WHAT IS LOVE

ลำดับตอนที่ #2 : What is love บทที่2

 WHAT IS LOVE?



PAST 2

วันนี้เป็นวันแรกที่ผมได้เข้ามาฝึกหัดที่ค่ายSM และเป็นครั้งแรกที่ผมจะได้เจอกับเด็กฝึกหัดคนอื่นๆ

คนอื่นคงจะเก่งๆกันทั้งนั้นเลยสินะถึงได้เข้ามาฝึกที่นี้ตั้งแต่เด็กๆเลย

เมื่อวานหลังจากที่ได้คุยข้อตกลงกับแจมุลฮยองเสร็จ(พี่คนที่เป็นแมวมองอ่ะครับ)

เขาบอกว่าผมต้องย้ายเข้ามาอยู่ที่หอพักของบริษัทรวมกับเด็กฝึกคนอื่นๆ

เพราะฉนั้นแล้วผมคงต้องย้ายที่อยู่ในเร็ววันนี้ แต่ตอนนี้ผมขอตัวไปฝึกก่อนนะครับ

ในห้องมีเด็กฝึกเยอะแยะเลยละครับแต่ว่าเป็นผู้ชายทั้งนั้นเลย

"สวัสดีครับ" ผมเดินเข้าไปเอ่ยทักทายทุกคนในห้อง นี่เป็นธรรมเนียมของเกาหลีเขาครับ

"สวัสดีครับ"ทุกคนโค้งให้ผม ^^

"ทุกคนมาพร้อมกันหรือยัง"แจมุลฮยองเดินเข้ามาและที่ตามมาน่าจะเป็นครูฝึกนะครับ

"มานั่งรวมตัวกันตรงนี้เดี๋ยวฉันมีอะไรจะประกาศ"

ทุกคนจึงย้ายจากมุมตัวเองมารวมตัวกันที่กลางห้อง

"วันนี้ฉันมีสมาชิกใหม่มาแนะนำเขาพึ่งผ่านการแคสเมื่อวานนี้เอง ลู่หานออกมาแนะนำตัวเองหน่อย"

"สวัสดีครับผมลู่หาน อายุ17ครับ มาจากจีน ฝากตัวด้วยนะครับ"

"โวว มาจากจีนเลยหรอครับ" 

" เบคฮุนเดี๋ยวนายช่วยดูแลลู่หานด้วยนะ"

"คร๊าบ ^^ จะดูแลเป็นอย่างดีเลยค๊าบ"

"เดี๋ยวฉันจะให้เวลาพวกนายทำความรู้จักกันก่อนที่จะเริ่มฝึกนะ เอ๊ะ! ไอ่ตัวแสบหายไปไหนหนึ่ง"

"วันนี้เซฮุนไปจัดการเรื่องโรงเรียนไงฮยอง ทำเป็นลืมไปได้"

"เออ!! ฉันให้เวลาพวกนาย10นาทีเท่านั้นนะ"

"รับทราบค๊าบ"

หลังจากนั้นแจมุลฮยองก็เดินออกไปนอกห้องพร้อมกับครูฝึก ผมพึ่งสังเกตุเด็กผู้ชายคนเมื่อวาน

ก็อยู่ในนี้ด้วยเขาเพียงแค่ยิ้มให้ผมนิดหน่อยตอนที่เราสบตากันพอดี

"เอาละนะตอนนี้ถึงเวลาแนะนำตัวกันซะที ผมเบคฮุน อายุ18ครับ"

"สวัสดีครับผมชานยอล อายุ18ครับ"

"สวัสดีครับผม ดีโอ อายุ 18ครับ"

"สวัสดีครับผมไค อายุ17 ครับ"

"สวัสดี ฉันซูโฮ อายุ19"

"เอ่อ สวัสดีอีกครั้งนะครับผมลู่หาน อายุ20 มาจากปักกิ่ง"

"ฮยองมันใจนะว่ามาจากปักกิ่งพูดเกาหลีชัดมากเลย" เบคฮุนเอ่ยถาม

"ฉันมาอยู่ที่เกาหลีได้ 2 ปีแล้วแหละ มาเรียนภาษาน่ะ"

"โห้ 2 ปีเลยหรอแล้วฮยองได้กลับปักกิ่งบ้างไหม" ซูโฮเอ่ยถาม

"ก็กลับบ้างแต่ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ปีละครั้งสองครั้ง"

"แล้วฮยองไม่คิดถึงบ้านบ้างหรอ มาเรียนไกลขนาดนี้แถมยังมาคนเดียวอีก" ดีโอ

"คิดถึงนะแต่อยากเป็นนักร้องก็ต้องอดทนน่ะ"

"ไม่เป็นไรนะต่อไปฮยองก็จะมีพวกเราไม่เหงาหรอก" ชานยอล

"อยู่กับพวกนายไม่เหงาแต่จะปวดหัวแทนนะสิ"

"ซูโฮฮยอง ทำไมพูดอย่างนี้อ่ะพวกเราออกจะน่ารัก" ชานยอลทำตาปิ้งๆ

"ไม่ต้องเลยคอยดูนะลู่หานฮยองถ้าครบแก๊งค์เมื่อไหร่ฮยองระวังตัวไว้ให้ดี"

ผมว่าพวกเขาน่ารักดีนะดูรักใคร่สนิทสนมกันดีจริงๆ ผมชักอยากจะเจออีกคนที่เหลือแล้วละสิ

จะเป็นอย่างที่ซูโฮบอกไว้จริงๆหรือเปล่า

"แล้วพวกนายเข้ามาฝึกกันกี่ปีแล้วอ่ะ"

"ไคเข้ามาได้ปีหนึ่งแล้วส่วนพวกผมเข้ามาได้ 6 เดือนกว่าๆ "

"สุดยอดเลย!! อย่างนี้ฉันก็มาช้าที่สุดนะสิ" ลู่หาน

"ไม่หรอกฮยอง ผมแว่วๆมาว่าจะมีเพิ่มอีกนะไม่รู้ว่าอีกกี่คนและตอนไหนเดี๋ยวก็คงตามมาเองแหละ" เบคฮุน

"นายไปรู้มาได้ยังไงโกหกไม่ดีนะเด็กน้อย" ชานยอล

"นี่!! ฉันเคยโกหกนายตอนไหน" เบคฮุน

"เยอะแยะจนนับไม่ถ้วน ฮ่าๆ" ชานยอล

"เลิกเถียงกันสักทีสองคนนั้น ใกล้จะได้เวลาซ้อมแล้วไปเตรียมตัวซะ" ซูโฮ

หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายไปเตรียมตัวซ้อมครับ ส่วนผมตอนนี้หรอ ..

นั่งนิ่งอยู่ข้างห้องซ้อมครับเพราะไม่รู้จะเริ่มจากอะไรก่อน

"ฮยอง ผมว่าพี่น่าจะลุกขึ้นวอร์มร่างกายรอนะ ครูที่นี้โหดใช่ย่อยเลยนะ"

ไคเดินเข้ามาหาผมพร้อมด้วยรอยยิ้ม เด็กคนนี้น่ารักจัง ^^

"อืม...ไคเมื่อวานขอบใจมากนะที่ช่วยบอกทาง"

"ไม่เป็นไรหรอกฮะเพราะผมรู้ว่าฮยองต้องได้มาอยู่กับพวกเรายังไงละฮะ"






................

.........................

เมื่อวานผมได้ทำการฝึกหัดอย่างจริงๆจังๆซะทีครับ เหนื่อยใช่เล่นเลยนะครับ

แต่มันก็ทั้งสนุกตื่นเต้นแล้วก็ดีใจป่ะปนกันไปครับ

อีกอย่างที่ผมรู้คือตอนนี้ผมเป็นพี่ใหญ่สุดในกลุ่มฝึกนี้ครับ โห้ ผมต้องดูแลน้องๆสินะเนี่ย

ไม่เป็นไรหรอกครับน้องน่ารักกันทุกคน และผมว่าพวกเขาดูแลผมซะมากกว่านะครับ ฮ่าๆ

ตอนนี้ผมกำลังเดินไปที่บริษัทครับทุกๆวันผมจะต้องทำการฝึกพร้อมกับสมาชิกคนอื่นๆ

ทั้งการร้องการเต้น  บางวันก็มีเรียนแอคติ้งด้วย  อ่อ วันนี้ผมจะได้เจอสมาชิคที่ไม่มาเมื่อวานด้วยแหละครับ

จะลอกดูสิว่าจะแสบซนเหมือนที่ซูโฮบอกหรือเปล่า กลับไปที่ห้องพักเมื่อผมก็ไม่ได้เจอ

เพราะเขายังไม่กลับมา..........

ณ ห้องซ้อม

ปึก!!!!  "ฮยองช่วยด้วย!!" ดีโอวิ่งชนผมพอดีกับที่ผมเปิดประตูเข้าห้องซ้อม

" ดีโอนาย เอ่ออ เป็น...." 

"เฮ้ย เซฮุน !!!" ผมได้ยินเสียงชานยอลกับเบคฮุนประสานเสียงกัน พร้อมกับความมืดที่มาพร้อมกับน้ำตรงหน้าผม -_-!!

เสียงหัวเราะของใครสักคนตามมาและเสียงวิ่ง สักพักโลกของผมก็สว่างด้วยมือของชานยอลนี่เอง

แต่ตัวต้นเหตุที่เอาถังน้ำมาครอบหัวผม มันยืนยิ้มอยู่หลังเบคฮุนกับชานยอล

ไม่ได้รู้สึกผิดเลยใช่ไหมเนี่ย ฮึ่ย!!

"ฮยอง คือ เป็นอะไรมากไหมฮะ"

"แค่เปียกทั้งตัวเองเบคฮุน"

"ไม่เจ็บตรงไหนนะครับฮยอง"

"ไม่เจ็บตรงไหนเลยชานยอล"

"เซฮุน ยืนยิ้มอยู่นั่นแหละรีบขอโทษฮยองซะ"

"ขอโทษนะครับลู่หานฮยอง" ^^

"เอ่อ ไม่เป็นไร นายคือเซฮุนใช่ไหมยินดีที่ได้รู้จักนะ"

"ใช่แล้วผมเซฮุน ยินดีที่ได้รู้จักครับ" แม้จะขอโทษแต่ยังยิ้มระรื่นเนี่ยนะ -_-!

"เดี๋ยวผมพาฮยองไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะครับ"

"เดี๋ยวผมพาไปเองดีกว่าเบคฮุนฮยองเพราะผมเป็นคนทำ"

"เอาตามนั้นก็ได้แล้วดีโอหายไปไหนวะ" แล้วเบคฮุนกับชานยอลก็หายไป ทิ้งเด็กแสบให้ดูแลผมแทน -_-!

"ฮยองเปลี่ยนตรงนี้ก็ได้เดี๋ยวผมไปหยิบเสื้อผมมาให้"

"เฮ้ย!!! ได้ไงใหมาถอดต่อหน้านายเนี่ยนะ"

"เป็นไรมากป่ะก็แค่เปลี่ยนเสื้อ"

"เปลี่ยนในห้องน้ำก็ได้มั้ง"

"จะถอดไม่ถอดไม่งั้นผมจะถอดให้"

"เฮ้ย!!!!!!!!"

"อย่าเข้ามานะถ้านายเข้ามาฉันถีบแน่"

"คิดว่าทำได้หรอ"^_^ แล้วไอ้เด็กเวรนั้นก็วิ่งมาดึงเสื้อผมขึ้นอ่ะ

ไม่ยอมหรอกสู้สุดชีวิตผมไม่ยอมถอดเสื้อต่อหน้าคนที่พึ่งรู้จักกันหรอก

"โหO.O เอวเล๊กเล็กอ่ะ" ไอย๊ะ!!  มันถลกเสื้อผมขึ้นมาได้อ่ะ ไม่ได้ ไม่ได้ ต้องวิ่งหนี

ยังไม่ทันจะได้วิ่งเลยมันดึงคอเสื้อข้างหลังผมไว้อ่ะ สรุปผมเป็นพี่มันป่ะเนี่ย

"จะหนีไปไหนมาให้ถอดซะดีๆ หึ หึ หึ"

"ไม่ยังไงฉันก็ไม่ยอมนายแน่ๆ ม๊ายยย"

"ห่วงตัวยังกะเป็นผู้หญิงไปได้ ดูทำเข้าสิ" แล้วดูสายตามันมองผมโห ไล่ตั้งแต่หัวจรดเท่าอย่างพิจารณา

ตอนนี้ผมได้แต่ยืนนิ่งกระชับเสื้อเข้าหาตัวไว้เดี๋ยวมันเกิดพรวดพลาดเข้ามาอีกซวยเลย

"สองคนทำไรกันอ่ะ" ซูโฮโผล่หน้าเข้ามาในห้องซ้อม

"ลู่หานฮยองไม่ยอมเปลี่ยนเสื้ออ่ะดิฮยอง"

"นายจะให้ฉันถอดเสื้อในห้องนี้ต่อหน้านายเนี่ยนะ" ผมลืมตัวหันหน้าไปหาไอ้ตัวแสบทันที

"ทำไมถอดต่อหน้าเซฮุนไม่ได้ละฮยอง"

"ก็จะให้ฉันถอดเสื้อต่อหน้าไอ้..เอ่อ เซฮุนเนี่ยนะ" 

"ไม่ มี ทาง เด็ด ขาด"

"งั้นฮยองก็ไปเปลี่ยนในห้องน้ำละกันเดี๋ยวจะไม่สบายเปล่าๆ"

"ไม่มีเสื้อ....."

"เซฮุนนายเอาเสื้อมาให้ฮยองยืมหน่อยดิ"

พอซูโฮเข้ามาไอ้เด็กแซบว่าง่ายเชียวเดินไปหยิบเสื้อมาให้ผมทันที

"เอาไป"

"รีบเปลี่ยนซะฮยองเดี๋ยวจะได้เวลาซ้อมแล้ว"

"อืม"

ผมคิดว่าสิ่งที่ซูโฮเคยเตือนไว้ก่อนที่จะเจอเด็กแสบนี้ผมพึ่งเข้าใจจริงๆนี่แหละไม่คิดว่าหน้าตาน่ารักแบบนี้

จะแซบซ่าส์สุดๆจริงๆ เล่นเอาผมมึนไปหมดเลย แล้วอย่างนี้ผมจะอยู่ด้วยไหวไหมเนี่ย

เอะ!! แล้วผมจะชมไอ้เด็กนั่นทำไม เฮ้อออ  สาธุเถอะครับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ขอให้ผมรอดจากน้ำมือไอ้เด็กนี่ด้วยเถิด.................

........................................





.........................................................