Fic Project SJ .Pour Elle (WonHyuk,KiHae)

ลำดับตอนที่ #2 : InTro So sorry my boy is art !!! ขอโทษครับ แฟนผมเค้าอาร์ต 'KiHae' By Kihae_lover

พวกคุณเคยฟังนิทานกันมั้ยครับ นิทานที่มักจะเล่าเรื่องราวความรักของคนสองคนที่ฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆมาด้วยกัน  สุดท้ายก็จบลงตรงที่ทั้งคู่รักกันอย่างมีความสุขน่ะครับ

                ผมเคยสงสัยว่า ทำไมนิทานทุกเรื่อง จะต้องขึ้นต้นด้วย กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ....และจบลงด้วยคำว่า  ทั้งคู่ก็อยู่กันอย่างมีความสุขตลอดไป .... เคยมีใครเล่าถึงชีวิตคู่ของทั้งสองคนมั้ยครับว่าหลังจากนั้นมันเป็นอย่างไร

เคยมีนิทานเรื่องไหนให้ข้อคิดเกี่ยวกับชีวิตหลังจากที่เราได้ครองคู่กันแล้วมั้ยครับ

555 ...

 คงไม่มีสินะครับ เราเลยไม่รู้วิธีรับมือกับนางเอกของเรื่องว่าหลังจากที่นางได้เราเป็นสามีแล้ว เราจะต้องปฏิบัติตัวอย่างไรให้พวกนางนั้นพอใจ ใครจะไปรู้ละครับ

นิทานหลอกเด็กที่ว่านางเอกนั้นแสนดีเลิศ เรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ ตัวตนที่แท้จริงอาจจะไม่ได้สวยงามอย่างนั้นก็เป็นได้

                 ใครจะรู้ ซินเดอเรลล่าอาจจะเป็นผู้หญิงขี้อ่อยที่แอบหนีออกจากบ้านมางานเต้นรำแล้วแอบถอดรองเท้าทิ้งไว้ให้เจ้าชาย เพื่อที่ตัวเองจะได้กลายเป็นเจ้าหญิงในอนาคต

 หรือสโนไวท์อาจจะแกล้งหลับตานิ่งๆรอให้เจ้าชายมาจุมพิต (เพราะถ้าตายจริงทำไมไม่ให้คนแคระเอาไปเผาซะละ)

 แล้วอย่างเจ้าหญิงนิทราละครับ บอกว่าหลับมาเป็น 100 ปี ทำไมไม่แก่ละครับ นี่เจ้าชายไม่เป็นรุ่นหลานเหลนโหลนของเจ้าหญิงนิทราแล้วหรอครับ มีแฟนแก่กว่าเป็นร้อยปีแบบนี้น่ะ

(เอ๊ะ หรือเจ้าหญิงนิทราแอบตื่นมาฉีดโบท๊อกซ์   ลบรอยตีนกา รอจนเจ้าชายมาเจอจึงแกล้งหลับกันนะ) 

                นี่ถ้าความคิดเล่นๆของผมเป็นจริงขึ้นมาจริงๆนั้น แสดงว่านางเอกเหล่านี้ก็ร้ายไม่เบานะครับเนี่ย แล้วผู้ชายอย่างเราๆจะทันพวกเขาหรอครับ ลองคิดดูสิครับ ถ้าพวกเจ้าหญิงในนิทานเหล่านี้

ขนาดก่อนแต่งยังเล่ห์เหลี่ยมร้ายกาจกันขนาดนี้ แล้วถ้าหลังแต่งละ 555 เจ้าชายอาจจะนั่งซักถุงเท้าให้กับเจ้าหญิงก็ได้นะ หรือจะเป็นอาบน้ำน้องหมา ถูบ้าน รีดผ้า ล้างจาน อยู่ก็เป็นได้

                 แค่คิดก็สงสารคุณผู้ชายทั้งหลายแล้วละครับที่ต้องมารับมือกับสิ่งต่างๆที่ตัวเองไม่เคยรู้มาก่อนว่าต้องเจอหลังแต่งงาน                          (ผมเชื่อว่าถ้าเจ้าชายรู้อย่างนี้แต่แรก คงไม่มีทางแต่งงานแน่นอนครับ ฟันธงได้เลย)

 เห็นผมพูดมาขนาดนี้ คุณผู้ชายอย่าเพิ่งขยาดจนไม่กล้ามีความรักกันนะครับ ผมจะช่วยหาหนังสือนิทานเรื่องใหม่ ให้พวกคุณทั้งหลายได้ศึกษาวิธีการรับมือ อาการขี้งอน  ขี้น้อยใจ    ขี้วีน ขี้หึง

 และอีกสารพัดอุจจาระทั้งหลายของพวกเธอเองครับ ผมขอเรียกอาการของพวกเธอสั้นๆว่า ....อาร์ต แล้วกันนะครับ

“ เพราะอาร์ต คือศิลปะที่สวยงาม เป็นจินตนาการที่อยู่เหนือเหตุผลและไม่ต้องการการเข้าใจ “