Secret lovely ความรักนี้ความลับฉัน !

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มต้น

ฉันเดินกลับมาบ้านพร้อมกับความสงสัยกับรอยยิ้มของเขา เอ๊ะ !! แล้วฉันจะไปคิดถึงเรื่องของนายนั่นทำไมเนี่ย = =;

เพี้ยนไปใหญ่และๆ ฉันเดินเข้าไปในห้องครัว สายตาที่แสนอันคมกริบของฉัน

(เห่ย นี่ฉันสายตาดีขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย) ก็เหลือบไปเห็นถาดพิษซ่า อ๊ากก น่ากินจังเลยยย ~ ฉันจึงแอบหยิบมากิน

1 ชิ้น ฮ่าๆ หวังว่าคงไม่มีใครรู้นะว่าฉันนะแอบกิน จุ๊ๆอย่าไปบอกใครนะ -3-.. เฮ้อ กินเสร็จแล้วหนังตงหนังตาก็เริ่ม

หย่อน (ห๊ะ นี่เธอกินแค่พิษซ่าชิ้นเดียวจะง่วงทันทีเลยหรอย่ะ) ฉันจึงรีบขึ้นไปบนชั้น 2 และเข้ามานอนบนเตียง อ่าา

เตียงวันนี้ทำไมมันนุ่มจริงๆเลยน้าา นอนหน่อยละกันไม่ไหวแล้วว >< ...
 

    ผ่านไป 3 ชั่วโมง 

"ฮึก อือ อือ .. " เสียงงัวเงียของฉันพรึมพรำขึ้น ห๊ะ สะ สะ สาม ทุ่มแล้วหรอเนี่ย ตายล่ะๆการบ้านก็ยังไม่ได้ทำเลย

พรุ่งนี้จะส่งอยู่แล้วว ทำไงดีก็ อ่อใช่ก็ต้องรีบปั่นสิ ... ขณะที่ฉันทำการบ้านอีท่าไหนก็ไม่รู้ฉันก็เผลอฟุบหมอบลงบน

โต๊ะหนังสือ จนกระทั่งเช้า >O< 


ที่โรงเรียน ~

"นี่ๆ ยัยเคโรรี่ ฉันขอลอกการบ้านหน่อยสิ เมื่อคืนฉันน่ะ ไม่ได้ทำมานะสิ ที่บ้านไฟดับ ........ แซดๆๆๆ" ฉันพูดแถไป

แถมา จนในที่สุด ...

"ก็ได้ย่ะ ลืมทำซะหล่ะ" 

"ขอบคุณมากน้าาา ฉันจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้เลยย แม่นางฟ้าของช้านนน"

"จ้ะๆ ฉันรู้ตัว"

 นี่และนะ แก๊งค์ของฉันเป็นพวกใจดี >< โดยเฉพาะเคโรรี่  เมื่อฉันได้สมุดมาแล้วฉันก็รีบลอกเอ้ยบันทึกความรู้ลง

สมุดของฉันทันที (เอ่อ ใช้คำพูดแทนคำว่า ลอก ให้ดูดีขึ้นมาหน่อยน่ะ) มันเหมือนฉันแข่งกับเวลาอะไรอย่างนั้น

แหละ ในที่สุด ... มันก็เสร็จทันจนได้อาจารย์เดินเข้ามาในห้องพอดี !! อะไรมันจะพอดีเหมาะเจาะขนาดนี้ ><

อาจารย์เดินเข้ามาในห้องและทำหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสอย่างกับถูก

หวยได้เงินมา 100 ล้านงั้นแหละ ปกติแล้วอาจารย์จะไม่ค่อยยิ้มเท่าไหร่นะ ชอบทำหน้าโหดๆเสมอๆ 

"นักเรียนทุกคน อีกหนึ่งอาทิตย์โรงเรียนของเรานั้นจะมีการจัดงานเต้นรำขึ้นนะ" อาจารย์ยังพูดไม่ทันจบ เสียง

นักเรียนคนอื่นๆ ก็แทรกขึ้นดังจอกแจ๊ะ นี่ๆๆ มันไม่ใช่เทพนิยายหรือในหนังสือนิยายนะที่จะมีงานเต้นรำเนี่ย เอาจริงๆ

ฉันยังเต้นไม่เป็นเลย ฉันยอมให้หมามาเต้นแทนยังจะดีกว่า 

"เอ้าๆ ฟังอาจารย์พูดก่อนสิ ต่อละนะ .... ฉะนั้นแล้วอาจารย์ก็อยากจะให้นักเรียนทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมนะ พรุ่งนี้

เราจะมาซ้่อมกัน"

"เย้ๆๆๆ" เสียงนักเรียนดังขึ้น อีกแล้ว นี่พวกหล่อนไม่เคยไปงานเต้นรำไงจ๊ะเนี่ย 

"อ่อ ยังมีต่ออีกนะ เต้นรำนะต้องคู่หญิงกับชายนะ เราจะได้เต้นรำคู่กับห้อง B นะ" อาจารย์พูดจบก็เดินออกไป

"อุ้ยๆต๊ายตายแล้ววว ห้อง B นี่มันแก๊งค์ Prince readyy นี่ๆ อร้ายๆๆ ท่านพริ้นซ์ ><" เสียงนักเรียนหญิงพูดขึ้น ยัย

พวกนี้ไม่เคยเห็นหน้าพวก Prince readyy หรือไงย่ะ ก็แค่หน้าตาธรรมดาๆ ยังสู้พี่เคน ภูภูมิ พี่เท่ง พี่โหน่งของฉันไม่

ได้เลย :P 

"ฉันอยากเต้นกับ พริ้นซ์จัง " เทนเนอร์พูดขึ้น

เฮือก !! อารายยน้าาาา ขออีกทีซิ -.-

"ทำไมถึงอยากเต้นกับหมอนั่นนักหล่ะ" ฉันถาม

"ไม่รู้สิ"

เอ่อ.. ขอบคุณสำหรับคำตอบจ้ะ เทนเนอร์ยัยเพื่อนสุดเลิฟของช้านนน =w=

"อย่าลืมนะ ว่าแก๊งค์เราน่ะ ไม่ญาติดีกับแก๊งค์นายพริ้นซ์หรอกนะ จำไว้เทนเนอร์"  คริสตันพูดทิ้งท้ายเอาไว้ แล้วก็

เดินจากไป


ตกเย็น ~~~~
 

 สุดท้าย...ฉันก็ต้องเดินกลับบ้านมาคนเดียว เศร้าแท้เหลา -.,- ฉันเดินกลับบ้านคนเดียวไม่พอแถมฉันต้องมาซวยอีก ก็ฉันน่ะ .. ดันไป

เหยียบขี้หมาเต็มแรงเลยน่ะสิ เหม็นสุดๆไปเลยหล่ะ TT

"555555555555555555555"

"หน๋อยนี่ นายหัวเราะอะไรกันมิทราบค่ะ"

"ป๊าววว สักหน่อย ^^"

"เออ"

 เอ๊ะ ฉันยังเดินไปไม่กี่ก้าว เขาคนนั้นก็มากุมมือฉันไว้ ตาบ้าา อย่ามากุมแบบนี้เส่ .... 

"ปล่อยนะ"

"หึ จำกันไม่ได้ไง ฉัน ....."