love loveนายใจร้ายกับยัยเจ้าสาวหน้าใส

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

ก็อกๆๆๆ
ก็อกๆๆ
ก๊อกๆ
เสียงประตูเปิดออกช้าๆๆที่ผู้เป็นแม่มองมาที่ตัวลูกของตัวเอง ด้วยความรัก
"ข้าวฟาง" 
แม่มีเรื่องจะพูดคุยกับหนูหน่อยนะ พอดีว่าเราจะต้องการปรับเปลี่ยนบ้านกันเล็กน้อยนะ แม่จะย้ายไปอยู่กับเพื่อนแม่ที่แม่สนิทด้วยกันตั้งแต่สมัยมัธยมปลายเพราะเราจะต้องย้ายบ้านกันแล้วนะลูก บ้านที่เราอยู่จะมีคนใหม่มาเข้าอยู่แล้วนะ ในเร็วๆๆนี้่ ซึ่งบ้านป้าเขาหลังใหญ่แล้วยังรวยอีกด้วยนะ เขามีลูกชายที่เพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยจากเมืองนอกเลยนะ แล้วลูกก็ต้องบอกลาเพื่อนๆๆด้วยแล้วก็ต้องย้ายโรงเรียนที่จะไปเรียนที่ใหม่ด้วยนะ
แล้วพรุ่งนี้เราจะต้องเก็บของกัน 
วันรุ่งเช้า
"หลับนอนสบายจังเลย"
ฉันหาวพร้อมกับการรีบแต่งตัวไปโรงเรียน เพื่อที่จะไปโรงเรียนไม่สาย ถ้าก็จะถูกทำโทษด้วยการไปกวาดถูในโรงยิมเพราะว่ามันคงจะต้องเหนื่อยๆๆแน่น โรงเรียนนี้เข้าแถวเร็วเวอร์
"ข้าวฟางลงมากินข้าวได้แล้วลูก"เดี๋ยวจะสายเอาได้นะลูก
"คะ" เดี๋ยวจะลงไปเดี๋ยวนี้เลยคะแม่
ฉันรีบเดินบันไดด้วยความรวดเร็วจนทำให้ต้องตกบันไดอย่าไม่ตั้งใจเลย
ตุ๊บ!!
ตุ๊บ!
ตุ๊บ!
"ลูกข้าวฟางเป็นอะไรไหมลูก"ผู้ที่เป็นแม่ถึงกับตกใจ
"ไม่เป็นไรค่ะแค่เจ็บนิดหน่อยคะ"
"เดี๋ยวทานยาก็หายแล้วคะแม่" ทานข้าวกัน วันนี้แม่ทำอาหารของโปรดลูกเลยนะ
พอฉันทานข้าว เสร็จก็รีบออกจากบ้านทันที
ฉันเดินทางออกจากบ้านมาหน้าปากซอย เห็นรถขับมาด้วยความเร็วสูง จนทำให้ฉันเกือบโดนรถเฉลี่ยว ดีนะที่ฉันระวังไม่นั้นคงตายไปแล้วมั้งนี้
“รีบไปโรงเรียนดีกว่า”ในขณะที่ฉันพูดอยู่ในใจกับตัวเอง แล้วฉันก็เดินมาเรื่่อยๆๆจนมาถึงหน้าโรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่นั้นเอง
"ไง ข้าวฟาง ทำไมมาช้าจังเลยวันนี้นะ"
"โทษทีพอดีวันนี้ฉันเดินมาเลยช้านิดหน่อย"
"ไม่เป็นไร"
"เรามารีบกระเป๋านักเรียนแล้วไปเข้าแถวกัน"
"จ้า " พอเข้าแถวเสร็จก็เดินขึ้นห้องเรียน ขณะที่ฉันคิดในใจว่าฉันจะบอกเพื่่อนรักที่สนิทกันอย่างไงดีที่ฉันต้องย้ายโรงเรียน ฉันก็ไม่อย่าย้ายไปเหรอนะถ้าแม่ไม่บอกล่ะนะ เห็นแล้วเศร้ใจาฉันจริงๆๆเลย
"นี้มินนี่ฉันมีเรื่องจะบอกกันเธอนะ"
"เรื่องอะไร"
พอดีว่าฉันจะต้องย้ายบ้าน แล้วก็ย้ายโรงเรียนด้วยนะ ฉันต้องไปอยู่บ้านเพื่่อนแม่ แล้วคิดว่าจะทำเรื่องลาออกวันนี้เลยล่ะ
"วันนี้เลยหรอ"
"ถ้าเธอไม่อยู่แล้วฉันก็อยู่คนเดียวนะสิ"
"นี่ข้าวฟางลาออกแล้วฉันจะคุยกับใครล่ะ"
"แต่มินนี่ยังมีเพื่อนอีกมากมาย แล้วเธอคงจะมีเพื่อนใหม่ๆเร็วนี้เองล่ะ "
"แล้วฟางล่ะ"
"ฉันก็ต้องหาโรงเรียนใหม่กับเพื่อนใหญ่นะสิ
"ไม่ต้องห่วงฉันเหรอ"ว่างๆมาเยี่ยมหากันบ้างคิดถึง"
"ฉันคงคิดถึงเธออีกนานเลย"พอเรียนเสร็จก็รีบบอกลากับเพื่อนทุกคนที่ฉันรัก
"จ้า" บายลาก่อน
เมื่อบอกกล่าวเพื่อนแล้วฉันต้องมาทำเรื่องลาออกอย่างรวดเร็วให้เสร็จในวันนี้ เพราะพรุ่งนี้ย้ายบ้านแล้ว จนในที่สุดก็มาถึงจนได้
หน้าห้องวิชาการ
"อาจารย์ค่ะหนูขอลาออก" จากที่ฉันลาออกทำให้ฉันต้องหาเพื่อนใหม่ ทีเรียนใหม่ แล้วชีวิตฉันจะเป็นอย่างไงต่อไปล่ะนี่ 
ทีบ้าน
"แม่คะ"ลูกมาก็ดีแล้ว รีบเก็บข้าวของเร็วเข้า รถที่บ้านเพื่อนแม่จะมารับเราวันนี้ไปที่บ้านใหม่ของของเรากัน
จากที่แม่บอกฉันก็รีบขึ้นห้องเก็บของใส่ในกระเป๋าทั้งหมด
"ลูกเก็บของเสร็จยัง"
"เสร็จแล้วคะแม่" ฉันก็รีบเอากระเป๋าลงมาข้างล่างทันทีที่แม่บอก มีรถที่แม่บอกมาก็มาถึง จอดอยู่ที่หน้าบ้านเรา
"ลูกไปขึันรถเร็วเข้า" รถก็ขับเคลื่อนไปอย่างช้า จนถึงที่หมายเอาไว้ ตรงประตูมีป้าอยู่คนหนึ่งที่คิดว่าหน้าจะเป็นเพื่อนแม่ของฉัน เขามาต้อนรับ แล้วพูดว่า
"ไงเดือนเพ็้ญไม่เจอกันตั้งนานเป็นไงบ้างนี้"
"สบายดี คิดถึงเธอไม่ได้เจอกันตั้งนาน"
"เธอมีลูกสาวด้วยไม่เห็นเคยรู้เรื่องเลยแต่ก้อดีแล้วล่ะ"
"มา มาเข้าบ้านกัน"แล้วเราก็เข้าบ้านกัน
"ว้าวสวย"
จากนั้นป้าก็บอกทางไปห้องนอน พอเปิดประตูห้องทำให้ฉันต้องตกใจ เมื่อเห็นห้องตกแต่งไปด้วยสีชมพูงดงามและเป็นระเบียบสวยงาม ฉันรีบเก็บของที่อยู่ในกระเป๋าออกอย่างรวดเร็ว จัดของเรียงรายสะอาดตา
"ลูกข้าวฟางลงมาหาแม่หน่อยสิ" จากนั้นที่ได้ยินเสียงแม่ก็ลงลงมาทันที เมื่่อรับประทานอาหารเสร็จก็รีบขึ้นห้องไปจัดการกับชีวตใหม่ที่จะมาเร็วๆๆนี้ ฉันนั่งจัดข้าวของไปจนเผลอหลับไปในที่สุด"เดี๋ยวทานยาก็หายแล้วคะแม่" ทานข้าวกัน วันนี้แม่ทำอาหารของโปรดลูกเลยนะ
พอฉันทานข้าว เสร็จก็รีบออกจากบ้านทันที
ฉันเดินทางออกจากบ้านมาหน้าปากซอย เห็นรถขับมาด้วยความเร็วสูง จนทำให้ฉันเกือบโดนรถเฉลี่ยว ดีนะที่ฉันระวังไม่นั้นคงตายไปแล้วมั้งนี้
“รีบไปโรงเรียนดีกว่า”ในขณะที่ฉันพูดอยู่ในใจกับตัวเอง แล้วฉันก็เดินมาเรื่่อยๆๆจนมาถึงหน้าโรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่นั้นเอง

"ไง ข้าวฟาง ทำไมมาช้าจังเลยวันนี้นะ"
"โทษทีพอดีวันนี้ฉันเดินมาเลยช้านิดหน่อย"
"ไม่เป็นไร"
"เรามารีบกระเป๋านักเรียนแล้วไปเข้าแถวกัน"
"จ้า " พอเข้าแถวเสร็จก็เดินขึ้นห้องเรียน ขณะที่ฉันคิดในใจว่าฉันจะบอกเพื่่อนรักที่สนิทกันอย่างไงดีที่ฉันต้องย้ายโรงเรียน ฉันก็ไม่อย่าย้ายไปเหรอนะถ้าแม่ไม่บอกล่ะนะ เห็นแล้วเศร้ใจาฉันจริงๆๆเลย
"นี้มินนี่ฉันมีเรื่องจะบอกกันเธอนะ"
"เรื่องอะไร"
พอดีว่าฉันจะต้องย้ายบ้าน แล้วก็ย้ายโรงเรียนด้วยนะ ฉันต้องไปอยู่บ้านเพื่่อนแม่ แล้วคิดว่าจะทำเรื่องลาออกวันนี้เลยล่ะ
"วันนี้เลยหรอ"
"ถ้าเธอไม่อยู่แล้วฉันก็อยู่คนเดียวนะสิ"
"นี่ข้าวฟางลาออกแล้วฉันจะคุยกับใครล่ะ"
"แต่มินนี่ยังมีเพื่อนอีกมากมาย แล้วเธอคงจะมีเพื่อนใหม่ๆเร็วนี้เองล่ะ "
"แล้วฟางล่ะ"
"ฉันก็ต้องหาโรงเรียนใหม่กับเพื่อนใหญ่นะสิ
"ไม่ต้องห่วงฉันเหรอ"ว่างๆมาเยี่ยมหากันบ้างคิดถึง"
"ฉันคงคิดถึงเธออีกนานเลย"พอเรียนเสร็จก็รีบบอกลากับเพื่อนทุกคนที่ฉันรัก
"จ้า" บายลาก่อน
เมื่อบอกกล่าวเพื่อนแล้วฉันต้องมาทำเรื่องลาออกอย่างรวดเร็วให้เสร็จในวันนี้ เพราะพรุ่งนี้ย้ายบ้านแล้ว จนในที่สุดก็มาถึงจนได้
หน้าห้องวิชาการ
"อาจารย์ค่ะหนูขอลาออก" จากที่ฉันลาออกทำให้ฉันต้องหาเพื่อนใหม่ ทีเรียนใหม่ แล้วชีวิตฉันจะเป็นอย่างไงต่อไปล่ะนี่ 
ทีบ้าน
"แม่คะ"ลูกมาก็ดีแล้ว รีบเก็บข้าวของเร็วเข้า รถที่บ้านเพื่อนแม่จะมารับเราวันนี้ไปที่บ้านใหม่ของของเรากัน
จากที่แม่บอกฉันก็รีบขึ้นห้องเก็บของใส่ในกระเป๋าทั้งหมด
"ลูกของเสร็จยัง"
"เสร็จแล้วคะแม่" ฉันก็รีบเอากระเป๋าลงมาข้างล่างทันทีที่แม่บอก มีรถที่แม่บอกมาก็มาถึง จอดอยู่ที่หน้าบ้านเรา
"ลูกไปขึันรถเร็วเข้า" รถก็ขับเคลื่อนไปอย่างช้า จนถึงที่หมายเอาไว้ ตรงประตูมีป้าอยู่คนหนึ่งที่คิดว่าหน้าจะเป็นเพื่อนแม่ของฉัน เขามาต้อนรับ แล้วพูดว่า
"ไงเดือนเพ็้ญไม่เจอกันตั้งนานเป็นไงบ้างนี้"
"สบายดี คิดถึงเธอจัง"
แล้วเราก็เข้าบ้านกัน จากนั้นป้าก็บอกทางไปห้องนอน พอเปิดประตูห้องทำให้ฉันต้องตกใจ เมื่อเห็นห้องตกแต่งไปด้วยสีชมพูงดงามและเป็นระเบียบสวยงาม ฉันรีบเก็บของที่อยู่ในกระเป๋าออกอย่างรวดเร็ว จัดของเรียงรายสะอาดตา
"ลูกข้าวฟางลงมาหาแม่หน่อยสิ" จากนั้นที่ได้ยินเสียงแม่ก็ลงลงมาทันที เมื่่อรับประทานอาหารเสร็จป้าเขาก็คุยว่า
"พรุ่งนี้แต่งงานกันเลยนะ"
"หาแล้วหนูฉันแต่งงานกับใครค่ะเนี่ย"
"ลูกชายป้าไงเขาอายุเท่าหนูเลย นะจ้าหนูป้าขอร้องล่ะ "ฉันมองสบตากับแม่
"ลูกแต่งงานไปเลย แม่สั่ง"
"คะป้า"
"ขอบคุณมาก"
"คะไม่เป็นไร"หนูยินดีให้ความร่วมมือ
พอพูดคุยเสร็จ ฉันก็เดินเข้าห้องนอน
"ง่วงจัง"แล้วฉันก็นอนหลับไปเลยแบบไม่รู้เรื่องพรุ่งนี้จะเป็นไรต่อไปนะ