คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : See you again (./.)
Chapter 2
See you again (.\/.)
กว่าฉันจะได้เช็คชื่อเข้าห้องเรียน อาจารย์ที่ปรึกษาสุดที่รักเหลือเกินของฉันก็บ่นซะฉันหูชา กว่าที่แม่บ่นซะอีก T…T
“ทำไมเธอถึงมาสายคุณเฉอเอม ให้อาจารย์คอยอยู่ตั้งนาน แล้วอาจารย์ยังมีสอนอีกนะไม่ได้มีเวลามาคอยเธอทั้งวัน”
“หนูขอโทษค่ะอาจารย์ หนูจะปรับปรุงตัวค่ะ พรุ่งนี้หนูจะไม่มาสายค่ะอาจารย์”
“ไม่ใช่แค่พรุ่งนี้เธอต้องไม่มาสายทุกวัน เข้าใจไหมคุณเฉอเอม”
“ค่ะอาจารย์” T^T
“เอ่อ.........อาจารย์ค่ะหนูว่าพอก่อนเถอะค่ะ เฉอเอมเขาก็บอกแล้วนิค่ะว่าจะปรับปรุงตัว แล้วนี้ก็ใกล้เข้าเรียนแล้วด้วย” โอโบเพื่อนรักฉันรักแกที่สุดเลย
“โอเคๆๆๆ งั้นเข้านั่งที่ตัวเองได้แล้ว”
“ขอบคุณค่ะอาจารย์” ฉันกับโอโบก็เดินเข้านั่งที่ตัวเอง
“อาจารย์ศรีพรรณครับ” เสียงอาจารย์สุรชาติเรียกอาจารย์ที่ปรึกษาฉันจากข้างนอกห้องแล้วก็พยักหน้ากัน อึกอักๆๆๆมีอะไรนะ สงสัยๆๆๆ
“เอาล่ะทุกคน นี้เราก็เรียนกันมาอาทิตย์หนึ่งแล้วน่ะ และอาทิตย์นี้ก็มีเพื่อนนักเรียนคนใหม่จะเข้ามาอยู่ร่วมห้องกับพวกเธอด้วย เชิญค่ะ” อาจารย์ศรีพรรณหันไปทางประตูห้องพร้อมเอยเชิญชวนบุคคลที่เรียกว่าเพื่อนนักเรียนคนใหม่เข้ามาในห้อง เมื่อเพื่อนใหม่เยือนย่างเข้ามาในห้อง ฉันก็ต้องตกใจ
“นาย!!!!!!!” ฉันตกใจตะโกนเสียงดังลั่นห้อง จนทุกคนมองมาที่ฉันเป็นสายตาเดียว ก็จะไม่ให้ฉันตกใจได้ยังไงล่ะก็ไอ้คนที่ยืนอยู่หน้าห้องน่ะคือไอ้หัวเทาที่ทิ้งฉันให้กวาดใบไม้คนเดียวน่ะสิ(ได้ข่าวว่าไม่ได้กวาดนะ) เขามองมาที่ฉันแต่ก็ทำยังกับเขาไม่เคยเห็นหน้าฉันมาก่อนเลย ให้ตายเถอะไอ้พี่จ่าเฉยเอ๊ย
“เธอมีปัญหาอะไรหรือเปล่าคุณเฉอเอม”อาจารย์ศรีพรรณถามฉัน
“นั่งลงเดี๋ยวนี้เลยน่ะเฉอเอม ถ้าแกไม่อยากโดนอาจารย์ศรีพรรณกินหัว”โอโบกระซิบบอกฉันอยู่ข้างๆฉันค่อยๆนั่งลงแล้วตอบอาจารย์ออกไป
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรค่ะอาจารย์” น่าอารมณ์เสียชะมัด ทำไมไอ้หมอนี้ถึงต้องมาอยู่ห้องเดียวกับฉันด้วยเนี่ย ฉันไม่ชอบสีหน้าและท่าทางของไอ้หัวเทานี้เลย ยิ่งตอนนี้พวกผู้หญิงจะดูเหมือนกำลังโดนหมอนี้เปล่ามนต์สะกดใส่อย่างนั้นเละชมอยู่ได้ว่าหล่ออย่างนู้น หล่ออย่างนี้แหวะ อยากจะอ้วก น้องชายของฉันยังหล่อกว่าซะอีก(ได้ข่าวว่าตอนเห็นครั้งแรกชมเขาว่าหล่อกว่าน้องตัวเอง) หมั่นไส้จริงๆ
“เอาล่ะ เธอแนะนำตัวให้เพื่อนเธอรู้จักสิ” อาจารย์ศรีพรรณสั่งเขา แต่ดูเหมือนเขาเฉยอย่างตอนที่ฉันเจอเขาก่อนหน้านี้ไม่มีผิด แต่เขาก็ยอมปริปาก
“ผมชื่อ ลีมินกิ เรียกผมว่ามินกิก็ได้ ผมมาจากเกาหลีใต้ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน” หมอนี้เป็นคนเกาหลีหรอกหรอเนี่ยสงสัยคงศัลยกรรมเยอะล่ะสิถึงหน้าหล่อขนาดนี้ หึหึ(อคตินะเราน่ะ)
“นี้แกจะฆ่าหมอนั้น ไม่สิ มินกิด้วยสายตาเลยหรอไง มองซะจะกินกะบาลเขาได้แล้วมั้ง”โอโบถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นฉันจ้องมองนายหน้าพลาสสติกอย่างกับเคียดแค้นกันมานาน
“ก็นายคนนี้นี่เละที่ทิ้งฉันให้กวาดใบไม้คนเดียวเมื่อเช้าน่ะสิ” ฉันบอกเพื่อนรัก
“ห่ะ มินกิหน้าหล่อโฮกคนนี้เนี่ยน่ะ ดูเขาออกจะเป็นผู้ชายอบอุ่น น่ารัก น่ากินขนาดนี้เนี่ยน่ะจะทำอย่างที่แกว่า”โอโบพูดขณะมองนายมินกิตาเยิ้ม
“นี่แกเข้าข้างนายนั้นที่เจอกันไม่ถึงสามนาทีมากกว่าฉันที่คบกันมาสามปีหรอห่ะ???” ฉันพูดอย่างเอาเรื่อง
“เห้ย ฉันเปล่านะ ฉันดูจากลักษณะภายนอกเท่านั้นเละ แล้วฉันจะเข้าข้างหมอนั้นมากกว่าแกได้ยังไง ฉันรักแกจะตายไป จริงๆน่ะ” โอโบแก้ตัวทั้งๆที่สายตาของยัยนี้ยังมองนายมินกิไม่วางตา
“เอาทุกคนเงียบ !!!!!” ทุกคนเงียบกริบทันทีเมื่ออาจารย์ศรีพรรณพูดออกมา โหดจริงๆยัยสีทาบ้าน
“เธอไปนั่งตรงนั้นล่ะกัน และฉันหวังว่าทุกคนจะเข้ากับมินกิได้ดีน่ะ ฉันฝากด้วยน่ะลินลี่ดูแลเพื่อนๆด้วย”อาจารย์ชี้มายังโต๊ะที่ติดกับนายพลัสเตอร์ที่นั่งริมหน้าต่างแถวตรงกับฉัน ทำไมต้องนั่งตรงนี้ด้วยเนี่ย แล้วก็ฝากพวกเรากับหัวหน้าจอมเสียงดังขี้โวยวายชอบเหวี่ยงอย่างลินลี่ นี้เขาฝากถูกคนแล้วหรอ??????????????????????
“ได้ค่ะอาจารย์ หนูจะดูแลมินกิอย่างดีและเทกแคร์เขาให้ดีที่สุดเลยล่ะค่ะ” ยัยลินลี่พูดแล้วเลื่อนสายตาไปมองมินกิอย่างกับจะกลืนกินตะนั้นไปทั้งตัว
“ฉันหมายถึงทุกคนน่ะลินลี่ ไม่ได้หมายถึงลีมินกิคนเดียว”
“หนูก็หมายถึงทุกคนนั้นเละค่า อาจารย์”ยัยนี้กินสะตอมากี่ฝักกันนะ
“ไว้แค่นี้หัวหน้าบอกฉัน”
“นักเรียนทำความเคารพ”
“ขอบคุณค่ะ/ครับ อาจารย์”ทุกคนยืนพร้อมกล่าวขอบคุณอาจารย์
แล้วความวุ่นวายก็เริ่มขึ้นเมื่ออาจารย์สีทาบ้านออกไป แล้วใอ่พี่จ่าเฉยมานั่งข้างๆฉัน 
ความคิดเห็น