【 FIC NARUTO 】 TRUST ME แล้วคุณจะไม่เสียใจ SHIKATEMA

ลำดับตอนที่ #2 : 【 trust me 】 : someone else .temari"

Someone else 

.....  25 ธ.ค. 2555  Christmas day '

            ‘ เช้าที่สดใสของซาบาคุโนะ เทมาริคนนี้ .. กำลังดำเนินไปด้วยดี ’

............

“อาเจ้‼ ... แดรกข้าวโว้ย!!!!!”   เสียงแปดหลอดสุดเห่ยของแมวอ้วนตัวดี ตะโกนทักทาย(?)พี่สาวสุดสวยด้วยความรัก ช่วยหัดพูดให้มันดีๆไม่ได้หรือไงเนี่ย ? .. เดี๋ยวแม่เสยฟันร่วง!

“เออ .. รู้แล้วๆ” ชั้นตอบกลับไปอย่างหัวเสีย ถ้าไม่ติดที่ว่ากาอาระคงจะทำงานอยู่นะ เทมาริคนนี้ได้ ด่า ๆ ๆ ๆ ๆ น้องคนนี้เป็นแน่แท้เลยค่ะ

            ชั้นสาวก้าวเท้าเดินไปถีบประตูห้องนอนออกอย่างหัวเสีย .. ปลุกอะไรแต่เช้าฟ่ะเนี่ยย คนจะหลับจะนอน ไอ้นี่ก็ขยันตื่นซะจริงๆ ปลุกให้ดีๆเหมือนน้องชายคนอื่นบ้างไม่ได้หรือไง‼

“แหม่ ... กว่าจะตื่นนะ คุณเธอ ? .. กี่โมงแล้วเนี่ย กาอาระออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้ว นอนกินบ้านกินเมืองแบบนี้ เดี๋ยวสักหน่อยก็โดนกาอาระสวดแน่”  คันคุโร่มองมาทางชั้นแล้วส่ายหน้าอย่างอาลัย

            ไม่มี๊ ไม่มีทางที่น้องชายสุดหล่อของชั้นจะดุด่าว่าดี เทมาริคนนี้แน่ ‼ .. อย่างน้อยน่ะนะ ; [] ;

“เออ เอาน่า เรื่องของชั้น” ชั้นบ่นอุบอิบทั้งที่ในปากยังมีขนมปังอยู่เต็ม จะให้บ่นอะไรเล่า พอเจอของกินที่ไร มันก็หายโกรธทุกทีนี่ล่ะ ..

ระหว่างที่ชั้นกับคันคุโร่กำลังนั่งกินขนมปังกันอยู่เพลินๆ กาอาระก็เดินเข้ามา

“เทมาริ .. ชั้นรอเธอนานแล้วนะ” กาอาระยืนพิงประตูแล้วทำหน้าไม่พอใจ ขอโทษนะน้องรัก พี่สาวคนนี้มันไม่ดีเองล่ะ (กลัว ?)

“แห่ะๆ .. มีอะไรงั้นหรอ?” ชั้นส่งยิ้มแหยๆไปหาพนด้าตัวดี กาอาระเริ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน “ขมวดคิ้วมากๆระวังไม่มีสาวติดนะจ๊ะ ที่รัก”

“อย่างกาอาระน่ะ มีแต่ผู้ชายติดเท่านั้นแหล่ะ เทมาริ” คันคุโร่พูดออกมาอย่างนึกขำ ตายเร็วแน่ ไอ้คันเอ๊ย ... ~

“พูดใหม่ให้ชัดๆหน่อยสิ ? คัน – คุ – โร่” กาอาระเน้นคำสุดท้ายด้วยหน้าเข้มมองเขม็งมาทางคันคุโร่ นั้น หง่อเลยทีเดียว

“ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะ เทมาริ” กาอาระแย้งขึ้น “สิ่งที่ชั้นจะพูดต่อจากนี้ เธอขำไม่ออกแน่ๆ ..”

••••••••••  สตั้น 2 วิ

“ห๊าาาา ...  ชั้นเนี่ยนะ ทำไมต้องเป็นชั้นน กาอาระ .. แกจะบ้าหรือไง!” ชั้นโวยวาย หลังจากที่เจ้าน้องชายอธิบายเรื่อง ชั้นจะต้องเป็น “ทูต” จำเป็นของซึนะ ชั้นก็พอเข้าใจนะว่าเพราะอะไร คนของซึนะไม่ได้มีมากพอที่จะทำงานแบบนี้ได้ ถึงเอาเจ้าคัยคุโร่ไป หมู่บ้านได้ขายหน้าแหง่มๆ ที่สำคัญมากกว่านั้น ทำไมต้องเป็น “หมอนั้น” “ไอ้ขี้แย” “เจ้าตัวสล็อตขี้เกียจ” อย่างตาชิกามารุด้วยเล่า!! กาอาระก็น่าจะรู้นี้ว่า ชั้นกับหมอนั้นน่ะ ยิ่งไม่ถูกกันอยู่! ถ้าเจอกันแบบนี้ งานการไม่ต้องทำมันแล้ว ..!!! เทมาริจะบ้าค่ะ !

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

            หลังจากที่ชั้นอุตส่าห์สละเวลาช็อปปิ้งกับมัทสึริ น้องสะใภ้(???)สุดน่ารักของชั้นทั้งอาทิตย์ กับการไปเป็นไอ้ทูตบ้าๆนี้ .. เฮ้อ  คิดแล้วท้อใจยังไงไม่รู้  ชั้นเดินลากกระเป๋าออกมาจากซึนะด้วยความหดหู่ .. กาอาระเอ๊ย ... กลับมาอีกทีเดือนนึง ชั้นจะแฉ่งแกเละแน่!! ร่างบาง(?)ของชั้นเดินทอดน่องผ่านทะเลทรายสุดกว้างด้วยความหิวโหยต่อไป

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••  ประตูทางเข้าโคโนฮะ ••••

            ถึงสักที .. เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว แล้วอีตาบ้านั้นอยู่ไหนล่ะเนี่ย ไม่คิดจะมาช่วยเทมาริผู้บอบบางหอบข้าวของเลยหรือไงกัน .. ใจร้ายใจดำจริงๆ ชั้นถอนหายใจเดินเตร่ไปทั่วตัวเมือง บ้านอีตานั้นไปทางไหนนะ ช่างมันเหอะ ไม่ได้อยากจะไปหาสักหน่อย .. แค่คิดถึงหน้าตอนตานั้นทำหน้ากวนส้นสูงชั้นก็วีนจะแตกอยู่แล้ว ให้ตายสิ

กลิ่นบุหรี่ที่ว่าจะเหม็นก็เหม็นลอยเข้ามาเตะจมูกสวยของชั้นจนแทบจะหัก(?) แต่ชั้นกลับรู้สึกอบอุ่นนี้มันอะไรกัน ชั้นต้องโรคจิตชอบดมควันบุหรี่แล้วแน่ๆ .. ชั้นเดินสอดส่องไปทั่ว จนถึงสนามฝึกฝน ซึ่งจำได้ว่า ตานั้นเคยพามานั่งเล่นครั้งนึงล่ะมั้ง ? .. ก็นะ ถึงจะไม่ชอบหน้าสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเอาเข้าจริงๆแล้ว ตาชิกามารุก็เป็นแค่คนเดียวที่ชั้นสนิทและทะเลาะได้โดยที่ไม่เกรงใจ แต่เรื่องล้อกันเนี่ย .. หมอนี่ล่ะ ที่หนึ่งเลย ..

ชั้นเดินมายังตรงริมสระน้ำตื้นๆ ซึ่งเป็นที่ๆชั้นและหมอนั้นมานั่งเล่นด้วยกัน .. เอ๊ะ ? นั้นใครกัน นอนสุบบุหรี่อยู่ตรงนั้น .. ? อาจารย์อาสึมะของตาหมอนั้นหรือเปล่านะ เข้าไปทักสักหน่อยก็คงไม่เสียหายอะไรนี่นา ..

“นี่ .. อาจารย์อาสึ ..” คำพูดทั้งหมดดันหายไปชั่ววูบ เมื่อชั้นมองเห็นร่างที่นอนอยู่ชัดๆ ทรงผมทรงประหลาดทรงเดิม ไม่มีเปลี่ยน แต่กลับเห็นความเปลี่ยนแปลงได้อย่างเห็นได้ชัด  .. หึ .. เจอแล้ว ไอ้เจ้าตัวยุ่ง ! ชั้นวิ่งเหยาะๆเข้าไปยืนข้างๆร่างสูงที่รู้จักกันดี

“หืออ ... ไม่เอาน่า ขออีก 3 นาที” หมอนั้นตอบหลับมาอย่างงัวเงีย จะนอนกินบ้านกินเมืองไปไหนกัน ?

“ตื่นได้แล้วโว้ย .. ตาขี้แย ” ชั้นเอาส้นเท้าเขี่ยๆขาของชิกามารุเบาๆ หมอนั้นลืมตาขึ้นมาช้าๆ แล้วพยายามเพ่งสายตามามองชั้น .. หน้าตาตอนนี้ดูไม่จืดเลยนะ ชิกามารุ ..
 

“นี่เธอ ....”

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Doris &!:

จบ Part : introduce ของเทมมี่จัง :D