คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปฐมบท
" รุ่นที่9 ท่านคิดดีแล้วจริงๆ เหรอครับ "
" ...อือ....ทางนั้นเองก็ตอบตกลงมาเหมือนกันนะอิเอมิสึคุง "
ชายกลางวัยกับชายสูงวัยในชุดสูทกำลังนั่งคุยกันถึงธุระสำคัญ
" .....และอีกอย่าง....ทางนั้นเองก็บอกแล้วว่า...เลือกคนที่ดีที่สุด....เพื่อที่จะมาเ ป็นผู้ช่วยส่วนตัวของพวกเขา...ของวองโกเล่รุนที่10 ที่นำโดย สึนาโยชิคุง และวาเรียที่นำโดย แซนซัส ลูกชายฉัน....ถ้าเป็นพวกเธอเหล่านั้นละก็ฉันมั่นใจว่าต้องไปได้สวยแน่ และฉันเองก็ได้ส่งตัวแทนทางเราไปรับแล้วด้วย "
ประเทศไทย 8.00 am.
The KLODINIA School
โรงเรียนคลอดิเนียที่ตั้งอยู่ในใจกลางเมืองจังหวัดกรุงเทพมหานคร โรงเรียนคลอดิเนียนับว่าเป็นศูณย์รวมของเหล่านักเรียนนักศึกษาแลกเปลี่ยนของลูกเศรษฐีและนักธุระกิจมากมาย ตั้งแต่ชั้นมัธยมปลายไปจนถึงระดับชั้นมหาวิทยาลัย อีกทั้งยังขึ้นชื่อว่าเป็นโรงเรียนของเหล่าหนุ่มสาวที่เป็นคนหัวดีอีกด้วย และที่คลอดิเนียแห่งนี้ก็ยังแยกตึกเรียนเป็นสองคลาส คือ หนึ่ง คลาสธรรมดา เจนเทิ้ลแมน/เลดี้ ของนักเรียนนักศึกษาความรู้ปานกลาง ส่วนใหญ่จะมีบุคลากรอยู่ที่นี้เป็นส่วนมาก
........สอง คลาสที่ได้ชื่อว่าสุดยอดที่สุดในโรงเรียน....... คลาส คิง/ควีน เป็นคลาสที่ได้คัดเลือกนักเรียนที่ได้ชื่อว่าเป็นหัวกะทิ อีกทั้งยังมีฐานะทางบ้านอยู่ในระดับสูง แต่ก็มีส่วนหนึ่งที่เป็นนักเรียนทุนของโรงเรียน ซึงมีนักเรียนเรียนอยู่น้อยกว่าคลาสธรรมดา 40 %
......และ ในคลาสพิเศษนี้ยังเป็นที่กล่าวถึงของนักเรียนนักศึกษาที่ได้สมัญนามว่า...... " เจ้าหญิงทั้ง 13 "
พวกเธอนั้นไม่ได้แค่ดังในหมู่ชายหนุ่มเท่านั้น...พวกเธอยังดังในกลุ้มหญิงสาวด้วย
ลานน้ำพุ
" ท่านพูเรซซ่าเจ้าค่า/ขอรับ!!!!!!ท่านอยู่ไหน!!!!! " นักศึกษาสาวและชายชั้นปี1 กลุ่มหนึ่งกำลังวุ้นกับการหาหญิงสาวที่พวกเขาเรียกกันว่า ' พูเรซซ่า ' ซึ้งกำลังวนเวียนอยู่ที่ลานน้ำพุ....
" ฉันอยู่นี้จ๊ะ....... "
สายลมพลิ้วไหวของฤดูใบไม้ผลิกับดอกซากุระที่ร่วงโรยตามลม ปรากฎร่างของ หญิงสาวร่างบางเพรียวสมส่วน เจ้าของเรือนผมสีน้ำเงินยาวประบ่าปอยผมมัดข้างเล็กน้อย ดวงตาสีฟ้า ผิวสีขาว และเป็นหญิงสาวที่หน้าแลดูเด็กกว่าวัยไม่แปลกที่มักมีคนเข้าใจผิดเรื่องอายุเธอบ่อยครั้ง รอยยิ้มที่แสดงถึงจิตใจที่บริสุทธิ์ และในป้ายชื่อนักเรียนนั้นเขียนไว้ว่้า ' เฟลิชิต้า พาเรซซ่า ' และตรามงกุฎที่ปกคอเสื้อเป็นเครื่องหมายที่ได้มอบให้ไว้กับผู้ที่ถูกเลือกให้เป็นเจ้าหญิง
" มีอะไรเหรอจ๊ะ " หญิงสาวร่างเล็ก เรซซ่า ถาม
" ท่านเรซซ่า น่ารักที่สุดเลยเจ้าค่า/ขอรับ!!! " กลุ่มสาวๆและชายหนุ่มร้องเฮ
" เอ่อ....คือว่ามีธุระกับฉันเหรอ "
" คือว่าผอ.เรียกพบค่ะ!!!!! " หยิงสาวคนนึงพูดขึ้น
"......ผู้อำนวยการนะเหรอจ๊ะ.....มีอะไรรึเปล่านะ "
สวนส่วนกลางของโรงเรียน บริเวณม้าหินอ่อน
" เออ.... " นักเรียนม.ปลายคนนึงเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่นั่งอ่าหนังสืออยู่
" อือ....มีอะไรก็รีบๆพูดมาซะสิ....."
ลมอ่อนที่ให้ความเย็นเล็กน้อยกับร่างเล็กผมขาวสะอาดตรงม้านั่งปิดหนังสือรวมเรื่องปลาน้ำจืดและปลาน้ำเค็มที่ใจจดใจจ่อและหันมาสนใจเสียงเรียก หญิงสาวตาสีเเดง ผมขาวๆไม่สั้นมาก ผสมกันเลยได้เเก้มสีชมพูธรรมชาติ ผิวพรรณเเทนๆเนื้อๆชมพูๆผสมปนกันดูไม่ออก เเขนขายยาวกำลังพอดี เอวเล็กบางไม่มากดูอวบนิดๆ ป้ายชื่อนักเรียนเขียนว่า ' มิอาโกะ ลูซิย่า ' และตรามงกุฎที่ปกคอเสื้อเครื่องหมายของเหล่าเจ้าหญิง
" ว่าไงมีอะไรจะพูดกับฉันนี่น่า " หญิงสาวนาม ลูซิย่า (ลูน่า)
" คือว่าท่านผอ.เรียกนะครับ ท่านลูซิย่า "
" .....หือ..จริงเหรอ ว้า~~อดอ่านต่อเลย..เอาเถอะ "
หน้าอาคารเรียนตึกที่1
" คุณยูมิ!.... " หญิงสาวคนหนึ่งสะกิดเรียบุคคลข้างๆ
" ....... " หากแต่ไม่มีเสียงตอบรับ
" ...คุณยูมิได้ยินมั้ยจ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "
" อ..อ้อ!!!!ขอโทษทีนะพอดีเพลงมันดังนะ "
ว่าแล้วหญิงสาวก็ดึงหูฟังออกจากหูของตนเองเพื่อฟังเพื่อนคนข้างๆ หญิงสาวเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนถักเปีัยคู่พาดไว้ข้างหน้า นัยน์ตาคู่สวยสีอควอมารีนสดใสกลมโต แว่นกลมโตไร้กรอบ คิ้วโค้งเรียวเป็นธรรมชาติ จมูกโด่งรั้นรับกับริมฝีปากสีหวานที่มักจะยิ้มกว้างอยู่เสมอ ใบหน้านวลไร้ซึ่งรอยตำหนิใดๆ ป้ายชื่อที่เขียนไว้ว่า ' ไซโต้ ยูมิ ' และตรามงกุฎที่ปกคอเสื้อสัญลักษณ์ของเจ้าหญิง
" แหๆพอดีว่าฉันกำลังอ่านนิยายออนไลน์จากโทรศัพย์ด้วยนะ " หญิงสาวนาม ยูมิ
" แหม....ทีหลังอย่าทำแบบนี้สิค่ะ รู้มั้ยว่าเมื่อกี้ พวกครูเขาบอกว่าให้คุณไปพบผอ.นะ "
" เอ๊!!! จริงงั้นเหรอ!!! แย่ละสิ ต้องรีบไปแล้วละ!!! "
ห้องศิลปะแผนกดีไซน์เนอร์
" ว้าว!! ชุดคอสอันนี้น่ารักจังเลย เอาเป็นอิมเมจของงานโรงเรียนปีต่อไปดีมั้ยน่า *0* "
หญิงสาวเรือนผมสีม่วงอ่อนสัดส่วนมาตราฐานแบบไม่มีอะไรที่เป็นจุดเด่น เพราะสิ่งที่เด่นนั้นคือใบหน้าที่แลดูอ่อนโยนและน่ารักแบบเจ้าหญิงน้อยผู้สูงศักดิ์ ป้ายชื่อที่เขียนไว้ว่า ' ฮามาโนะ คุมิโกะ ' และตราสัญลักษ์มงกุฎของเหล่าเจ้าหญิง เธอผู้นี้กำลังดูหนังสือเกี๋ยวกับเสื้อผ้าประเถทคอสของหนังสือออกรวมภาพชุดของคนในชมรม
" อือ....ถูกใจไปหมดเลยน่า~~~ เอาอันไหนดีละ " หญิงสาวพึมพัมเบาๆ
" อ้าว~~~นี้คุณคุมิโกะเองเหรอ "
" พี่ประธานชมรม " คุมิโกะ
" เอ...เดี๋ยวนะเธอไม่รู้เหรอจ๊ะว่าผอ.เรียกรวมตัวเจ้าหญิงทั้ง13ของโรงเรียนนะ " รุ่นพี่สาวบอก
" หา!!! ตายจริงฉันคงอ่านเพลินไปหน่อยนะค่ะ แหะๆ "
' ว่าแต่ผอ.เรียกไปทำอะไรน่า~~~~ '
ห้องคอมพิวเตอร์
" อือ~~~~ เอาละงานคราวนี้เสร็จแล้ว "
ร่างของเล็กของหญิงสาวที่กำลังลุกขึ้นบิดตัวคลายความเมื่อยขณะทำงานภายในห้องคอมพิวเตอร์ เธอเป็นหญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีเงินอมเทาสลวยดุจเมฆหมอกยามสายฝนโปรย ตาสีฟ้าอมเทาคู่สวยประดับอยู่บนใบหน้าเข้ากันได้ดีกับผิวสีขาวอมชมพูของเธอ รูปร่างเล็กและแลดูบอบบาง ป้ายชื่อนักเรียน ' โคโคโรโนะ ฮานะ ' พร้อมกับสัญลักษณ์มงกุฎประดับที่คอเสื้อ
" ตายละสิ ลืมไปเลยว่าต้องไปทำธุระที่ห้องพักครูต่อ " หญิงสาวรีบเก็บอุปกรณ์ของเธอ
" โคโคโรโนะมาหาครูสิ " ไม่ทันที่จะก้าวออกไป ครูก็เข้ามาหาเธอเอง
" มีอะไรเหรอค่ะอาจารย์ " เธอถาม
" ไม่ต้องไปทำธุระให้ครูแล้วเธอรีบไปที่ห้องธุรการซะ ผอ.เรียก "
" ห้อง...ธุรการ กับ..ผอ. เหรอค่ะ 0 0 "
สวนส่วนกลาง
" เซียจ้า~~~พวกฉันซื้อขนมมาจะกินมั้ย " หญิงสาวสามคนเรียกคนที่ม้านั้ง
" กินสิทำไมจะไม่กิน!! "
หญิงสาวรับขนมมาอย่างรวดเร็ว หญิงสาวคนนี้ป็นหญิงสาวผมสีเงินที่มักจะสะท้อนแสงและเด่นสะดุดตา มีดวงตาสีม่วงมรกตอันเปล่งประกาย ผิวพรรณขาวดุจหิมะ มีใบหน้าเรียวสวยเหมือนดารา หุ่นดีเหมือนท็อปโมเดล ไม่แปลกที่เธอจะมีผู้ชายแอบชอบนัก ป้ายชื่อนักเรียนเขียนไว้ว่า ' กราเซีย คาวาลเรสโก้ ' และตรามงกุฎที่คอเสื้อของเจ้าหล่อน
" อร่อยจังอ่ะ นามิ ซื้อที่ไหนอ่ะ " เซียถามเพื่อของเธอข้างๆ อาโออุมิ นามิ
" ก็ที่สหกรณ์ไง มันเพิ่งเอาเข้ามาใหม่เนอะ ยูฮิ " นามิหันไปหาเพื่อนอีกคน นัตสึโอะ ยูฮิ
" ...เซีย...ยังไม่ไปอีกเหรอ "
" อะไรเหรอ " สาวเจ้าถาม
" ก็เมื่อกี้เห็นพวกอาจารย์บอกให้เธอไปหาผอ.นะ "
" แล้วทำไมเพิ่งมาบอกฉันเล่า =[]=!!!!!! "
ห้องชมรมเคนโด้
พลัก!!!!!!
" เป็นอะไรย่ะ ลุกขึ้นมาฟาดดาบ(ไม้)กับฉันเดียวนี้!!!!! "
ว่าแล้วเธอคนนี้ก็เอาดาบไม้ชี้หน้าเหล่านักเรียนชายที่ตอนนี้นอนกองกับพื้อน เธอเป็นหญิงสาวเด็กสาวร่างบางแข่งกับไม้กระดาน เรือนผมสีดำซอยสั้นตามกระแสและดวงตากลมโตสีเดียวกัน ทำให้เธอดูเป็นสาวเปรี้ยวไปโดยปริยาย ส่วนเลิศ หน้าตาใช้ได้ ผิวพรรณโอเค แต่ติดตรงคัพเอที่เธอภูมิใจนักภูมิใจหนาเนี่ยแหละที่ทำให้เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เลิศระดับดารานางแบบ ป้ายชื่อนักเรียนที่เขียนไว้ว่า ' ทอสิตา ยศยาธาร' พร้อมกับตรามงกุฎที่คอเสื้อ
" ..ไนยาปล่อยพวกฉันไปเถอะ T^T " เพื่อนชายของสาวเจ้าร้องอ้อนวอน
" แค่นี้ก็ถอดใจแล้วจะเป็นลูกผู้ชายได้ไง งั้นลองตายซะทีัอาจจะเกิดใหม่ก็ได้!!!!!!! " ว่าแล้วเธอก็หวดดาบไม้ใส่
" รุ่นพี่ไนยาท่านผู้อำนวยการเรียกครับ!!!!! " เสียงรุ่นน้องคนนึงทำให้กลุ่มตรงหน้ารอดมาได้อย่างหวุดหวิด
" ผอ.เหรอ......ปกติไม่เห็นเคยเรียกแหะ... หรือจะเรียกให้ไปกินหมูแหนม - - "
' แป้กไปมั้ยคุณเธอ =[]= ' <<< ความคิดคนอื่นๆ
ห้องเรียนชั้น ม.4/A คลาสคิง/ควีน
" เอ่อ....อา...คือว่า " นักเรียนชายคนนึงเดินเข้ามาหาคนคนหนึ่ง
" อย่ามาอ้ำอึงฉันไม่ชอบ จะพูดอะไรก็รีบๆพูดมา "
หญิงสาวละจากการจดบันทึกอะไรบางอย่าลงในสมุด เธอคนนี้เป็นคนที่จัดได้ว่าหน้าตาดี รูปร่างสูง หุ่นดี ผิวขาวสุขภาพดี ใบหน้าเรียวล้อมกรอบด้วยเส้นผมสีเทาที่มักจะมัดเป็นทรงทวินเทล ตัดกับดวงตากลมโตสีชมพูเข้ม และรับกับริมฝีปากบางสีกุหลาบกับจูกโด่งรั้น ป้ายชื่อนักเรียนที่เขียนว่า ' แอนนิต้า แบรด เจริคาโด้ ' แต่ส่วนใหญ่มักเรียกเธอว่า ' ควีน ' พร้อมด้วยตรามงกุฎที่คอเสื้อ
" ครับ!! คือว่า เมื่อกี้ได้ยินมาว่าคุณควีนถูกเรียไปที่ห้องธุรการนะครับ "
"....ห้องธุรการเหรอ "
หญิงสาวคิดซักพัก
" ......หรือว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น "
ห้องดนตรี
" พี่นิกิจ๋า ไปหาอะไรทาหน่อยสิได้มั้ย"
" อือ...ก็เอาสิจ๊ะสึมิ "
บทสนทนาของหญิงสาวที่หน้าตาละม้ายคล้ายกันดังขึ้นในห้องดนตรี
คนแรกเด็กสาวเจ้าของเรือนร่างเพรียวสมส่วน เรือนผมสีดำดุจดั่งรัตติกาลเป็นประกายปล่อยยาวสลวยลงมาจรดเอว กับผิวสีขาวอมชมพูที่ได้รับการดูแลมาเป็นอย่างดีได้อย่างลงตัว บนใบหน้าน่ารักที่มักจะเรียบนิ่งอยู่เสมอนั้นมีดวงตาสีน้ำเงินดุจท้องทะเลคู่งามประดับอยู่ ป้ายชื่อที่เขียนไว้ว่า ' ชินเซย์นะ ฟูนิกิ '
คนสองเด็กสาวเจ้าของเรือนร่างเพรียวสมส่วนแลดูน่าทะนุถนอมเหมือนพี่สาวฝาแฝดเธอแทบทุกกระเบียดนิ้ว เธอมีเรือนผมสีดำดุจดั่งรัตติกาลในยามค่ำคืนเป็นประกายเช่นเดียวกับพี่สาว เพียงแต่ต่างกันตรงเธอจะรวบเป็นทวินเทลไว้เท่านั้น ป้ายชื่อ ' ชินเซย์นะ คาสึมิ ' และสิ่งที่เหมือนกันก็คือ ทั้งคู่มีตรามงกุฎด้วย
" ว่าไงจ๊ะสาวแฝดทั้งสองคน "
" รุ่นพี่ " หญิงสาวทั้งสองเรียก
" หึหึ ผอ.เรียกนะจ๊ะ "
"ผอ. มีอะไรกันนะ.........พี่นิกิ " สึมิ
" ไม่รู้สิจ๊ะ " นิกิ
ห้องสมุด
" คุณไอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "
" ....หนวกหูจัง นี้มันห้องสมุดช่วยเงียบๆหน่อย "
หญิงสาวที่นั่งอ่านหนังสือต้องหยุดอ่านและหันมาเอ็ดคนข้างหลัง เธอเป็นหญิงสาวที่มีเรือนผมสีดำยาว นัยตาสีดำสนิท พร้อมด้วยผิวสีขาวที่เกือบจะซีดเซียว ดวงตาที่แอบแสดงความเยือกเย็นนั้นแผ่ออกมา แต่ก้เป็นหญิงสาวที่สวยทีเดียว ป้ายชื่อที่สลักไว้ว่า ' ไอ ออลฮาร์ท ' พร้อมด้วยสัญลักษณ์มงกุฎที่ปกคอเสื้อ
" ข ขอโทษด้วยครับ "
" หึ...เอาเถอะมีธุระอะไร "
" ค..ครับ!!! ทางห้เองสมุดฝากผมมาบอกคุณว่าท่านผอ.เรียกผมครับ "
" หือ...เหอะ ยุ่งยากชมัด...แต่ก็ไม่อยากโดนเอ็ดละนะ "
ห้องภาษานานาชาติ
" ขอบคุณนะจ๊ะโมนาที่ช่วยพวกเราทำงานนะ "
" ไม่เป็นไรหรอกเรื่องเล็กน้อย ! "
หญิงสาวลุกขึ้นมายิ้มแย้มนิดๆหลังจากที่ทำงานเกี๋ยวกับภาษาต่างชาติกับกลุ่มเพื่อนๆเสร็จเรียบร้อย เธอเป็นคนที่มีผมยาวสีดำ ตาคมสีดำปนม่วงอ่อนๆ และผิวขาวออกสีแทน และไว้ผมหน้าม้าข้างหน้าเพียงเล็กน้อย และใบหน้านั้นบอกได้อย่างชัดเจนว่า...ร่าเริงขนาดไหน ป้ายชื่อของนักเรียนที่เขียนว่า ' โรโมนา เรเชล ' พร้อมตรามงกุฎที่คอเสื้อ
" งั้นฉันไปละ!!! "
" ไปไหนนะโมนา !!!"
" ธุระกับผอ.นะจ๊ะ!!! "
" อ้าว~~~ รู้ตั้งแต่เมื่อไหรนะเพื่อนเรา "
อาคารธุรการ
" เอาละในที่สุดภารกิจก็จะเสร็จสิ้นแล้ว!!! "
หญองสาวตัวเล็กร้องดีใจสุดตัวขาดดิ้น เธอเป็นคนที่มีหน้าตาน่ารักเหมือนเด็กวัยใสมีเขี้ยวเล็กๆ ที่ทำให้ความน่ารักทวีมากเกินกว่าจะห้ามได้ รูปร่างก็สมส่วนปกติส่วนหน้าอก... ก็ไม่แบนนะ แค่มีน้อยไปหน่อยละน่า แต่มันก็เป็นจุดเด่นใความน่ารักแบบเด็กๆเธอละนะ ป้ายชื่อที่เขียนไว้ว่า ' ลัคกี้ ควอซต์ ' แต่เธอชอบให้เรียกเธอว่าลูซี่ พร้อมาตรามงกุฎ
" อา~~~ในที่สุดลูซี่ก็จะได้กลับบ้านที่อิตาลีแล้วละค่ะเจ๊~~~~หลังจากที่มาหมกตัวอยู่ที่นี้ถึง1ปี ลูซี่จะได้กลับไปหาพวกคุณรุ่นพี่สดหล่อ อ้าย!!!!!! รอลูซี่ก่อนะค่า!!!!! " ว่าแล้วเธอก็รีบวิ่งไปที่ห้องธุระการแต่...
" หือ....อ้าย!!!!!!!!!! รุ่นพี่ประธานเจ้าค่า!!! ลูซี่จะไปเดี๋ยวนี้ ผอ.ค่ะขอโทษนะค่ะแต่ท่านประธานของลูซี่ต้องมาก่อน!!!!!! "
ไม่ว่าเปล่าก็ผละออกจากตัวอาคารไปยังสนามทันที ....ปลงเถอะหน่อ - -
" คุณลูซี่เป็นอะไรอีกละ =[]= ?? " คนที่เห็นเหตุการณ์
...........
...................
........................
.............................
และนี้ก็คือจุดเริ่มต้น......ของการพบพากันอย่างไม่คาดฝัน.......
___________________________________________________________________
ความคิดเห็น