คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ★ Part One [แก้คำผิด]
★ Part One
" พี่ซีวอนกลับมาแล้ว "
ร่างบางร้องตะโกนด้วยความดีใจเมื่อเห็นสามีของเขาเดินเข้ามาภายในบ้าน หลังจากเดินทางไปต่างประเทศเป็นเวลานานเกือบหนึ่งเดือน
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ต่างจากบุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี ซีวอนมีใบหน้าที่เรียบตึงดวงตาที่แข็งกร้าว ดุดัน ใบหน้าเย็นชาไร้รอยยิ้ม ร่างบางชะงักเท้าที่จะเดินไปหา เมื่อได้ยินคำพูดที่เขาได้ยินจนขึ้นใจแล้ว
" นึกว่ากลับมาบ้านคราวนี้ฉันจะไม่เห็นหัวเธอเดินอยู่ในบ้านของฉัน...ที่ไหนได้ ยังลอยหน้าลอยตาทำเป็นคุณนายอยู่ที่นี่ หน้าด้าน...ไม่มียางอาย เจ้าของบ้านเขาไม่อยากให้อยู่ยังหน้าด้าน หน้าหนาไล่กี่ทีก็ยังไม่ยอมไป"
ชเว ซีวอน มหาเศรษฐีติดอันดับต้นๆของเกาหลี เจ้าของกิจการหลายอย่าง แต่ที่ทำเงินได้ดีที่สุดคงเป็นอาคารสำนักงานให้เช่า ที่อยู่ในตึกอาซีเอส ตึกสูง65ชั้น ที่ทำรายได้ให้เขาตกเดือนละหลายร้อยบาท เขามองหน้า โจว คิยูฮยอน ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายด้วยสายตาที่เกลียดชัง ดูแคลน สายตาที่มองมาทำให้คิยูฮยอนรับรู้ถึงความเกลียดชังได้อย่างชัดเจน ไม่เคยมีซักวันที่ซีวอนจะพูดดีดีกับเขา ไม่ว่าเธอจะทำดีกับเขามากแค่ไหนก็ไม่สามรถลบความเกลียดชังที่เขามีต่อโจว คยูฮยอนได้
"ผมเป็นเมียพี่ซีวอน...ก็ต้องอยู่ที่นี่สิฮะ" คิยูฮยอนบอกเสียงอ่อย
"ฮึ...เมีย...นายลองเอาเท้าของนายขึ้นมาก่ายหน้าผาก แล้วคิดให้ดีสิว่าเธอเป็นเมียฉันรึเปล่า!"
ซีวอนถามอย่างเดือดดาล เขาไม่เคยเห็นคิยูฮยอนเป็นภรรยาของเขาเลยที่ยอมแต่งงานด้วย ก็เพราะตัวเขาเองถูกคิยูฮยอนและมารดาของเจ้าตัวรวมหัวกันวางยาเขาและจัดฉาก ว่ามีอะไรกัน ถ้าไม่ติดว่ายุนอามารดาของคิยูฮยอนจัดฉากได้อย่างดีเยี่ยม โดยพามารดาของเขารวมทั้งบุคคลที่สามที่สี่และอีกหลายๆชีวิตเข้ามาเห็นเหตุการณ์ และที่สำคัญนักข่าว เขาจึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบนี้ได้
"แต่ถึงยังไงผมก็เป็นเมียพี่ซีวอน"คิยูฮยอนเถียงเสียงเบาหวิว
"โอ๊ย!...อยากจะบ้าตาย คำก็เมีย สองคำก็เมีย เท่าทีฉันจำได้ ตั้งแต่แต่งงานอยู่กินกับคนที่อยากมีผัวจนตัวสั่น คิดแต่จะจับผู้ชายรวยๆอย่างเธอ ของๆฉันไม่เคยล่วงลํ้าเข้าไปในตัวเธอเลยซักครั้ง อยากรู้มั้ยว่าเพราะอะไร?...เพราะฉันไม่อยากเกลือกกลั้วกับคนร่านๆอย่างเธอ ฉันรังเกียจเธอ จำไว้นะคิยูฮยอนว่าฉันเกลียดเธอ เกลียดยิ่งกว่ากิ้งกือไส้เดือน นอนกับเธอ ฉันนอนกับโสเภณีราคาไม่กี่ร้อยยังดีซะกว่า...จำใส่กะโหลกกลวงๆของเธอเอาไว้ ด้วย"
ซีวอนตะโกนออกมาลั่นห้องรับแขกขนาดใหญ่ คิยูฮยอนรู้ว่าเขารังเกียจตนมาก แต่ที่ทนอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะมารดา ที่ทั้งบังคับทั้งขู่เข็ญให้เขาอยู่ที่นี่ อยู่เป็นคุณหญิงของตระกูลชเว ทั้งๆที่ขาไม่เคยต้องการเลยซักนิด แค่คิดก็ยังไม่เคย
"คังอิน โทรไปหาฮีชอลให้หาผู้หญิงมาให้ฉันคนหนึ่ง ภายในหนึ่งชั่วโมงนะ"
ซีวอนสั่งเลขาส่วนตัวของเขาก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้าน โดยไม่สนใจคิยูฮยอนที่ยืนร้องให้อย่างน่าสงสารเลย เขากลับแกล้งเดินชนจนร่างบอบบางเซและล้มไปที่พื้นตามแรงชนทันที คังอินมองร่างบอบบางที่นั่งอยู่ที่พื้นอย่างสงสารและเห็นใจ แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ ถ้าเจ้านายของเขาเกลียดเขาก็ต้องเกลียดตามไปด้วยซีวอนเดินขึ้นบันไดไปไม่กี่ ขั้น เขาหันหน้ากลับมาทางคังอินก่อนจะสั่งอะไรบางอย่างที่ทำให้คิยูฮยอนร้องไห้ หนักกว่าเดิมอีกแต่ซีวอนก็ไม่ได้แยแสร่างบางเลย
"ผู้หญิงมาแล้วให้พาไปที่ห้องคิยูฮยอนนะ...ต่อจากนี้ไปฉันจะนอนกับโสเภณีที่ ห้องของเธอ เพราะเธอคงไม่รังเกียจผู้ร่วมอาชีพเดียวกับเธอ จริงมั้ยคิยูฮยอน? หึ หึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
ซีวอนพูดจบก็เดินขึ้นชั้นบนไปพร้อมเสียงหัวเราะดังไปจนกระทั่งเขาเข้าห้องไป เสียงหัวเราะที่บาดลึดลงไปในจิตใจของคิยูฮยอนจึงเงียบลง ร่างบางไม่รู้ว่าจะสามารถทนอยู่ที่นี่ได้อีกนานแค่ไหน ระยะเวลาหกเดือนที่ผ่านมาเหมือนตกนรกทั้งเป็น แต่ไม่เคยบอกใครแม้กระทั่งมารดา ซึ่งมักจะมาหาทุกครั้งที่เดือดร้อนเรื่องเงิน
คิยูฮยอนเดินเข้ามาในห้องเกือบเที่ยงคืน หลังจากที่ผู้หญิงที่ให้ความสุขกับซีวอนกลับไปแล้ว ร่างบางเดินมาหยุดนิ่งที่เตียงนอน ร่อยรอยบนเตียงการันตีได้เป็นอย่างดีว่าซีวอนทำอย่างที่เขาพูดจริงๆ ที่นอนยับยู่ยี่ ถุงยางอนามัยที่ใช้แล้ววางอยู่ที่เตียงนอน คิยูฮยอนทรุดตัวลงนั่งที่พื้น มือบางทั้งสองข้างปิดที่ใบหน้าหวานพร้อมกับหลั่งนํ้าตาที่อัดอั้นอยู่ในใจ ให้ไหล รินออกมา เขาทำเกินไปแล้ว ไม่รัก ไม่ชอบ เกลียดชัง ไม่ว่าแต่อย่างใด แต่อย่าทำแบบนี้กับ มันเกินไป เกินไปแล้วจริงๆ โดยไม่สังเกตเลยว่าชายหนุ่มได้มายืนพิงอยู่ที่ประตูห้อง
"อ่อ!... วานเธอเก็บซากความสุขของฉันด้วยหวังว่าเธอคงไม่รังเกียจ หึหึฮ่าๆๆ"
ซีวอนพูดพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะก่อนจะเดินเข้าไปในห้องของเขาที่อยู่ตรงข้าม ไม่มีวาจาใดใดเอื้อนเอ่ยออกจากเรียวปากบางมีเพียงนํ้าตาและ เสียงสะอื้นเท่านั้นที่ได้ยินตลอดคืน
หลังจากคืนนั้นซีวอนก็พาผู้หญิงมานอนที่ห้องของคิยูทุกคืน บางคืนอยู่ถึงตีสามของเช้าวันใหม่ ทำให้ร่างบางแทบไม่ได้นอน สภาพห้องเหมือนเดิมถุงยางอนามัยใช้แล้วถูกถอดวางไว้ที่เตียงตัวเดิม เขาทำอย่างนี้มาร่วมหนึ่งเดือนแล้ว ความอดทนของเริ่มเหลือน้อยลงทุกที อยากจะหนีไปจากที่นี่ไปให้ไกลไปในที่ๆคิดว่ามารดาของเขาไม่สามารถตามหาเขา ได้ แต่เป็นเพราะความกตัญญูเชื่อฟังคำสั่งมารดาจึงทำได้แต่เพียงคิดเท่านั้น เพราะกลัวมารดาจะลำบากหากถ้าไม่มีเขา มารดาก็จะไม่มีเงินใช้ และแม่ของเขาขอค่าเลี้ยงดูเดือนละสองแสนซึ่งซีวอนเองก็ตกลง
ซีวอนคิดหาทางกำจัดคิยูฮยอนออกไปจากบ้านของเขา แต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่มีทีท่าว่าจะออกไปจากบ้านเลยซักนิด ก็ให้มันรู้ไปว่าระหว่างเขาและคิยูฮยอนใครจะชนะ และเขาก็คิดแผนใหม่ขึ้นมาซึ่งคาดว่ามันจะได้ผล
"เรียวอุค ไปตามคิยูฮยอนมาหาฉันที่ห้องเดี๋ยวนี้" คำสั่งเด็ดขาดของซีวอนทำให้เรียวอุค คนรับใช้ในบ้าน รีบวิ่งไปตามคิยูฮยอนที่อยู่ในครัวทันที
"คุณคิยูครับ คุณคิยู คุณซีวอนเรียกให้คุณคิยูไปหาที่ห้องครับ" เรียวอุคเอ่ยรีบพูดทันที
"ห้อง?...ห้องไหนฮะ" คิยูฮยอนถามเสียงอ่อนพลางยิ้มหวาน
"ห้องของคุณคิยูครับ" เรียวอุคตอบ คิยูฮยอนรีบเดินออกไปทันที ร่างเล็กนึกได้ว่าลืมบอกร่างบางว่าซีวอนพาผู้หญิงมานอนด้วย "ตายแน่เลยกู ลืมบอกคุณคิยูเลย" เรียวอุคบ่นพึมพำ
คิยูฮยอนเปิดประตูห้องด้วยมือที่สั่นเทา นี่เป็นครั้งแรกที่ซีวอนเรียกหาเขา หรือว่าเขาจะเปลี่ยนใจยอมรับเขาในฐานะภรรยาแล้ว แม้คิยูฮยอนจะไม่รู้สึกอะไรกับซีวอนนอกจากความละอายใจแต่เขาก็ยังอยากได้รับการยอมรับจากซีวอนและมารดาของเขา ในฐานะที่เป็นภรรยาที่ถูกต้องทั้งทางพฤตินัยและนิตินัย ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเหือดแห้งลง เมื่อร่างบางเห็นร่างสองร่างกำลังก่ายกอดกันอยู่ที่เตียง โดยที่ฝ่ายหญิงไม่มีเสื้อผ้าสวมเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ส่วนซีวอนสวมเพียงกางเกงเท่านั้น
"ว่าไงที่รัก...ฉันชวนเธอมาร่วมวงด้วย อาชีพเก่าของเธอไม่ใช่หรอ? เร็ว...ถอดเสื้อผ้าแล้วเดินมาขึ้นเตียง ทำให้ฉันมีความสุขเหมือนที่ผู้หญิงคนนี้ทำสิ"
ซีวอนพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน เช่นเดียวกับหญิงสาวที่นั่งคร่อมร่างของเขาอยู่ ใบหน้าของเธอดูดเม้มอยู่ที่หน้าอกชายหนุ่ม โดยไม่สนใจว่ามีบุคคลที่สามยืนอยู่ส่วนซีวอนก็ยังทำใบหน้าเคลิบเคลิ้มรัญจวน โดยไม่สนใจเขาเช่นกัน
คิยูตัวสั่น มือสั่น ขาสั่น เรียกได้ว่าสั่นทั้งตัว เขาไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้มาก่อน และความอดทนของเขาก็ถึงจุดสิ้นสุดลง ร่างบางวิ่งออกไปจากห้องทันที ไม่! เขาจะไม่ทนอยู่ที่นี่อีกแล้ว เขาต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด มีเพียงคนเดียวที่นึกถึงตอนนี้ คนเดียวที่โอบกอดเขาในยามที่เขาท้อแท้ ยามทุกข์เขาจะระบายและถ่ายทอดให้คนคนนี้ฟังเสมอ และครั้งนี้ก็เช่นกัน จะไปหาคนคนนั้น คนที่ไม่ได้เจอมานานกว่าเจ็ดเดือนแล้ว...พี่ชายฝาแฝดของเขา
...พี่คยูฮยอน...
ซีวอนเมื่อเห็นคิยูวิ่งออกไปแล้วเขาลุกไปดูที่หน้าต่างเห็นร่างบางวิ่งออกไปจากบ้าน รอยยิ้มที่แสดงถึงความสะใจของเขาก็ปรากฎที่ใบหน้าหล่อ ก่อนจะเดินมาที่เตียงนอนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"คืนนี้ ฉันจะให้เงินเธอเพิ่มอีกสามเท่า เป็นรางวัลที่เธอทำได้ดีเกินคาด" ซีวอนถอดกางเกงลำลองของเขาออก สิ่งที่ผงาดอยู่กลางลำตัวชายหนุ่มทำให้ดวงตายาวรีของผู้หญิงที่นอนเปลือย กายอยู่ที่เตียงเบิกกว้าง ก่อนจะแย้มยิ้มแล้วลุกขึ้นไปหาซีวอนที่ยืนอยู่ข้างเตียง ปรนนิบัติและปรนเปรอให้ซีวอนอย่างเต็มที่ เสียงครางระงมของทั้งสองดังลั่นห้องก่อนจะสงบลงในสองชั่วโมงต่อมา
ร่างหนานอนเอกเขนกอยู่ที่เตียงนอน หลังจากที่ผ่านกิจกรรมบนเตียงสุดเร่าร้อนเมื่อสองชั่วโมงที่ผ่านมา เขาอาบนํ้าทันทีที่ผละออกจากร่างโสเภณีคนนั้น วันนี้เขารู้สึกสบายใจและดีใจเป็นอย่างมาก ที่สามรถทำให้คิยูออกไปจากบ้านของเขาได้ระยะเวลาเจ็ดเดือนที่ผ่านมาเขาต้อง ทนเห็นคนที่เขาเกลียด คนหิวเงินอย่างคิยู ทำให้เขาไม่อยากกลับบ้าน ทั้งๆที่บ้านหลังนี้เป็นบ้านคุณตาของเขา บ้านที่เขารักมากที่สุด จะให้ทิ้งไปเขาก็ทิ้งไม่ได้ ชายหนุ่มจึงต้องทนอยู่แลวันนี้เขาไม่ต้องทนอีกแล้ว เพราะคิยูได้ออกไปจากชีวิตของเขาแล้ว
CRY .q
ความคิดเห็น