. . .Rainbow Love. . .

ลำดับตอนที่ #2 : การพบกันอีกครั้ง

ตอนที่ 2



    กลิ่นหอมกรุ่นของขนมปังปิ้งกับกาแฟ และอะไรต่อมิอะไรอีกหลายอย่าง ในชุด American breakfast  ที่ปลายบรรจงทำเพื่อเป็นอาหารเช้ามื้อแรกของวันนี้ ลอยไปเตะจมูกและทำปฏิกิริยากับกระเพาะของรุ้ง จนทำให้ตื่นขึ้นมา ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินเข้าไปในครัว เห็นปลายกำลังสาละวนอยู่กับการจัดเตรียมอาหาร จึงนึกสนุกขึ้นมา พลางย่องเข้าไปทางด้านหลังของปลายแล้วกอดเอวไว้ ทำเอาปลายถึงกับสะดุ้ง หันมาทำหน้าดุใส่รุ้ง



“ โธ่! รุ้ง ปลายตกใจหมดเลย เข้ามาเงียบๆแบบนี้ เกิดปลายช็อคไปจะว่าไงฮะ ”



“ ปลายก็…ทำเป็นขวัญอ่อนไปได้ รุ้งก็แค่แหย่เล่นเอง ทำไมต้องดุกันด้วยล่ะ ”  



รุ้งทำหน้างอนเหมือนเด็กๆที่ถูกขัดใจ ปลายหัวเราะออกมาเบาๆ พลางดึงตัวรุ้งเข้ามาโอบ ลูบหัวเหมือนโอ๋เด็กๆ แล้วบอกให้ไปอาบน้ำก่อนค่อยออกมาทานอาหารเช้าด้วยกัน รุ้งรับคำอย่างว่าง่ายแล้วเดินกลับเข้าห้องไป โดยมีสายตาของปลายมองตามอย่างเอ็นดู



เมื่อรุ้งออกมาที่โต๊ะอาหาร ก็พบว่าบรรดาอาหารต่างๆถูกจัดเรียงไว้บนโต๊ะอย่างสวยงาม



“ เชิญรับประทานอาหารเช้าได้เลยครับคุณหนู ”  ปลายพูดแล้วทำท่าโค้งให้รุ้งก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้นั่ง ส่วนตัวเองก็เดินไปนั่งด้านตรงข้าม



“ อื้อหือ…น่าทานจังเลยค่ะปลาย ”



“ งั้นก็ทานเยอะๆนะ จะได้โตเร็วๆ ”  



รุ้งทำหน้างอนๆที่ถูกหาว่าเป็นเด็ก แต่ก็ไม่เถียงเพราะเธอรู้ดีว่าปลายพูดเพราะเป็นห่วง ก็เธอเป็นคนตัวเล็ก รูปร่างก็ผอมบาง ปลายคงกลัวว่าใครจะมาทำอันตรายแล้วเธอจะสู้ไม่ได้ แต่ปลายคงไม่รู้หรอกว่า เห็นตัวเล็กๆอย่างนี้ก็แรงเยอะเหมือนกันนะ . . . รุ้งคิดในใจ กินไปยิ้มไป จึงถูกปลายแซวหาว่าเธอบ้า เธอก็ยังยิ้มอยู่ได้พลางคิดในใจ



. . . อย่างน้อยก็มีคนบ้ากว่าเธอแหละ ก็คนดีๆที่ไหนเค้าจะมาชอบคนบ้ากันล่ะ . . .



                 ………………………………………………………………………………………………………………………………….





“ ปลายไปเดินเล่นที่ชายหาดกันนะ ”  



หลังจากที่นั่งมองทะเลจากทางหน้าต่างในห้องนอนอยู่นานจึงหันมาอ้อนชวนปลาย



“ เดี๋ยวค่อยออกไปดีกว่านะรุ้ง แดดยังร้อนอยู่เลย ปลายง่วงด้วยล่ะ ขอนอนก่อนซักพักนึงนะ ”



ปลายตอบแล้วนอนต่อ  พอหันไปอีกทีก็เห็นปลายหลับปุ๋ยไปแล้ว รุ้งยิ้มๆแล้วคิดในใจ . . . สงสัยคงจะเหนื่อย เมื่อวานก็ขับรถพาเรามาถึงที่นี่ แถมเมื่อเช้าก็ยังตื่นมาทำอาหารให้อีก . . .



“ ขอบคุณนะคะปลาย ปลายเนี่ยน่ารักที่สุดเลย แต่รุ้งคงรอให้ปลายตื่นไม่ไหวหรอก ก็รุ้งอยากเล่นน้ำทะเลเร็วๆนี่นา ตื่นแล้วค่อยเดินตามไปแล้วกันนะคะ ”  รุ้งกระซิบที่ข้างหูปลายแล้วจูบที่แก้มเบาๆ ก่อนจะค่อยๆย่องออกไปจากห้อง



บ้านที่รุ้งและปลายมาพักเป็นบ้านพักตากอากาศริมทะเล บริเวณหาดส่วนตัวแห่งหนึ่งในเมืองพัทยา หากเป็นวันหยุดก็จะมีผู้คนทั้งไทยและต่างชาติแวะเวียนกันมาไม่ขาดสาย แต่เนื่องจากวันนี้เป็นวันธรรมดา จึงเห็นผู้คนบางตาไม่ค่อยพลุกพล่าน ทำให้รู้สึกเงียบสงบเหมาะกับการมาพักผ่อนอย่างแท้จริง



แม้ดวงตะวันจะยังคอยแผ่รังสีความร้อนออกมาปกคลุมไปทั่วแต่ก็ไม่ทำให้รุ้งล้มเลิกความตั้งใจที่จะลงเล่นน้ำทะเลไปได้ พลางถอดรองเท้าออกแล้วเดินไปตามชายหาดที่มีเม็ดทรายละเอียดนุ่มเท้า ทอดยาวไปไกลจนสุดสายตา เธอยังคงเดินไปเรื่อยๆ คอยกระโดดหลบเมื่อคลื่นซัดเข้ามาถูกขา เหมือนเด็กๆแต่เพราะมัวเล่นเพลิน ไม่ทันเห็นว่ามีคนยืนอยู่ข้างหน้าจึงชนเข้าไปเต็มๆ รุ้งเซไปเหมือนจะล้มแต่ร่างสูงโปร่งนั้นช่วยประคองไว้ได้ทัน



“ เป็นอะไรหรือเปล่าฮะ ”  เสียงทุ้มต่ำถามขึ้นด้วยความตกใจ



“ อ๋อ…ไม่เป็นไรค่ะ รุ้งซุ่มซ่ามไปหน่อย ขอโทษนะคะ ”  เธอรู้สึกคุ้นหูกับเสียงที่ได้ยิน เมื่อเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงโปร่งนั้น ก็ถึงกับชะงักไป อีกฝ่ายก็มีทีท่าไม่แตกต่างกัน



“ รุ้ง! ”



“ พี่อัน! ”



………………………………………………………………………………………………………………………………….