ปิ้งรักเด็กเอ็กซ์ตรีม

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 นายตี๋BMX

“โหๆอะไรน่ะ?” // แหวก

“นี่ๆไปมุดทำไมตรงนั้นน่ะ” โอ๊ย ลูกกวาดมาดึงทำไมเนี่ยกำลังจะฝ่าฝูงชนเข้าไปได้อยู่แล้วเชียว

“ไม่ทำอย่างนี้จะได้ดูหรอ”// ตะโกน เพราะเสียงแถวนั้นดังมาก จากนั้นก็มุดต่อ ลูกกวาดก็มุดตาม (เสียลุคนางเอกหมด- -)

“โห สุดยอดเลย นี่เขาเอาจักรยานมาตีลังกาหรอเนี่ย สุดยอดๆ” // ตบมือเลย ตบมือๆ

“นี่เรียกว่าจักรยานผาดโผนครับ เป็นกีฬาเอ็กซ์ตรีมประเภทหนึ่ง^ ^”

“อ๋อ~”// มองหน้า

“ผมฟิงค์ครับ^ ^”// ยื่นมือ

“อ๋อ ค่ะ สวัสดีค่ะ”//ฉันยกมือไหว้ ดูท่าทางคงจะเป็นพวกเด็กอินเตอร์มาอยู่เมืองไทยต้องรู้จักวัฒนธรรมไทยนะยะ นั่น อีตานั่นยังหัวเราะใส่ฉันอีก

“ป่ะ ลูกกวาดไป…” //หันไปหาลูกกวาด อ้าวยัยลูกกวาดหายไปไหนแล้ว อ้าวเฮ้ย!

“อ้าว ลูกกวาด?” ยัยนี่หายไปไหนนะ เมื่อกี้ยังตามหลังมาอยู่เลย

เอ...ไปไหนของเขานะ

“แก มาดูนี่เร็ว” //ลาก

“โอ๊ยๆๆ อะไรเนี่ย” ยัยนี่โผล่มาจากไหนไม่รู้ ลากฉันไปอีกวงหนึ่ง

“นี่ไงดูนี่!” หืม วงนี้เป็นจักรยานคันเล็กกว่าวงเมื่อกี้นิดหน่อย แถมคนก็เยอะกว่าด้วย แถวนี้นี่มันที่จักรยานตีลังกาหรือเนี่ย ทั้งคนทั้งจักรยานยั้วเยี้ยไปหมดเลย

“แกดูคันนั้น” // ลูกกวาดชี้ ตายแล้วๆถ้าเกิด หน้าจ้ำขึ้นมาทำไงล่ะนั่น ดูแต่ละท่าเถอะ

“เท่ห์ว่ะแก กรี๊ดๆ ถ้าฉันได้แฟนแบบนี้รักตายเลย> <” ไอ้แฟนแบบนี้แกยังจะอยากได้อยู่หรอ - -

“เดี๋ยวมันก็ม่องแล้ว ไม่อยู่รอดถึงมือแกหรอก- -”

“ปากแก นี่มันน่าตบจริงๆเลย เขาชำนาญแล้วย่ะ” อ๊ะ เหรอ ฉันว่ามันไม่รอดชัวร์ๆแหละ

“แก ดูคนนั้นๆ ตี๋ได้ใจเลยว่ะแก กรี๊ด” ไปกรี๊ดให้มันทำไมล่ะนั่น

“ไหนคนไหน”

“นั่นไง ที่หมวกสีส้มอ่ะแก กรี๊ดๆๆ” หมวกสีส้มไหนฟะ- - อ๊ะนั่นหรอ หล่อตรงไหนยะนั่น คนอะไรตาก็ไม่มี อ๊ะ นั่น นั่นมันนายคนเมื่อวานนี่นา

“ใช่หรือป่าวฟะน่ะ”// มอง

“ใช่ อะไรแก?” ใช่แล้ว ใช่แน่ๆอีตานั่นแน่ๆ

“รีบเผ่นเร็ว”// ลาก

“เผ่นอะไรแก ว้าย!” ตายแล้ว ยัยลูกกวาดดันทำกระเป๋าตกของข้างในกระเด็นกระดอนออกมาข้างนอก จนคนในวงนั้นหันมามองกันเป็นตาเดียว หวา ซวยแล้วๆๆ ตานั่นต้องเห็นแน่ๆเลย

“เผ่นอะไร เผ่นไปไหน” ยัยลูกกวาดเก็บของเสร็จก็โผล่หน้าขึ้นมาโวยวาย อย่าพึ่งโวยวายแก รีบไปเถอะ

“ไปเร็ว แก”//ลาก

“ว้าย!” ขืนตานั่นเห็นฉันล่ะก็ ต้องโดนว่าเรื่องที่แอบหนีกลับบ้านแน่นอนแลย ว้ากๆๆ รีบหนีเร็ว!

“หยุดๆๆ นี่แกจะลากฉันไปไหนเนี่ย อะไรแกเจอใคร”

“เปล่าไม่ได้เจอใคร คือๆฉันคิดได้ว่าลืมล็อคห้องน่ะ เรารีบกลับกันดีกว่านะ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว”

“อ้าวหรอ งั้นก็ได้” // แป่ะกลับบ้านกัน กลับบ้าน หวังว่านายนั่นคงจะไม่เห็นนะหรือไม่ก็จำไม่ได้ หรืออะไรก็ช่างเถอะ แค่อย่าตามมาละกัน ฉันรีบคว้าจักรยานคันโปรดทันที ไปลูก//บอกจักรยาน ยัยลูกกวาดก็ขี่รถตามมาติดๆ

“แก เมื่อกี้เห็นป่ะ ผู้ชายตี๋ๆขาวๆนั่นน่ะ” เห็นสิยะ เห็นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว

“โคตรน่ารักเลยอ่ะแก” ไม่ต้องไปพูดถึงมัน- -

“เธอ!” เฮ้ย อีตานั่น!

“ว้าก!” มาแล้ว มันมาแล้ว// รีบปั่นเร็วยัยลูกกวาด อย่าให้มันตามทันล่ะ เร็วเข้า ตานั่นจะต้องตามมาแก้แค้นฉันแน่ๆเลย ไม่นะ ฉันขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งนายเลยนะไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ฉันแค่คิดว่ามันใกล้จะทิ้งแล้ว เลยไม่อยากรบกวนนายแค่นั้นเองนะ ยกโทษให้ฉันด้วยนะ แง้

“เร็วเข้าลูก...?!” เฮ้ย ยัยลูกกวาดหายไปไหน(o o )( o o) อยู่ไหนๆ อ้าว ไหงไปขี่เทียบกับตานั่นได้ล่ะนั่น อันตรายนะ//ชะลอ

“นี่เพื่อนเราเอง ชื่อเกี๊ยวจ๊ะ เกี๊ยวนี่ตี๋เราพึ่งรู้จักกันเมื่อกี้” หา นี่มันหลอกถามชื่อ ถามที่อยู่แกหรอเนี่ย!

“หวัดดี เกี๊ยว^ ^” ฮะ นี่มันหลอกถามชื่อฉันด้วยหรอ

“ตัวเก่งจังเลยนะ สุดยอดเลย^ ^”

“อ๋อ เมื่อกี้น่ะหรอ ไม่เท่าไหร่หรอกเราพึ่งหัดเล่นมาสองสามปีเอง” นายนี่ไม่เป็นมิตร ต้องรีบหาทางฉุดยัยลูกกวาดออกมาจากเงื้อมมือนายนี่ก่อน ไม่อย่างนั้นนายนี่ต้องหลอกดูดข้อมูลจากยัยลูกกวาดแน่ๆ เผลอๆจะลากยัยลูกกวาดเข้าดงอ้อยก็ได้ ไม่ได้การล่ะ ต้องหาทางทำอะไรสักอย่าง

“นาย เมื่อกี้นายตีลังกาอยู่ที่ลานกว้างๆนั่นไม่ใช่หรอ มาทำไมที่นี่ล่ะ”// ขี่รถไปสอดตรงกลาง

“ฉันไม่ได้ตีลังกานะ” // เอ๊ะ ตานี่ ฉันเปรียบเทียบหรอกน่า นี่ไม่เข้าใจจริงๆหรือตั้งใจจะกวนประสาทฉันเนี่ย

“อืม อะไรก็ช่างเถอะ มาทำไม?”

“ไม่รู้สิ มาขี่รถเล่นละมั้งนะ” แล้วตานั่นก็ขี่แซงฉันขึ้นไปขี่คู่กับยัยลูกกวาด คิดจะหลีเพื่อนฉันหรอ ฝันไปเถอะ//ขี่ตาม

“อะไร- -”ตานั่นมองฉันตาขวาง ฉันรู้แกวนายน่า จะขัดขวางให้ถึงที่สุดเลย อย่าคิดว่าแผนนายจะสำเร็จนะ

“อะไรล่ะ?”

“เธอพยายามเรียกร้องความสนใจ” อ๊ะ ว่าฉันหรอ?

“เรียกร้องความสนใจอะไรกันยะ!” อีตานี่!

“ก็เห็นๆอยู่ ” ตานั่นว่าแล้วเบือนหน้าหนี นี่ด่าคนอื่นแล้วยังทำไมรู้ไม่ชี้อีกหรอ

“นี่นายมีอะไรว่ามาเลย มาเกาะแกะพวกฉันทำไม”

“ก็บอกแล้วไง ว่าฉันมาขี่รถเล่นเฉยๆ” แน่ะ แถน้ำขุ่นๆ

“โกหก บอกมานะ” ฉันว่า ตานั่นก็นิ่งไปสักพัก แล้วก็ขี่มาประชิดฉันพลางมองไปที่ยัยลูกกวาดที่ขี่นำหน้าไปสักหน่อย รู้นะยัยลูกกวาดน่ะถึงทำท่าทางไม่สนใจ ความจริงก็แอบผึ่งหูฟังเหมือนกันล่ะน่า

“ฉันโกรธเธอ เรื่องเมื่อวาน”//กระซิบ มาโกรธฉันทำไมล่ะ ฉันก็บอกขอโทษในใจไปแล้วไง

“อะไรล่ะ ฉันรู้น่า นายไม่ได้กลับมาอย่างที่บอกไว้หรอก แอบชิ่งหนีกลับบ้านเลยใช่ไหมล่า” // ชิ อย่าทำมาเป็นวางฟอร์ม หาเรื่องจะว่าให้ฉันล่ะสิ ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันฉลาด หลอกฉันไม่ได้หรอก

“อุ้ยๆๆ ไอ้บ้า!” ตานั่นชะลอรถแล้วเอาล้อหน้ามาชนล้อหลังฉัน ตั้งใจให้ฉันเซ

“ทำผิดแล้วยังไม่รู้จักสำนึก แถมยังมาโบ้ยให้คนอื่นอีก”

                “เอ๊ะนายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันละเนี่ย ไปเลย” // รีบปั่นมาเทียบลูกกวาด

บรื้นๆ บรื้นนนนนนนน~

                “ว้าย!” ฉันและลูกกวาดตกใจรีบปั่นเข้าข้างทาง //ไอ้พวกบ้าอะไรน่ะ ขับรถยั่งกะจะบิน ไม่ดูถนนหนทางเขามั่ง ถ้าเกิดชนคนเข้าจะว่ายังไงน่ะ

                “ซีล!” // อ้าว แล้วจอดรถทำไมล่ะนั่น ไม่ได้จะถูกชนเหมือนพวกฉันสักหน่อย อ้าวๆๆ เลี้ยวรถกลับเฉยเลย อ้าวเฮ้ย เฮ้ย คิดจะกลับก็กลับเฉยเลย ประสาทจริงตานี่

                “อ้าว ตี๋เขาไปไหนน่ะ” //ลูกกวาด

                “ไม่รุ” คนอะไรคิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป

                “เกี๊ยว ตะกี้แกคุยอะไรกับตี๋น้อยของชั้น บอกมานะ” อ้าว ตานั่นไปเป็นตี๋น้อยของแกตั้งแต่เมื่อไหร่กันน่ะ เจอกันแผล็บเดียวนี่สนิทถึงขั้นเป็นของกันเลยเราะ

                “เปล่าสักหน่อย แล้วแกก็ไม่ต้องไปเรียกหมอนั่นว่าตี๋เล็กตี๋น้อยเลย”// ชิ ตี๋เล็กตี๋น้อยอะไรกัน นั่นมันเจ๊กชัดๆ

                “อันแนะ แกบอกมาเดี๋ยวนี้นะ หรือว่าแกแอบกุ๊กกิ๊กกับพ่อตี๋น้อยนั่น ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆฉันว่า…”

                “หยุดเลยๆ ห้ามจินตนาการต่อเป็นอันขาดเลยนะ พอ กลับบ้าน!” ยัยลูกกวาดพูดมาได้ยังไง กุ๊กกิ๊ก กุ๊กเกิ๊กอะไรล่ะ เจอหน้ากันแทบจะกินหัวกันแล้วเห็นไหมนั่น ยิ่งไม่อยากเจอยิ่งเจอไม่รู้ว่าคราวหน้าจะมาทำอะไรอีก โอ๊ย ทำไมฉันต้องมาเจอคนพิลึกกึกกืออย่างนี้ด้วยเนี่ย

                “มีพิรุธนา ยัยเกี๊ยวววว- -” //ชะอุ่ย ตกใจ

                “ยัยบ้า อย่ามาทำหน้าทำตาแบบนั้นนะ บอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิ”// พูดไม่รู้เรื่อง ยัยนี่-///-

                “อ่ะจ้า ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรจ้า”

                จากนั้นเราสองคนก็ปั่นจักรยานคันน้อยๆ ของเรากลับบ้านโดยแวะไปกินข้าวรอบดึกที่ร้านป้าแย้มวงเล็บร้านข้าวมันไก่ พอเห็นหน้าป้าแย้มหน้าอีตาตี๋นั่นก็ลอยตามขึ้นมาทันทีเลย โอ๊ย ไม่นะๆๆ ออกไปๆๆๆ (> < )(  > <) ฮึ่ย//ปิดตาไว้ อย่าโผล่มานะ

                “เป็นไร ยัยเกี๊ยว- -?” เอ่อ...ลืมตัว แฮ่ๆๆ

                “เปล่า^ ^” จะว่าไปอีตาตี๋นี่หน้าตาก็คุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน เหมือนแบบ เคยเห็นผ่านๆอะไรเงี้ย เอ... เคยเห็นที่ไหนนะ เคยเห็นที่ไหน

                คิดไม่ออกเลย

                แต่ก็ช่างเถอะ คงจะจำผิดละมั้ง เอาล่ะเอาเป็นว่าการท่องราตรีวันนี้ขอจบลงที่ร้านข้าวมันไก่ร้านนี้แล้วกัน ไม่ขอไปผจญโลก ผจญภัยอันตรายอะไรอีกแล้ว ออกจากร้านนี้ก็ขอเป็น คนธรรมดา เรียบง่ายเหมือนเดิมเถอะ - -‘ เหนื่อย