คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น
@ Eminent highschool
ในวันที่อากาศสุดแสนจะแจ่มใส ผม ‘โมเจ' ได้ยืนอยู่ตรงหน้าของประตูโรงเรียนสุดหรูของ ‘Eminent Highschool’ โรงเรียนที่ผมจะมาเรียนตั้งแต่นี้ไป
ผมกระชับกระเป๋าเป้สีดำด้วยความเตรียมพร้อมที่จะก้าวเท้าเข้าสู่โรงเรียนแสนหรูสำหรับเมืองมนุษย์…จากนั้นผมก็ยิ้มให้ตัวเองก่อนจะเดินอย่างอาดๆเข้าไปโรงเรียน
ผมกวาดสายตามองไปทั่วๆโรงเรียน มองตึกอาคาร ผู้คนที่เดินพลุ่งพล่าน..สิ่งมีชีวิตทั้งหมด
จะว่าไปโรงเรียนนี้ก็น่าจะเป็นที่อาศัยของผมได้ดีนะ…แล้วก็คงจะดีกว่าโรงเรียนเก่านั่น ที่มีแต่…
‘’ นายชื่อโมเจ ใช่ไหม? ‘’
เสียงหนึ่งดังขึ้น ผมเงยหน้ามอง
‘’ อ่า…ใช่ ‘’ ผมพยักหน้า แล้วมองสำรวจ เขามีผมตัดสั้นสีดำขลับ รับกับนัยน์ตาสีเขียวอ่อนๆ คิ้วเรียวโค้งได้รูป ใบหน้าขาวเนียน ผิวออกโทนเหลือง ท่าทางเขาดูเคร่งเรียนยังไงก็ไม่รู้สิ
“นักเรียนใหม่ -*- ”
แล้วเขาขมวดคิ้วมองตาผมก่อนจะไล่สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า มองขึ้นมองลงจนผมรู้สึกขัดเขิน
“ เลิกมองผมจะได้มั้ย ”
“ที่ฉันมอง มันมีเหตุผลนะ”
อ๋อเหรอ นายแว่น =_=
“ช่างเหอะ ตามฉันมาก็แล้วกัน”
อะไรของเขาเนี่ย! ไม่รู้จักกันแท้ๆ กับมาพูดคุยอย่างกับเป็นเพื่อนกันมาก่อนยังไงยังงั้น
“ครับ”
แต่ผมก็ต้องพูดตอบไปอย่างงั้น เพราะทำไงได้ล่ะ ผมเพิ่งเข้าโรงเรียนนี้นะ ต้องมีมารยาทเข้าไว้ อย่าเพิ่งรั่ว =_=;
แล้วผมก็เดินตามนายแว่นคนนี้มาถึงตึกที่มีป้ายไม้สักสีน้ำตาลใหญ่ๆ ที่สลักตัวหนังสือไว้ว่า ‘สภานักเรียน’
“ฉันชื่อ ฮันจองมินนะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
จู่ๆ ฮันจองมินก็ทักทายผมอย่างเป็นทางการ ผมยิ้มแห้งๆ ให้ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือของเขาที่ยื่นมาให้
“นายรู้จักชื่อฉันแล้ว” ผมบอก
“อืม...ก่อนที่นายจะเข้าห้องเรียน นายต้องมารู้จักกับ กรรมการนักเรียนของที่นี่ก่อน”
ผมฟังก็ขมวดคิ้วอย่างงงๆ ประมาณว่า ทำไมต้องมารู้จักกับพวกเขาด้วย
“พวกฉันทั้ง 7คนรู้ประวัตินายดีนะโมเจ...รู้ลึกรู้ดี รู้ว่านายไม่ใช่...” จองมิน...(ขอเรียกห้วนๆ ละกัน) พูดพร้อมกับยิ้มมุมปาก อะไรกัน! นี่พวกเขารู้เรื่องผมกันแล้วเหรอ แล้วตอนนี้จองมินก็กำลังจะพูดมันออกมา...!!
“0_0! นายจะพูดอะไร” ผมรีบพูดขัด
“นายกะจะบอกหนุ่มหล่อเหรอ จองมิน”
อีกเสียงดังขึ้น ผมกับฮันจองมินหันไปมองต้นเสียง
“อะไรเล่า มินิส์ ”
“พอๆ หยุดเลย”
ผู้หญิงที่ชื่อ มินิส์ยกมือห้าม เธอมีใบหน้าเรียวล้อมกรอบด้วยผมสีดำยาวถึงไหล่ นัยน์ตาสีแดงอ่อนธรรมชาติ ชวนให้หลงใหลอย่างประหลาด สามารถทำให้ผมตะลึงงันไปกับความสวยของเธอ
ร่างบางเดินมาพร้อมกับจับไหล่จองมิน
“นายหมดหน้าที่แล้วประธาน นายกลับไปที่เดิมได้แล้ว” มินิส์พูดพลางยิ้มกว้าง
“เชอะ! -3-”
จากนั้น ฮันจองมินก็สะบัดตัวเดินจากไป ผมกระตุกยิ้มอย่างเห็นใจ
“เอาล่ะ ฉันชื่อมินิส์นะ ^^”
“ฉันชื่อ โมเจ” ผมยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร
“เดี๋ยวฉันจะพานายไปเอง”
แล้วเธอก็ถือวิสาสะคว้าแขนผม จนทำให้ผมเกือบสะดุดขาตัวเองแน่ะ!
“พวกนาย!!”
พอเธอพาผมมาถึงห้อง V.I.P เธอก็เปิดประตูดังผลัวะ! แล้วก็ตะโกนเสียงดัง
โดยที่ข้างในกำลังเล่นไพ่กันอย่างสนุกสนาน =0=;
“=[]= มินิส์!”
“วาตารุ =_= ไหนนายบอกว่าจะไม่เล่นพนันแล้วไงยะ”
“ไม่ได้พนันเงินซะหน่อย! ใครแพ้ก็แค่ดื่มน้ำหนึ่งเหยือกให้หมดเท่านั้นเอง”
ผู้ชายผมดำใส่ที่คาดผมสีส้ม นัยต์ตาสีน้ำตาลอัลมอนด์น่ามอง ลักษณะท่าทางของเขาดูลุกลี้ลุกลนชอบกล เหมือนไปขโมยของใครมายังไงยังงั้น -_-; เขาพูดรัวเป็นชุด ก่อนจะค่อยๆ วางไพ่ลงกับโต๊ะญี่ปุ่น
“ไม่ต้องมาพูด!”
“TOT กริ๊ด อย่าตะคอกเด้ เค้ากลัว”
วาตารุ นายกริ๊ดเหรอ =_=;;
“เอ่อ...อย่าไปใส่ใจคนปัญญาอ่อนอย่างวาตารุเลยนะ โมเจ ^^”
“อะ...อืม” ผมพยักหน้าหงึกๆ
“ฉันจะแนะนำคณะกรรมการนักเรียนให้นายรู้จักกันนะ เริ่มจากซ้าย ก็มี เดนเกอร์ ถัดไปก็ คารอส แฟรงค์ สุดท้ายก็ หมูหวาน^^”
คนที่ถูกแนะนำตัวเว้นคารอส(เพราะเขาหลับอยู่) ก็ส่งยิ้มมาให้ผม แต่คนที่ดูโจ่งแจ้งสุดกลับเป็น วาตารุ ทำเอาผมเสียวสันหลังวาบ
โดยที่ เดนเกอร์มีผมแดง นัยน์ตาก็สีแดง เสื้อก็ยังจะสีแดงอีก =_= นี่มันวันแดงเดือดของเขาเหรอเนี่ย! ส่วนคารอส มีผมสีแดงเพลิงเข้มกว่าเดนเกอร์ นัยน์ตาสีแดงใสแลดูบริสุทธิ์ชวนให้น่าหลงใหลของเขาทำให้ผมเริ่มเคลิ้ม...ไม่สิ! -_-;พอๆ คนถัดไปดีกว่า เขาชื่อแฟรงค์ มีผมสีน้ำตาลไหม้รับกับดวงตาสีเขียวอ่อน ให้ความรู้สึกอบอุ่นเหมือนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ...อ่าเขามันน่าเข้าใกล้ที่สุดเลย *-* และคนสุดท้าย ผู้หญิงน่ารักที่ชื่อหมูหวาน เธอมีผมสีลาเวนเดอร์ นัยน์ตาสีม่วงอ่อนดูเหมาะสมกับท่าทางสดใสๆ ของเธอดี
“พวกเราทั้งเจ็ดคนได้รับภารกิจจาก ผ.อให้ดูแลนาย”
“ห๊ะ?”
“โอเค้ >_o จากนี้ไปก็ขอให้โชคดีกับโรงเรียนนี้นะจ๊ะโมเจ”
หลังจากนั้นผมก็อยู่กับพวกเขาสักสิบนาที พูดคุยกัน แนะนำตัวกันอย่างเป็นทางการ
กว่าจะได้ออกจากสวรรค์(?) มาได้ก็แทบเหนื่อย แล้วผมก็รีบวิ่งเข้าห้องเรียนทันที ดีนะที่ไม่ไกลจากตึกสภานักเรียนมากนัก
แล้วก็มาถึงห้อง JACK
จู่ๆ ผมก็สัมผัสถึงพลังมืดได้จากห้องนี้ แต่สัมผัสได้แผ่วๆแทบจะไม่รู้สึกเลยด้วยซ้ำ...คิดไปเองล่ะมั้ง ที่นี่เป็นโรงเรียนธรรมดานะ...
ตึ้ง ตึง ตึ้ง ตึ่ง
เสียงโรงเรียนเข้าคาบแรก นักเรียนก็ค่อยๆ ทยอยเข้าห้อง แล้วผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ผมเลือกที่จะนั่งริมหน้าต่างหลังสุดเพราะที่นั่งมันเหลือแค่ตรงนั้น T^T
“นาย...จะนั่งกับฉัน?”
เงาดำปกคลุมร่างผม ผมเงยหน้ามองก็เห็นผู้ชายผมสีแดง นัยน์ตาสีเหลืองอำพัน ชวนมอง ท่าทางไม่เป็นมิตรเลยแหะ ประมาณว่าคนๆ นี้มันนักเลงชัดๆ
“อื้ม ^^” ผมยิ้มกล่าวอย่างเป็นมิตร
“...”
เขาแสร้งทำเป็นไม่สนใจ ก่อนที่จะเดินเข้าไปนั่งข้างในแล้ว...เข้าก็เสียบหูฟังแล้วฟุบหลับทันที
“=o=” ผมถึงกับอ้าปากค้าง
แต่สักพักเขาก็เงยหน้ามองผม ถอดหูฟังออกหนึ่งข้าง
“ฉัน ชาคุ”
“ห๊า!?”
อะไรของนายคนนี้เนี่ย!
“อะไรของนาย”
เขาพูดตามผมในใจ -_-;
“เอ่อ...ฉันชื่อโมเจ”
“อืม”
แล้วเขาก็ฟุบหลับต่อ หลังจากที่แนะนำตัวกันเมื่อกี้
ทำไม ชาคุถึงนิสัยแบบนี้นะ...!
ความคิดเห็น