คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Love Bakery ตอนที่2 : หน้าแตก
Love Bakeryตอนที่2 : หน้าแตก
[:Ritz talk :]
“อ้าว ริทมานั่งหลบมุมทำไรคนเดียวเนี่ย??” ผมเงยหน้าขึ้นจากสมุดโน๊ตที่กำลังเขียนส่วนผสมอยู่ แล้วมองไปยังเจ้าของประโยคที่ถามผม
“โหพี่เก่งก็วันนี้ลูกค้าเยอะริทไม่ค่อยมีเวลาพักเลยนิ่ เลยต้องอาศัยช่วงใกล้จะปิดร้านมานั่่งคิดสูตรขนมนี่แหละฮะ”
“รวยใหญ่แล้วนะครับน้องผม แล้วเป็นไงมั่งวันนี้เหนื่อยมั้ย?”
“สุดๆ!!”
ผมกับพี่เก่งเราเป็นญาติห่างๆกันฮะแต่เราจะสนิทกันมากกว่าญาติคนอื่นๆพี่เก่งเป็นคนนิสัยดี เป็นกันเองและเฮฮาสุดๆ คือผมก็ไม่เข้าใจเลยว่าแพทย์สมัยนี้เค้ามีเวลาว่างขนาดที่เวลาออกเวรต้องแวะมาขโมยเค้กจากตูโชว์ไปกินทุกครั้ง--;
“แล้วนี่พี่เก่งออกเวรแล้วหรอ ทำไมไวจังนี่เพิ่งจะสี่โมงเอง”ผมพูดพร้อมกับมองนาฬิกาที่ติดอยู่ตรงผนัง
“ก็กะจะมาชวนไปกินข้าวเนี่ยแหละวันนี้พี่เงินเดือนออกด้วยเดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง^O^”
“งั้นไป!!”ของฟรีเรืองฤทธิ์ไม่พลาดแน่นอน
“เห็นว่าเลี้ยงละรีบเลยนะ งั้นเดี๋ยวพี่ไปรอข้างนอกละกันรีบตามมาละ”แล้วพี่เก่งก็เดินออกจากครัวไป ส่วนผมก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบเดินตามคุณหมอสุดหล่อและใจดี ออกไปอย่างรวดเร็วเพราะนานๆทีพี่แกถึงจะเลี้ยงข้าวผม:) งานนี้จะกินให้คุณหมอกระเป๋าตังฉีกไปเลยฮะ
ตอนนี้ผมนั่งรออาหารที่สั่งอยู่ในร้านอาหารฝรั่งเศส ณ ห้างดังแห่งหนึ่ง จริงๆแล้วผมอยากทานอาหารง่ายๆเช่นส้มตำ หรือบะหมี่ข้างทางง่ายๆมากกว่าฮะ เพราะผมเรียนจบด้านการทำอาหารและขนมมาจึงทำให้ผมได้ทานอาหารหรูๆบ่อยตอนที่ยังเรียนอยู่ ผมเลยค่อนข้างเบื่ออาหารแนวนี้--;
“เห้ยๆ ได้ข่าวว่าวันนี้มีดารามากินเค้กที่ร้านด้วยใช่มะ”ผมไม่แปลกใจที่พี่เก่งถามหรอกฮะเพราะว่าร้านของผมตั้งอยู่ตรงข้ามค่ายเพลงดัง การที่จะมีดาราหรือนักร้องมาอุดหนุนที่ร้านก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
“อื้อ ใช่ก็เหมือนปกติอะ”
“แต่เห็นว่าวันนี้เรืองฤทธิ์ถึงกับเอาเค้กไปเสิร์ฟด้วยตัวเองเลย”
“อ๋อ หมายถึงพี่โตโน่น่ะนะ พี่เฟียบอกพี่อีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย”พี่เฟียที่ว่าคือพี่พนักงานที่ร้านน่ะฮะ ครอบครัวผมกับพี่เฟียค่อนข้านสนิทกันมีอะไรก็จะคุยจะบอกกันหมด
“อ่าฮะ ปกตินายไม่ค่อยจะออกไปเสิร์ฟเองไม่ใช่หรอ หรือว่าคนนี้พิเศษกว่าคนอื่น;)”
“วันนี้ลูกค้าเยอะไง ริทเลยต้องออกไปช่วย”จริงของพี่เก่งนะฮะ คือส่วนมากผมจะทำเค้กอยู่แต่ในครัวไม่ค่อยได้ออกไปเสิร์ฟแต่พอดีวันนี้ลูกค้าเยอะและพี่พนักงานก็ป่วยผมเลยต้องออกไปช่วยหน้าเคาท์เตอร์ด้วย แต่จริงๆแล้วผมก็แอบปลื้มพี่โตโน่เหมือนกันนะฮะ>///<ก็พี่เค้าทั้งหล่อ ดูดี เฟรนลี่ซะขนาดนั้น แล้ววันนี้เค้าก็ดันมาอุดหนุนร้ามผมซะด้วยผมเลยต้องบริการหน่อยจริงมั้ยฮะ?
“แน่ใจหรอไอ้น้องชาย;)”
“จริงจริ๊ง!! ริทเปล่าโกหก”
“อ้ะ พี่ก็ไม่ได้ว่าเราโกหกซะหน่อย ว้ายยยย ร้อนตัวนะเนี่ยXD”
“= =;”
“:D”
“อาหารที่สั่งได้แล้วคะ^^”สงครามประสาทระหว่าผมกับคุณหมอโอโม่จบลงเมื่อพนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟ หลังจากนั้นเราก็ก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารของตัวเอง
ใช้เวลาไม่นานอาหารก็หมดลงพี่เก่งจ่ายเงินแล้วเดินออกมาจากร้านพร้อมกับผมเพื่อจะเดินทางกลับคอนโด ส่วนตัวผมน่ะไม่มีรถเป็นของตัวเองหรอกฮะเพราะผมกับพี่เก่งเราอยู่คอนโดเดียวกันแต่คนละห้องเวลาที่ผมจะไปไหนผมก็จะให้พี่เก่งขับรถไปส่งตลอดตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วฮะ ตอนเรียนอยู่พี่เก่งก็ขับไปส่งผมที่คณะแล้วค่อยเลยไปคณะตัวเองเพราะพี่เก่งเรียนหมอปีสุดท้ายผมก็อยู่ปี 4 พี่เก่งเลยได้เป็นคนขับรถให้ผมตั้งแต่ปีแรกยันไปสุดท้าย^o^ และผมก็ไม่ต้องซื้อรถ แถมมีคนขับให้อีกต่างหาก!!
“เออริท พี่ว่าเราน่าจะจ้างพนักงานเพิ่มนะเห็นเฟียบอกว่าลูกค้าเยอะมากเลยไม่ใช่หรอ”พี่เก่งพูดขึ้นเมื่อรถเครื่อนออกสู่ถนนใหญ่ที่เต็มไปด้วยแสงสี
“ริทก็คิดอยู่เหมือนกันนะ เพราะวันนี้วุ่นวายมากเลยริทว่าจะจ้างมาเพิ่มอีกซักคนสองคน”
“อืม ถ้างั้นเดี๋ยวพี่จะช่วยหาคนให้ละกัน แล้วช่วงนี้คิดสูตรขนมใหม่ๆได้มั้งรึป่าวเห็นตอนที่พี่ไปรับก็นั่งนะเครียด”
“ยังไม่ถึงไหนเลยพี่เก่ง อย่างที่บอกแหละช่วงนี้ลูกค้าเยอะริทก็ทำแต่เค้กทั้งวันไม่ค่อยได้มีเวลาพัก”
“พักผ่อนมั่งก็ดีนะเรา ไปหาแฟนมั่งอยู่เป็นโสดทำงานทั้งวันแบบนี้ชีวิตมันจะไม่มีสีสันนะไอ้น้อง”
“ถ้าเป็นไปได้ริทก็จะแต่งงานกับขนมเค้กนะพี่เก่ง”
“ช้ะ= =!”
“ว่าแต่พี่เก่งเหอะริทเห็นควงคนโน้นที่คนนี้ที ไม่มีใครเป็นตัวเป็นตนซักที”ไม่อยากจะเม้าท์ว่าพี่แกน่ะโคตรเพลย์บอยเลย
“นั่นน่ะเพื่อนพี่ทั้งนั้นแหละ ชีวิตคนเราเกิดมาทั้งทีก็ขอลั้ลลาให้เต็มที่ก่อนแล้วค่อยหาตัวจริง”
“เน่า!!”พี่เก่งทำหน้าชิลๆแล้วหักพวงมาลัยเล้าเข้าคอนโดหรูใจกลางเมืองซึ่งเป็นที่อยู่ของเรา พวกผมลงจากรถแล้วเดินเข้าไปขึ้นลิฟที่อยู่ข้างๆล๊อบบี้เพื่อขึ้นไปยังของผมและพี่เก่ง
ติ้ง! ชั้น8
“งั้นเรื่องหาคนเดี๋ยวพี่จัดการให้เอง ฝันดีนะตัวเล็กของพี่:)”พี่เก่งบอกลาผมพร้อมกับเอามือมาขยี้บนศีรษะของผม
“อื้อแล้วเจอกันพรุ่งนี้ฮะ”ผมบอกลาพี่เก่งแล้วเปิดประตูเข้าไปให้ห้องตัวเอง ส่วนห้องพี่เก่งน่ะอยู่ถัดไปอีกห้องนึงก็อย่างที่บอกฮะพวกเราสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆเลยมาซื้อคอนโดห้องติดกัน
ผมเปิดไฟในห้องแล้ววางกระเป๋าไว้บนโซฟาตัวยาวสีขาวที่อยู่ในห้องนั่งเล่น ในห้องของผมมีแค่ห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ และห้องครัวอย่างละห้อง ห้องนั่งเล่นของผมจะตกแต่งแบบมีสีสันและเฟอร์นิเจอร์หรูๆน่ารักๆ ส่วนห้องนอนจะเป็นโทนเขียวที่มองดูแล้วสบายตา ส่วนห้องครัวซึ่งเป็นห้องที่ผมจะอยู่ในนั่นบ่อยกว่าห้องอื่นๆจะเป็นโทนสีขาวสะอาดตาและเต็มไปด้วยอุปกรณ์ทำอาหารต่างๆ
ขณะนี้ผมกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปอาบน้ำ...ผมบอกว่าผมจะไปอาบน้ำ...อาบน้ำมันก็ต้องแก้ผ้า...เอ้า!พวกคุณก็ออกไปสิฮะผมเป็นคนรักนวลสงวนตัวนะฮะ>O<
[:End RIT talk:]
[;TONO talk;]
ทุกคนครับเมื่อคืนผมนอนไปหลับครับ!! ก็ผมมัวแต่คิดเรื่องเด็กผู้ชายคนนั้้นทั้งคือเลยไงครับ!! แบบนี้เค้าเรียกว่า 'เพ้อ' รึเปล่านะ? บ้าหน่าผมจะไปคิดถึงเด็กคนนั้นทำไม แต่จะว่าไปเด็กคนนั้นก็น่ารักนะฮะคนอะไรก็ไม่รู้ยิ้มแล้วมีสเน่ห์ชะมัด ...แล้ว..ทำไมผมต้องเก็บเรื่องนั้นมาคิดด้วยเนี่ย วุ้ยช่างมันไม่คิดแล้วเล่นเกมส์ต่อดีกว่า
“โตโน่!! วันๆแกจะเล่นแต่เกมส์ใช่มั้ย?”ทำไมพี่แนนต้องเข้ามาขัดเวลาผมเล่นเกมส์ตลอดเลยก็ไม่รู้!
“โหพี่ ก็พี่บอยไม่หายป่วยซักทีแล้วช่วงนี้ก็ไม่ได้รับงานผมก็เลยว่างไม่ใช่หรอคร้าบบบบ”ไอ้ที่ไม่ได้รับงานที่ว่านี้คือช่วงนี้ผมกำลังจะไปเปิดตัวที่ต่างประเทศเลยต้องเอาเวลามาลงกับการทำอัลบั้มเลยรับงานอีเว้นท์ไม่ค่อยได้ แต่พี่บอยที่เป็นผู้บริหารก็ดันมาป่วยผมเลยไม่มีอะไรทำอย่างที่เห็น^o^
“เฮ้อ ฉันก็เห็นแกพูอย่างงี้ตลอดอะ”
“โว้ยยยย ไม่อยู่แล้วเว้ยไปหาไรกินดีกว่า”ผมยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะเดินออกจากประตู
“ไปไหนอะ!?”พี่แนนตะโกนตามหลังผมมา
“ไปหากาแฟดื่ม:P”
“ไปหากาแฟหรือไปหาเด็กเสิร์ฟกาแฟจ๊ะ!?”บ้าเหอะ
แล้วผมก็มายืนอยู่หน้าร้านนี้จนได้สิหน่า ผมไม่ได้อยากเจอหน้าเด็กคนนั้นนะฮะ ผมแค่ง่วงๆเลยจะมาหากาแฟดื่มซักแก้วแค่นั้นเอง
“เลิฟเบเกอรี่ ยินดีต้อนรับคร้าบ!!”ผมเปิดประตูร้านออกก็พบกับเสียงหวานกล่าวทักทาย *O*อ่าาาา เสียงเด็กคนนั้นนี่หน่า
“รับอะไรดีฮะ?”เค้าถามผมที่เพิ่งจะหย่อนก้นลงบนเก้าอี้สีส้ม
“เอาลาเต้ร้อน กับเค้กชาเขียวละกันครับ”
“งั้นรอซักครู่นะฮะ”พอพูดจบก็เค้าก็เดินเข้าไปหลังเคาท์เตอร์ทันที วันนี้เด็กคนนี้แต่งตัวน่ารักอีกแล้วเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นถึงศอกกับเสื้อกั๊กลายแดงบวกกับผ้ากันเปื้อนครึ่งตัวนั่นมันทำให้พบหยุดมองเค้าไม่ได้จริงๆ วันนี้ในร้านคนไม่ค่อยเยอะอาจจะเป็นเพราะว่ายังเช้าอยู่ก็เลยมีลูกค้าแค่ไม่กี่คนในร้าน
“ลาเต้ร้อนกับชาเขียวได้แล้วฮะ^^”
“ขะ...ขอบคุณครับ”ฆ่าผมเถอะ!! รอยยิ้มแบบนั้นมันโคตรบาดใจผมเลย เค้ายิ้มให้ผมอีกครั้งแล้วเดินไปนั่งเล่นไอแพดบนเก้าอี้ข้างหลังผม เอ๊ะ!! เล่นไอแพดในเวลางานจะไม่โดนดุเอาหรอ
“นั่งเล่นแบบนี้ไม่กลัวผู้จัดการว่าเอาหรอ??”
“ร้านนี้ไม่มีผู้จัดการหรอกฮะ^^”
“อ้าว งั้นเจ้าของร้านละ ไม่กลัวโดนหักเงินหรอ??”
“จะกลัวทำไมละฮะ ก็ผมนี่แหละเจ้าของร้าน^^”
“O.O”นี่ผมเข้าใจผิดว่าเค้าเป็นเด็กเสิร์ฟมาโดนตลอดเลยหรออออ??
“มีอะไรให้ช่วยอีกมั้ยฮะ? คือริทจะเล่นเกมต่อแล้วเดี๋ยวจะโดนยึดเมืองซะก่อน แหะๆ”เค้าพูดแล้วเกาหัวแกรกๆ หึ่ยๆ! เมื่อกี้เค้าแทนตัวเองว่าริทใช่มั้ย? ชื่อแปลกแต่น่ารักอะ แถมเรียกแทนตัวเองด้วยชื่ออีก><
“อะ..อ่อ..ไม่มีครับๆ”
“^^;”
ณ ตอนนี้มี สองสิ่งที่ผมเพิ่งจะค้นพบอย่างแรกคือเด็กผู้ชายร้างเล็กๆหน้าตาน่ารักคนนี้เป็นเจ้าของร้าน 'Love Bakery' และสิ่งที่สองคือตอนนี้ผมควรจะรีบแดกเค้กและกาแฟที่อยู่ตรงหน้าให้เร็วที่สุดแล้วกลับตึกไปรักษาอาการหน้าแตกอย่างด่วน_ /////_
-Pitchin-
ตอนที่ 2 ตอนรับปีใหม่ เย่ เย่
ถึงปีนี้ 'โน่ริท' จะไม่ได้เคาท์ดาวน์ด้วยกัน
แต่เค้าก็ยัง 'รัก' กันเหมือนเดิม
ปีใหม่แล้วก็ของให้เป็นปีที่ดีของทุกคนเลยนะคะ^^
ปล.ฝากคอมเม้นและติชมกันด้วยนะคะ
ความคิดเห็น