คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Stubborn - นาย&น่าน [YAOI] ตอนที่ 2
Title : Stubborn2
Couple : Nannatee & Teeranine
Writer : pause & ณ
Nannatee’s Part
“ฝากไว้ก่อนเหอะ”
หมอนี่มันจะกวนประสาทผมมากไปแล้ว เป็นก้างขัดขวางการเดทของผมกับพี่อ้อมสุดที่รักยังไม่พอ นี่ยังจะเรียกผมด้วยชื่อตุ๊ดๆนั่นอีก เรียกน่านยังไม่เท่าไหร่นี่มาเรียกแนน โว๊ยยยยยย แค้นนนนน คอยดูนะจะหาทางแก้แค้นให้ได้เลย แล้วจะได้รู้ว่าธีรนายกับน่านนที ใครจะอยู่ ใครจะไป หึหึ
เจ็ดโมงสิบห้า ผมมารอไอ้คุณนายที่หน้าโรงเรียน ระหว่างรอก็บริหารเสน่ห์ไปเรื่อย แน่หล่ะครับ รูปหล่อ พ่อรวยแบบผมสาวๆที่ไหนก็อยากได้ แต่ผมก็ไม่คิดจะจริงจังกับใครหรอกครับ เพราะหัวใจผมมอบให้พี่อ้อมไปหมดแล้ว
“น่านนทีรอใครอยู่” มีอยู่คนเดียวครับที่เรียกผมเต็มยศแบบนี้ อ่อ ลืมบอกไป จริงๆผมชื่อน่านนทีครับ ชื่อเล่นชื่อน่าน แต่ชื่อนี้ขอสงวนไว้ให้คนในครอบครัวกับแฟนตัวจริงเรียกเท่านั้นนะครับ ส่วนเพื่อนๆจะเรียกผมว่าที จะมีก็แต้ไอ้ไอเนี่ยแหละครับที่เรียกผมด้วยชื่อจริง มันบอกแปลกดี
“รอเวลาว่ะ หึ”
“กวนตีน งั้นก็ขอเชิญมึงรอเวลาต่อไปละกัน กูไปหล่ะ” ว่าแล้วมันก็เดินเข้าโรงเรียนไป ผมบอกไปรึยังครับว่าไอ้ไอมันเป็นน้องชายแท้ๆของพี่อ้อม ว่าแต่เมื่อไหร่หมอนั่นจะมาวะ ตรงนี้มันร้อนนะเว้ย
“มาเช้าเชียวนะครับน้องแนน หึ” พูดถึงหมา หมาก็มา ทำไมมันตายยากอย่างนี้วะ
“ขอกระเป๋ากับไอโฟนผมด้วยครับ” หมอนั่นส่งกระเป๋ากับไอโฟนคืนมาให้ผม หลังจากสำรวจความเรียบร้อบแล้ว ผมก็หันหลังเดินเข้าโรงเรียนทันที ถ้าไม่ติดว่าได้ยินเสียของใครบางคนอะนะ
“ขอบคุณสักคำไม่เป็นเลยหรอวะ คนอุส่าห์เก็บไว้ให้”
“คุณ”
“...”
“ขอบคุณที่เก็บไว้ให้นะ อ่อ ลาแล้วลาลับนะครับ.... คุณนาย”
“น่านนที เลิกเรียนแล้วมึงจะไปไหนป่ะ”
“ไม่อ่ะ แต่อาจจะไปหาพี่อ้อม ทำไมวะ” อ่า พูดถึงพี่อ้อมแล้วก็อารมณ์ดีครับ จริงๆปกติแล้วผมก็ชอบไปหาพี่อ้อมที่มหาวิทยาลัยทุกวันนะครับ แต่ช่วงนี้ยุ่งๆต้องไปติวแทบทุกวันเลยครับ ม.6ก็งี้ แต่ถึงจะเหนื่อยแค่ไหนผมก็ยอมครับ ขอให้ได้เข้าไปเรียนที่เดียวกับพี่อ้อมก็พอ
“อ๋อเปล่า วันนี้กูจะเข้าไปหาพี่ชายมึงอ่ะ เค้าบอกจะสอนกูถ่ายรูป” ไอมันชอบถ่ายรูปครับ ส่วนพี่ชายผมก็เป็นช่างภาพประจำที่ร้าน เวลามันไปบ้านผมทีไรก็ชอบตื้อให้เฮียปิงสอนถ่ายรูปทุกที แต่ผมก็เห็นเฮียปิงมันเล่นตัวไม่ยอมสอนตลอดนะครับ ไม่รู้คราวนี้ไอมันไปตื้อท่าไหนถึงยอมสอน แต่ช่างเถอะครับ ยังไงมันก็ไม่ใช่เรื่องของผมอยู่ดี
ผมเดินเรื่อยๆมาที่คณะของพี่อ้อม เพราะโรงเรียนผมอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่นัก ผมหยุดนั่งลงที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะพี่อ้อม แต่ก่อนที่ผมจะได้หยิบกระดานมาวาดรูปรอเวลาอย่างที่ตั้งใจ เจ้าไอโฟนลูกรักก็สั่นขึ้นซะก่อน
ไอรวิน
ไอ้ไอมันจะโทรหาผมทำไมวะ พึ่งแยกกับมันไปเมื่อชั่วโมงที่แล้วเอง ตอนนี้มันน่าจะอยู่กับเฮียปิงนี่หน่า
“ว่าไงมึง”
(( น่านนที!!!!! พี่ชายมึงหลอกลวงกู ฮือออออออ )) เอาไอโฟนออกจากหูแทบไม่ทันเลยครับ คือถ้ามึงจะตะโกนขนาดนี้นะไอ บ้านมึงขายลำโพงโทรโข่งรึเปล่าวะ
(( น่านนทีมึงฟังกูอยู่รึเปล่า ))
“เออๆ ฟังอยู่เฮียปิงแกล้งไรมึงอ่ะ”
(( หลอกเว้ยไม่ใช่แกล้ง แม่งมึงคิดดูนะ วันก่อนมันโทรมาบอกว่าให้มาหาจะพาไปถ่ายรูป กูก็นึกว่ามันยอมสอนกูแล้ว ที่ไหนได้แม่งหลอกให้กูมาเป็นนายแบบให้รุ่นน้องมัน ทำไมมันทำกับกูแบบนี้วะ มันไม่เห็นใจกูเลยอ่ะ )) ว่าแล้วเชียว จริงๆผมน่าจะสังหรณ์ใจตั้งแต่ไอมันบอกเฮียปิงยอมสอนมันถ่ายรูปและ คนหวงวิชาอย่างเฮียปิงหน่ะหรอจะยอมสอนใครง่ายๆ ขนาดผมเป็นน้องมันแท้ๆมันยังไม่ยอมสอนเลยครับ อีกอย่างเฮียก็บอกมันแล้วว่าพาไปถ่ายรูป มันก็คิดไปได้เนอะว่าเฮียเค้ายอมสอน หึหึ มึงโง่เองว่ะไอรวิน
“แล้วตอนนี้มึงอยู่ไหน”
(( สตูดิโอคณะสถาปัตย์อ่ะ มึงมาหากูหน่อยดิ แม่งมีแต่รุ่นพี่เถื่อนๆทั้งนั้นเลยตรงนี้ กูบอกตรงๆกูกลัวอ่ะ )) ผมบอกไปรึยังครับว่าเฮียปิงมันเป็นศิษย์เก่าที่นี่ พึ่งเรียนจบไปเมื่อปีที่แล้ว แต่ก็กลับมาช่วยงานคณะ ช่วยงานรุ่นน้องตลอดครับ
“เออ เดี๋ยวกูไปหา”
พอมาถึงผมก็เห็นไอมันนั่งงอแงใส่เฮียปิงอยู่ครับ พอรุ่นน้องเฮียปิงมาเรียกให้ไปถ่ายก็เดินไปถ่ายอย่างว่าง่าย ท่าทางไม่ได้น่าเป็นห่วงอย่างที่ผมคิดสินะ
ผมเลือกที่จะนั่งรออยู่หน้าคณะสถาปัตย์แทนที่จะเดินกลับไปรอพี่อ้อมที่อักษร ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันครับ อาจเป็นเพราะแถวนี้เป็นคณะเกี่ยวกับศิลปะเลยมีมุมสวยๆให้ผมได้วาดมากกว่าที่อักษรก็เป็นได้
หกโมงเย็น ผมเก็บกระดานและอุปกรณ์วาดรูปเข้ากระเป๋า นี่ใกล้เวลาที่พี่อ้อมจะเลิกเรียนแล้ว ต้องรีบไปพาพี่อ้อมกลับบ้านครับ เดี๋ยวจะมีก้างแบบเมื่อวานนี้อีก
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ออกจากบริเวณคณะสถาปัตย์สายตาผมก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่ฝั่งตรงข้าม
คณะวิศวะกรรมศาสตร์
ความจริงผมจะไม่อะไรเลยครับ ถ้าผมไม่ได้เห็นใครบางคนกำลังเดินเคียงข้างมากับสาวสวย ใช่ครับ หมอนั่นไม่ใช่ใครเลยนอกจากไอ้คุณนาย ธีรนาย ศัตรูหัวใจของผม หึหึ ในเมื่อหมอนั่นมีสาวสวยข้างกายแบบนี้แสดงว่าผมก็มีโอกาสจีบพี่อ้อมติดมากกว่าสินะ
ว่าแต่...
ความรู้สึกแสบๆคันๆที่หัวใจนี่มันคืออะไรกันนะ
แล้วทำไมผมต้องรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ด้วยเนี่ย
อาจจะเป็นความรู้สึกดีใจมากก็ได้หล่ะมั้ง
To be con.
Stubborn EP.3
Talk : น้องน่านแมนมากกกกกก แมนๆแบบนี้มันน่านัก! (อะไร)
มาอ่านพาร์ทน้องน่านถึงรู้ความแมนของน้อง แต่พาร์ทพี่นายนี่ไม่ได้เห็นถึงความแมนเลย แกไม่เคยมองน้องแมนเลยสินะธีรนาย! 5555
ฝากไว้อีกตอนนะคะ คนแต่งกำลังพยาย่มกันอย่างสุดกำลังเลย >//<
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ
ด้วยรัก
จาก....Pause & ณ
ความคิดเห็น