คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : # [INTRO]
# [INTRO]
“พี่ฮีชอล~” เสียงหวานลากยาวมาแต่ไกลตั้งแต่ยังไม่ได้ออกจากห้องนอนของตัวเอง ขาเรียวกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องนอนพี่ชายคนเดียวพลางเอาหูแนบประตู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
มือเล็กยกขึ้นเคาะประตูเพื่อมารยาทก่อนจะบิดประตูช้าๆ และประตูห้องก็เปิดออกอย่างง่ายดาย แจจุงลังเลอยู่เล็กน้อยก่อนจะเข้าไปในห้องโดยที่เจ้าของห้องยังไม่อนุญาต แต่ช่างเถอะ ก็เป็นพี่น้องกันอยู่แล้ว เข้ามานั่งเล่นออกจะบ่อย
“พี่...” ตาหวานสอดส่องไปทั่วห้องเมื่อเข้ามาภายใน ศีรษะเล็กหันซ้ายทีขวาที บนที่นอนก็ไม่มีร่างของพี่ชายที่เขาต้องการพบ ร่างบางจึงเดินอรชรไปผลักประตูห้องน้ำออกช้าๆ แต่ก็ไม่พบใครที่ต้องการหาอีกเช่นกัน
“ไปไหนของเค้าอีกนะเนี่ย ว่าจะชวนออกไปเที่ยวสักหน่อย” แจจุงพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินไปเปิดม่านให้แดดยามสายส่องเข้ามาในห้องสักหน่อยแล้วค่อยๆ เดินกลับมาทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม
ห้องนอนของฮีชอลเนี่ยนะ ใหญ่กว่าห้องนอนของเขาตั้งเยอะ ที่จริงแจจุงก็แอบอิจฉาอยู่เหมือนกัน แต่เพราะฮีชอลเป็นพี่คนโตจึงได้ห้องนอนใหญ่ไป ส่วนเขาก็ต้องไปนอนห้องที่เล็กกว่าตามระเบียบ แถมห้องของฮีชอลยังมีระเบียงใหญ่โตเอาไว้รับลม แต่ห้องของเขากลับไม่มี
มันก็น่าน้อยใจอยู่หรอก...
ตาสีนิลเหลือบมองรอบๆ ห้องอย่างพิจารณา ถ้าฮีชอลย้ายออกขึ้นมาล่ะก็ ห้องนี้เสร็จเขาแน่ๆ
ว่าแล้วร่างบางก็ลุกขึ้นสำรวจรอบห้องที่คุ้นชิน ถือโอกาสตอนที่เจ้าของห้องไม่อยู่นี่แหละเป็นดี เป็นการเอาคืนที่ดันหายไปตอนที่เขาต้องการตัว ร่างบางจัดการรื้อของเล็กๆ น้อยๆ ของพี่ชายเพื่อค้นหาความลับเอาไว้แกล้งเล่น
ร่างเล็กคว้าหมอนเหวี่ยงไปปลายเตียงก่อนจะนั่งลงแทนที่แล้วหันหน้าเข้าหัวเตียง ที่นี่แหละต้องมีความลับเยอะแยะแน่นอน คิดได้แล้วมือบางก็จัดการเปิดค้นลิ้นชักซ้ายขวาที่ละชั้น ระหว่างนั้นก็พิจารณารูปถ่ายบนหัวเตียงไปด้วย
รูปเก่าๆ ของเขากับฮีชอล ตั้งแต่สมัยเด็กๆ
ดูน่ารักดี ตอนนั้นเขายังขี้เหร่มากๆ ไม่รู้ว่าฮีชอลจะเก็บรูปพวกนี้ไว้ทำไม เขาเองน่ะเก็บลงกล่องไปหมดแล้ว แถมรูปตอนเรียนมัธยมที่ตั้งอยู่ข้างๆ กัน เขาน่ะเอ๋อชะมัด ที่เก็บไว้ก็เพราะว่าตัวเองดูดีสินะ คิดได้อย่างนั้นแจจุงก็จับรูปที่ถ่ายคู่กับตัวเองคว่ำลงอย่างหมันไส้ พี่ฮีชอลน่ะเป็นแบบนี้ทุกครั้งเลย ตั้งแต่เด็กจนโต
ทันใดนั้นตาโตก็เหลือบไปเห็นกล่องมืดๆ หลังกรอบรูปที่อยู่ไม่ไกลมือ มือเล็กคว้ากล่องกำมะหยี่สีเขียวเข้มใบหนึ่งที่หลังกรอบรูปใบใหญ่สูงประมาณสิบนิ้ว มันใหญ่พอที่จะบังกล่องเล็กๆ เท่ากล่องนาฬิกานี่ได้ ดวงตาที่โตอยู่แล้วเบิกกว้างทันที นี่อาจจะเป็นความลับสุดยอดของฮีชอลก็ได้ และนี่จะไม่กลายเป็นความลับอีกต่อไปเมื่อแจจุงขยับมานั่งกลางเตียงแล้วเปิดกล่องนั่นออกช้าๆ อย่างใจจดใจจ่อ
ตื่นเต้นจัง...
ในที่สุด แจจุงก็ได้เห็นสิ่งของที่อยู่ในกล่องใบนั้น
กุญแจสีเงินดอกหนึ่ง มีตัวหนังสือสลักอยู่... มันดูไม่เห็นจะเป็นความลับตรงไหนเลย
มือบางค่อยๆ หยิบกุญแจออกจากกล่องอย่างทะนุถนอมก่อนจะพิจารณาดูรอบๆ และกุญแจนี่ไม่ใช่แค่เงินธรรมดาๆ แค่สัมผัสดูก็รู้แล้ว มันคือทองคำขาวของแท้เลยจริงๆ ร่างบางนึกสงสัยว่าฮีชอลจะมีกุญแจทองคำขาวไปทำไม มันไม่น่าจะไขอะไรได้เลยด้วยซ้ำ
ตาโตหรี่ลงพยายามอ่านตัวอักษรที่สลักไว้บนกุญแจ ใบหน้าหวานก้มลงไปใกล้แล้วจ้องลายนั่นอยู่สักพักก่อนจะจับใจความได้
เสียวสั่งได้
“นี่มันอะไรกันเนี่ย” แจจุงทิ้งกุญแจลงบนที่นอนราวกับว่ามันเป็นของร้อนจัด “พี่ฮีชอลมีของแบบนี้ด้วยเหรอ”
แจจุงคว้ากล่องใส่กุญแจมาอีกครั้งแล้วทั้งเคาะทั้งเขย่าเพราะคิดว่าต้องมีอะไรมากกว่านี้อีกแน่ๆ แล้วก็เป็นไปตามที่คาดเมื่อฐานวางกุญแจหลุดออกจากตัวกล่อง พร้อมมีกระดาษแผ่นสีเหลืองที่พับไว้เป็นอย่างดีหลุดออกมา
มือเรียวรีบกางกระดาษแผ่นเล็กๆ นั่นออกทันที ด้านบนหัวเขียนเอาไว้ตัวเล็กๆ ว่า เสียวสั่งได้ นั่นยิ่งทำให้เจ้าตัวอยากรู้มากไปกว่าเดิมอีกว่าไอเสี่ยวสั่งได้ที่ว่านี่มันคืออะไรกันแน่
สายตาคมไล่อ่านตั้งแต่ตัวอักษรแรกลงไปอย่างตั้งใจ
เสียวสั่งได้
x เปิดบริการ 22:00 - 04:00 น. ไม่เว้นวันหยุดราชการ
x เปิดประมูล 00:00 - 00:30 น. ทุกวันศุกร์แรกของเดือน
x โฮสต์และลูกค้าต้องใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้งที่มีการร่วมเพศ
x หากมีความสัมพันธ์ใดๆ นอกคลับ จะถือว่าอยู่เหนือความรับผิดชอบของเสียวสั่งได้คลับ และไม่ขอรับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น
x โฮสต์ไม่มีสิทธิ์เลือกลูกค้า
x ผู้ใช้บริการต้องมีกุญแจและเงินเพื่อแลกกับตัวโฮสต์
โฮสต์คลับงั้นเหรอ?
แจจุงอ่านกระดาษใบนั้นซ้ำไปซ้ำมาอย่างงงงวย ทำไมฮีชอลถึงมีของแบบนี้ในครอบครอง ฮีชอลไปเอากุญแจนี่มาจากไหน แต่ยังไงก็เถอะ เขากำลังครอบครองความลับของฮีชอลเหมือนกัน อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน ไม่คิดว่า...ฮีชอลจะบ้าเซ็กซ์ขนาดนี้
ขอยืมก่อนแล้วกันนะพี่ฮีชอล แล้วผมจะเอามาคืนหลังจากใช้เสร็จ
ความคิดเห็น