ท้าเเข่ง...มาเเย่งรัก

ลำดับตอนที่ #2 : **/**/2

    

     จะไม่ให้ฉันร้องเสียงหลงได้ไงล่ะ...ก็ฉันเห็นนายขี้เต๊ะที่ฉันกำลังพูดถึงอยู่...ยืนอยู่ข้างหลังฉันน่ะสิT_T



       \"ฉันนี่มันเเย่ขนาดนั้นเลยเหรอ\"  แน่ะ...ถามเสียงเเบบเรียบๆนะ   แต่สายตาของนายเนี่ยดิ..ทำไมมัน...มัน...มันเซ็กซี่จังเยย..ย^^หุหุ



       \"นี่..นายมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งเเต่เมื่อไร?\"  ฉันถามด้วยความสงสัย  



       \"อืม...ม...ก็คงจะนานเเล้วล่ะมั้ง...ใช่มั้ยก้อย?\"  นายโฟล์กตอบได้อย่างกวนโอ้ยซะจริงๆ..แถมยังหันไปถามก้อยให้ช่วยยืนยันด้วย...

     หึหึ...นายนี่มัน...



       \"เอ่อ...อ..\"  ฉันเห็นยัยก้อยทำหน้าเหมือนทำตราประจำตระกูลหายเลย...



       \"นายนี่มัน...ไม่มีมารยาทเลย !!\"  ฉันหันไปพูดใส่หน้านายโฟล์กขี้เต๊ะ O^O  

     จากการบอกเล่าของยัยก้อยเรื่องนายโฟล์ก  มันก็พอจะทำให้ฉันเดาออกว่า...คงจะไม่มีใครกล้ามีเรื่องกับนายนี่ซะเท่าไร



       \"แล้วที่นั่งนินทาคนอื่นเหมือนที่เธอทำเนี่ย...เขาเรียกว่ามีมารยาทดีงั้นสิ !!\"  นายโฟล์กเลิกคิ้วสูง  ทำหน้าเหมือนสงสัยซะเหลือเกิน...



       \"แล้วที่ฉันพูด  มันจริงมั้ยล่ะ !!\"  ฉันเริ่มโกรธแล้วนะ  นายบ้องตื้น!!



       \"ฉันจะเป็นยังไง..เเล้วมันหนักส่วนไหนของเธอ\"  นายโฟล์กพูดสวนมาทันควัน



       \"เฮอะ...นายจะเป็นยังไงมันก็ไม่หนักส่วนไหนของฉันหรอกนะ  แต่ฉันเเค่อยากให้นายเข้าใจเอาไว้...\"  ฉันยืนขึ้นพูด..จริงจังทั้งสีหน้าเเละนำเสียง...มองชายหนุ่มตรงหน้าตาไม่กระพริบ !!



       \"..ไม่ว่าใครเขาจะเกรงกลัวนายมากเเค่ไหนก็ตาม...แต่ไม่ได้หมายรวมถึงฉันเเน่นอน !!!\"  



   **********************************************************************************

  

     ฉันเเละนายโฟล์กจ้องหน้ากัน...ไม่มีใครพูดอะไร...แต่ที่จริงเรากำลังทำสงครามโดยผ่านทางสายตานี่เเหละ !!



       \"หึหึ..เเล้วฉันจะคอยดูว่าเธอจะเก่งซักแค่ไหน...\"  ในที่สุดนายโฟล์กก็เป็นฝ่ายพูดก่อน...

     ฉันสบตาเขาอย่างไม่กลัว...แล้วเหมือนกับว่าฉันได้เห็นความคิดของเขาที่ส่งผ่านสายตาคู่นั้นมาบอกฉันว่า  



       \"..เธอไม่มีทางชนะฉันได้หรอก...\"



       \"คอยดูละกัน..ว่าฉันกับนาย..ใครจะเเน่กว่ากัน !!\"  ฉันพูดเสียงเบาไล่หลังเขา  เหมือนบอกทั้งเขาเเละตัวฉันเอง !!



       \"เอ่อ...อ..ขิง..ไปกันเหอะ..\"  เสียงยัยก้อยดังเข้ามาให้โสตประสาทฉัน...พอฉันหันไป  ก็เห็นสีหน้าเหมือนขอร้องของยายนั่น



       \"อืม...ไปสิ ^^  \"  ฉันยิ้มให้ก้อยแล้วจูงมือพายายก้อยออกจากโรงอาหาร



       \"นี่ขิง..นึกไงถึงไปพูดอย่างนั้นอ่ะ\"  ก้อยถามขณะที่พาฉันไปอาคารเรียน



       \"อย่างนั้น?...อย่างไหนเหรอ??\"  ฉันถามกลับพร้อมกับ ( พยายาม ) ทำหน้าสงสัย^^

     หึหึ...ฉันรู้อยู่เเล้วว่าก้อยต้องถามเกี่ยวกับเรื่องเมื่อกี้..



       \"ไม่ต้องมาทำไก๋เลย...บอกมา\"  แน่ะ...ทำเสียงดุด้วยนะ



       \"อืม...ก็ไม่ไงอ่ะ  เราแค่หมั่นไส้ท่าทางวางมาดเเบบบ้าอำนาจของนายนั่น...ก็เท่านั้น\"  ฉันเฉลยข้อข้องใจของก้อย  พร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปาก   เเหมฉันเนี่ย...ทำอะไรก็ดูดีไปหมดเลย^_^ ( แหวะ.. : ผู้เขียน )



       \"แต่ท่าทางโฟล์กจะเอาจริงนะ..T_T  \"  ก้อยพูดพร้อมกับทำหน้าเหมือนให้ฉันคิดดูให้ดีๆ..



       \"โธ่...ก้อยเอ้ย..ย..ไม่มีอะไรหรอกน่า  เชื่อเหอะ..คนอย่างขิงซะอย่าง  ไม่เป็นไรอยู่แล้ว\"  ฉันพูดพลางยืดอก



       \"ก็ขิงยังไม่รู้อะไรอีกเยอะน่ะสิ\"  ก้อยหันมาพูดกับฉัน  ในขณะนั่งที่โต๊ะของตัวเองซึ่งอยู่ใกล้กับโต๊ะฉัน



       \"เถอะน่า....เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกนาน  ก้อยก็ค่อยๆเล่าเรื่องที่เรายังไม่รู้อีกเยอะให้เรารู้เยอะๆก็เเล้วกัน...ดีมั้ย?O_^ \"

     ฉันพูดแบบไม่จริงจังนัก...ยัยก้อยถึงกับหัวเราะให้กับคำพูดของฉัน..

    

     ...ที่จริง..สิ่งที่อยู่ในหัวฉันตอนนี้ก็คือ...ร่างสูงเกิน 180 ของนายนั่น  ตาสีนำตาลเข้ม  จมูกโด่งเป็นสันได้รูป  และคำพูดที่แสนจะยั่วโมโหที่ผ่านออกมาจากปากบางสีชมพูเข้มนั่นเเล้ว.....นายโฟล์กก็ไม่มีอะไรที่น่าชื่นชมเลย...สำหรับฉัน !!\"



************************************************************************************



     Form  me.....For  you



       เเหะๆ...ตอนนี้การบ้านเยอะมากๆ  ต้องขอโทษด้วยนะคะที่มาอัพให้ช้า...

       +++

       สำหรับงานเขียนเรื่องนี้  ก็อยากให้ทุกท่าน ( ที่เข้ามาอ่าน ) ติดตามเนื้อเรื่องไปเรื่อยๆ  เพราะที่มาที่ไปของตัวละครจะโผล่มาที่ละน้อยในแต่ละตอน....

       +++

       งั้นตอนนี้ขอตัวก่อนนะคะ....บาย...O_^