© Tenpoints !
1
ชาย 2 คนในเวลาเดียวกัน
Next Satation Seoul ~
เสียงประกาศสถานีเป้าหมายทำให้ฉันรู้ว่า สถานีต่อไป โซล ฉัน อิมยุนอา ทายาทเพียงคนเดียวของบริษัทอิมไมนี่ บริษัทอัญมณีรายใหญ่ของเกาหลี ฉันไม่ได้โอเวอร์นะ แต่มันคือเรื่องจริง ไม่มีใครไม่รู้จักฉันเชื่อสิ J
พรึบ~
จู่ๆ ก็มีใครก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าจะรีบไปไหน ขี้แตกล่ะมั้ง ชนฉันจนข้าวของ กระเป๋าของฉันกระเด็นไปชนกับเสาอย่างจัง กระเป๋าโปโลของฉันฝาพับเปิดออก จนเห็นบิกินี 3 ตัวที่เพิ่งซื้อมา แถมสีมันเป็น เขียว เหลือง แดง จนผู้คนพากันมองฉันเต็มไปหมด หัวเราะยังก่ะฉันเป็นตัวตลก อายก็อาย เพราะไอบ้า ไอบ้า ไอบ้านั่นคนเดียว อย่าให้เจอนะ แม่จะจับหั่นโยนให้หมากินไปเลย --*
“อย่าให้ฉันเจอแกนะ ไอมนุษย์ดาวอังคาร”
Hey you ! โทรศัพท์ของฉันดังขึ้น โทรศัพท์ช่วยชีวิตนายแท้ๆ !!
“ฮัลโหล สืบให้ฉันยัง”
“(เรียบร้อยแล้วครับคุณยุนอา)”
“เรียบร้อยนิยังไง บอกมาเซ่”
“(ผมรู้ที่อยู่แล้วฮะ)”
“ที่ไหน”
“(โรงแรม xxx ห้อง 709 ครับ)”
“โอเค ฉันจะส่งรางวัลงามๆไปให้”
“(ครับ คุณอิมยุนอา)”
นายหนีฉันไม่พ้นหรอก โจวคยูฮยอน นายคือผู้ชายที่เพอร์เฟค ส่วนฉันก็คือผู้หญิงที่เพอร์เฟคที่สุด เรา 2 คนย่อมคู่กันอยู่แล้ว คิดภาพอนาคตแล้วฉันเขินจัง >^< แต่เดี๊ยวก่อนอนาคตจะเกินขึ้นได้ถ้าปัจจุบันเราลงมือ พอสมองอันชาญฉลาดของฉันประมวลผลเสร็จ ฉันก็โบกแท็กซี่ตรงดิ่งไปโรงแรมนั้นทันที
โรงแรม xxx
ดูจากภายนอกของโรงแรมก็พอทำให้ฉันรู้ว่า โจวคยูฮยอนมีรสนิมยมขนาดไหน โรงแรมนี้มีการตกแต่งใช้ได้ แถม5 ดาวด้วย สามีในอนาคตฉันนี้ คุ่ควรกับฉันที่สุด
บริกรของโรงแรม เข็นรถมาขนกระเป๋า ฉันจึงตรงไปที่ล๊อปบี้และถอดแว่นสีชาอย่างมั่นใจ อย่างน้อยฉันก็มั่นใจว่า สวย
“สวัสดีค่ะ โรงแรม xxx ยินดีให้บริการค่ะ” พนักงานสาวทักทายอย่างสุภาพ ก็สวยดีนะ ถ้าเธอยอมใช้ต่างหูทองคำขาวของจริง
“ฉันอยากพักห้อง 708 ไม่ก็ 710 น่ะ”
“ขอโทษจริงๆค่ะ ทั้ง 2 ห้องมีแขกพักอยู่น่ะค่ะ”
“งั้นชั้นนั้นล่ะ ห้องไหนว่างบ้าง” พนักงานก้มหน้ามองจอคอมพิวเตอร์ ก่อนจะเงยหน้ายิ้มและให้คำตอบฉัน
“ห้อง 701 ค่ะ” ทำไมมันห่างไกลขนาดนั้นล่ะ แต่ก็นะอย่างน้อยก็อยู่ชั้นเดียวกัน
“ฉันรบกวนถามหน่อยได้ไหมคะ ห้อง 709 น่ะค่ะ ใครพักอยู่หรอคะ” พนักงานสาวมีสีหน้าลังเลอย่างเห็นได้ชัด จะตอบก็ตอบมาสิยะ ชิส์
“ต้องขอโทษด้วยนะคะ ทางลูกค้าสั่งห้ามไว้ ขอโทษจริงๆค่ะ” ห้าม ห้าม ห้าม ใครจะห้ามคนอย่างอิมยุนอาได้
“ค่ไม่บอกก็ไม่เป็นไร”
พลันลวันสายตาของฉันก็สะดุด กับผู้ชายที่ลงจากสปอตคาร์สุดหรูนั้น ผมสีโค้กประบ่าหน่อยๆ ดูสุขภาพดี กับแววตาทะเล้น เขาใส่เสื้อเชิ้ตขาวบางๆ น่าเมกเลิฟเป็นบ้า
“ผมขอคีย์การ์ดที่ฝากไว้ฮะ”
“ห้องอะไรคะ^^” พนักงานสาวยิ้มกว้าง จนจะฉีกถึงหูแล้วมั้งน่ะ
“ห้อง 708 ฮะ จำไม่ได้หรอฮะ น้อยใจจัง L” เขาขยิบตาให้แม่นั้น แม่นั้นก็เคลิ้มยังก่ะจะตามไปด้วย แต่เออะเขาพัก 708 นิ ฉันนึกอะไรออกแล้ว
“นี้ๆคุณ คุณนั้นแหละ”
“ว่าไงฮะ พี่สาว” พี่สาว พี่สาว ฉันหน้าแก่ขนาดนั้นเลยหรอเนี้ย แต่ อานลานเนอร์ฉันก็กรีดดีนะ หรือบัชออนเข้มไป เอ๊ะ หรือ ปากสีส้มมันแก่เวอร์
“พี่สาวฮะ พี่สาว”
“ใครพี่นายฮะ”
“เอ้า”
“ว่าแต่นายพักห้อง 708 หรอ” เขาค่อยๆก้มหน้าต่ำลงต่ำลง ก่อนที่ระดับสายตาจะเท่ากัน ถ้าไม่มีโจวคยูฮยอน ตานี่แหละเป้าหมาย
“แล้วพี่สาวจะรู้ไปทำไมฮะ จะจีบผมหรอ” จีบ ในชีวิตของอิมยุนอาไม่เคยจีบใคร ยกเว้นอีตาคยูฮยอนคนเดียว ที่เหลือก็ตื้อฉันกันทั้งนั้นแหละ
“ฉันอยากสลับห้องกับนาย จะให้เงินเพิ่มด้วย เคไหม” ข้อเสนอของฉันสุดยอดเลยล่ะสิ ^o^
“อ้อ พี่สาวอยากอยู่กับผม”
“ใช่ เอ๊ย ไม่ใช่ ฉันอยากเปลี่ยนห้อง”
“ห้องพี่สาวไม่ดีหรอ แต่จริงๆแล้วพี่สาวอยากอยู่กับผมใช่ไหมล่ะ บอกมาเหอะ” ฉันชักจะอคติขึ้นมาบ้างแล้วสิ
“พูดจากับฉันดีจริ๊งจริง”
“ก็ผมชอบพูดจากับคนสวยๆดีๆอยู่แล้วฮะ”
“ฉันประชด ตกลงจะเปลี่ยนไหมยะ”
“พี่สาวก็ตื้อผมให้ได้ละกันนะ” ตานั่นหยิบแว่นสีชาของฉันไปใส่ ก่อนจะเดินไป และหันมาแลบลิ้นให้ อีตาบ้า แว่นฉันน่ะ ผู้ชานอะไรไม่รู้ น่าเกลียดเป็นบ้า !!!!
พรึบ~ กี่พรึบแล้ววันนี้ฉัน
“ขอโทษครับ คุณ ยัยยุนอา”
“โจว โจวคยูฮยอน” ท่าทางว่าพรึบบ่อยๆ จะทให้โชคฉันแล้ว ><
“นี้เธอตามฉันมาอีกแล้วหรอ”
“ใช่ ฉันตามนายมา แล้วฉันก็เจอนายแล้วด้วย ^^”
“หยุดตามฉันซะทีเถอะ รำคาญน่ะรำคาญ”
“แต่ฉันชอบ นายหนีฉันไม่พ้นหรอก”
“นายรู้ไหม ฉันตามนายจากปารีส โรม ลอนดอน LA แล้วก็นี้ โซล ความพยายามของฉันไม่ไม่สูญเปล่า !!”
“แต่มันจะว่างเปล่าน่ะสิ เพราะฉันบอกเธอเป็น 10 รอบแล้ว ว่าฉันมีคนรักแล้ว”
“หยุดตอกย้ำซักทีเซ่”
“ฉันมีแฟนแล้ว ลาละ อ่อะ อยากตามก็ตามนะ เพราะฉันไม่ชอบเธอขึ้นมาหรอก” ตานั้นเดินออกไป โดยไม่สนใจฉันสักนิด ฉันทำได้แต่กระทืบเท้าเจ็บใจกับคำพูดกรอกหูมาเป็น 10ๆ รอบ
“นายเป็นของฉัน นายเป็นของอิมยุนอา”
ผมยังไม่ทันขึ้นลิฟท์ไป เพราะเห็นเป้าหมายของผู้หญิงคนนั้น โจวคยูฮยอน ชายหนุ่มผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทต่างๆ ผมว่าก็เหมาะกับแม่นั่นดีนะ ท่าเขาไม่ได้เป้นแฟนกับพี่สาวผม ลีแทยอน ผมต้องแยก อิมยุนอา นั่น ออกจากโจวคยูฮยอนให้ได้
“นาย นี้นายแอบฟังฉันคุยกับแฟนหรอหะ” แฟน สรรพนามนั้นมันเป็นของพี่สาวผมนะ รู้สึก ผู้หญิงคนนี้ออกตัวแรงจัง ผมชอบจัง ^^
“พี่สาวขี้โกหกจริงๆนะเนี้ย”
“ฉัน…ฉันไม่ได้โกหก เขาคือว่าที่แฟนฉันย่ะ”
“พี่สาวไหลลื้นเก่งจังฮะ ว่าๆสอนผมบ้างสิ J”
“อ้าย ไอเด็กบ้า ไอเด็ก”
“ฮะๆ ผมเด็ก เด็กหล่อแถมเด็กหล่อคนนี้ต้องคู่กับพี่สาวแสนสวยด้วย”
“หุบปากนะ”
“พี่สาวก็จุ๊บปากผมสิฮะ”
“กรี๊ด!!”
“หยุดเลยนะ หยุดคิดอะไรบ้าๆซักที”
“แต่ผมชอบพี่สาว พี่สาวหนีผมไม่พ้นหรอกฮะ”
“ฉันคุ้นๆนะประโยคนี้”
“เอาเป็นว่าห้อง 708 ยินดีต้อนรับพี่สาวนะฮะ J”
"แว่นฉันล่ะ"
ผมยิ้มกว้าง ก่อนจะกดลิฟท์ ปล่อยให้เธอกรี๊ด ผมไม่ได้กระชุ่มกระชวยแบบนี้นานแล้วสิ ตั้งแต่พี่สาวจอมวีนคนนั้นจากไป ผมไม่ค่อยเข้าใจนัหหรอกว่าทำไม ผมถึงชอบคนอายุมากกว่า คงจะเป้นเพราะว่ามันเร้าใจเด็กหนุ่มอย่างผมละมั้ง
...................................................................................................................................................................................................................
อยากจะกรี๊ดทีเดียว
ตาเฮน่ารัก ทะเล้น ชอบมาก
ไรเตอร์ชอบยุนคาแร็คนี้มาก เด็ด เฉี่ยว คม ต๊อง 55
ขอหนึ่งเม้นต่อนึงตอนได้ไหมคะ :)
ความคิดเห็น