คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Surprise
1
It’s surprize!
ณ หน้าประตูรั้วของโรงเรียนอันแสนสง่างดงามเหมือนถูกออกแบบโดยช่างสถาปนิกชั้นยอด บัดนี้ มีเด็กชายหน้าหวานมายืนอยู่ หน้าตาของเขาในตอนนี้ บ่งบอกอารมณ์ที่แสนจะหงุดหงิดปนโมโหได้อย่างดี เด็กชายคนนั้นได้สบถคำหนึ่งออกมา ทำไมเขาต้องมาที่นี่ ทั้งๆที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เขาควรจะย่างก้าวเข้ามา แต่เพื่อพี่ชายและคำสั่งของคุณพ่อ เขาจึงยอมทำตามทุกอย่าง ถึงแม้ว่าสิ่งที่เขาทำอยู่นั้นมันจะทำให้เขาเดือดร้อนมากเพียงใด...
“ทำไมต้องมาที่นี่ด้วย คุณพ่อคิดอะไรอยู่”เขาได้เอ่ยปากพึมพำกับตัวเอง ไม่นานเขาก็ก้าวเท้าเข้าไปในรั้วโรงเรียนอย่างไม่เต็มใจนัก โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่ใครๆอยากเข้ามา แต่ทำไมเขาจึงทำเหมือนไม่อยากเข้าใกล้โรงเรียนนี้ เพราะอะไรน่ะหรือ...ก็เขาต้องปลอมตัวเป็นผู้ชายน่ะสิ มันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอทีเดียว!
มีผู้ชายคนหนึ่งคอยจ้องมองคนตรงหน้า เมื่อคนๆนั้นได้เดินลับตาไป เขาออกมาจากที่ซ่อนแล้วพูดว่า...
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพ่อคิดอะไรอยู่ แต่ท่าทางจะสนุกเลยทีเดียว...”ยังไงเขาก็ต้องทำตามแผนที่พ่อของเขาวางไว้ ตอนแรกก็คัดค้านเต็มที่ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้’เขา’ ต้องทำตามแผนแต่โดยดี ตอนนี้มีสิ่งเดียวที่เขาจะทำได้ นั้นก็คือ คอยติดตามใบว่านอยู่ห่างๆ อย่าให้เจ้าตัวรู้ตัว สิ่งที่เขาทำได้ก็มีแค่นี้จริงๆ
“พี่ขอโทษนะ...ใบว่าน”แล้วเขาก็เดินจากไป
พ่อนะพ่อ หาเรื่องให้ฉันจนได้ ทำไมฉันต้องแต่งตัวเป็นผู้ชายด้วยนะ ต้องตัดผม รัดหน้าอก แค่นี้ก็ทรมานจะตายอยู่แล้ว ยังไม่พอ ฉันยังต้องมาอยู่โรงเรียนที่แสนจะห่างไกลจากตัวฉันอีก ฮือๆT__T โรงเรียนนี้ติดอันดับความไฮโซ แถมนักเรียนแต่ละคน ส่วนใหญ่นิสัยหยิ่งทั้งนั้นเลย ถ้าไม่ใช่เพราะทำเพื่อพี่ไบรอัน...พี่ชายฝาแฝด ฉันก็คงไม่กล้าแม้แต่คิดจะทำเรื่องบ้าๆแบบนั้นหรอก
“กรี๊ด! รุ่นพี่ไบรอัน”เรียกชื่อพี่ฉันทำไมยะหล่อน=__=^ พี่ฉันมีแม่เสียงแปดหลอดนี่เป็นแฟนคลับด้วยหรือไง ดีนะที่ยัยนี่ไม่สงสัยว่าพี่ไบรอันที่หล่อนเรียกนั้น ดูแล้วส่วนสูงลดลงป่าว ฉันกับพี่มีส่วนสูงห่างกัน 5 เซนติเมตร ก็ยังดีที่มีความแตกต่างเรื่องส่วนสูงไม่ค่อยจะชัดเจนนัก
“อะไร อีหอยหลอด”เฮ้ย! =[]=! ลืมตัวไปว่าตอนนี้ฉันเป็นพี่ไบรอัน ทำไงดีๆๆๆ T^T หวังว่าหล่อนจะไม่ได้ยินที่ฉันพูดน่ะนะ
“พี่ไบรอันพูดอะไรเกี่ยวกับหอยนะคะ”ยังดีที่ยัยนี่หูหนวก ถึงแม้ว่าจะได้ยินว่าหอยก็เหอะ เฮ้อ...โล่งอกไปที
“อ๋อ พอดีพี่อยากได้เปบือกหอยไปทำโมบายน่ะ ก็เลยเผลอพูดไป น้องมีอะไรเหรอครับ ^__^a”เออ...แหลเก่งนะเรา เอาความตอแหลมาจากใครหว่า =__=^
“เอ่อ...คือว่า นี่ค่ะ! >__<////”ฉันมองดูของในมือเธอ เป็นซองจดหมายสีหวาน ดูๆแล้วน่าจะเป็นจดหมายรัก หรือว่าจะ...
“ให้พี่?...”ไม่ทันที่จะถามต่อ เธอก็ยัดซองจดหมายใส่ในมือฉันแล้วก็วิ่งจากไป เด็กผู้หญิงโรงเรียนนี้มาจากมิติที่สี่หรือไงกันมีนิสัยพิลึกกึกกือทุกคนเลย =__=^
หมับ!
“เฮ้! เพื่อน เดี๋ยวนี้เนื้อหอมหรือไง มีแต่คนให้จดหมายน่ะ”อยู่ๆก็มีคนหนึ่งมากอดคอฉัน(จะเรียกว่าล็อคคอก็ได้) จนฉันเซไปกระทบกับ หน้าอกอันกว้างของเขา พอฉันเงยหน้าขึ้นไปก็พบกับหน้าของเขาที่แสนจะงดงาม ดวงตาสีดำขี้เล่นของเขา ผิวขาวดุจหิมะ ริมฝีปากอันบางสวย ผมและคิ้วก็มีสีเหมือนสีตา จมูกโด่งสัน รวมๆแล้วบนใบหน้าของเขาก็ถือว่าหล่ออ่ะนะ
“หน้าฉันมีอะไรติดหรือไง ถึงจ้องหน้าฉันขนาดนั้นล่ะ”
“โทษที นายเป็นเพื่อนฉันหรือ?”
“ไม่เจอกันไม่กี่วันจำเพื่อนสนิทคนนี้ไม่ได้แล้วหรือ เสียใจนะเนี่ย;(”ฉันแทบจะหลุดขำเมื่อเขาทำหน้าจะร้องไห้ นายนี่ก็ไม่เลวเหมือนกันนี่ ฉันน่าจะเข้ากับเขาได้ไม่ยากนัก รู้สึกดีใจยังไงไม่รู้ที่พี่มีเพื่อนเป็นนายนี่น่ะ ว่าแต่ว่า...นายนี่ชื่ออะไรอ่ะ
“นี่ทั้งสองคน มัวทำอะไรอยู่ นี่จะใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วนะไบรอัน โอโซน”ไม่ต้องถามแล้วล่ะ มีคนตอบให้ได้ยินชัดเต็มสองรูหู=__=
“อืม -__-/อืม ^^”ฉันกับโอโซนขานรับ
“นี่ๆ รู้ไหมว่านายหายไป ฉันคิดถึงแทบแย่น่ะ...”แล้วก็พูดอะไรต่างต่างนานา จนทำให้ฉันแทบจะคิดว่าระหว่างนายคนนี้กับพี่ชายของฉันว่าเป็นคู่เกย์หรือป่าวน่ะ =__=^ พูดเอาแต่ว่าคิดถึงๆๆๆๆๆๆ ตลอดทั้งคาบจนฉันไม่เป็นอันจะเรียน เพราะมัวแต่กังวลเรื่องพี่กับโอโซนว่า...
‘พี่กับโอโซน จริงๆแล้วเป็นแค่เพื่อนอย่างนั้นหรอ’อันนี้เป็นความคิดแรกๆ
‘แล้วถ้าพวกเขาเป็นมากกว่านั้นจริงๆล่ะ’
‘แล้วถ้าพวกเขาเป็นอย่างงั้นจริง แล้วคิดจะแต่งงานกัน งั้นตระกูลฉันก็ไม่มีทายาทสืบทอดน่ะสิ แล้วถ้าเกิดมีลูกจริงๆแล้วใครจะเป็นพ่อ ใครจะเป็นแม่ ทั้งๆที่ทั้งสองคน...’หยุดจินตนาการในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ดีกว่า ยิ่งคิดยิ่งเตลิด =___=^ คิดไปได้ยังไงฉันยังแอบตกใจจนรู้สึกขนลุกกับความคิดของตนเอง=[]=; นับวันฉันยิ่งเพ้อเจ้อขึ้นทุกวันแล้วนะเนี่ย -*-
“เป็นอะไรหรือไบรอัน เห็นส่ายหัวไปมา”ตอนนี้เป็นช่วงพักเบรคเที่ยง ตอนนี้ฉันกับกลุ่มเพื่อนของพี่มานั่งอยู่ตรงใต้ต้นไม้ของสวนหย่อมขนาดย่อมของโรงเรียน
“ป่าวหรอกฉันแค่...เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกแฮะๆ ^^;”ใครจะกล้าบอกเล่าว่าฉันคิดอะไรอกุศลแบบนั้น มีหวัง คนพวกนี้ได้มองฉันไปในทางลบเป็นแน่T__T อาจจะคิดว่าฉันเป็นโรคจิตก็ได้
“ท่าทางแบบนี้มีพิรุธแฮะ”อย่าได้สงสัยอะไรข้าน้อยเลย เจ้าโอโซนเอ๋ย
“แต่ว่า...ทำไมช่วงนี้ฉันรู้สึกว่าไบรอันตัวเล็กลงนะ”เพื่อนของพี่...ไทม์ที่ฉันเพิ่งรู้จักชื่อเมื่อครู่ นั้นเอ่ยถามขึ้น
เฮือก =[]=!!! รู้สึกว่าทุกคนจะจ้องมองมาที่ฉันนะ ไม่ได้การล่ะ ฉันต้องรีบใช้วิชาที่มีมาตั้งแต่กำเนิด นั่นคือ...
“เผอิญว่า ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยได้ทานอะไรเลยนะ เครียดหลายเรื่อง ^__^;”วิชาตอแหลค่ะ T^T
“งั้นเหรอ...นี่จดหมายเมื่อเช้าเขียนไว้ไงบ้าง”โอโซนทำท่าเหมือนไม่เชื่อ(จะอะไรกันนักกันหนาเนี่ย -*-) แต่ก็แกล้งเชื่อเนอะ ทำเป็นถามเรื่องอื่น(มันก็ดีแล้วนี่)
“ก็เขียนว่ารักต่างต่างนานา แล้วลงท้ายด้วย หลังเลิกเรียนช่วยไปเจอกันที่ป้ายรถเมย์”นั่นก็เป็นทางที่ฉันจะกลับวันนี้ ไหนๆก็ชวนแล้ว ไปบอกว่า’ขอโทษนะ ฉันไม่สามารถตอบแทนความรู้สึกของเธอได้’ก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง(คำพูดทั้งหมดเมื่อกี้ ฉันได้กลั่นกรองดีแล้ว เพื่อเป็นการไม่ทำให้ฝ่ายหญิงเสียใจ)
“แล้วไปป่ะ”โอโซน คนขี้สงสัยเอ่ยถามขึ้น
“ไป...”
“ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างไบรอัน จะไปคบกับผู้หญิงนะ”พูดยังกับว่าปัจจุบันนี้พี่ฉันคบกับผู้ชายอย่างงั้นแหละ =___=;(คิดหนัก)
“ป่าว...จะไปปฎิเสธ”
“โอโห...แปลกใจนะเนี่ย ที่ไบรอันสนใจเรื่องปฎิเสธอะไรนั่น ปกติ ถ้ามีอะไรแบบนี้ ก็จะทำเป็นไม่สนใจ”โอโซนพูด ก็นั่นพี่ฉันนี่หว่า เคยแคร์ความรู้สึกใคร(นอกจากฉัน)ซะที่ไหน
“ตอนนี้ฉันไม่อยากทำบาป”
“จ้ะๆ พ่อพระ”ใบหน้าของโอโซนที่ตอนแรกฉันคิดว่าน่ารัก ตอนนี้ฉันทำนายได้เลยว่า ถ้าหมอนี่พูดแบบนั้นอีก ใบหน้าที่น่ารักนั่นจะมีรอยส้นพระบาทไว้ประดับบารมีอีกไม่นานเป็นแน่ -*-
“นี่ก็ใกล้เวลาขึ้นเรีบนคาบบ่ายแล้ว ไปกันเถอะ”ไทม์ได้ขัดขึ้นก่อนที่จะมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น(นั่นก็คือ ฉันกำลังจะตืบโอโซน)
ณ ป้ายรถเมย์หน้าโรงเรียน
ฉันกำลังนั่งรอกลับบ้าน ถ้าเจอยัยนั่นก็จะบอกปฎิเสธไปน่ะนะ ผู้หญิงกับผู้หญิงมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะคบกัน(ก็เธอปลอมตัวเป็นพี่ชายของเธอไม่ใช่รึ...ใบว่าน -*-) แต่ฉันสงสัยว่า...บ้านฉันออกจะรวยทำไมฉันต้องมานั่งรถเมย์ให้ปวดก้นด้วยเนี่ย -*-
“กรี๊ดกร๊าด! ‘มิลาน’มาแล้ว หล่อลากแลยนะเธอ”
“ใช่ๆๆ ได้ข่าวว่าไม่เคยมีแฟนด้วยล่ะ”
“แปลกใจจัง หล่อๆอย่างนี้ไม่เคยมีแฟน...”อะไรกัน เสียงหนวกหูน่ารำคาญ แต่ใครกันมีชื่อว่าใบลาน ชื่อโบราณชะมัดเลย =___=(เขาชื่อมิลานย่ะ) แต่ดูเหมือนว่าจะเรียนโรงเรียนเดียวกันกับพี่ฉันนะ แหวกคนไปดูหน่อยก็ไม่เป็นไรเนอะ ^___^
“ขอทางหน่อยครับ”ฉันแหวกเข้าไปในชะนีมุง-__-^ แล้วก็เจอกับคนตรงหน้า ผมสีน้ำตาลเข้มตัดกับผิวขาวเนียน ตาสองชั้น นัยน์ตาสีฟ้า น่าจะเป็นลูกครึ่ง จมูกโด่งสัน คิ้วคมเข้ม ใบหน้าเรียว รวมๆแล้ว หน้าตาเขาดูดุๆหน่อยอ่ะนะ ทำไมวันนี้เจอแต่คนหล่อๆ คนสวยไม่เข้าใจค่ะ(หลงตัวเอง) ในเมื่อมองคนตรงหน้าจนอิ่ม...เอ้ย! จนพอใจแล้วก็เดินออกไปจาฝูงชนแต่แล้ว...
หมับ!
ไอ้ใบลานมันขว้าแขนฉันอ่ะ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ส่วนผู้หญิงที่อยู่รอบข้างจึงค่อยๆเงียบเสียงลง จนเงียบสงัดไปทุกบริเวณ อย่าอยู่ๆก็เงียบสิ มันวังเวงนะT__T
“ม...มีอะไร^^;”
“ไบร...”อะไรนะไม่ได้ยิน พูดดังหน่อยสิ
“คุณพูดว่าอะไร ผมไม่ได้ยิน”
“เจอตัวจนได้นะไบรอัน ถึงคราวนี้ฉันจะต้องล้างแค้นนาย...”ล้างแค้น? อะไร ยังไง พี่ฉันไปทำอะไรให้เจ้าใบลานนี่ ใครก็ได้ช่วยบอกฉันที T[]T
“เฮ้ย! จะพาฉันไปไหนน่ะ”ฉันเปลี่ยนสรรพนามทันที เมื่อฉันกำลังจะถูกเขาฉันไปที่ไหนสักแห่ง ไม่นานพวกผู้หญิงก็กรี๊ดลั่นสนั่น กรี๊ดทำไมวะ ฉันกำลังถูกลักพาตัวนะ-___-^
“...”เจ้าตัวไม่ตอบหูหนวกหรือไงกัน
“นี่ ฉันถามว่าจะพาฉันไปไหนหูหนวกหรือไง กรี๊ด!”ฉันตกใจเมื่อเจ้าตัวเหวี่ยงฉันไปที่กำแพง จนเผลอกรี๊ดไป หวังว่าเขาจะไม่เอะใจนะ T^T
“กรี๊ด? หมายความว่าไง นายเป็นตุ๊ดหรือเกย์ ไม่ใช่สิ ฉันควรถามว่าเธอเป็นหญิงหรือชายมากกว่า จากที่ดูๆแล้ว...”เค้ามองมาที่เรือนร่างของฉันแล้วสายตาเขาก็หยุดหยู่ตรงหน้าอกฉัน ไอ้โรคจิตเอ๋ย-*-
“หยุดมองหน้าอกฉันด้วยความหื่นกระกายซะไอ้ใบลาน”ฉันเอามือป้องหน้าอกตัวเอง
“ฉันชื่อมิลานไม่ใช่ใบลาน-*- แล้วอีกอย่างหน้าอกเธอเหมือนไม้กระดานมากกว่า”
ฉึก! มีดปักอก หมอนี่พูดเจ็บหว่ะ
“อย่านอกเรื่อง ฉันเป็นผู้ชาย ฉันไม่ใช่ตุ๊ดหรือเกย์ ที่ฉันร้องกรี๊ดๆๆๆ ก็เพราะฉันจะลองดัดเสียงเป็นผู้หญิงเพื่อไปประกวดคอสเพลย์ต่างหาก”ขอแหลเอาตัวรอกอีกรอบ
“อ๋อหรือ...ทำซะเหมือนเสียงผู้หญิงเลยนะ สงสัยฉันต้องให้รางวัลดีเด่นเสียแล้ว”
“อย่าประชดดิ”
“ก็อยากแหลก่อนทำไม”
ฉึก! มีดปักอกอีกครั้ง พูดตรงอิ๊บอ๋ายเลย=[]=
“ไม่ได้แหลเฟ้ย พูดความจริง”ฉันเถียงจนมุม ถึงจะคิดว่าตนเองกำลังเสียเปรียบอยู่ก็ตาม=___=^
“ก็พิสูจน์สิว่าเป็นผู้ชายจริง ถอดเสื้อซะ”มันโรคจิตป่าวเนี่ย
“เรื่องไรจะถอด ฉันไม่ได้โง่นะ”
“ก็แสดงว่าเป็นผู้หญิง”
“นายต้องการอะไร”ฉันพูดแบบน้ำเสียงกำลังหงุดหงิด
“แสดงว่าเป็นผู้หญิง”
“ฉันถามว่าต้องการอะไร ที่พูดมามันไม่ตรงประเด็น”เดี๋ยวปัดเหนี่ยวเลย -*-
“ต้องการจะทำให้พี่ชายเธอเจ็บปวด”
“รู้ว่าฉันเป็นน้องสาว ทำการบ้านมาดีนี่”ฉันพูดอย่างประชดประชัน
“ที่ฉันสืบมาไม่ได้มีเพียงเท่านี้ ฉันรู้ไปถึงชื่อโรงเรียนที่เธอเรียนอยู่ เพื่อนของเธอ วันเดือนปีเกิด และบลาๆๆๆๆ”สงสัยจะสืบมาดีเกินไปแล้วนะ เป็นพวกโรคจิตหรือไง=___=; ชักสงสัยแล้วด้วย
“ดูท่านายจะเป็นมากแล้วนะ ถามจริงเหอะทำไปทำไมให้เสียเวลาเปล่า เอาเวลาไปทักนิดดิ่งไม่ดีกว่าหรือไง”
“ฉันไม่ได้ว่างขนาดไปทำเรื่องไร้สาระแบบนั้น”แล้วที่สืบเรื่องของฉันมันมีไร้สาระตายแหละ-*-
“จ้ะๆ ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ยนั่งว่า ถักนิดดิ้งมันไร้สาระกว่าสืบเรื่องของคนๆหนึ่งโดยไม่มีเหตุผล”ฉันพูดพลางขำไปพลางๆ
“มันไม่ใช่เรื่องน่าขำ และการที่ฉันสืบ ฉันมีเหตุผลของฉัน”เขาพูดเสียงดังจนทำให้ฉันรู้สึกกลัว
“แล้วเหตุผลของนายที่ว่ามามันคืออะไรล่ะ!”ฉันขึ้นเสียงกับเขาบ้าง
“ก็ทำให้พี่ชายเธอเจ็บปวดไงล่ะ เธอไม่ได้ฟังที่ฉันพูดใช่ไหมเนี่ย-__-^”เขาทำหน้าเซ็งๆ
“นายทำไปเพื่ออะไร แต่จะว่าไปนายจะทำยังไงหรือ O__o!!!”
“ก็ทำอย่าง...”ทำไมชอบพูดเสียงเบาเวลาที่ฉันอยากรู้ด้วยเนี่ย -*-
“พูดว่าอะไรนะ”ฉันเข้าไปใกล้ๆเขา
“ก็ทำอย่างนี้ไง!”เขาเอิ้อมหน้ามาจูบฉันอย่างร้อนแรง-/////- ริมฝีปากของเขากดมาบนริมฝีปากของฉัน แล้วค่อยๆบดขยี้จนฉันเริ่มรู้สึกแสบริมฝีปาก(เริ่มติดเรท ขอข้ามไปก่อนละกัน>////<) ฉันที่ได้สติจึงรีบผละเขาออกทันที
“นายคิดจะทำอะไรน่ะ ไอ้โรคจิต!”อยู่ๆก็ เอิ่ม....มาจูบ นั่นมันเฟิร์สคิดของฉันเลยนะT[]T
“ฉันรู้ว่าพี่ชายเธออยู่แถวๆนี้ และรู้สึกอยากจะกระทืบฉันมาก”
“น...นาย ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ไม่ใช่สิ ทำไมนายถึงคิดจะล้างแค้นพี่ชายฉัน เอ๋?”แล้วหมอนั่นก็เอานิ้วชี้มาวางบนริมฝีปากของฉัน
“เธอไม่จำเป็นต้องรู้ สิ่งที่เธอควรจะรู้ก็คือ...เธอต้องเป็นเครื่องมือล้างแค้นให้ฉันJ”เขายิ้มอย่างมีเลศนัย ล้างแค้น..มันจะมากเกินไปแล้วนะ จูบฉันไปยังไม่พอ ยังจะให้ฉันมาเป็นเครื่องมือบ้าบอนั่นอีกน่ะ ใครยอมก็โง่เต็มทน!
พลั่ก!
ฉันรีบปัดมือเขาออก ตอนนี้อารมณ์ของฉันเดือดพลุ่งพล่าน ฉันไม่ใช่สิ่งของของใคร ไม่มีใครที่จะบังคับให้ฉันทำอะไรได้ ฉันก็คือตัวฉัน เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้ รู้ไว้ซะด้วย!
เพี๊ยะ!
ฉันตบหน้าเขา จนปากเขาแตก เลือดสดสีแดงค่อยๆไหลจากริมฝีปากหยักได้รูปของเขา
“ฉันปฎิเสธที่จะเป็นเครื่องมือล้างแค้นของนาย!”แล้วฉันก็รีบเดินออกจากที่แห่งนั้นทันที แต่ก็ต้องชะงักกับประโยคที่เขาหลุดปากออกมา
“แล้วเธอจะเสียใจที่ทำแบบนั้น...”แต่ฉันก็เดินต่อไปเหมือนไม่ได้ยินอะไร เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้หมายความว่าอะไร แล้วทำไมเขาต้องล้างแค้นพี่ชายฉัน แล้วๆๆๆ โว๊ย! หงุดหงิดสุดๆเลย มีแต่สิ่งที่ฉันไม่รู้ ฉันต้องถามเรื่องนี้กับพี่ชายเสียแล้ว แต่ว่า...แล้วตอนนี้พี่ชายฉันไปอยู่ที่แห่งหนใดกันล่ะเนี่ย >[]<
ในอีกด้านหนึ่ง
“นายจะหลบซ่อนไปถึงไหน ไบรอัน”ชายผู้ครอบครองนัยน์ตาสีฟ้าเอ่ยขึ้น
“ฉันไม่เข้าความคิดของนายจริงๆเลย มิลาน”ชายที่มีนามว่าไบรอันพูดอย่างขุ่นเคือง ถ้าใครมาทำน้องสาวของเขา เขาก็คงไม่อาจอยู่เฉยได้
“...”มิลานเงียบ เพราะรอฟังอีกฝ่ายพูดต่อ
“นายคิดจะทำอะไรกันแน่ ถึงได้ช่วยพ่อคิดแผนบ้าๆนี่น่ะ ถามจริงเหอะ ทำไมนายถึงอยากจะหมั้นกับใบว่านถึงขนาดนี้ นายต้องการอะไร!”
“มันยังไม่ถึงเวลาที่นายต้องรู้ ฉันมีเหตุผลของฉัน”ฉันพูดอย่างไม่สะทกสะท้านต่อท่าทางขุ่นเคืองของอีกฝ่าย
“รู้ไหม ว่านายมันน่าโดนกระทืบมาก ถึงฉันจะเห็นนายเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กก็เหอะ แต่ที่ทำแบบนี้มันสุดความสามารถที่ฉันจะนิ่งเฉยได้ นั่นมันจูบแรกของน้องสาวฉันนะโว้ย!”ไบรอันกระชากเสื้อของมิลานอย่างรุนแรง แต่มิลานก็ยังทำหน้าเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“แล้วไง...”
“ยังมาพูดว่า ‘แล้วไง’ อีก ฮึ่ย! ฉันกำลังจะหมดความอดทนกับนาย ทีหลังจะทำอะไรคิดถึงหัวอกคนเป็นพี่อย่างฉันบ้าง”แล้วเขาก็ปล่อยปกเสื้อของมิลานแล้วถามต่อว่า”นายพูดจริงหรอ ที่จะให้น้องสาวเป็นเครื่องมือเพื่อล้างแค้นฉันน่ะ”
“ฉันโกหก ที่ฉันพูดไปเพื่อให้แผนมันเร็วขึ้นต่างหาก”ประโยคที่หลุดออกมานั้น ทำให้อีกฝ่ายประหลาดใจเลยทีเดียว
“แผน?”
“ใช่...แผนที่ฉันกับพ่อของนายช่วยกันคิดไงล่ะ”
ความคิดเห็น