คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : In the pale moonlight
เด็กสาวผมทอง(เพราะว่าผมมีสเป็คเป็นคนผมทอง -คามิยามะ)
เด็กหญิงไม่สิ เด็กสาวไม่สิ อะไรบางอย่างที่ให้ความรู้สึกที่ต่างออกไปท่ามกลางแสงจันทร์ นั้นราวกับว่าเธออยู่อีกระดับกับมนุษย์ทั่วไป
“ส สวัสดีครับ ผมชื่ออิโต้ มาโคโตะ ขอโทษที่ชนคุณนะครับ “ คุณลุกขึ้นยืนและก้มหัวขอโทษอย่างสุภาพเรียบร้อย
เธอมีสีหน้าแปลกไปเล็กน้อยสำหรับคนที่เข้าสังคมได้เก่งอย่างเขาบอกว่านี่คือ สีหน้าของเด็กไม่สิ คนที่ผ่านสังคมมามากแต่ไม่ค่อยรู้เรื่องการวางตัว ค่อนข้างจะเป็นบุคลิกที่ขัดแย้งกันเอง
“ฮืมแปลกจังเลยนะ มีคนที่มาชนชั้นโดยไม่รู้ตัวได้ด้วย “ เธอยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ของคุณตาสีแดงราวกับทับทิมนกพิราบของเธอจ้องมองเข้ามาในตาของคุณราวกับมองทะลุทุกอย่างในตัวคุณ
“ขออภัยครับ ให้ผมเลี้ยงขนมเป็นการขอโทษดีไหมครับ “ คุณชวนหญิงสาวไปเลี้ยงขนมทั้งที่อยู่ในชุดคนป่วยของโรงพยาบาลในสถานที่บนท้องถนนมืดๆที่ร้านค้าที่มีแสงไฟที่ใกล้ที่สุดห่างไปราวๆหนึ่งกิโลเมตร
“เอ๋ จริงหรือไปกันเลยนะ” หญิงสาวปริศนา +10
ก่อนที่คุณจะทันพูดอะไรราวกับว่าเธอสามารถอ่านสายตาและเจตนาของคุณได้ก่อนที่คุณจะทำอะไรหรือส่งสายตาไปทางที่มีร้านค้าที่ห่างไกล เธอได้หิ้วจับยกคุณที่ตัวเล็กได้อย่างง่ายดายราวกับกระดาษ
ทันใดนั้นคุณมองเห็นวิวบนฟ้า ผ่านยอดหญ้าท่ามกลางความมืดและจันทราที่อยู่กลางฟ้า
(นั่นโคตรอันตรายเลยนะนั่นไหนจะความกดอากาศแรงเฉื่อยจากแรงโน้มถ่วงของโลกและแรงปะทะจากลมที่เคลื่อนไหวฝ่าสายลมด้วยความรวดเร็วอีก หากเคลื่อนไหวเร็วแม้แต่แมลงตัวเล็กๆก็ทำให้คนบาดเจ็บได้นะ หรือการที่มีข่าวปาก้อนหินใส่รถที่วิ่งไปมานั่นแหละ –คามิยามะ)
ฟึ่บ แม้จะฝ่าอากาศมาอย่างแรงแต่กลับลงพื้นได้อย่างนิ่มนวลข้างร้านสะดวกซื้อที่อยู่ตรงทางเท้าพอดีแทบไร้ซึ่งเสียง ยกเว้นเสียงฟันกระทบกันเล็กน้อยขจองคุณ
คุณ
แสดงอาการหวาดกลัวจากประสบการณ์เสี่ยงตาย
ชื่นชมเด็กสาวที่อุ้มคุณมา
ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อื่นๆ
(คนสติดีคงจะตอบว่าแสดงอาการหวาดกลัวกับประสบการณ์เสี่ยงตาย แต่การแสดงอาการไม่พอใจกับสิ่งมีชีวิตที่อุ้มขึ้นกระโดกลางอากาศได้ราวกับเป็นเรื่องปกตินั้นไม่ฉลาดเลยดังนั้นผมเลือก-คามิยามะ)
ดังนั้นผมให้ตัวละครของผมแสดงอาการชื่นชมเด็กสาวจากใจจริงด้วยดวงตาที่ใสซื่อเป็นประกายและถามว่าเธอทำได้อย่างไรหลังจากนั้นทำหน้าแดงเขินถามชื่อแสดงความรู้จักกับเธอ และพยายามทำท่าทางเคอะเขินเป็นสุภาพบุรุษที่พยายามจะสร้างความประทับใจให้สุถภาพสตรีแต่ไม่ประสบผลสำเร็จเนื่องจากประหม่าเกินไป)
“ว้าวเยี่ยมไปเลย เธอนี่เก่งจริงๆนะทำได้อย่างไรเหรอนี้” คุณจ้องเธอด้วยดวงตาเป็นประกายเหมือนเด็กที่เห็นของเล่นใหม่ “ฟุบแล้วบรื้น” ก็ลงมาที่ร้านค้านี้เลยเยี่ยมจริง” คุณหยุดพูดใบหน้าแดงเล็กน้อยแล้วเมื่อเห็นเธอจ้องคุณที่ทำท่าตื่นเต้นไม่ว่างตา
“ว่าแต่เธอชื่ออะไรครับ” คุณรวบรวมความกล้าถามออกไปด้วยหัวใจที่เต้นแรง
“อัลเควด บรูนสเตราด์ ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ” เธอแนะนำตัวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม +10
“ อะเอ่อ อิโต้ มาโคโตะ คะครับ” คุณพูดอย่างตะกุกตะกักด้วยเสน่ห์ของเธอที่ทำให้คุณตกใจและประหม่าไม่ว่าพยายามจะทำให้ตนเองดูน่าประทับใจแค่ไหน แต่คุณก็ยังควบคุมความตื่นเต้นของคุณไว้ไม่ได้ สองมือของคุณสั่นไปมาความหากระเป๋าใส่เงิน เป็นเรื่องที่ดีที่คุณแยกเก็บเงินไว้หลายที่เสมอ คุณควานหาเงินในกระเป๋าและเดินเข้าไปซูเปอร์มาเก็ต....
PARAGON INTERRUPT ผมไม่ยอมเดินเข้าไปในซูเปอร์มาเก็ตคนเดียวโดยปล่อยให้สาวที่พึ่งรู้จักกันคอยอยู่ข้างนอกหรอกนะ หน้าร้านมีตู้ขายน้ำผลไม้หรืออะไรหรือเปล่า-คามิยามะ
คุณเห็นตู้หยอดน้ำผลไม้แต่คุณไม่มีเหรียญ
โอเคถ้าอย่างนั้นผมมองหาเศษเหรียญที่ตกข้างตู้ โอเคผมจะยอมเดินเข้าไปในร้านมืดๆที่อยู่ริมทางเดินกลางคืนในแนวเรื่องแนวสยองขวัญโดยปล่อยให้คนเดียวที่คุ้มครองผมได้อยู่ห่างไปนอกร้านก็ได้ถ้ามันจะทำให้เรื่องเดินหน้าต่อไปได้-คามิยามะ
นั่นไม่อยู่ในคาแรกเตอร์ของตัวละครนะ
“อัลเควด ผมจะหยอดน้ำผลไม้ให้คุณแต่ไม่มีเหรียญเดี๋ยวผมไปในร้านค้าไปด้วยกันไหม” นี่โอเคอยู่ในคาแรกเตอร์ไหม ให้ผู้หญิงคอยอยู่ข้างนอกโดยตัวเองไปซื้อคนเดียวไม่น่าใช่เรื่องที่พระเอกควรทำเลยนะ –คามิยามะ
ทันใดนั้นมีเงาดำออกมานอกร้านมืออันแข็งแกร่งและหยาบกร้านจับคอของคุณไว้และเริ่มบีบจนคุณหายใจไม่ออกคุณ
ร้องขอให้คนช่วยขณะที่เริ่มหมดลมหายใจ
พยายามกัดมือของคนที่บีบคอคุณ
เอ่อถามนิดลักษณะมือเป็นอย่างไรการเดินและท่าทางโดยทั่วไป-คามิยามะ
ขณะที่คุณสังเกตมือที่บีบคอคุณแน่นราวกับคีมเหล็กที่บีบบจนคุณแทบหายใจไม่ออกมือนั้นเป็นมือที่เรเปรอะเปื้อนเลือดจนกลิ่นเข้าจมูกคุณที่กำลังจะสิ้นสติ คุณเหลือเวลาไม่มากก่อนที่สติจะดับวูบลง
ตกลงจะเล่นงานผมใช้ไหมนี่ ได้ผมจับข้อมือของคนที่บีบบคอผม ไม่ได้พยายามงัดออกเพราะผมคงสู้แรงไม่ไหวแต่โหนแขนของคนที่บีบคอผม โดยให้น้ำหนักตัวของผมไม่เป็นตัวทำให้ผมคอหักโดยให้แขนผ่อนแรงและหากเขายื่นหน้า มาใกล้ผมพยายามจะกัด ศอกเข้าไปที่กกหูเพื่อให้เสียการทรงตัวเล่นงานที่หัวเข่าให้เขาเคลื่อนไหวช้ากว่าผม หลังจากนั้นวิ่งหนี
พลัง เช็ค strength check 5
ความอดทน เช็ค endurance 5
ความเร็ว เช็ค agility check 5
โชคชะตา เช็ค Luck check
EX extraordinary Chinese curse
You will live in interesting time
You will come in attention of powerful people
May your wish will be grant
โชคชะตาอันน่าอัศจรรย์ ดั่งคำกล่าวดุจอวยพรและดั่งคำสาปแช่ง
คุณจะใช้ชีวิตอยู่ในช่วงเวลาที่น่าอัศจรรย์
คุณจะเป็นที่ต้องตาของผู้มีอำนาจ
คำขอของคุณจะกลายเป็นความจริง
ดั่งที่มีคำพูดว่าระวังสิ่งที่คุณขอ เพราะคุณอาจได้สิ่งที่คุณเคยอยากได้ โชคชะตาของคุณไม่ใช่โชคธรรมดาแต่เป็นโชคแบบพิเศษที่คนธรรมดาไม่มีวันได้พบเจอ ได้เจอเหตุการณ์น่าแปลกประหลาดที่หายากขนาดคนที่มีความพยายามให้เกิดขึ้นกับตัวก็ยังไม่เกิดขึ้นกับพวกเขา
แต่คุณที่มีโชคชะตาเช่นนี้เป็นตัวการันตีว่า เรื่องราวน่าสนใจจะเกิดขึ้นทุกที่ที่คุณไปแน่นอน
แปลว่า ทุกที่ที่ตัวละครผมเดินทางไปจะมีพล็อตเรื่องรออยู่เสอมใช่ไหมต่อให้เตรียมการแก้ไขแค่ไหนก็จะเกิดเรื่องอยู่ดี โอเค ต่อได้ครับ -คามิยามะ
คุณพยายามโหนแขน แต่กำลังของเด็กทำให้คุณไม่สามารถทำได้ คุณพยายามเหวี่ยงตัว แต่กำลังของเด็กปกติไม่สามารถสู้แรงของมืออันหยาบกร้านของผีดิบที่บีบคอคุณอยู่ได้
ใช้นิ้วเล็กๆของเด็กทิ่มเข้าไปที่ลูกตาแล้วควักออกมา-คามิยามะ
คุณพยายามจะใช้นิ้วจิ้มลูกตาใบหน้าที่ค่อยเลื่อนขึ้นมาจะกัดคอของคุณแต่ ความคิดนั้นรุนแรงเกินไปสำหรับเด็กเก้าขวบที่ไม่ได้มีนิสัยรักความรุนแรงและเป็นมิตรกับผู้คน
กำลังจะบอกว่าถ้าผมเป็นเด็กที่ฝึกฆ่าแมวหรือสัตว์เลี้ยงตัวเล็กๆไว้ก่อนจะทำให้ผมเป็นเด็กที่มีความสามารถป้องกันตนเองมากขึ้นหรืออย่างไรมิทราบครับ ถ้าอย่างนั้นคอยจังหวะที่ยื่นหน้ามาใกล้ และใช้นิ้วมือบีบตรงหลอดอาหารที่ส่วนกระเปาะที่อยู่ใต้คาง จะว่าไปแล้วการโจมตีคู่ต่อสู้โดยการกัดนี่เป็นการเปิดจุดอ่อนมากนะครับ ถ้าไม่ควบคุมการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ไว้ก่อนแต่ตัวผมเป็นแค่เด็กนี่สิ ถ้าอย่างนั้นผมด้วยความหวดกลัวตอนใกล้ตาย ใช้แรงฮึดที่สุดในชีวิตบีบหลอดอาการไว้แน่นสุดชีวิตเมื่อผีดิบยื่นหน้าเข้ามาใกล้-คามิยามะ
ขณะที่คุณกำลังจะหมดลมหายใจและใบหน้าที่ยื่นเข้ามาใกล้เผยให้เห็นสีหน้าหวาดกลัวแววตาเหลือกขาว ปากอ้ากว้างมาที่ลำคอของคุณ คุณพยายามใช้มือที่แทบไม่แรงเพราะขาดอากาศค่อยๆจับไปที่หลอดลมแล้วบิดร่างนั้นชะงักไปเล็กน้อย
ฟึ่บ
หัวของผีดิบนั้นหายไปโดยที่สายตาของคุณมองไม่ทัน ร่างนั้นคลายมือที่บีบคอคุณลง คุณระบายลมหายใจจากปาก แต่ร่องรอยของการบีบที่คอยังทำให้คุณรู้สึกเจ็บปวด คุณหันไปเห็นอัลเควดเดินออกมาจากร้านค้าทั้งที่วินาทีที่แล้วสายตาของคุณยังมองเห็นร่างอีกสองสามร่างที่อยู่ในร้านค้าอยู่
“อ๊า เธอจัดการพวกนี้ก็ไม่ได้หรือนี่ “ เธอทำท่าครุ่นคิดกอดอก”นึกว่าจะเป็นพวกพิเศษกว่าคนอื่นแต่เธอก็เป็นมนุษย์ธรรมดาทั่วไปเองนี่นะ” อัลเควด ลบ 5 คะแนน
ขณะที่คุณพยายามหายใจให้ได้ตามปกตินั้น คุณตอบไปว่า
ขอบคุณที่ช่วย
ไม่ตอบ
อื่นๆ
ความคิดเห็น