my onnie soulmate (yuriyoona)

ลำดับตอนที่ #2 : พี่เป็นของยุน

Ch1  

‘’พี่ยูริ จ๋า’’

‘’หืม’’

ร่างสูงที่กำลังเดินอยู่หันกลับมาหาร่างบางที่คุ้นเคย

‘’ยุนไปกินข้าวด้วยนะ’’

‘’ก็กินด้วยกันอยู่แล้วหนิ?’’

‘’แต่วันนี้ซอไม่อยู่ด้วยอะ เห็นบอกไปหาพี่เจสมั้ง’’

‘’อ่าว หรอ งั้นเราไปกินข้าวกัน2คนก็ได้หนิ’’

‘’อิอิ เหมือนเดตเลยอ่ะ’’

ร่างสูงขำกับท่าทางของร่างบาง

3เดือนแล้วสินะ….

3เดือนก่อน

นี่เป็นวันแรกที่ยูริย้ายมาเรียนที่โรงเรียนใหม่

ตอนนี้ยังเช้าอยู่ยูริรีบมาเพราะอาจารย์บอกไว้ ว่าเดี๋ยวจะพาไปดูตึกเรียนต่างๆ

ระหว่างที่กำลังเดินเข้าอาคารของอาจารย์…

แกกๆ กึก

‘’ช่วยฉันที ‘’

ร่างสูงได้ยินเสียงจากด้านบน เมื่อมองขึ้นไปเห็นเงาของเด็กผู้หญิงนั่งเกาะอยู่ตรงกิ่งไม้กำลังขอความช่วยเหลือ..

ถึงจะเห็นหน้าไม่ชัดเพราะแดดแต่ก็พอมองออกว่าน่ารัก

‘’พี่สาว ฮึก ช่วยฉันที ฮึกลงไปไม่ได้’’

‘’อ้าว แล้วขึ้นไปทำอะไรตรงนั้น’’

‘’อึก นก มาดูนก’’

‘’ฮะ?’’ ร่างสูงได้แต่อึ้ง   ไปดูนก?

‘’ฮือๆ ช่วยฉันที’’ ร่างสูงเห็นท่าไม่ดีรีบไปริมต้นไม้ แล้วกางแขน

‘’โดด ลงมาเลย’’

‘’น่ากลัวอ่ะ ไม่กล้าลง’’ร่างบางงอแง

‘’รับได้อยู่แล้ว เชื่อพี่สิ’’

‘’จะโดดแล้วนะ’’

ฮึบ

ภาพที่ยูริเห็น..

สาวน้อยหน้าตาน่ารัก แต่เปรอะไปด้วยน้ำตาโดดลงมา ผมดำขลับปลิวไสวไปพร้อมลม…สวย

 ตุบ

ร่างทั้งสองล้มลงสู่พื้นแต่ที่เจ็บมีแค่ร่างสูงเพราะเธอโอบกอดร่างเล็กเอาไว้..แต่เพราะการโอบกอดทำให้ริมฝีปากทั้งคู่ชนกัน

เมื่อร่างบางตั้งตัวได้รีบลุกออกมาจากร่างสูง ใบหน้าแดงถึงหู

ส่วนร่างสูงนะหรอ

‘’อูยยย’’

ร่างบางรีบไปหาร่างสูง ช่วยพยุงขึ้น

‘’เดี๋ยว ยุนพาพี่ไปห้องพยาบาลนะคะ’’ เมื่อได้เห็นร่างบางใกล้ๆ

‘’น่ารัก..’’ร่างสูงพูดออกมา

‘’คะ?’’

‘’ปละ ปล่าวบอกว่าขอบคุณน่ะ’’

‘’อ่อ’’ ที่จริงได้ยินเต็มสองหู..

ที่ห้องพยาบาล

‘’พี่คะ รอแปปนึงนะอาจารย์จะมาแล้ว’’ร่างบางโทรหาอาจารย์เสร็จก็หันมาบอกคนที่กำลังนั่งรอ

เมื่อมองดีๆ

ใบหน้าคมคาย ที่หลับตาอยู่ผิวสีน้ำผึ้ง หุ่นไม่มีที่ติ ริมฝีปาก น่าจูบ..

ตึกๆๆตักๆ

อึก นี่เรา?

‘’เธอ มานี่หน่อยสิ’’

‘’คะ?’’

‘’มานี่สิ’’

ร่างบางเดินไปใกล้ร่างสูง

ร่างสูงหยิบพลาสเตอร์ลายลิงกวางขึ้นมาแปะไปที่ข้อมือร่างบางแล้วเป่าเบาๆ

‘’เป็นแผลน่ะ ไหนดูหน่อยเป็นแผลอีกมั้ย’’

ว่าแล้วก็จับร่างบางหมุนไปมาดู ตามร่างกาย ส่วนร่างบางก็เอาแต่มองร่างสูงด้วยใบหน้าแดงจัด

ใจดี อบอุ่น…

‘’พี่ชื่ออะไรคะ’’

‘’ยูริ เพิ่งย้ายมาวันนี้ เธอหละ’’

‘’ยุนอาค่ะ อิมยุนอา’’มิน่าไม่เคยเห็น

‘’ยุนอา เธอไปเรียนก่อนก็ได้นะ’’ยูริยิ้มให้ เป็นรอยยิ้มที่สวยที่สุดที่ยุนอาเคยเห็น

อ่า หน้าแดงแล้วเรา ร่างบางนั่งลงข้างยูริ

‘’ไม่เป็นไรค่ะ’’

บรรยากาศในห้องเงียบลง ร่างบางแอบมองร่างสูง

‘’พี่ยังไม่มีแฟนหรอคะ?’’

‘’หืม ยังหรอก ตอนนี้โสดจ้ะ’’

ไม่น่าเชื่อแฮะ ทั้งๆที่ดีขนาดนี้

‘’พี่คะ พี่เชื่อเรื่องเนื้อคู่มั้ย?’’ร่างบางถามเบาๆ

‘’หืม เนื้อคู่?’’

‘’ค่ะ พี่ก็คงไม่เชื่อใช่มั้ยคะ ที่บอกว่าคนเรามีเนื้อคู่เป็นของตัวเองอยู่แล้ว เป็นสิ่งที่ยังไงก็ตามหากได้พบกันจะรู้ทันทีและรักทันที ’’ยุนอาทำหน้าเศร้าลง เวลาเธอถามใครก็จะลงด่าไม่ก็หัวเราะเยาะทุกที แต่เธอเชื่อ เชื่อว่าสักวันจะได้พบเนื้อคู่ที่ว่าแม้จะนานแคไหนก็ตาม

‘’ฮ่าๆ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันแค่..’’

‘’…เชื่อสิ’’

ร่างบางหันไปมองร่างสูง

‘’เพราะว่าความรักหนะ ไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้หรอก เนื้อคู่น่ะ สักวันเราต้องได้เจอแน่ จริงมั้ย ยุนอา..’’ร่างสูงหันมายิ้มให้

ร่างบางตัดสินใจยืนขึ้น

‘’พี่คะ’’ ยุนอาเรียกยูริที่นั่งอยู่ ร่างสูงจึงเงยหน้ามองยุนอาที่ยืนจึงสูงกว่าตน

‘’หืม’’

จุ๊บ

ยุนอาจับใบหน้ายูริเอาไว้แล้วโน้มลงไปประทับริมฝีปากของร่างสูงด้วยริมฝีปากตัวเองเบาๆแต่หนักแน่น

ยุนอาละออกมาจากยูริใบหน้าแดงถึงหู

‘’พี่น่ะเป็นเนื้อคู่ของฉัน พี่เป็นของฉัน จูบแรกนี่ฉันให้พี่นะ เป็นการจองว่าพี่มีเจ้าของแล้ว! พี่ยูริ’’

แล้วก็รีบวิ่งออกไปสวนกับอาจารย์ห้องพยาบาล

‘เราน่ะ ตกหลุมรักพี่เค้าแล้ว ยุนอาเอ้ยย’’

ร่างสูงมองตามแบบเหม่อลอย..

‘พี่น่ะเป็นเนื้อคู่ของฉัน พี่เป็นของฉัน จูบแรกนี่ฉันให้พี่นะ เป็นการจองว่าพี่มีเจ้าของแล้ว! พี่ยูริ’

ได้แต่ยิ้มให้กับคำพูดของร่างบาง

ได้จูบแรกจากเจ้าตัว ตั้งแต่ชั่วโมงแรกที่เจอกัน

ไร้เดียงสาไปแล้วนะยุนอา/////

ปัจจุบัน

ระหว่างกินข้าว

‘’พี่คะวันอาทิตย์ นี้เราไปเที่ยวกันมั้ยคะเดี๋ยวยุนไปรอที่บ้าน’’

ใช่แล้วยุนอาอยู่บ้านข้างๆยูริที่เพิ่งย้ายมาทีหลัง ยูริย้ายมาคนเดียวแต่บ้านใหญ่กว่าของยุนอาอีก พอรู้ปุ๊ปร่างบางก็มักจะมาหาเธอประจำเรียกว่าเป็นบ้านเธอได้เลย ถือเป็นเรื่องปกติของร่างสูง แม้จะชอบป่วนวุ่นวายแค่ไหน

ไม่เคยเบื่อ ไม่เคยหน่าย…

น่ารักดีซะด้วยซ้ำไป….

นี่แหละคือยุนอา

‘’พี่คะ ไปกันนะๆ’’

‘’ก็ได้วันนั้นว่างพอดี ไปไหนกันดี’’

‘’เย่ๆๆๆๆ แค้กๆๆๆ’’ แล้วก็ดีใจจนสำลักข้าว

‘’น้ำๆๆๆ’’ ร่างสูงจัดการป้อนให้เสร็จสรรพ

‘’แงๆแสบคอ’’ร่างบางครวญคราง

‘’งอแงมากๆเดี๋ยวพี่ไม่ไปด้วยนะ’’ร่างสูงใช้ไม้เด็ด

‘’….’’เงียบ

‘’งั้นวันอาทิตย์เราไปไหนกันดี’’ร่างสูงอมยิ้มกับเด็กตรงหน้า

ใสซื่อ น่ารัก มีความสุข

จนอยากเก็บเด็กคนนี้ไว้เป็นของตัวเอง เพียงคนเดียว

‘’อื้อ ไปสวนสนุกกันนน’’ร่างบางพูดอย่างดีใจจนยูริอดยิ้มไปด้วยไม่ได้

‘’โอเค มาปลุกพี่ด้วยละกัน’’

’’ค่า’’