ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Au.Fic KHR] Please me เป็นฉันได้มั้ย? รักต่อไปของเธอ

    ลำดับตอนที่ #2 : ••Intro••

    • อัปเดตล่าสุด 28 ต.ค. 55


    search-
    free theme . howto } rhythm


     

    ::Takahashi Ichiro::

     

    “เราเลิกกันเถอะ ^^

     

    เราเลิกกันเถอะ..

     

    เราเลิกกันเถอะ...

     

    เลิกกันเถอะ..

     

    เลิกกัน..

     

    เลิก...

     

     

    เปรี้ยง!!!!! = [ ] =!!!!!

     

    คำคำเดียวที่หลุดออกมาจากปากเขาเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ ฉัน ทาคาฮาชิ อิจิโระผู้มีประวัติการโดนผู้ชายทิ้งทั้งๆที่เพิ่งคบกันไม่ถึงสามวัน(?)ตั้งแต่ชั้นม.ต้นยันไฮสคูลปี 1!!!!! และผู้ชายที่ทิ้งฉันไปเป็นรายที่สิบของเดือนก็คือ อิโนะอุเอะ ไซโตะหนุ่มแว่นหน้ามนสุดฮอตของโรงเรียน กรี๊ดดดด สามวันที่แล้วฉันเป็นผู้หญิงที่มีความสุขมากๆเลยนะ! ไหงวันนี้ถึงได้เป็นแบบนี้ ทำม๊ายยยย TTOTT

     

    “นั่นไง ทาคาฮาชิห้อง A ที่โดนไซโตะคุงสลัดรักน่ะ” นั่นไง..นั่นไง..เริ่มมีขาเมาท์ซุบซิบกันแล้ว โดนทิ้งแล้วผิดหัวใครรึไงยะ = =+

     

    “จริงเหรอ เพิ่งคบกันได้สามวันเนี่ยนะ?” รู้แล้ว..อย่ามาย้ำได้มั้ย..

     

    “ซุบซิบๆๆๆ _#@$%_($%&)__)($@#%$%*

     

    แล้วฉันก็ตกเป็นเป้าให้เขาเมาท์กันต่อไป~ TT^TT

     

     

     

     

     

    ::Lampo::

     

    “ไซโตะทิ้งฉันไปแล้วอ่ะแรมโพ ฮึก..แงงงงงงงงงงงงงง TOT

     

    “เออ รู้แล้ว =_=

     

    “ไอ้บ้า ฉันเศร้านะเว้ย TOT

     

    “เรื่องของเธอ =_=

     

    ครับ!!! ผมประสาทจะกินให้ได้อยู่แล้ว หลังจากหนึ่งชั่วโมงที่แล้วยัยอิจิโระบอกว่ามีนัดกับเจ้าบ้าอิโนะอุเอะนั่นแล้วเดินลัลล้าออกไปก่อนจะกลับมาด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว น้ำตาทะลักออกมายิ่งกว่าเขื่อนถล่มซะอีก ยัยนี่โดนคำสาปหรือยังไงไม่ทราบ รู้แค่ว่าโดนผู้ชายขอคบแล้วสามวันเลิกตลอด

     

    “แง~!!! T^T” แล้วยัยนั่นก็ต้องเข้ามาซบผมร้องไห้เป็นกิจวัตร ไอ้ร้องไห้เหมือนญาติเสียหรือหน้าเบี้ยวอย่างกับประจำเดือนไม่มา(?)ผมไม่ว่าหรอกครับ ชินแล้วล่ะ แต่ที่ไม่ชินก็คือ...

     

    ปั้กกกก!!!

     

    “อั่กกกก!!!” ไอ้กำปั้นน้อยๆแต่แรงถึกของยัยนี่แหละ เอาแต่ร้องไห้พร่ำเพ้อว่าทำไมต้องทิ้งฉันไปๆ แล้วก็ทุบผมปั้กๆๆๆอย่างกับผมเป็นตุ๊กตาระบายอารมณ์ยังไงอย่างนั้นแหละ =A=

     

    ที่จริงผมก็อยากปลอบยัยนี่ในฐานะเดียวกับอิโนะอุเอะหรอก แต่ทำไงได้ เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งนานแล้วนี่ครับ คงยากถ้าผมจะบอกเธอไป...

     

    แต่ช่างมันก่อนเถอะ.. คนแบบผมก็พอจะรู้กาลเทศะนะ ไม่มาซึ้งในผู้อ่านรำคาญเล่นหรอกครับ =A=

     

    เพราะประเด็นคือ..

     

    เมื่อไหร่ยัยบ้านี่จะหยุดร้องซะทีฟะ!!!!

     

     
    จบไปแล้วกับบทนำแสนสั้นนะคะ บทที่ 1 จะเร่งเข็นมาส่งค่ะ ติดตามด้วยนะคะ
    ;)


     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×