(TS8) SHORT FICTION olanla

ลำดับตอนที่ #2 : Volume No.2(80%) เเค่คำว่าอภัย (จบในตอน)(เเกงส้มสมายล์)

Volume No.2 

เเค่คำว่าอภัย

...ก็เพราะเธอคือทุกสิ่ง ก็เพราะเธอคือทุกอย่าง 

ก็ไม่มีทางจะลบเธอจากหัวใจ เมื่อรักนั้นคือทุกอย่าง 

แค่คำว่าอภัย ทำไมฉันจะให้เธอไม่ได้ ...

"มายด์!!! ฟังพี่ก่อนสิ อย่าเดินหนีเเบบนี้"ชายหนุ่มที่สาวๆต่างหลงใหล เเกงส้ม ธนทัต ประธานบริษัทชื่อดังบอกเเก่หญิงสาวผู้เป็นที่รักที่ตอนนี้เธอกำลังเดินหนีไปจากเขา
"เหอะ พี่เเกงจะให้มายด์ฟังอะไรอีก ที่เห็นนั้นมันชัดเจนไปหมดเเล้วนะ!!!!!"มายด์หรือสมายล์เอ่ยบอกเเก่เเฟนหนุ่มของเธอด้วยเสียงอันกร้าวร้าว กับสิ่งที่เธอเห็นเมื่อกี้เมื่อไม่กี่นาทีที่เเล้วภายในห้องทำงานของเเฟนเธอ
"ที่มายด์เห็นนะ มายด์เข้าใจผิดนะ ให้พี่ได้..."ธนทัตเอ่ยบอกเเก่หญิงสาวที่ตอนนี้หยุดเดินก่อนจะหันหน้ามาทางเขา

เพลี๊ยะะะ

"พี่เเกง!!!!!พี่เลิกพูดเถอะคะ มายด์ไม่อยากฟัวคำเเก้ตัวของพี่ เเล้วพี่ก็รู้ว่าพี่สต๊อปเขาเป็นเเฟนกับพี่เเคนเพื่อนพี่ พี่ก็ยังกินน้ำใต้ศอก!!!!!!!"สมายล์บอกเเก่ธนทัตด้วยเสียงอันดัง ก่อนที่จะเดินหนีไปจากเขา เเละทิ้งประโยคที่ทำให้เขาตายได้ทั้งเป็นไว้

ประโยคที่ว่า



มายด์เกลียดพี่!!!!!!!

Kangsom Part:
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอสมายล์อีกเลยนี้ก็เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เเล้ว เขาโทรไปเธอก็ไม่รับ ทักเฟสไปก็ไม่ตอบ ไปหาที่บ้านเธอก็ไม่ยอมออกมาคุยกับผม ทุกครั้งที่ผมไปผมมักจะได้รับคำพูดจากคุณเเม่ของเธอว่า
'สมายล์เธอไม่อยากเจอลูกนะ ลูกเเกงกลับไปก่อนนะ เเล้วค่อยมาใหม่'
เมื่อเขากลับมาคิดถึงคำพูดนี้ทุกครั้ง วันทำให้เขาเจ็บ เขาเเคร์สมายล์มากจริงๆ วันนั้นที่เธอเห็นมันไม่ได้เป็นเเบบที่เธอคิด 

เหตุการณ์วันที่สมายล์เข้าใจผิด
ภายในห้องทำงานของเเกงส้ม เขานัดสต๊อปออกมาเพื่อที่จะให้ช่วยอะไรบางอย่าง
"เฮ้ย!!เเกจะขอมายด์เเต่งงานหรอ"สต๊อปเพื่อนสาวของเขาถามเขาด้วยน้ำเสียงตกใจ
"ใช่!!ชั้นจะขอสมายล์เเต่งงาน ต๊อปช่วยคิดหน่อยสิว่าจะทำเซอร์ไพร์สยังไงดี"เเกงส้มบอกเเก่สต๊อปให้ช่วยหาวิธีที่จะขอสมายล์เเต่งงาน
"เออเราว่าเเกงก็นัดมายด์ออกมา เเล้วจัดร้านอาหารให้สวยงาม มีคนเล่นไวโอลินเเค่นี้เราว่าก็โอเคนะ เพราะมายด์มันรักเเกงมากอยู่เเล้ว เเกงทำอะไรมันก็ชอบ"สต๊อปเสนอความคิด
"ก็จริงอ่ะนะ เเต่ว่า...เราเเค่กลัวมายด์ไม่พอใจนะสิ ตอนนี้มายด์ยิ่งอารมณ์เสียอยู่"เเกงส้มบอกด้วยสีหน้าตึวเครียด
"อืมก็เเล้วเเต่เเกงอ่ะ เราคงช่วยได้เเค่นี้ เออ!!เราขอกินน้ำหน่อยนะ หิวมากอ่ะ ไม่ไหวๆ"สต๊อปบอกกับเจ้าของห้องเพื่อขออนุญาติไปกินน้ำ
"ได้สิๆ ตามสบายมาตั้งกี่ครั้งล่ะ"เเกงส้มบอก สต๊อปจึงกำลังลุกขึ้นเพื่อเดินไปเอาน้ำมาดื่มเเต่ระหว่างทางที่เดินนั้น เธอกลับสะดุดผ้าปูพื้น เเกงส้มที่เห็นจึงวิ่งเข้ามาช่วยเเต่ด้วยความที่เขารีบทำให้เขากลับลื่นไปด้วยอีกคน กลายเป็นว่าตอนนี้ปากของเเกงส้มเเละสต๊อปมาประกบกันเเล้ว เเละในเวลานั้นเองสมายล์ก็เดินเข้ามาพอดีจึงเข้าใจผิดคิดว่าเขาทั้งสองพลอดรักกัน

ปัจจุบัน
เมื่อเขากลับไปคิดถึงเหตุการณ์นั้น มันทำให้เขารู้สึกเสียใจจริงๆ เขามารู้ว่าเมื่อห้าวันที่ผ่านมา เเคน เพื่อนสนิทของเขา ที่รู้เรื่องนี้จากสมายล์คิดว่าเขากับสต๊อป เอ่อ...กันอยู่ ทำให้สต๊อปเเละเเคนเข้าใจผิดกัน ตอนเเรกเเคนเกือบที่จะตัดความสัมพันธ์กับเขาเเต่เเล้วสต๊อปก็อธิบายให้เข้าใจ จนเเคนรู้ว่านี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด จนตอนนี้ทั้งาองคนกลับมาหวานกันเหมือนเดิม ส่วนเพื่อนผมเเคน มันติดสต๊อปยิ่งกว่าเก่าอีกด้วยเหตุผลที่ว่่า

'ผมรักคุณนะสต๊อป ผมไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์นั้นอีก ผมหึงคุณมากนะที่รัก'

ผมอยากจะอ้วกกับไอเเคนจริงๆ ผมเห็นคู่นี้กี่ผมก็อดยิ้มไม่ได้ ก่อนที่จะกลับมาคิดถึงเรื่องของผมกับ...สมายล์
ผมคิดว่าตอนนี้ผมคงรอให้เธอหายโกรธผมไม่ได้เเล้วจริงๆ เพราะมันทำให้ผมเหมือนกับตายทั้งเป็น ผมคงต้องหาวิธีไปเจอเธอให้ได้!!!!!

20.00 PM
Smile Part:
นี้ก็เป็นเวลาหลายวันเเล้วที่ฉัน ไม่ได้ผมเจอกับผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิตรองจากพ่อฉัน ฉันอยากเจอเขามากจริงๆเเต่เมื่อไปคิดถึงเหตุการณ์ที่ฉันเห็นมันทำให้ฉันเจ็บ หลายสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันรู้สึกได้จริงๆว่าเขาเปลี่ยนไปมาก ไม่มีเวลาว่างให้ฉัน ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรไป เเละฉันก็รู้ด้วยว่าตัวฉันเองนั้นก็เปลี่ยนไปมาก อาจจะเพราะหึงหวงพี่เเกงส้ม
มากไปเท่่านั้นเอง เป็นคุณคุณจะทนเห็นผู้ชายของคุณให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนอื่นมากกว่าล่ะ พี่เเกงเขาต้องพบเจอกับลูกค้าต่างๆ ซึ่งมีทั้งผู้หญิงเเละผู้ชาย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง เเละผู้หญิงพวกนั้น ชอบที่จะมามองเเฟนเธอด้วยสายตาหวานเยิ้มมันจะทำให้ฉันไม่หึงเขาได้ไงล่ะ!! ก็ที่ฉันจะได้คิดไปมากกว่านั้น เธอก็ได้ยินเสียงดังมาจากทางหน้าต่าง ฉันจึงเดินไปดูว่าอะไรที่ทำให้เกิดเสียง เเละฉันก็ได้ผมกับคนที่ฉันหนีหน้ามาตั้งหลายวัน สายตาเขาที่มองมามันทำให้อยากให้อภัยเขาเเต่ไม่ได้ฉันยอมไม่ได้ เดี๋ยวเขาได้ใจ ชั้นได้ยินเสียงพี่เเกงพูดกับฉัน ให้ฉันเปิดด้วยความรำคาญเเละความที่อยากเห็นหน้าเขา ฉันจึงเดินไปเปิดให้ ดีฉันจะได้จัดการเขาสักที
"พี่เเกงส้มมาทำไมอีก??"ฉันถามเขาไปด้วยสีหน้านิ่งๆ 
"พี่มาหามายด์ไง มายด์หายโกรธพี่เเล้วใช่ไหม"พี่เเกงถามฉักลับด้วยสีหน้าอย่างมีความหวัง เขาคิดว่าชั้นจะตอบว่าใช่หรอ ไม่มีทาง!!!!!
"ไม่คะมายด์ไม่มีทางหายโกรธพี่เเน่ๆ ออกไปคะ มายด์ไม่อยากเห็นหน้าพี่"ฉันจำเป็นที่จะต้องกลั้นใจตอบเขาไปอย่างนั้น ใจนึงก็รัก ใจจึงก็ยังไม่หายโกรธ
"ไม่มายด์ๆ มายด์ฟังพี่ก่อนนะเรื่องนั้นพี่อธิบายได้นะ"พี่เเกงพูดกับฉันถึงเรื่องนั้นอีกเเล้ว  ซึ่งมันทำให้ฉันโกรธ!!!
"ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งสิ้นเเล้วคะ ออกไปจากห้องมายด์"ฉันบอกพี่เเกงส้มด้วยความโมโห
"..." พี่เเกงเงียบ
"มายด์ไม่อยากเจอหน้าพี่"
"..."
"มายด์เกลียดทุกอย่างที่เป็นพี่"
"..."
"มายด์ไม่ได้รักพี่เเกงเเล้ว ออกไปจากห้องมายด์เถอะ"ฉันพูดประโยคสุดท้ายออกไปด้วยน้ำตา ฉันไม่อยากให้เขาเห็นจริงๆว่าฉัน...กำลังร้องไห้
"มายด์ อยากเห็นพี่ตายๆไปใช่ไหมฮะ มายด์อยากเห็นพี่ตายใช่ไหม ถึงพูดอย่างงี้นะ ตอบพี่มาสิ!!!!!"ฉันสาบานจริงๆว่านี้เป็นครั้งเเรกที่พี่เเกงตะโกนใส่หน้าฉัน ฉันเเทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ได้เเต่บังคับตัวเองไม่ให้ล้มลงไป ก็ที่จะตอบคำถามของพี่เเกงด้วยความเจ็บปวด
"ใช่!!!! มายด์อยากเห็นพี่ตาย ออกไปเเล้วไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีก!!!"ฉันตอบกลับเขาไปฉันเหลือบเห็นหน้าของเขามีความเจ็บปวดอยู่ ซึ่งมันก็ไม่ต่างจากใจของฉันที่ต้องนี้ช้ำจนไม่เหลือชิ้นดีเเล้ว
"ได้!!!! มายด์ได้เห็นมันเเน่!!!!!"พี่เเกงส้มตอบฉันก่อนที่ปีนหน้าต่างออกไป 

หลังจากที่พี่เเกงส้มออกไปเเล้วฉัน ก็มานั่งร้องไห้บนเตียงเพียงคนเดียว ฉันได้เเต่หวังว่าพี่เเกงคงไม่ทำอะไรบ้าจริงๆหรอกนะ ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันคงเกลียดตัวเองจริงๆ ที่พูดออกไปอย่างนั้นโดยไม่ทันคิด...

'พระเจ้าค่ะ ขออย่าให้พี่เเกงส้มทำอะไรบ้าๆเลยนะคะ' ตอนนี้คงมีเเต่พระเจ้าที่ช่วยฉันได้ คนเดียวจริงๆ คนที่รู้ว่าในใจของฉันยังรักพี่เเกงส้มอยู่เสมอ.   


@ 6AM
ตี้ด ตี้ด
เสียงโทรศัพท์ของสมายล์ดังขึ้น เธอจึงตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย
"ฮัลโหล สวัสดีคะ นี้ใครคะ"หญิงสาวบอกเเก่บุคคลในโทรศัพท์
"เออ ไม่ทราบว่าคุณรู้จักกับคุณธนทัตรึเปล่าคะ"เสียงบุคคลในโทรศัพท์ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกตื่นเลยเเต่ว่าชื่อที่เธอได้ยินมันทำให้เธอ รู้สึกเเปลกใจ ว่ามันเกี่ยวอะไรกับเเกงส้ม
"ใช่ค่ะๆฉันรู้จักกับคุณธนทัตคะ มีอะไรค่ะ"ฉันถามไปโดยที่ภายในใจกลับเต้นไม่เป็นจังหวะ ขออย่าให้ได้ยินสิ่งที่ฉันคิดเลย
"ตอนนี้คุณธนทัตเกิดอุบัติเหตุอยู่ที่โรงพยาบาลXXXคะ"สิ้นเสียงของผู้หญิงที่โทรมา รูปของฉันกับเขาก็ลงมาเเตก พร้อมกับมือของฉันที่ปล่อยโทรศัพท์
"ฮัลโหลคุณคะ..."ฉันไม่ได้ยินเวียงของผู้หญิงคนนั้นอีกเเล้วฉันรีบไปคว้าเสื้อโค้ทก่อนที่จะออกจากบ้านไปเพื่อไปหาเเกงส้ม

@ โรงพยาบาล
สมายล์รีบเดินทางมาหาเเกงส้มอย่างรวดเร็วก่อนที่จะไปหาเคาน์เตอร์เพื่อขอเบอร์ห้องที่เขาอยู่
"สวัสดีคะ ฉันอยากทราบว่าคุณธนทัต ชัยอรรถพักอยู่ห้องไหนคะ"สมายล์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลพร้อมกับในใจที่ตอนนี้เต้นไม่เป็นจังหวะ





 

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::