คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1 : กุหลาบดำผลิดอก (100%)
คฤหาสน์ขนาดใหญ่ทรงยุโรปโบราณตั้งตระหง่านท่ามกลางทุ่งกุหลาบหลากหลายสี ภายในห้องนอนขนาดใหญ่ปะวอลเปเปอร์สีขาวขุ่น ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ๊ตสีขาวปลดกระดุม2เม็ดบนกำลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้นวมขนาดพอดีตัว ข้างๆเป็นโต๊ะเล็กๆขนาดย่อมวางถ้วยชาที่ยังคงมีชาอยู่เต็มแก้ว
สายตานิ่งเรียบมองผ่านแว่นตาไล่อ่านหนังสือเล่มเล็กบนมือโดยอาศัยแสงสลัวๆจากโคมไฟขนาดเล็กที่ตั้งอยู่บนโต๊ะตัวเดียวกันกับที่วางแก้วชาเอาไว้
ก็อก....ก็อก....
ความสนใจทั้งหมดนั้นจะสะดุดกึกกับเสียงประตูที่เปิดออกพร้อมกับใครคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในห้องเรียกรอยยิ้มจากคนที่นั่งนิ่งอยู่ในตอนแรกได้เป็นอย่างดีก่อนที่ร่างสูงจะลุกจากเก้าอี้บุนวมหนาเดินตรงไปหาคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่
"งานราบรื่นมั้ยครับ"
ผู้มาใหม่ในชุดรัดรูปสีดำสนิทเข้ากับลำตัวเพรียวบาง ส่วนหัวมีหน้ากากสวมปกปิดใบหน้าเปิดให้เห็นแต่ดวงตากลมโตเหมือนลูกแมวหรี่ลงส่งยิ้มทางสายตามาให้คนที่เอ่ยปากถาม แขนเรียวยกขึ้นโอบกอดร่างหนาที่รั้งร่างบางเข้าไปกอดแน่นอย่างคิดถึง
"ก็เหมือนเดิม ง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วย"
เจ้าของคำตอบหัวเราะเสียงใสเมื่อนึกถึงสิ่งที่ตนได้ทำลงไปในคืนนี้เช่นเดียวกับทุกคืน ร่างเล็กผละจากร่างหนาที่เดินไปรินน้ำชามาให้ มือบางเริ่มปลดหน้ากากของตนเองออกเผยให้เห็นใบหน้าหวานกับผมซอยประบ่าคลอเคลียใบกับใบหน้า ริมฝีปากอิ่มระบายยิ้มน้อยๆให้กับคนในครอบครัวของตน
"อย่าประมาทนะครับพี่ ถ้าถูกจับได้นี่เสียชื่อบรรพบุรุษแน่นอน"
ไม่ว่าเปล่ามือหนาส่งถ้วยน้ำชาให้กับคนมีศักดิ์เป็นพี่ของตนเองที่รับถ้วยชาไปพร้อมฉีกยิ้มหวาน
"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ตระกูลคิมของเราไม่เคยมีใครถูกจับได้นะ"
"แต่วิทยาการของสมัยนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อนนะครับ"
มือบางที่กำลังจิบชาอยู่ชะงักทันที แววตาไม่พอใจตวัดขึ้นมองน้องชายของตน ริมฝีปากอิ่มอ้าขึ้นถามเสียงเรียบ
"เรายังไม่เชื่อในฝีมือของพี่อีกเหรอ? คิบอม"
เจ้าของชื่อรีบส่ายหน้าทันทีที่เห็นแววตาไม่พอใจส่งออกมาจากร่างบาง
"ผมแค่เป็นห่วง ไม่อยากให้พี่โดนจับ ผมว่าช่วงนี้เราเว้นระยะห่างซะหน่อยดีกว่านะครับ พี่ฮีชอล"
ร่างบางถอนหายใจเบาๆก่อนจะกอดน้องของตนแน่น มือเรียวไล่เส้นผมร่างอวบอย่างทะนุถนอม
"ได้ เห็นแก่นายพี่จะเว้นช่วงซักพัก"
คิบอมระบายยิ้มนิดๆเมื่อพี่ของตนยอมอ่อนข้อให้ ก่อนจะเอ่ยถามในสิ่งที่อยากรู้
"แล้ว...ของที่พี่ขโมยมาจะให้เอาไปส่งเมื่อไหร่ครับ?"
ร่างบางทำหน้านึกซักพักก่อนจะหันไปมองนาฬิกาทองฝังเพชรซึ่งตั้งอยู่ที่ตักของร่างบางซึ่งหอบเอามาจากคฤหาสน์ที่ตนไปขโมยมา อย่างชั่งใจ
"อีกซัก2-3วันค่อยเอาไปส่งมอบให้กับเจ้าของที่แท้จริงละกัน"
คิบอมพยักหน้ารับรู้ก่อนจะหยิบนาฬิกาทองฝังเพชรเดินไปตรงผนังห้องข้างๆประตูที่ร่างบางเดินเข้ามา ก่อนจะยกมือขึ้นขนานกับพื้น มือหนาออกแรงดันเบาๆที่กำแพงทำให้กลไกบางอย่างก็ดังขึ้นด้านหลังผนังห้อง กำแพงหดตัวเข้าไปเล็กน้อยและเริ่มเคลื่นไหวเปิดออกเป็นห้องๆหนึ่งซึ่งด้านในเต็มไปด้วยสมบัติและแผนที่โครงสร้างตึกต่างๆในสมัยก่อน ร่างสูงวางนาฬิกาไว้บนชั้นก่อนจะเดินออกมาจากห้องพร้อมกับกำแพงที่เคลื่อนตัวปิดอัตโนมัติ
เมื่อสังเกตว่าประตูกลเลื่อนปิดสนิทแล้วร่างสูงจึงเดินมาหาร่างบางที่เลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างๆโต๊ะวางกาน้ำชาและนั่งกินขนมอย่างสบายอารมณ์เรียบร้อย
"พี่ไม่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอ?"
"ไว้ตอนจะนอนละกัน"
ไม่พูดเปล่ามือบางก็จิบชาและนั่งอ่านข่าวหนังสือพิมพ์ฉบับวันพรุ่งนี้กับหัวข้อข่าวที่เรียกรอยยิ้มบนใบหน้าหวานเหมือนผู้หญิง
'กุหลาบดำอาละวาดอีกครั้ง กองปราบปรามปวดหัวหนัก'
ความคิดเห็น