คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2nd Breakthrough to make it through!
สุดท้ายเราสองคนก็ต้องเข้าไปช่วยพี่ๆ เพราะวันนี้ถ้าปล่อยให้เล่นเองคงวิ่งไม่ได้สักทีแน่นอน แต่จนแล้วจนเล่าพี่ชลก็ยังวิ่งเองไม่ได้ เรียกหาแต่ไอ้เปรี้ยว ให้มาช่วยพาไปวิ่ง มันคงเริ่มรำคาญล่ะครับ เลยมาจูงมือผมออกจากลานสเก็ตไป พี่ชลกับพี่พีสก็เหลอหลา พยายามตะเกียกตะกายออกมาจากลานอย่างยากลำบาก กว่าจะออกมาได้พวกผมก็เดินมาไกลแล้ว
“เปรี้ยว รอพี่ก่อนนน โฮฮ” พอพี่ชลวิ่งตามมาทัน ก็ถึงกับก้มลงจับเข่าหอบลิ้นห้อยเลยครับ คงจะเหนื่อยจริง ทั้งฝืนเล่นสเก็ตทั้งที่เล่นไม่เป็น ทั้งวิ่งตามไอ้เปรี้ยวอีก
“อะไร พี่ชล” ผมเห็นรอยยิ้มของเปรี้ยวที่มุมปากแว๊บๆ ก่อนที่มันจะหันไปเหวี่ยงใส่พี่ชล
“พี่ขอโทษนะครับ พี่เล่นไม่เป็น จะไม่เล่นอีกแล้ว น้า อย่าโกรธนะ” ตอนนี้คนที่เดินๆ อยู่ เริ่มมองมาที่กลุ่มพวกเราแล้วครับ เอาเข้าไปคู่รักคู่นี้
“เฮ้ย!” พี่ชลลงไปคุกเข่าดึงมือเปรี้ยวไปถูไถกับหน้าตัวเอง ส่งเสียงงอแง
“อายไหมเนี่ย ฮ่าๆๆๆ” ผมหันไปกระซิบกับเปรี้ยว
“อายดิวะ แต่ขอแก้แค้นพี่มันก่อน แต่ก่อนแกล้งกูไว้เยอะ” มันพูดหน้านิ่งแต่น้ำเสียงดูสะใจมาก
“นะเปรี้ยว พี่ยอมทุกอย่างเลย น้าาา” ไอ้เปรี้ยวคงเริ่มทนอายไม่ไหวแล้วครับ หน้าแดงเชียว
“เออ ปะ...ไปเหอะ อายเค้า” พูดจบมันก็เดินลิ่วๆไปเลย พี่ชลยิ้มตาหยีแล้วลุกขึ้นวิ่งตามไป... ตอนนี้ เหลือแค่พี่พีสกับผมที่ยังยืนมองไอ้คู่รัก วิ่งงอนง้อกันอยู่ไกลๆ
“คู่นี้น่ารักเนอะ” ครับ คู่พี่กับผมก็น่ารัก เฮ้ย! ผมเริ่มโมเมเองแล้ว
“...” ผมไม่ได้ตอบอะไรไป
“ไม่ชอบพี่เหรอ ไม่คุยกันเลย” พี่พีสชวนคุยตอนที่เราเริ่มเดินตามสองคนนั้นไป ผมอยากจะตอบว่า ชอบครับ ชอบมากเลย แต่ โอ๊ย พี่อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ มันน่ารักมากเลย
“เปล่าครับ... แค่... ไม่รู้จะคุยอะไร” พี่มันเลยเงียบไปเลย ผมก็เงียบตาม ไม่กล้ามองหน้าพี่พีสเลยก้มหน้ามองพื้นแทน เราสองคนก็ยังเดินตามพี่ชลกับเปรี้ยวไปเรื่อยๆ
“ปวดขาแล้วอ่ะ กลับบ้านกัน” สักพักไอ้เปรี้ยววิ่งกลับมาทำหน้ายู่ใส่
“เออ กลับบ้านกัน ไปส่งไอ้พีสก่อน” พี่ชลที่วิ่งตามมันมาก็ตามใจแฟนสิครับ ผมงี้หูผึ่งเลยครับ ไปส่งพี่พีสที่บ้าน
“ไม่ต้องไปก็ได้นะ อยู่แค่นี้เอง” พี่พีสรีบโบกมือเป็นพัลวันเลยครับ
“แค่นี้นี่แค่ไหนอ่ะ” ไอ้เปรี้ยวมองหน้าผมตอนที่ถาม รอยยิ้มมันแฝงนัยยะสำคัญไว้อีกแล้ว
“เอ่อ ข้างๆโรงเรียนอ่ะครับ”
“งั้น...ไปส่งพี่พีสก่อน แล้วเดี๋ยวเราสามคนนั่งแท็กซี่กลับ”
“ก็บอกแล้วไงว่าให้ไปส่งพีสก่อน เคยฟังป่ะ” พี่ชลเริ่มพองลม ผมกับไอ้เปรี้ยวเคยคุยกันว่าถ้าพี่ชลไม่ได้เป็นแฟนมันนี่คงเป็นตุ๊ดดีๆ คนนึงเลยนะเนี่ย ขาว ตัวเล็ก ขี้งอน ฮ่าๆๆ
“โอ๋เอ๋ๆ ไม่งอนนะคะ ตุ๊ดเด็ก” เปรี้ยวทั้งง้อ ทั้งล้อแฟนมันในประโยคเดียวกัน
“ป่ะพีส ไปเหอะ ปล่อยทอมไป” พี่ชลคงงอนจริงเลยเดินไปควงพี่พีสเดินไปทางออก พี่พีสตกใจนิดหน่อยก่อนจะหัวเราะลั่น ส่วนไอ้เปรี้ยวส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินตามไป
“นี่ไงบ้านพี่ ฮิฮิ” ในที่สุดพี่พีสก็นำทางมาถึงบ้านตัวเอง พี่มันยิ้มเผล่ รีบวิ่งไปอวดบ้านตัวเอง บ้านพี่พีสสวยดีครับ หน้าบ้านเป็นสนามหญ้าโล่งๆ มีต้นปาล์มต้นใหญ่สองสามต้น “กลับบ้านดีๆนะมึง กูไปละ” พี่พีสบอกลาพวกเราก่อนจะเปิดประตูรั้วเข้าไป เดินลิ่วๆเข้าบ้านไปเลยไม่หันกลับมา
“ป่ะ เราก็กลับบ้านกันเหอะ” พี่ชลพูดจบก็เดินนำไปก่อน ไอ้เปรี้ยวเดินเข้ามาคว้าคอผมไว้ แล้วลากให้ไปด้วยกัน
“จำบ้านพี่เค้าไว้ให้ดีๆนะเว้ยกี้” มันคงเห็นคิ้วผมขมวดเข้าหากัน เลยถอนหายใจทิ้งเฮือกนึงก่อนจะพูดต่อเสียงกวนๆ “เผื่อวันไหนว่างๆจะได้มาดูแลสามีไง ฮิฮิ โอ๊ย” โดนตบหัวไปเลยหนึ่งทีเป็นรางวัลครับ
“พูดเชี่ยไร เกรงใจพี่พีสบ้าง ฮ่าๆๆ” ถึงจะพูดออกไปอย่างนั้น แต่ใจผมก็คิดถึงภาพที่ผมได้ไปดูแลพี่พีสนะ ฮ่าๆๆ ทำไงได้ล่ะ ก็คนมันชอบนี่
“สองคนนั้นอ่ะ เร็วๆ แท็กซี่จอดแล้ว” พวกเราลืมพี่ชลไปสนิทเลยครับ พี่แกโบกเรียกแท็กซี่เรียบร้อยแล้ว เลยขึ้นไปก่อนแล้วเปิดประตูค้างไว้ ผมกับเปรี้ยวเลยรีบยัดตัวเองเข้าไปในแท็กซี่ “เมื่อกี้คุยอะไรกัน โคตรอยากรู้เลย ในลานไอซ์ด้วย” เอาละครับ พอปิดประตู ล้อเริ่มหมุน พี่ชลก็เริ่มยิงคำถาม นิสัยอยากรู้อยากเห็นของคู่นี้นี่ไม่มีใครแพ้ใครจริงๆ
“ไอ้กี้มันชอบพี่พีส” เปรี้ยวบอกหน้ายิ้ม ตางี้หยีเชียว
“ฮิ้ววว เพื่อนพี่ฮอตน้า คู่แข่งเยอะนะกี้” รู้ชะตากรรมตัวเองเลยครับ ต่อจากนี้ไอ้คู่รักป่วนโลกจะต้องล้อตลอดแน่ๆ
“เล่ามาดิ๊กี้ มึงไปชอบพี่เค้าตอนไหนยังไง มันบอกไม่ใช่รักแรกพบด้วยอ่ะพี่ชล กรี๊ดดด” มันพูดจบแล้วหันไปกรี๊ดกับพี่ชล
“กรี๊ดดด เล่ามาเร็วๆ พี่อยากรู้” ผมชักเริ่มคิดแล้วว่าจริงๆ แฟนมันแอ๊บแมนนะเนี่ย
“ก็... กี้เคยเจอพี่เค้ามาซักพักแล้วอ่ะ เห็นตอนเค้าอยู่กับพี่บ้าง เดินสวนกันบ้าง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร” ผมพักหายใจ “พอมาวันนี้ไอ้เปรี้ยวพานั่งจ้อง เลยชอบ”
“ใจง่ายจังเลยเพื่อนฉัน” มันเริ่มเปิดละครบทโศกครับ เอามือทาบหน้าอกที่ไม่ค่อยมี ก่อนจะทำหน้าผิดหวังอีก
“มึงนั่นแหละพาดู” เรื่องอะไรจะให้ตัวเองผิดคนเดียวล่ะครับ
“อะไร นี่เปรี้ยวชวนกี้ดูผู้ชายเหรอ นึกว่ามาดูชลคนเดียว เสียใจนะ” พี่ชลเริ่มเบะปากครับ เอาแล้ว แผนการเรียกร้องความสนใจของพี่มัน
“ใช่เลยพี่ชล เปรี้ยวกรี๊ดผู้ชายทั้งสนามอ่ะ ตัวงี้จะพุ่งลงไปงาบอยู่ละ” ได้ทีต้องขี่แพะไล่สิครับ
“ไอ้เชี่ยกี้ มันมั่วนะพี่ชล อย่าไปฟัง” มันยืดตัวมาจะตบหัวผมแล้วครับ แต่โดนพี่ชลขวางไว้ก่อน
“เปรี้ยวไม่รักพี่แล้ว โฮฮฮฮฮ” พี่ชลคว้ามือนุ่มๆของไอ้เปรี้ยวมาปิดตาแล้วทำท่าสะอื้นร้องไห้
“อย่างอแงดิ พี่ชล” ไอ้เปรี้ยวเสียงเข้มเลยครับ
“ก็เปรี้ยวไปมองผู้ชายคนอื่นอ่ะ โฮฮฮ” ยังครับ พี่ชลยังไม่ยอมเลิกงอแง เปรี้ยวเลยทำเป็นไม่สนใจแล้วหันมาคุยกับผมแทน
“อ่ะๆ เล่าต่อดิ”
“ก็ไม่มีอะไร กูแค่ชอบพี่เค้าเฉยๆ” มันไม่มีอะไรจริงๆครับ เคยเจอกันแต่ก็ไม่ได้รู้จักกัน เดินผ่านๆ “ก็เห็นว่าหล่อนะแต่ก่อนอ่ะ แต่ไม่ได้ชอบ เพิ่งจะชอบตอนนี้แหละ”
“เหมือนในโฆษณาแป้งอะไรสักอย่างเลยป่ะ ที่บอกว่ามองหน้ากันเกินแปดวิแล้วจะตกหลุมรัก ฮู้ยย น่ารักจัง” พอพี่ชลรู้ตัวว่าร้องไปไอ้เปรี้ยวก็ไม่สนใจ แกเลยมาสนใจผมแทน “แล้วแกจะเอาไงต่ออ่ะ”
“เออ มึงจะเอาไงวะ”
“จีบพี่เค้ามั้ง ไม่รู้ดิ” ผมยักไหล่สบายๆ แล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง
“หืมมม” เวลาไอ้เปรี้ยวมันใช้ความคิดหนักๆมันจะชอบกัดเล็บตัวเอง แล้วตอนนี้มันก็เริ่มกัดเล็บตัวเองแล้ว เรื่องของผมมันน่าคิดหนักเหรอเนี่ย
“หืมมม” พี่ชลมองแฟนแล้วก็เริ่มทำตามครับ ตอนนี้เลยมีแต่เสียงแก๊กๆของฟันที่กระทบกับเล็บ ผมเห็นลุงคนขับกลั้นหัวเราะหน้าแดงเลย
“คิดอะไรกันอยู่” เห็นคู่รักทำหน้าเครียดแล้วตัวเองคงเล่นๆไม่ได้ เลยต้องทำเสียงเครียดตามไปด้วย
“คิดว่าจะยัดเยียดมึงให้พี่พีสยังไงดี” ยังคงทำหน้าเครียดกันทั้งคู่เลยครับ ผมอึ้งไปกับความคิดของเพื่อนคนเก่ง ตอนนี้เลยไม่มีใครพูดอะไร แท็กซี่ก็ยังคงวิ่งมาเรื่อยๆ เลี้ยวตามตรอกซอยจนมาจอดที่หน้าบ้านของผม
“ถึงละ กลับบ้านดีๆนะ” ผมหันไปเปิดประตู กำลังจะลงจากรถแต่ก็มีมือนุ่มๆคว้าแขนผมไว้ก่อน ผมหันไปขมวดคิ้วใส่
“เดี๋ยวถึงบ้านแล้วกูจะโทรหานะ อย่าเพิ่งนอน”
“โอเคๆ ไปละ บ๊ายบาย”
“บาย” มันบอกสั้นๆปิดประตูแล้วรถก็วิ่งไป ผมยืนโบกมือให้แท็กซี่ที่วิ่งไปได้สักพัก ก็กลับเข้าบ้านตัวเอง
พ่อกับแม่ยังไม่เลิกงานเลยครับ ผมที่อยู่ในบ้านแค่คนเดียวเลยนั่งอ่านหนังสือรอให้ไอ้เปรี้ยวโทรมา พลางนึกถึงเรื่องของพี่พีสไปด้วย ตอนนี้พี่เขาจะทำอะไรอยู่ จะกินข้าวหรือยัง อาบน้ำ... นึกภาพไปหน้าผมก็เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ แถมยังรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนบ้า นั่งยิ้มอยู่คนเดียว
Tonight, we are young. So, let set the world on fire.
เสียงโทรศัพท์มือถือข้างตัวดังขึ้น ผมรีบรับแบบไม่ดูชื่อคนโทรเข้า
“ยังไงวะเปรี้ยว” ถ้าไม่ใช่มันนี่ สถิติที่ไม่มีคนโทรเข้าโทรศัพท์ผมนอกจากไอ้เปรี้ยวพังทะลายเลยนะเนี่ย
(จะเอายังไงอ่ะ จะจีบพี่เค้าใช่มั้ย) เป็นมันจริงๆ เพราะผมไม่มีเพื่อนคนอื่นเลยครับ แอบสมเพชตัวเองนิดๆ แฮะ
“อาหะ จะจีบ มึงคิดแผนไว้หรือไง”
(ช่ายยย มึงไม่ต้องทำอะไรมากเลย เดี๋ยวกูบอก อ๊ะ มีชื่อแผนด้วยนะ) น้ำเสียงมันดูตื่นเต้นเป็นพิเศษกับเรื่องนี้
“ชื่อแผนอะไรอีก ให้กูคิดไม่ได้เหรอ”
(ไม่ได้เว้ย กูพยายามคิดกับพี่ชลแทบตาย) จริงๆคนที่ควรจะคิดมันต้องเป็นผมสิ ฮ่าๆๆ แต่ก็เห็นแก่ที่มันคิดมาแล้ว ลองฟังดูหน่อยก็ไม่เสียหายอะไร
“อ่ะๆ ว่ามาครับ” มันเงียบไปพักนึง ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงตะโกนมาจากปลายสาย
(บุกทะลวงให้มันทะลุ!)
อาจจะมึนๆหน่อยนะตอนนี้ เพราะผมแต่งตอนกำลังมึนหัว 55555
มีวิธีแก้ปวดหัวที่ใช้วันนี้มาฝากด้วย คือกินแม็กนั่มกับกาแฟเซเว่นครับ เป็นคอมบิเนชั่นที่สุดยอดที่สุดแล้ว
สำหรับคนที่กินยาแล้วไม่หายนะ ฝากติชมด้วยนะครับ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นสามคอมเม้นท์ในตอนแรกเลยนะครับ
ขอบคุณโค้ดจากคุณ cinna mon ด้วยครับ
ความคิดเห็น