คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : os - ice scream
Ice scream
couple krisyeol
ร้อน
ร้อนมากๆ
ร้อนโคตรๆ
ร้อนจนอยากจะคัดคำว่าร้อนใส่กระดาษเอสี่ซักหนึ่งหน้า เอามาพับแล้วพัดให้มันหายร้อน... เพราะขนาดพัดลมยังเอาไม่อยู่เลยคิดดูสิให้ตาย
ทั้งๆที่ช่วงนี้มันควรจะเป็นฤดูหนาวไม่ใช่หรือไงกันฮะ... ได้ใส่เสื้อผ้าหนาๆ เสื้อโค้ทตัวใหญ่ๆห่อหุ้มร่างกายของตัวเองเอาไว้ ใส่ถุงมือ เสื้อผ้าตัวใหญ่ๆ หรือไม่ก็มีคนคอยมาถักผ้าพันคอให้
แต่ตอนนี้...อารมณ์ตอนนี้ แทบอยากจะเดินแก้ผ้าให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยซะถ้าเกิดทำได้
อากาศร้อนเหมือนอยู่บนเตาไหม้ ร้อนจนเหงื่อแตกไหลเป็นทาง เสื้อผ้าที่ใส่อยู่ก็เปียกซกไปด้วยเหงื่อ ขนาดใส่แก่เสื้อกล้ามกางเกงขาสั้น ยังร้อนตับแทบแลบ เหงื่อไหลออกมาเหมือนพึ่งไปเล่นสงกรานต์ที่เมืองไทยมายังไงอย่างนั้น เห็นทีซักวันคงต้องไปเดินรณรงค์ลดโลกร้อน ลดตัดไม้ทำลายป่า ทิ้งขยะลงแม่น้ำ ปล่อยควันพิษสู่ชั้นบรรยากาศของโลกอะไรทำนองนี้แล้วละมั้งวะ !! (ปล. อาการร้อนอาจทำให้คนเสียสติ)
ขายาวของลีดเดอร์รูปหล่อเหลือเกินก้าวออกมาจากห้องนอนใหญ่ของหอพักเอ็กโซ ก้มลงมองสภาพตัวเองแล้วรู้สึกอนาถหัวจิตหัวใจยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน... ขนาดอาบน้ำไปสิบกว่ารอบได้แล้วมั้งจากที่นับๆดูเนี่ย ยังไม่หายร้อนซักทีเลยสิให้ตาย
ได้หยุดทั้งทีคิดเอาไว้ว่าจะแต่งตัวหล่อๆ พาน้องชานยอลสุดสวาทขาดใจดิ้นไปกินชาบูซักหน่อย แต่อากาศที่เป็นอยู่ตอนนี้ทำเอาหมดอารมณ์อยากจะกิน ออกไปตอนนี้ แดดจ้าๆแบบนี้ มีหวังได้เป็นลมเป็นแล้งเพราะแสงแดดจัดๆ แถมผิวสวยๆที่คอยดูแลประคบประหงมรักษาความหล่อมานานมีหวังได้เสียแน่นอน ยังไม่อยากคัมแบ๊คเป็นเงาะป่านักบาสของโรงเรียนอีกรอบนะ... ไว้วันหลังก็ได้โถ่ ขอโทษนะจ้ะที่รัก ม๊วฟ
ใบหน้าหล่อเหลาหันมองซ้ายมองขวา วันนี้ในหอพักมันดูเงียบๆยังไงก็ไม่รู้ ปกติจะต้องมีเสียงของเมมเบอร์ลิงคนอื่นๆดังโหวกเหวกโวยวายอยู่ตลอดเวลา ถ้าไม่เป็นเสียงกบบ้าอย่างเสี่ยวลู่กับแพนด้าเล่นกังฟูอย่างจื้อเทา ก็ต้องเป็นเสียงโวยวายแว้ดๆของพยอนแพคฮยอน แต่วันนี้ไม่มีแม้แต่เสียงอะไรเลยซักนิด นอกจากเสียงหัวเราะคิกคักเบาๆและเสียงโทรทัศน์ที่ไม่รู้ว่าทำไมต้องเปิดดังอะไรขนาดนั้นจากชั้นล่างก็เท่านั้นแหละ
แต่มันก็ดีกว่านั่นแหละ อากาศร้อนๆแบบนี้ ถ้ามีเสียงของพวกลิงพวกนั้นคอยรบกวนระบบประสาทหู คงได้สติแตกแน่นอน
กลีบปากบางคลี่ยิ้มเบาๆ ตาคมเหลือบไปเห็นร่างสูงโปร่งของใครบางคนกำลังนั่งจ้วงไอศกรีมถังใหญ่ในอ้อมกอดอย่างเอร็ดอร่อย ตากลมจ้องจอทีวีกว้างตรงหน้าอย่างตั้งใจ สลับกับหัวเราะชอบใจมุขตลกทั้งๆที่ไอศกรีมยังคาอยู่ในปาก คนมองก็ได้แต่กลัวว่าจะสำลักหรือเปล่า
ขายาวก้าวฉับๆไปหาคนตัวบางที่นั่งอยู่บนโซฟาหน้าทีวีพร้อมกับล้มตัวลงนั่งข้างๆ วาดลงแขนแกร่งไปด้านหลังพาดกับไหล่บางเอาไว้ พลางกดปลายจมูกโด่งไปที่แก้มนุ่มนิ่มอย่างแรงจนอีกคนเซไปด้านข้างแล้วสูดกลิ่นหอมอ่อนๆจากแก้มนิ่มเข้าไปจนเต็มปอด จนคนโดนขโมยแก้มได้แต่พยายามเบี่ยงหน้าของตัวเองหลบ แล้วจึงหันมาแยกเขี้ยวใส่เหมือนแมวตัวน้อยๆกำลังขู่ฟ่อ
“ร้อนมากเลย... กินอะไรทำไมไม่แบ่งกัน” ถามแล้วกดริมฝีปากหนาลงไปที่แก้มนุ่มอีกครั้ง
“ไม่ต้องเลยนะฮยอง สัญญาเอาไว้ว่าจะพาไปกินชาบูแล้วก็ไม่พาไป”
“นี่... ร้อนขนาดนี้แล้วยังอยากจะไปอีกหรือไง”
“ก็อุตส่าห์ได้หยุดอ่ะ! เดี๊ยวฮยองก็ต้องไปจีนอีก ฝั่งผมก็มีงานของผมอีก เวลาว่างแบบนี้มันหายากนะ! คนอื่นๆยังชวนกันออกไปเที่ยวเลย แต่ฮยองเอาแต่นอน... ถึงว่าทำไมถึงตัวสูงนัก นี่ใช่ไหมที่เค้าชอบพูดกันว่าขี้เกียจแล้วสันหลังจะยาว” พูดแล้วก็สะบัดหน้าหนีไปอีกทาง ตักไอติมเข้าปากทำเป็นไม่สนใจคนตัวใหญ่กว่าที่กำลังนั่งยิ้มกรุ่มกริ่มเลยซักนิด
หมั่นไส้จริงนะ... แกล้งอะไรซักหน่อยดีไหมนะ ?
“โถๆ”
คริสทำปากยื่น แขนยาวโอบกอดตัวบางเอาไว้แน่นแนบอก เคลื่อนใบหน้าให้อยู่ในระดับเดียวกับชานยอลที่กำลังทำหน้าบูดบึ้งต่างจากตอนแรกโดยสิ้นเชิง เขยิบเข้าไปใกล้จนชิดกัน ลิ้นร้อนไล้เลียไปที่คราบไอศกรีมที่เปรอะเปื้อนบนริมฝีปากอิ่มของเด็กที่โตแต่ตัว อายุก็เยอะแถมตัวก็ยังโต แต่ก็ยังกินอะไรเหมือนเด็กเล็กๆซะงั้น
“ออกไป เหม็นเหงื่อ!”
“ไม่ออก อากาศร้อนจัง... ได้กินไอศกรีมเย็นๆคงจะพอหายร้อน เนอะ...”
ทำมาเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์ ปาร์ค ชานยอลล่ะหมั่นไส้เหลือเกิน หน้าตาหล่อเหลาอย่างกับเทพเจ้าในนิยายกรีก น่าหมั่นไส้นัก! ขึ้นเวทีแฟนคลับก็กรี๊ดมากกว่าคนอื่นๆ แถมนิสัยยังแปลกๆไม่เข้ากับหน้าตาอีก พูดอะไรสัญญาอะไรเคยทำซักอย่างมั้ย... เห็นหน้าแล้วก็หมั่นไส้ รู้งี้น่าจะไปเที่ยวข้างนอกกับพวกแบคฮยอนดีกว่า ไม่น่าคิดหวังดีเป็นห่วงไอคนบ้านี่เลยให้ตายสิพระเจ้าช่วย!
“อยากกินไอศกรีมจัง...”
กลีบปากบางทาบทับลงไปบนปากอิ่มที่กำลังจะอ้าปากจะกร่นด่า ลิ้นร้อนไล่กวาดความของไอศกรีมบลูเบอร์รี่จากโพลงปากที่หอมกลิ่นไอศกรีมจางๆ ชานยอลพยายามใช้มือดันอกแกร่งของคริสให้ออกห่าง เพราะรู้สึกเหมือนว่าตอนนี้ตัวเองกำลังจะหายใจไม่ออกเพราะถูกช่วงชิงลมหายใจไปอย่างหนักหน่วง
คริสเหมือนจะรู้ เค้าผละออกมาจากปากอิ่มคู่นั้นปล่อยให้ร่างบางได้หายใจ ก่อนจะกดจูบลงไปอีกครั้ง จูบย้ำๆ รสชาติหวานหอมของไอศกรีมบลูเบอร์รี่ที่ติดอยู่ถูกคริสกวาดเรียบไปจนหมด
“อยากกินไอศกรีมจังเลย....
ขอกินหน่อยนะชานยอล”
น้ำสีขาวขุ่นไหลทะลักออกมาจากแกนกายเล็กเข้าไปในโพลงปากของคริสจนเต็มไปหมด ร่างสูงกลืนน้ำครีมลงคอจนหมด ลิ้นร้อนไล่เลียท่อนความเป็นชายไปมาอีกครั้ง จนชานยอลที่กำลังนอนหอบแฮกพักหายใจ ต้องรวบรวมพละกำลังที่ถูกดูดกลืนไปเมื่อกี้กลับมาใหม่ พยายามใช้มือบางของตัวเองดันหน้าของคริสให้ออกห่างจากแกนกายของตัวเองซักที พร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วดึงกางเกงขาสั้นที่ตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มขึ้นมาใส่พร้อมกับรูดซิป หันไปแยกเขี้ยวใส่คริสที่ตอนนี้นั่งยิ้มอยู่บนโซฟา
“ไอศกรีมแท่งนี้อร่อยจัง รู้สึกสดชื่นจังเลย~”
“ไปไกลๆเลยนะคนลามก ฟ้องจุนมยองอัปป้านะ!!”
ฮึ่ยยยย... คนบ้า บ้าที่สุดเลย
"ไม่อยากลองไอติมแท่งพี่บ้างหรอ แท่งนี้ใหญ่นะไม่อยากจะคุย J"
-FIN-
ความคิดเห็น