ปากเล็กกระจับน่ามอง ไม่แปลกเลยที่ ‘ฟอเซนต์



’จะได้รับความนิยมในหมู่ผู้หญิงหรือผู้ชายด้วยกัน ฟอซก้าวเข้าไปในคลับ สายตากวาดมองไปทั่วมองหาเพื่อนซี้ที่เรียกตัวมารบกวนเวลานอน ไม่นานสายตาก็ไปสะดุดกับร่างสูงที่นั่งจมกองเลือดอยู่กับพื้น ดวงตากลมของฟอซเบิกกว้างด้วยความตกใจ สองขาเรียววิ่งเข้าไปพยุงเพื่อน

“เห้ย! ไมมึงมีสภาพแบบนี้วะ เลือดออกมาอย่างเยอะ”ฟอซถามอย่างเป็นห่วง

“มึงอย่าเพิ่งถามอะไร พากูไปโรงพยาบาลก่อนที่กูจะตาย - -“

   ร่างบางพยุงร่างสูงไปที่รถ พร้อมขับไปที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว

-โรงพยาบาล-

“คนไข้เสียเลือดมากนะคะ เดี๋ยวจะให้ยาแก้ปวดไปทาน อย่าให้แผลโดนน้ำนะคะ”นางพยาบาลพูดเสียงสุภาพ

“ครับ ขอบคุณมาก”ฟอซโค้งให้นางพยาบาลก่อนพาเทรซเดินออกมา

“เดี๋ยวกูจะพาไปบ้านไอกาย แล้วมึงต้องเล่ามาว่าเกิดอะไรขึ้น…”ฟอซเอ่ยเสียงเรียบ

-รังรีเบล- ฟอซพาเทรซเข้าไปในห้องสกาย

“นี่… มึงไปโดนอะไรมา” สกายมองเทรซตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย

“เพื่อนพี่มึง… รูซเซียทำให้สภาพกูเป็นแบบนี้”

“ไอเฮส มึงและคนของมึงได้เห็นดีกับกูแน่”สกายบอกอย่างโมโห กล้าดียังไงมาทำร้ายคนของเขา….

To be continue….

the. kitta